ကပစ ၃ မွ သီးစားခမေပးပဲ ထြန္သည့္ေက်းရြာကို စစ္တပ္ျဖင့္၀ိုင္းထား
ဇူလိုင္ ၁၄၊ ၂၀၁၂၊ မိုးမခ အေထာက္ေတာ္ ရန္ကုုန္
ကာကြယ္ေရး ပစၥည္းထုတ္လုပ္ေရး စက္ရံု အမွတ္ (၃) ပိုင္ လယ္ေျမမ်ားကို ၀င္ေရာက္ထြန္ယက္သည့္ လယ္သမားမ်ား ေနထိုင္ရာ ရြာသစ္ကုန္းေက်းရြာကို ယင္းစက္ရံုမွ စစ္တပ္အင္အား ၁၀၀ ေက်ာ္ျဖင့္ ယမန္ေန႔နံနက္ကတည္းက ၀ိုင္းပိတ္ထားသည္ဟု လယ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ေပးသူ ကိုရဲထင္ေက်ာ္က ေျပာသည္။
အခင္းျဖစ္ပြားသည့္ ကပစ (၃) ပိုင္ လယ္ေျမမ်ားမွာ ပဲခူးတိုင္းအေနာက္ျခမ္း ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕နယ္အတြင္းတည္ရွိၿပီး စစ္တပ္၀ိုင္းခံထားရသည့္ ယင္းေက်းရြာတြင္ အိမ္ေျခ ၈၀၊ ၉၀ ၀န္းက်င္ရွိသည္ဟုလည္း သိရွိရသည္။
ယခုကဲ့သို႔ ၀ိုင္းပိတ္ျခင္း မျပဳမီ ယခင္ႏွစ္မ်ားက သီးစားခ ေပးေဆာင္ကာ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည့္ လယ္သမားမ်ားကို ကပစ (၃) စက္ရံုမွ စစ္သားမ်ားက တရက္နီးပါး ဖမ္းဆီးထားခဲ့သည့္ အျဖစ္လည္း ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္။
လယ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ေပးသူ ကိုရဲထင္ေက်ာ္က
" တေန႔က လယ္ေတြဆင္းထြန္ေတာ့ ကပစ (၃) စက္ရံုမွဴးနဲ႔ စစ္သားေတြ ဆင္းလာၿပီး လာတားတယ္၊ လယ္သမားေတြက အရင္ သူတို႔ သီးစားခေပးထားတဲ့ ေျပစာေတြရွိတယ္ဆိုေတာ့ ၊ ေျပစာရွိရင္ ၿမိဳ႕နယ္ ေျမစာရင္းရံုးမွာ သြားရွင္းလို႔ဆိုတယ္၊ အဲဒီေနာက္ လယ္သမားေတြ ေျမစာရင္းရံုး အသြား ကပစ (၃) ကိုျဖတ္သြားရာမွာ အဖမ္းခံရတာပဲ"
ဟု အျဖစ္အပ်က္ကို ရွင္းလင္းေျပာျပသည္။
ယင္းေန႔ညေနပိုင္းတြင္ ကပစ (၃) မွ စစ္သားမ်ားက လယ္ထြန္ေနသူမ်ားကို လိုက္လံဖမ္းဆီးျခင္း၊ လယ္ေစာင့္တဲမ်ားကို ဖ်က္ခိုင္းျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဟုလည္း ကိုရဲထင္ေက်ာ္က ေျပာသည္။
လယ္ေျမမ်ားမွာ ၁၉၇၂ ႏွင့္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၀န္းက်င္မ်ားက စစ္တပ္မွ သိမ္းယူခဲ့ျခင္းျဖစ္ကာ ယင္းလယ္ေျမမ်ားကို မူလပိုင္ရွင္ လယ္သမားမ်ားက ႏွစ္စဥ္ သီးစားခေပးကာ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကရသည္။ ယခုႏွစ္တြင္ သီးစားခ ေပးေဆာင္ရန္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႏွင့္ အထက္တာ၀န္ရွိသူမ်ားအား စာေရးသား တင္ျပခဲ့သည္။
သို႔ရာတြင္ ယင္းျပႆနာကို သက္ဆိုင္ရာမွ ေျဖရွင္းမေပးခဲ့သည့္ေနာက္ ယခုလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ယင္းလယ္ေျမမ်ားကို ေက်းရြာသားမ်ားက ၀င္ေရာက္ထြန္ခဲ့ၿပီး လယ္သမား (၇) ဦးကို တရက္ေက်ာ္ၾကာ ဖမ္းဆီးျခင္းႏွင့္ ေက်းရြာကို ၀ိုင္းပိတ္သည့္ အျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္ပ်က္လာျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ယခု လမ်ားအတြင္း လယ္ယာေျမ သိမ္းဆည္းခံရျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ တုိင္ၾကားမႈမ်ား ၊ ဆႏၵေဖၚထုတ္မႈမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပား၌ ေပၚထြက္လွ်က္ရွိရာ အခ်ိဳ႕မွာ ဆယ္စုႏွစ္ အတန္ၾကာကတည္းက စစ္တပ္မွ သိမ္းဆည္းထားသည့္ အမႈကိစၥမ်ားျဖစ္၍ အခ်ိဳ႕မွာ မၾကာမီႏွစ္မ်ားအတြင္း ပုဂၢလိက ကုမၸဏီမ်ားက အက်ိဳးတူလုပ္ကိုင္ရန္ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ လယ္ယာေျမမ်ားကို သိမ္းယူလုပ္ကိုင္ျခင္းမ်ား ျဖစ္သည္။
လယ္ယာေျမ ဥပေဒသစ္ကို ယခုႏွစ္ဆန္းပိုင္းတြင္ ျပ႒ာန္းခဲ့ေသာ္လည္း ယခင္အစိုးရလက္ထက္ ႏွင့္ ဆိုရွယ္လစ္ အစိုးရလက္ထက္က သိမ္းယူခဲ့သည့္ လယ္ယာေျမ ျပႆနာမ်ားစြာ ယခုအခ်ိန္တြင္ ေပၚထြက္လာေနဆဲျဖစ္ကာ ေျပလည္ေအာင္ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းရန္ လိုအပ္ေနဆဲ အေျခအေနလည္း ျဖစ္သည္။
Than Win Hlaing - Articles
သမိုင္းတေကြ႕မွ ဂ်ီစီဘီေအေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဦးခ်စ္လိႈင္
သန္းဝင္းလိႈင္
ဇူလုိင္ ၁၄၊ ၂၀၁၂
၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၉ ရက္ မွ ၃၁ ရက္အထိ ျပည္တြင္က်င္းပခဲ့ေသာ ဝိုင္အမ္ဘီေအအသင္းႀကီး၏ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ အဌမအႀကိမ္ေျမာက္ညီလာခံတြင္ လူမ်ဳိးစံု၊ ဘာသာေပါင္းစံု နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးကို က်ယ္ျပန္႔စြာေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေစရန္အတြက္ ဝိုင္အမ္ဘီ ေအကို ျမန္မာတိုင္းရင္းသားအသင္းမ်ား၏ အသင္းခ်ဳပ္ႀကီးဟု ေျပာင္းလည္းေခၚေဝၚရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ယင္းအသင္းခ်ဳပ္ႀကီးကို အဂၤ လိပ္ဘာသာျဖင့္ General Council of Burmese Association ဟု ေခၚေသာေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စကားလံုးေလးလံုးမွ ထိပ္ဆံုးအကၡရာမ်ား ကိုယူ၍ အတိုေကာက္ ဂ်ီစီဘီေအ (G.C.B.A) ဟု အတိုေကာက္ေခၚတြင္ခဲ့ၾကသည္။
ယင္းသို႔ ဝိုင္အမ္ဘီေအမွ ဂ်ီစီဘီေအဟုေျပာင္းလဲဖြဲ႕စည္းလိုက္ေသာအခါ ဂ်ီစီဘီေအ၏ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွာ ပို၍ တက္ႂကြလာၿပီး ျပင္းထန္လာသည့္လုပ္သားျပည္သူတို႔၏ ပါဝင္အားေပးမႈ၊ စည္းလံုးမႈႀကီးထြားလာခဲ့မႈတို႔ေၾကာင့္ ဂ်ီစီဘီေအသည္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳပမ္းမႈသမိုင္း၌ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးတပ္ေပါင္းစုႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။ ဂ်ီစီဘီေအကို ဝံသာႏုအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႀကီး ဟု လည္း အခ်ဳိ႕ကေခၚေဝၚခဲ့ၾကသည္။
ဂ်ီစီဘီေအ၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေခၚ တာဝန္ခံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးရရွိေရး၊ အစိုးရထူးႀကီးမ်ားတြင္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားမ်ား ခန္႔ တားေရးႏွင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ျမန္မာတိုင္းရင္းသားလုပ္ခြင့္အေရးတို႔ျဖစ္သည္။ ဂ်ီစီဘီေအ၏ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး နည္းဗ်ဴ ဟာမွာ အၾကမ္းမဖက္ အႏုနည္းျဖင့္ အာဏာဖီဆန္ေရး နည္းဗ်ဴဟာပင္ျဖစ္သည္။
သို႔ကတိုင္ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ရးတပ္ေပါင္းစုႀကီးသဖြယ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ဂ်ီစီဘီေအ၏ပထမဆံုးဥကၠဌမွာ ဦးခ်စ္လိႈင္ျဖစ္သည္။ ပထမတြင္ ဂ်ီစီဘီ ေအ၏ဥကၠဌကို သမၼတဟုသံုးႏႈန္းခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္မွာ ဥကၠဌဟုေခၚေဝၚၾကသည္။ ဂ်ီစီဘီေအကို ေခါင္းေဆာင္သူမ်ားမွာ ေခတ္ပညာတတ္ လူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ဂ်ီစီဘီေအ၏ပထမဆံုးဥကၠဌျဖစ္သည့္ ဦးခ်စ္လိႈင္ကို ၁၈၇၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၉ ရက္ တနဂၤလာေန႔တြင္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ မုပြန္ရပ္၌ အဖသစ္ကုန္သည္ သူေဌးဦးသာညွင္း၊ အမိေဒၚရင္တို႔မွ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ေမြးခ်င္း ၆ ေယာက္တြင္ ဒုတိယေျမာက္သားျဖစ္သည္။ ဖခင္ဦးသာညႇင္းမွာ မြန္ျမန္မာသူေဌးဦးေပ်ာ့၏သားျဖစ္၍ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ သာသနဓရအသင္း (၁၈၉၉) ကို ေငြအင္အားျဖင့္ အဓိကပံ့ပိုးသူတဦးျဖစ္သည္။ မိခင္ေဒၚရင္မွာ ၿမိဳ႕ဝန္ေမာင္စပ္ေခၚ သမိန္ဘ႐ူး၏ေျမးျဖစ္သည္။ ဦးခ်စ္လိႈင္၏ ႏွမေဒၚႏွင္းျမမွာ ဒိုင္ဟာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရး တြဲေရးအမတ္အျဖစ္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕မွ အေရြးခံ၍ ထင္ရွားေသာအမ်ဳိးသား ဝံသာႏုေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္။
၇ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ျမန္မာစာသင္တန္းေက်ာင္း၌ စတင္ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေမာ္လၿမိဳင္ အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္း၌ ဆက္ လက္ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး ၁၈၉၄ တြင္ ကာလကတၱားဝင္ခြင့္စာေမးပြဲေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ယင္းႏွစ္၌ပင္ ရန္ကုန္ေကာလိပ္၌ ဆက္လက္ပညာ သင္ၾကား၍ အက္ဖ္ေအေခၚ ဥပစာတန္း ေအာင္၍ ဝိဇၨာတန္းစာေမးပြဲေျဖဆိုေနစဥ္ အသက္ ၂၀ အရြယ္တြင္ ၂၈၉၈ တြင္ အဂၤလန္ျပည္သို႔သြား၍ ဝတ္လံု ပညာသင္ယူခဲ့သည္။ အဂၤလန္မွ ဝတ္လုံဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္ ဗုဒၶဘာသာကလ်ာဏယုဝအသင္း (ဝိုင္အမ္ဘီေအ) သို႔ဝင္ေရာက္၍ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာေရးတို႔ကို ဝင္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
၁၉၁၄ ေမလ ၁၀ တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌က်င္းပေသာ ဝိုင္အမ္ဘီေအအသင္းခ်ဳပ္၏ ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာဒုတိယ ႏွစ္ပတ္လည္ညီလာခံသို႔ ေမာ္လၿမိဳင္ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ စတင္တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ ၁၉၁၈ ေအာက္တိုဘာလ ၂၂ မွ ၂၄ ရက္အထိ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕တြင္က်င္းပခဲ့ေသာ ဝိုင္အမ္ဘီေအအသင္းခ်ဳပ္ႀကီး၏ ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဆဌမအႀကိမ္ေျမာက္ညီလာခံတြင္ အသသင္းခ်ဳပ္ဥကၠဌအျဖစ္ ဦးခ်စ္လိႈင္အား ေရြးေကာက္တင္ေျမာက္ခံသည္။
ထို႔ေနာက္ ၁၉၂၀ ေအာက္တိုဘာလ ၂၉ ရက္မွ ၃၁ ထိ ျပည္ၿမိဳ႕တြင္က်င္းပခဲ့ေသာ ဝိုင္အမ္ဘီေအအသင္းႀကီး၏ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ အဌမေျမာက္ညီလာခံတြင္ ဝိုင္အမ္ဘီေအအသင္းကို ဂ်ီစီဘီေအသို႔ ေျပာင္း လဲခဲ့ၿပီး အသင္းခ်ဳပ္ႀကးီ၏ ပထမဆံုးဥကၠဌအျဖစ္ ဦးခ်စ္လိႈင္ကိုပင္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကသည္။ အသင္းခ်ဳပ္ႀကီး၏ ဒုတိယဥကၠဌအျဖစ္ ဦးခ်စ္လိႈင္ကိုပင္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကသည္။ အသင္းခ်ဳပ္ႀကီး၏ဒုတိယဥကၠအျဖစ္ ဦးဘစီႏွင့္ ရခိုင္အမ်ဳိးသား ဦးစိန္လွေအာင္၊ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ ဝတ္လံုဦးသင္းေမာင္တို႔ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကသည္။
၁၉၂၁ ေအာက္တိုဘာ ၂၁ မွ ၂၄ ထိ ဂ်ီစီဘီေအအသင္းႀကီးခ်ဳပ္ႀကီး၏ နဝမအႀကိမ္ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ညီလာခံကို မႏၱေလးၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပခဲ့ၿပီး ဥကၠအျဖစ္ဦးခ်စ္လိႈင္ကိုပင္ ဆက္လက္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကသည္။ မႏၱေလးညီလာခံတြင္ ဦးခ်စ္လိႈင္က ေရႊတိဂံုေစတီကုန္းေတာ္ေပၚမွ အဂၤလိပ္ခံ တပ္ေရႊ႕ေျပာင္းေပးရန္၊ ဝိႈက္ေကာ္မတီႏွင့္ ေဝလမင္းသားအား သပိတ္ေမွာက္ရန္ အမ်ဳိးသားေန႔သတ္မွတ္ေရးႏွင့္ "ဟုမၼ႐ူး"ေခၚ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကိုေတာင္းဆိုရန္ အဆိုတင္သြင္းရာ အသင္းႀကီးကအတည္ျပဳေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဂ်ီစီဘီေအအသင္းႀကီး၏ဥကၠဌကို အလွည့္က်တာဝန္ ေပးအပ္လိုရာမွ ဦးဘေဘႏွင့္ ဦးခ်စ္လိႈင္တို႔ သေဘာကြဲလြဲခဲ့ရသည္။
၁၉၂၂ ဇန္နဝါရီလ ၂ တြင္ ၿဗိတိသွ်အိမ္ေရွ႕စံေဝလမင္းသား တိုင္းခန္းလွည့္လည္ရာမွ ျမန္မာျပည္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ေဝလမင္းသားမ လာမီကပင္ ဂ်ီစီဘီေအအသင္းခ်ဳပ္ႀကီးက ၿဗိတိသွ်အိမ္ေရွ႕မင္းသားအားမႀကိဳဆိုဘဲ သပိတ္ေမွာက္မည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုခ်မွတ္ခဲ့ရာ ဥကၠဌဦး ခ်စ္လိႈင္ႏွင့္ ဂ်ီစီဘီေအေခါင္းေဆာင္ (၉) ဦး အျပစ္ေပးခံခဲ့ရသည္။ ဦးခ်စ္လိႈင္အား ၁၉၂၁ ခု ဒီဇင္ဘာလတြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕သို႔ နယ္ႏွင္ ဒဏ္အျပစ္ေပးခဲ့သည္။
၁၉၂၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရက ျမန္မာျပည္အား ဒိုင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးေပးခဲ့သည္။ ၁၉၂၂ ဇူလိႈင္လ ၁၅ မွ ၁၆ ထိ ဂ်ီစီဘီေအ ဗဟိုအသင္းခ်ဳပ္အစည္းအေဝးက်င္းပ၍ ဒိုင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို လက္ခံသင့္၊ လက္မခံသင့္ အျငင္းပြားခဲ့ၾကသည္။
ယင္းေနာက္ ၁၉၂၂ ၾသဂုတ္ ၂၆ မွ ၂၇ ထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဂ်ဴဗလီေဟာတြင္ ဦးခ်စ္လိႈင္၊ သာယာဝတီဦးပု၊ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔ႀကီးမွဴး၍ ဂ်ီစီ ဘီေအ အစည္းအေဝးက်င္းပၿပီး ဒိုင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို လက္ခံသည့္ ဦးဘေဘေခါင္းေဆာင္သည့္ ၂၁ ဦး (ဦးဘေဘ၊ ဦးေမာင္ႀကီး (အမ္ ေအ)၊ ဦးသိမ္းေမာင္၊ ဦးပု၊ ဦးကြန္း၊ ဦးသိန္းေမာင္၊ ဦးကိုကို၊ ဦးဘဦး၊ ဦးေမာင္ႀကီး၊ ဦးငယ္၊ ဦးစိမ္း(ျမန္မာ့အလင္း)၊ ဦးေမာင္ေမာင္ႀကီး၊ ဦးဘ ရင္၊ ဦးဘလိႈင္ (လြယ္အိတ္ႀကီး)၊ ဦးထြန္းေဝ၊ ဦးသင္းေမာင္၊ ဦးထြန္းလိႈင္၊ ဦးသာလင္း၊ ဦးဘစိန္၊ ဦးလြန္းေမာင္၊ ဦးေမာင္ေမာင္အုန္းခိုင္)အဖြဲ႕ကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ (၃) အရ ဂ်ီစီဘီေအအသင္းခ်ဳပ္ႀကီးမွ ထုတ္ပယ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ျပဌာန္းခဲ့သည္။ ဤအခ်ိန္မွစ၍ ဦးခ်စ္လိႈင္၊ သာ ယာဝတီဦးပု၊ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔ ႀကီးမွဴးသည့္ ဂ်ီစီဘီေအကို လိႈင္၊ ပု၊ ေက်ာ္ ဂ်ီစီဘီေအ (ဝံသာႏု ဂ်ီစီဘီေအဟုလည္းေခၚ) ဟု အမည္ တြင္ခဲ့ေလသည္။
၁၉၂၂ ႏိုင္ဝင္ဘာ ၉ မွ ၁၀ ထိ လိႈင္ပုေက်ာ္ ဂ်ီစီဘီေအ (ဝံသာႏု ဂ်ီစီဘီေအ) က ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဒသမအႀကိမ္ညီလာခံကို သရက္ၿမိဳ႕တြင္က်င္း ပခဲ့ရာ ညီလာခံ၌ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမက ဒိုင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရ က်င္းပမည့္ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ရန္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကား၍ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး (Home Rule) ကို ေတာင္းဆိုသည့္အဆိုတင္ကို တင္သြင္းခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဦးခ်စ္လိႈင္ဦးေဆာင္ေသာ လိႈင္ပု ေက်ာ္ ဂ်ီစီဘီေအသည္ အစိုးရႏွင့္မဆက္ဆံေသာနည္းျဖစ္သည့္ ဘူးအသင္းမ်ား (ဒိုင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို အသိအမွတ္မျပဳဘူး၊ အခြန္မ ေပးဘူး၊ အစိုးရႏွင့္ မဆက္ဆံဘူး) ကို ဦးေဆာင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ "ဘူး" အသင္းမ်ားသည္ ဟသၤတနယ္မွစ၍ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။
၁၉၂၄ ခုႏွစ္တြင္ ပုသိမ္ ငဝန္ေရကာတာက်ဳိး၍ ေရးေဘးဒုကၡအတြက္ ဂ်ီစီဘီေအက အလွဴေငြမ်ားေထာက္ပံ့ခဲ့သည္။ အလွဴေငြမ်ားစာ ရင္းရွင္းရာ ေငြေၾကးအ႐ႈပ္အေထြးမ်ားေပၚေပါက္ခဲ့ရာ သံဃာအခ်ဳိ႕ႏွင့္ လူႀကီးမ်ားက ဘ႑ာေငြမ်ားကိုင္တြယ္ပံု ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ ဦးခ်စ္လိႈင္ အား အျပစ္တင္ခဲ့ၾကသည္။ တဖန္ ဦးခ်စ္လိႈင္ႏွင့္ သာယာဝတီဦးပုတို႔သည္ သံဃာ့ၾသဝါဒကိုဆန္႔က်င္ၾကေသာေၾကာင့္ ၁၉၂၅ တြင္ ဂ်ီစီ ဘီေအဥကၠဌအျဖစ္ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ တြင္းစားမ်ဳိး႐ုိး ဦးစိုးသိမ္းကို သံဃာမ်ားက ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ ဦးခ်စ္လိႈင္ကလည္း "အညမည သမၺႏၶအဖြဲ႕" ေခၚ စင္ၿပိဳင္ဂ်ီစီဘီေအအဖြဲ႕ကို တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ဦးခ်စ္လိႈင္၏အဖြဲ႕ကို သာယာဝတီဦးေညးယ် ဦးေဆာင္ေသာ သံဃသာမဂၢီအဖြဲ႕က အားေပးခဲ့ရာ (၁၁) ႀကိမ္ေျမာက္ ဂ်ီစီဘီေအႏွစ္ပတ္လည္ညီလာခံကို ၁၉၂၄ ေမ ၁၀ မွ ၁၃ ထိ ေပါင္းတည္ၿမိဳ႕၌က်င္းပရာ ညီလာခံတြင္ ဦးခ်စ္လိႈင္အား "သမၼတ" ဘြဲ႕ျဖင့္ ဂ်ီစီဘီေအအသင္းခ်ဳပ္ႀကီး၏ ဥကၠဌတင္ေျမာက္ခဲ့ၾကသည္။ တဖန္ ၁၉၂၅ ဇြန္ ၂၄ မွ ၂၆ ထိ မေကြးၿမိဳ႕တြင္ ဂ်ီစီဘီေအ၏ ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ၁၂ ႀကိမ္ေျမာက္ႏွစ္ပတ္လည္ညီလာခံ၌ ဦးခ်စ္လိႈင္အား အျမဲတမ္းဂ်ီစီဘီေအဥကၠဌအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ ဘ႑ာေငြမ်ားကိုလည္း ဦးခ်စ္လိႈင္ဆႏၵအတိုင္း အသံုးျပဳႏိုင္ေသာ အခြင့္အာဏာမ်ားအပ္ႏွင္းခဲ့သည္။ ဦးခ်စ္လိႈင္သည္ ျမန္မာတဝွမ္းဝံသာႏု တရားပြဲမ်ား လွည့္လည္ေဟာေျပာစဥ္ ေရာက္ရာအရပ္၌ အမ်ဳိးသားမ်ားက ေရႊထီးမ်ား၊ ထီးျဖဴမ်ားမိုးေပးျခင္း၊ အမ်ဳိးသမီး မ်ားက ဆံပင္မ်ား ကိုျဖန္႔၍ လမ္းခင္းေပးျခင္း၊ ကရဝိတ္ ေဖာင္မ်ားျဖင့္ ႀကိဳဆိုၾကျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္သည္အထိ ေလးစားၾကည္ညိဳခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္၏ သရဖူမေဆာင္းေသာဘုရင္ဟု သတ္မွတ္ခံရသည္။ ဦးခ်စ္လိႈင္သည္ ၁၉၂၈ ႏိုင္ဝင္ဘာလ ၂ တြင္က်င္းပခဲ့ေသာ ဒိုင္အာခီ ဘုရင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနအရ က်င္းပခဲ့ေသာ တတိယအႀကိမ္ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့သည္။
၁၉၂၉ ဇန္နဝါရီလ ၂၉ တြင္ ျမန္မာျပည္သို႔ေရာက္ရွိလာသည့္ ဆိုင္မြန္ေကာ္မရွင္အား ဦးခ်စ္လိႈင္ ဂ်ီစီဘီေအသည္ ဦးစိုးသိမ္း ဂ်ီစီဘီေအႏွင့္ အတူ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့သည္။
တြဲေရးခြဲေရးစတင္စဥ္က ဦးခ်စ္လိႈင္သည္ ပြဲစားႀကီးဦးျမတ္သာထြန္း၊ ဝတ္လံုဦးေပၚထြန္းတို႔ႏွင့္တြဲ၍ (လိႈင္ျမတ္ေပၚအဖြဲ႕) တြဲေရးဘက္ပါ ဝင္လႈပ္ရွားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးခ်စ္လိႈင္ ဂ်ီစီဘီေအမွာနာမည္ရင္းေပ်ာက္ၿပီး လိႈင္ျမတ္ေက်ာ္အဖြဲ႕ဟု ေခၚေဝၚၾကသည္။ ၁၉၃၁ ႏိုင္ဝင္ ဘာလမွ ၁၉၃၂ ဇန္နဝါရီလ ၁၂ ရက္အထိ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ လန္ဒန္ၿမိဳ႕၌ အထက္လႊတ္ေတာ္၌က်င္းပခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဒုတိယ မ်က္ႏွာစံုညီ အစည္းအေဝးသို႔ ဦးခ်စ္လိႈင္သည္ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ ၂၄ ဦးႏွင့္အတူ တတ္ေရာက္ခဲ့သည္။
၁၉၃၂ ႏိုင္ဝင္ဘာ ၉ တြင္ က်င္းပသည့္ တြဲေရးခြဲေရးေရြးေကာက္ပြဲတြင္ တြဲဘက္မွ ဦးခ်စ္လိႈင္ ဂ်ီစီဘီေအသည္ ၂၀ ဦး အႏိုင္ရ၍ ဦးခ်စ္လိႈင္ သည္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ ျဖစ္လာသည္။ ၁၉၃၂ ဒီဇင္ဘာ ၁၂ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးက်င္းပသည္။ ထိုအ စည္းအေဝးတြင္ တြဲေရးခြဲေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ခြဲေရးအဆိုတစ္ခုႏွင့္ တြဲေရးအဆိုတစ္ခု တင္သြင္းသည္။ ခြဲေရးအဆိုတရပ္မွာ ယူနီဗာစီတီအမတ္ ဦးထြန္းေဖတင္သြင္းသည့္ ျမန္မာျပည္ကို အိႏၵိယျပည္မွအျမန္ခြဲခြာေပးရန္လိုလားၾက၍ ၿဗိတိသွ်အစိုးရစီမံေပး ေသာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို လက္ခံ လိုသည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ တြဲေရးအဆို ၅ ရပ္အနက္ အဆိုတစ္ရပ္မွာ တြဲေရးအမတ္ ရမ္းၿဗဲဦးေမာင္ေမာင္တင္သြင္းသည့္ အိႏၵိယျပည္မွ ျမန္ မာျပည္ကို ခြဲရန္စီမံျခင္းကို ဤလႊတ္ေတာ္က ကန္႔ကြက္သည္။ ထို႔အျပင္ အႏၵိယႏွင့္ အျမဲတြဲဖက္ထားျခင္းကိုလည္း ဤလႊတ္ေတာ္က အလို မရွိ ျမန္မာျပည္သည္ ခြဲထြက္လိုေသာအခါ ခြဲထြက္ခြင့္ရွိရမည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ ဦးခ်စ္လိႈင္က ဦးထြန္းေဖ၏ ခြဲေရးအဆိုကိုလက္ခံၿပီး တြဲေရးအဆို ၅ ရပ္ကို ပယ္လိုက္သည္။ ဦးခ်စ္လိႈင္က ဦးထြန္းေဖ၏ ခြဲေရးအဆိုႏိုင္လွ်င္ ခြဲေရးႏိုင္မည္။ ခြဲေရးအဆိုရံႈလွ်င္ တြဲေရးႏိုင္မည္။ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္တြင္ တြဲေရးအမတ္မ်ားက ခြဲေရးအဆိုကို ကန္႔ ကြက္ပယ္ခ်လိုက္လွ်င္ တြဲေရးအလိုအေလ်ာက္ ႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္ဟု ယူဆခဲ့သည္။
ယင္းေနာက္ ၁၉၃၂ ဒီဇင္ဘာ ၁၃ တြင္က်င္းပေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးတြင္ ဆာေဂ်ေအေမာင္ႀကီးက လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌ ဦးခ်စ္လိႈင္အား အယံုအၾကည္မရွိ အဆိုတင္သြင္းခဲ့ရာ ေထာက္ခံမဲ ၇၀၊ ကန္႔ကြက္မဲ ၂၅ ျဖင့္ အဆိုအႏိုင္ရရွိသျဖင့္ ဦးခ်စ္လိႈင္သည္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌအျဖစ္မွ ျပဳတ္က် ခဲ့ရသည္။
၁၉၃၆ ႏိုင္ဝင္ဘာ ၁၀ မွ ၁၄ ထိ ျမန္မာႏိုင္ငံ စီရင္အုပ္ခ်ဳပ္မႈအက္ဥပေဒ (၉၁ ဌာနအုပ္ခ်ဳပ္ေရး) အရ ပထမဆံုးေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပခဲ့ရာ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ဝတ္လံုဦးေပၚထြန္းႏွင့္တြဲ၍ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ရာ ဦးခ်စ္လိႈင္ ဂ်ီစီဘီေအမွ ၁၂ ဦး အႏိုင္ရရွိခဲ့သည္။ ယင္း ေနာက္ ေဒါက္တာဘေမာ္ဦးေဆာင္ေသာ ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရအဖြဲ႕တြင္ ဦးခ်စ္လိႈင္သည္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရသည္။
ဦးခ်စ္လိႈင္သည္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္အတြင္း ၁၉၃၇ မတ္လ ၁၅ တြင္ ငါးပြင့္ဆိုင္ အဖြဲ႕က ေဒါက္တာဘေမာ္ႀကီးမွဴးေသာ အစိုးရအဖြဲ႕အေပၚ အယံုအၾကည္မရွိ အဆိုတင္သြင္းရာ ကန္႔ကြက္မဲ ၅၆ မဲ၊ ေထာက္ခံမဲ ၅၆ မဲ ရသျဖင့္ မဲအေရအတြက္တူေနရာ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌ ဦးခ်စ္လိႈင္က မိမိမဲကို အစိုးရဘက္သို႔ေပးလိုက္သျဖင့္ အဆို႐ႈံးနိမ့္ကာ ေဒါက္တာဘေမာ္အစိုးရလည္း ျမဲခဲ့ေလသည္။
ဦးခ်စ္လိႈင္သည္ ၁၉၃၇ ေမလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ ဘက္ကင္ဟမ္နန္းေတာ္၌ က်င္းပခဲ့ေသာ ဆဌမေျမာက္ ေဂ်ာ့ဘုရင္၏ ရာဇဘိ သိက္ခံယူပြဲသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ဦးခ်စ္လိႈင္သည္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္္တုိင္ လႊတ္ေတာ္အတြင္း၌ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ေဒါက္တာဘေမာ္ ဥကၠဌအျဖစ္ေဆာင္ရြက္ေသာ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးစီစဥ္မႈေကာ္မရွင္ အဖြဲ႕တြင္ အဖြဲ႔ဝင္ႏွင့္ ၁၉၄၃ ၾသဂုတ္ ၅ ရက္ေန႔တြင္ အဓိပတိ ေဒါက္တာဘေမာ္၏ အတိုင္ပင္ခံလႊတ္ေတာ္အမတ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခံရသည္။
ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီး မဟာမိတ္တပ္မ်ား ျမန္မာျပည္သို႔ ဝင္ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ ဘုရင္ခံ ေဒၚမန္စမစ္၏ အတိုင္ပင္ခံ ဥပေဒျပဳေကာင္စီအဖြဲ႕ဝင္ တစ္ဦးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ခံရသည္။ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ဖဆပလအစိုးရလက္ထက္တြင္ ႏိုင္ငံေရးဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာ ၁၉၅၁ ဇြန္ ၁၂ တြင္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ပထမဆံုးအႀကိမ္က်င္းပခဲ့ေသာ ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေမာ္လၿမိဳင္မဲဆႏၵနယ္မွ ဝင္ ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ရာ အႏိုင္ရခဲ့သည္။ အတိုက္အခံအမတ္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ မြန္အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ မြန္ဦးဖိုးခ်ဳိ ဦးေဆာင္ေသာ မြန္တိုင္းရင္းသားမ်ားက ဖဆပလအစိုးရအား သီးျခားမြန္ျပည္နယ္ေတာင္းဆိုခဲ့ရာ ဦးခ်စ္လိႈင္သည္ ဆာေဂ်ေအေမာင္ႀကီး ဓါတုေပဒဝန္ (အၿငိမ္းစား) ဦးခ်စ္ေသာင္တို႔ႏွင့္အတူ ကန္႔ကြက္ခဲ့သည္။ မြန္စာ ေပ၊ မြန္ယဥ္ေက်းမႈ မေပ်ာက္ပ်က္ေရးအတြက္သာ ဖဆပလအစိုးရက ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္ တြင္ ဦးဘေဘ (ဘႀကီးဘေဘ)၊ ဦးပု (နန္းရင္းဝန္ေဟာင္း) တို႔ႏွင့္ပူးေပါင္း၍ ျပည္ ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံအဖြဲ႕ (The Union Of Burma League) ကို တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ မတ္ ၁၂ တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတေရြး ေကာက္ပြဲ၌ အတိုက္အခံအမတ္မ်ားက ဦးခ်စ္လိႈင္အား သမၼတေလာင္းအျဖစ္ အဆိုျပဳခဲ့ေသာ္လည္း ဖဆပလအစိုးရကပယ္ခ်၍ တရားလႊတ္ ေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆာဘဦးအားေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္က်င္းပခဲ့ေသာ ပါလီမန္ဘတ္ဂ်က္အစည္း အေဝးသည္ ဦးခ်စ္လိႈင္ ေနာက္ဆံုးတက္ေရာက္ခဲ့ေသာ ပါလီမန္အစည္းအေဝးျဖစ္သည္။
ထို႔ေနာက္ ဦးခ်စ္လိႈင္သည္ ၁၉၅၂ ေအာက္တိုဘာလ ၃၁ နံနက္ ၆ နာရီ ၃၀ မိနစ္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဓမၼေစတီလမ္း အမွတ္ ၁၈၅ ေနအိမ္၌ ရုတ္တရက္ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္၌ ဇနီး ေဒၚအိႏွင့္ သမီးႏွစ္ဦး ေဒၚျမင့္ျမင့္ (ဦးေဖသန္း)၊ ေဒၚလွလွ (ဦးခင္ေမာင္ေမာင္)တို႔ က်န္ ရစ္ခဲ့သည္။ ဦးခ်စ္လိႈင္၏ ပထမဇနီးမွာ ၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္ကပင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ေလသည္။
ကုိးကား
(၁) ျမန္မာ့ ရက္စဥ္သမိုင္း (ပတြဲ၊ဒုတြဲ) သမိုင္းသုေတသနဦးစီးဌာန၊ ပႀကိမ္ ၂၀၀၉။
(၂) ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းတြဲ (၂) စာေပဗိမာန္၊ ၁၉၇၇။
(၃) ေမာင္ေဇယ်ာ၊ ျမန္မာလူေက်ာ္ ၁၀၀ (ပထမအုပ္)၊ Unity စာေပ ၂၀၁၀။
(၄) သန္းဝင္းလိႈင္၊ အႏွစ္ခ်ဳပ္ ျမန္မာ့သမိုင္းအဘိဓါန္ (ပထမတြဲ) ပႀကိမ္ ပညာေရႊေတာင္၂၀၁၀။
Firefox, Chrome, Zawgyi and MoeMaKa under attack
မီးလ်ံေျမေခြးကိုု ထားရစ္ခဲ့၊ ခရိုုမ္းေပၚက ေဇာ္ဂ်ီ ျပီးေတာ့
မိုုးမခ၀ဲစားျခင္း အင္တာနက္ အတိုုအထြာ
ေလာကဓာတ္ခန္းသာဂိ၊ ဇူလိုုင္ ၁၄၊ ၂၀၁၂
၁) ဖိုုင္းယားေဖာက္စ္ကိုု အပ္ဒိတ္လုုပ္လိုုက္တာ ေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ စာေတြ ဖတ္လိုု႔ မရေတာ့ဘူး။ ဒါဆိုုရင္ ဖိုုင္းယားေဖာက္စ္ အေဟာင္းကိုု filehippo.com မွာ သြားရွာျပီး ျပန္တင္ျပီး သုုံးလိုု႔ ရတယ္။
၂) မီးလ်ံေျမေခြးမွာ ျမန္မာစာစစ္စစ္ၾကီးေတြျဖစ္တဲ့ ယူနီကုုတ္ေဖာင့္ေတြကိုု ေဖာ္ျပေပးႏိုုင္တယ္။ ျမန္မာသရီးတိုု႔၊ ဧရာေဖာင့္တိုု႔ သုုံးစြဲ တင္ဆက္သူေတြအတြက္ ျပသနာမဟုုတ္ေပမယ့္ ေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ အဆင္ေျပေနသူတြက္အတြက္ google chrome ကုိ ေျပာင္းသုုံးစြဲၾကဖိုု႔ အၾကံေပးပါရေစ။
၃) Chrome မွာ default font ေတြ အစား ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္ေတြအျဖစ္ ေျပာင္းျပီး ဆက္တင္ေတြ ခ်ိန္းလိုုက္ရင္ အရင္တုုံးက ဖိုုင္းယားေဖာက္စ္လိုုပဲ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္ေတြ ဖလန္ ဖလန္း ထေနပါလိမ့္မယ္။ ျပီးေတာ့ ျမန္မာသုုံးတိုု႔ ဧရာတိုု႔ကလည္း ဆက္ျပီး ဖတ္လိုု႔ရပါမယ္။
Google Chrom > Setting > Show Advanced Setting > Customize Fonts
၄) မိုုးမခက ျမန္မာသရီး မေျပာင္းေသးဘူးလား ဆိုုရင္ေတာ့ ေျပာင္းေတာ့ ေျပာင္းရမယ္။ ကီးဘုုတ္က ေဇာ္ဂ်ီ ရိုုက္သလိုု ရိုုက္ရတာမ်ဳိး ျဖစ္ျပီးေတာ့ ေဖာင့္ေတြကလည္း ေကာ္ပီအင္ ေပ့စ္လုုပ္ရတာ၊ ကြန္ဗတ္ လုုပ္ရတာ အဆင္ေျပာလာရင္ မိုုးမခလည္း မိုုးမခပိြဳင့္သရီးအိုု အျဖစ္ ေျပာင္းမွာပါ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ျမန္ေကာင္း သက္သာ လြယ္ကူ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္ပဲ သုုံးေနဦးမယ္။
၅) မိုုးမခကိုုလည္း စပိုုင္၀ဲေတြ ကိုုက္တယ္။ အခုု မိုုးမခေဒါ့ကြန္လည္း ၀ဲစားသြားျပီ လိုု႔ ရွက္ရွက္နဲ႕႔ ၀န္ခံရမွာပဲ။ မေန႔က မနက္ ၄ နာရီခြဲမွာ မိုုးမခကိုု ၀ဲေတြ ၀င္ကိုုက္တယ္။ (spyware malware Trojan) အဲသည္ ၀ဲေတြ ကိုုက္လိုုက္တာ မိုုးမခလည္း ၀ဲစားျပီး တဗ်င္းဗ်င္း ကုုတ္လိုုက္ရတာ၊ ကုုတ္ေတြကိုု ရွင္းလိုုက္ရတာ တေနကုုန္သြားတယ္ဗ်ာ။ အခုေတာ့ ၀ဲကုုတ္ထားတဲ့ အေရခြံလန္ေနတဲ့ မိုုးမခေဒ့့ါကြန္ကိုု လူေတြၾကားထဲ ျပန္လွန္ထားတယ္။ ျပန္လႊတ္ေပးထားတယ္။
ေအးဗ်ာ။ ၀ဲမကိုုက္ေအာင္ ဘယ္လိုုလုုပ္မလဲလိုု႔ ၀ဲစားၾကီးသာဂိကိုု လာေမးရင္ လူခ်စ္ လူခင္မ်ားေအာင္ေန၊ သူမ်ား မုုန္းေအာင္ မေနနဲ႔လိုု႔ ေျပာရမွာပဲ။ ရိုုဟင္ဂ်ာအေရးမွာ ျမန္မာျပည္တြင္းက မီဒီယာေတြနဲ႔အတူ လိုုက္ေဟာင္လိုုက္မိတဲ့ မီဒီယာဂုုတ္က်ား မိုုးမခလည္း ဒီတခါေတာ့ ၀ဲကိုုက္တာ ခံလိုုက္ရတယ္လိုု႔ ေျပာရမယ္။ ဟဲဟဲ။ မီဒီယာဆိုုတာ ဘက္မလိုုက္ရဘူး ဘာညာဆိုုျပီး အျမီးကုုတ္ျပထားမိရင္ေတာ့ ၀ဲကိုုက္မယ္ မဟုုတ္ဘူး။
အင္း … ၀ဲဆိုုတာလည္း စြဲမိရင္ ျဖတ္ရခက္သားလား။
၆) အင္တာနက္ စာဖတ္သူမ်ား ၀ဲမ်ား၊ ဗိုုင္းရပ္ပိုုးမ်ားေဘးက ကင္းၾကပါေစ။ AVG က ဖရီး၀ဲဗ်။ ေဒါင္းလုုပ္ လုုပ္ျပီး ကိုုယ့္စက္ေတြကိုုယ္ စစ္ေဆးထားၾကပါ။
ပုုံ
၀ဲစားၾကီး အဲေလ ေလာကဓာတ္ခန္းသာဂိ
ATH - Poem
အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ မေပါင္းလုိက္ရတာ နာတယ္
ေအတီအိတ္ခ်္
ဇူလုိင္ ၁၄၊ ၂၀၁၂
အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ မေပါင္းလုိက္ရတာ နာတယ္
လယ္ေတြ၊ ယာေတြ၊
ေခ်ာင္းေတြ၊ ျမစ္ေတြ
လက္ညႇဳိးထုိးေရာင္းလိုက္ၾကတာ
အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ မေပါင္းလုိက္ရတာ နာတယ္။
ႀကီးပြားခ်င္လြန္းလို႔
ထီထိုးခ်ဲထုိးနဲ႔
လမ္း႐ုိးလုိက္ခဲ့သမွ်
အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ မေပါင္းလုိက္ရတာ နာတယ္။
ဓမၼနဲ႔ အဓမၼ
သဘာ၀ေဂဟ ... ဆုိတာေတြက
ငါတုိ႔ေခတ္မွာ
ယံုရခက္ႀကီးပါ
အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ မေပါင္းလုိက္ရတာကိုပဲ နာတယ္။
ဆယ္ေႏြ ဆယ္မိုးမက
ေႏြေပါင္း မုိးေပါင္းမ်ားစြာ
အာဏာရွင္ေတြ တေယာက္ၿပီးတေယာက္
ေပၚလိုက္ ေပ်ာက္လုိက္
ဒင္းတို႔နဲ႔ မေပါင္းလုိက္ရတာ နာတယ္။
ထမင္းတလုပ္အတြက္
ရြြံ႕ထဲ ဗြက္ထဲမွာ ႏြားနဲ႔ဖက္ ႐ုန္းလို႔႐ုန္း
သားေရဖိနပ္မွာ အ၀တ္ႀကိဳးတပ္ၿပီး စီးတဲ့အခါ စီး
ေက်ာတျပင္လံုး ေဟာင္းေလာင္းပြင့္လည္း
အေရာင္မထြက္တဲ့ စြပ္က်ယ္ခ်ဳိင္းျပတ္ကိုပဲ
ဖန္တရာေတေအာင္ ၀တ္ခဲ့တယ္
ငါတို႔တေတြ
ေနရိပ္ရဖို႔ အေရး
ေနပူက ေစာင့္ၾကရမယ္ေပါ့။
ကဲ အခုၾကည့္
သူတို႔ပဲ ပညာတတ္
သူတို႔ပဲ လူတြင္က်ယ္
ငါတုိ႔ေတြက စာမတတ္ေပမတတ္
ငါတို႔ကေလးေတြ
လူရာမ၀င္
ဒင္းတို႔တေတြ
စာခ်ေပးမွ ငါတုိ႔က ရမယ့္ပံုမ်ဳိး
လူလံုးျပေနၾကတာ။
ၿပီးတာေတြ ၿပီးပါေစေတာ့
ဒီမုိကေရစီေခတ္မွာ
အခြင့္အေရးတန္းတူတဲ့
လူယဥ္ေက်းေတြက
ေျပာရက္ၾကေပတယ္။
ငါေလ
တစိမ့္စိမ့္ေတြးေလ
အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ မေပါင္းလုိက္ရတာ နာတယ္ ...။
Photo News
ဦး၀ီရသူ ရခုိင္ခရီးစဥ္
မုိးမခမိတ္ေဆြ
ဇူလုိင္ ၁၄၊ ၂၀၁၂
၁၀-၇-၂၀၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ရခုိင္ျပည္နယ္သို႔ေရာက္ရွိေနေသာ ဆရာေတာ္ဦး၀ီရသူသည္ စစ္ေတြၿမိဳ႕၊ ေလဆိပ္အနီးရွိ အလုိေတာ္ျပည့္ေက်ာင္း တုိက္မွာ တည္းခုိေနထုိင္ၿပီး၊ ေရႊေစတီႏွင့္ ရဲေက်ာ္သူဒုကၡသည္စခန္းတုိ႔သုိ႔ သြားေရာက္စံုစမ္းခဲ့ေၾကာင္း၊ မီးေလာင္၍ပ်က္စီးသြားေသာ အိမ္ ယာမ်ားကို သြားေရာက္ၾကည့္ခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။
၁၁-၇-၂၀၁၂ရက္ေန႔ မနက္တြင္ ေရႊေစတီဒုကၡသည္စခန္းသို႔ ထပ္မံႂကြေရာက္ကာ မီး႐ႈိ႕ခံရျခင္း ၿမိဳ႕ဖ်က္ခံရျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ အိုးအိမ္ဆံုး႐ႈံး ပ်က္စီးသြားေသာ မိသားစုမ်ား အဖုိးအဖြားမ်ား ကိုယ္၀န္ေဆာင္ မိခင္မ်ား မီးဖြားၿပီးစ မိခင္မ်ား နာတာရွည္မ်ား အပါအ၀င္ ဒုကၡသည္အားလံုးကို ႏွစ္သိမ့္အားေပးခဲ့ၿပီး အလွဴေငြမ်ား ေပးအပ္လွဴဒါန္းခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။
၁၁-၇-၂၀၁၂ရက္ မြန္းလဲြပိုင္းတြင္ ရဲေက်ာ္သူဒုကၡသည္စခန္း အပါအ၀င္ ဒုကၡသည္စခန္းေပါင္း ငါးဌာနသုိ႔ သြားေရာက္လွဴဒါန္းခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။
ေက်ာင္းတုိက္ ဒုကၡသည္ဦးေရ အလွဴေငြ
ေရႊေစတီေက်ာင္း ၁၀၈၂ ဦး ၂၅ သိန္း
ဦးရဲေက်ာ္သူေက်ာင္း ၇၁၂ ဦး ၅၇၀၀၀၀ က်ပ္
ျဂစ္ေခ်ေက်ာင္း ၂၈၇ ဦး ၈၂၀၀၀၀ က်ပ္
မဏိရတနာေက်ာင္း ၅၉၄ဦး ၃၁၀၀၀၀ က်ပ္
အေသာကာ႐ုံေက်ာင္း ၂၀၀ ဦး ၂၃၀၀၀၀ က်ပ္
ေခမာမ႑ိဳင္ေက်ာင္း ၃၀ ဦး ၉၀၀၀၀ က်ပ္
ျဂစ္ဘက္ေက်ာင္း ၁၄၃ ဦး ၄၈၀၀၀၀ က်ပ္
၁၁-၇-၂၀၁၂ ရက္ စုစုေပါင္းလွဴဒါန္းေငြ ၅၀၉၀၀၀၀-က်ပ္
စာျဖင့္ (သိန္းငါးဆယ့္ကုိးေသာင္းက်ပ္)
မႏၲေလးၿမိဳ႕၊ ေစ်ခ်ဳိ ေရႊဆုိင္တန္း မုိးကုတ္ေက်ာက္မ်က္ရတနာ ေရႊဆုိင္ပိုင္ရွင္ ဦး၀င္းေမာင္ + ေဒၚမာလာတုိ႔မွ အလွဴေငြ ၂၆၀၀၀၀ က်ပ္၊ ရန္ ကုန္တုိင္း၊ သကၤန္ကြၽန္းၿမိဳ႕နယ္မွ ဦးေမာင္ေမာင္ + ေဒၚအိမိသားစု မွအလွဴေငြ ၂၆၀၀၀၀ က်ပ္ ပါ၀င္လွဴဒါန္းၾကေၾကာင္းသိရပါသည္။
satans on our shoulders
ႏိုင္ငံသားတို႔ ပခံုးထက္က နတ္ဆိုးမ်ား
ေဇာ္သက္ေထြး / ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္
ဇူလုိင္ ၁၄၊ ၂ဝ၁၂
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တုိင္းျပည္သည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ အခ်မ္းသာဆံုးႏွင့္ ပံုရိပ္ အေကာင္းဆံုး အေျခအေနမွ နိမ့္က်သည့္ စိတ္အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရင္ဆုိင္ကာ ဆင္းရဲတြင္းထဲသို႔ သက္ဆင္းခဲ့ရၿပီး ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ားကို အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေနေသာ္လည္း တုိင္းျပည္အေပၚ မေထာက္ထား မညႇာတာသည့္ နတ္ဆိုးမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ ေနရပါသည္။ ယင္းနတ္ဆိုးမ်ားသည္ မည္သည့္ေခတ္ မည္သည့္ အေျခအေနကို ေရာက္ေနသည္ျဖစ္ေစ အတၱ ဗဟိုျပဳ၀ါဒကို ကိုင္စြဲကာ ဘ၀ကို တန္ဖိုး မဲ့ ျဖတ္သန္း ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ႏုိင္ငံသားေတြ၏ ပခံုးထက္တြင္ တက္ထိုင္ေနၾကေသာ နတ္ဆိုးမ်ားအေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။
၁။ ဆူပူရန္ အင္တာနက္အေပၚမွာ လႈ႔ံေဆာ္သူမ်ား
ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ပဋိပကၡမ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အင္တာနက္၊ Facebook စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ ေရးသား ေဖာ္ျပသည့္ သတင္းအေျမာက္အျမားကို ဖတ္႐ႈခဲ့ရပါသည္။ ယင္းသတင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ မွတ္ခ်က္မ်ား ေရးသားၾကရာတြင္ ျပႆနာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစသည့္ အေျဖကို ရွာေဖြသည့္ အားထုတ္မႈမ်ိဳး အနည္းငယ္သာ ေတြ႕ရၿပီး အမ်ားစုက လက္တု႔ံျပန္ လက္စားေခ်ရန္သာ ဖိအားေပး ေရးသားသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။
Facebook စာမ်က္ႏွာတြင္ ႀကိမ္းေမာင္းသံ၊ ၿခိ္မ္းေျခာက္သံမ်ား မိုးမႊန္ေနပါသည္။ ဖတ္႐ႈသူမ်ား ေဒါသထြက္ ေသြးႂကြလာေစရန္ ယခင္ႏွစ္မ်ားစြာက လူေသအေလာင္းပံုေတြကို တင္တဲ့ သူက တင္ပါသည္။ သတင္းမွားေတြကို ေပးတဲ့ သူက ေပးပါသည္။ သူတုိ႔ ဘာကို ရည္ရြယ္ပါသလဲ။ သူတို႔ ဘာကို ျဖစ္ခ်င္ပါသလဲ။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ သေဘာထားကို လည္း ေတာင္းခံေနသည္။ ထင္ရွားသည့္ နယ္ပယ္အသီးသီးမွ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ားလည္း မေနရ။ ေအာ္ပီက်ယ္ေတာင္ ဘာမွမေျပာ၍ ျပစ္တင္ ႀကိမ္းေမာင္းခံရသည္။ သေဘာထားကို လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆို၍ သေဘာမေတြ႕လွ်င္လည္း ၀ိုင္း၀န္း အျပစ္တင္တာ ခံရမည္။
တစ္မ်ိဳးသားလံုးအတြက္ အႏၱရာယ္က်ေရာက္ေတာ့မည္ အေျခအေနဆုိလွ်င္လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စနစ္တက် တု႔ံျပန္တတ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါသည္။ ဒုကၡသည္ စခန္းေတြက သားသည္ မိခင္ေတြဆီ အေရာက္သြားၿပီး ကူညီျခင္းက လက္ေတြ႕ပိုၿပီး က်ပါသည္။ လက္စားေခ် မႈေတြ၊ ေသြးထြက္သံယိုမႈေတြ၊ ဆူပူ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို လိုလားေနပါသလား။ ျမင္ေတြ႕ခ်င္ေနပါသလား။ ဤသို႔ ျဖစ္ေနလွ်င္ မိမိစိတ္ အေျခအေနကို ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ အေျဖရွာသင့္ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။
၂။ အေနာက္ေလ တုိက္ခတ္ေနေသာ မီဒီယာမ်ား
ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ လူေနအိမ္မ်ား မီး႐ိႈ႕ခံရသည့္ သတင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပည္ပ မီဒီယာတခ်ိဳ႕သည္ လူနည္းစု ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားအေပၚ လူမ်ားစုက အႏုိင္က်င့္ လုယက္ သတ္ျဖတ္ေနေၾကာင္း ကမၻာကို ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ တခ်ိဳ႕က ႐ိုဟင္ဂ်ာ ျပည္နယ္ဟုပင္ ေရးလာၾကသည္။ ေဒသခံ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးမ်ားကို တစ္ဖက္ႏုိင္ငံရွိ လူမ်ားမွ တိုက္ခိုက္ဟု ေရးၾကသည္။ အမွန္တကယ္ မသိဘဲ သတင္းေတြကို ေရးသားေနၾက ပါသလား။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ႏိုင္ငံတကာမွ မည္သည့္ ဇာတ္ညႊန္းမ်ိဳးကို ေရးသား လိုပါသလဲ။ ႏုိင္ငံသား အားလံုး သတိထားၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။
လူတစ္စု သို႔မဟုတ္ ဒုကၡေရာက္ေနေသာ မည္သူကိုမဆုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စာနာ ႏုိင္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ႏုိ္င္ငံတစ္ႏုိင္ငံတြင္ လုိက္နာရမည့္ စည္းကမ္းမ်ား၊ ဥပေဒမ်ား ရွိပါသည္။ ဥပေဒမ်ားက ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ မရွိဟုဆိုလွ်င္ ဥပေဒအတိုင္း လက္ခံရမည္။ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ ရွိလွ်င္လည္း ဤအခြင့္အေရးကို ေလးစားရမည္။ သို႔ေသာ္ အေ၀း တစ္ေနရာမွ ဇာတ္ညႊန္း ေရးသားျခင္းမ်ိဳးကို လက္မခံႏုိင္ပါ။
လူနည္းစုကို လူမ်ားစုက အႏိုင္က်င့္ အၾကမ္းဖက္သည္ဟုဆိုလွ်င္ ေျမာက္ဦး၊ မင္းျပား၊ အမ္းၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ဘာေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္မႈ မျဖစ္ပါသလဲ။ လူသားခ်င္းစာနာမႈႏွင့္ ကူညီေဖးမမႈကို ေပးႏုိင္ပါသည္။သို႔ေသာ္ အမိႏုိင္ငံ၏ အခ်ဳပ္အျခာႏွင့္ နယ္ေျမကိုေတာ့ မေပးႏုိင္ပါ။ ဤသို႔သာ တစ္စတစ္စေပးရလွ်င္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ အတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းႏွင့္ အေနာက္ပိုင္းမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါလိမ့္မည္။
ျပႆနာေပါင္းစံု ၾကားထဲတြင္ မီဒီယာမ်ားႏွင့္ ခ်ိန္ကိုက္ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ NGO မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ ယူဂ်ီမ်ားကိုလည္း အထူးသတိထားရပါလိမ့္မည္။NGO မ်ားသည္ လူမႈ ဒုကၡ ေရာက္ေနေသာ ေနရာမ်ားတြင္ လႈပ္ရွားသြားလာခြင့္ရေန၍ အေလးထား ေျပာရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ NGO စစ္စစ္မ်ားက လူသားခ်င္းစာနာသည့္ အကူအညီမ်ား ေပးၾကေသာ္ လည္း NGO ကာဗာတင္ၿပီး Organization Land တည္ေဆာက္မည္ဆုိပါက လက္ပိုက္ၾကည့္ေန၍မျဖစ္။ ကာကြယ္တားဆီးၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤအခ်က္ေတြကို ျပည္ပ မီဒီယာတခ်ိဳ႕က သိသိႀကီး ျဖစ္ပါလ်က္ အခ်က္အလက္ အမွန္မ်ားကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ မိမိလိုသလို ေကာက္ခ်က္ဆြဲ ေရးသားေနျခင္းမ်ားကေတာ့ မသင့္ ေတာ္ပါ။ ဤသို႔ဆုိလွ်င္ ကမၻာက ျမန္မာႏို္င္ငံအား လူနည္းစုကို အၾကမ္းဖက္ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ ႏုိ္္င္ငံတစ္ႏုိင္ငံအျဖစ္ အထင္ ေရာက္သြားႏုိင္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ားကို ကမၻာ့ျပည္သူမ်ား အားလံုးသိရန္ က်ယ္က်ယ္ ျပန္႔ျပန္႔ ေဖာ္ျပရန္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျပည္ပမီဒီယာမ်ားကို အားမကိုးဘဲ ကိုယ္တုိင္ ႀကိဳးစားၾကရပါေတာ့မည္။
၃။ ရီေ၀ေ၀ အသူရာ ကုမၸဏီမ်ား
လက္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ လူလတ္ပိုင္းမ်ားတြင္ အသည္းေရာဂါ ျဖစ္ပြားမႈႏႈန္း ျမင့္တက္ေနၿပီး အရြယ္မတိုင္ခင္ ေသဆံုးမႈမ်ားလည္း မ်ားျပားေၾကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ ဆရာ၀န္မ်ားအသင္းမွ အတိအလင္း သတင္းထုတ္ျပန္ေပးထားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ဘတ္ဂ်က္ ပမာဏကိုလည္း အမ်ား သိထားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ဤ အေျခအေနမ်ားၾကားထဲမွ ဂ်ာနယ္စာမ်က္ႏွာ အေတာ္ မ်ားမ်ားတြင္ လက္တစ္လံုးျခား ေၾကာ္ျငာေနေသာ အရက္ေၾကာ္ျငာမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ေနၾကရပါသည္။ သို႔ေသာ္ အရက္ဆိုေသာ စကားလံုး လံုး၀ မပါရွိဘဲ ထုတ္ျပန္ထားသည့္ ဥပေဒကို လွည့္စားကာ ေၾကာ္ျငာေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
တခ်ိဳ႕ ကုမၸဏီမ်ားက ဟန္ေဆာင္ ပန္ေဆာင္ ေရသန္႔ဟူ၍ ထည့္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရဲတင္းလြန္းပါသည္။ မည္သည့္ Product ထုတ္သည္ ဆုိတာကုိပါ မေဖာ္ျပေတာ့ဘဲ ကံစမ္းမဲေပးသည့္ ေမာ္ေတာ္ကားပံုမ်ား၊ ေရႊဆြဲျပားမ်ား၊ ဂ်ီအက္စ္အမ္ဖုန္းမ်ားကုိ မက္ေမာဖြယ္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ကံစမ္းမဲပါသည့္ အရက္ပုလင္းအဖံုးမ်ားကိုလည္း ခပ္တည္တည္ပင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိထားသည့္ ဥပေဒက စာေစာင္မ်ားတြင္ အရက္ေၾကာ္ျငာ မထည့္သြင္းရ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေၾကာ္ျငာ ထည့္သည့္ ကုမ္ၸဏီမ်ားေရာ၊ ဂ်ာနယ္မ်ားေရာ၊ ဖတ္႐ႈသူမ်ားေရာ ဥပေဒကို အသိအမွတ္မျပဳသည့္ သေဘာသက္ေရာက္ေနပါသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ႁခြင္းခ်က္ မ်ားစြာရွိေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ တုိင္းျပည္အား လက္ညိႇိဳးထိုးခံရႏိုင္ပါသည္။
လက္ရွိ ျပည္တြင္း အရက္ကုမၸဏီမ်ားသည္ အရက္ခ်က္လုပ္ရာတြင္ စနစ္တက် နည္းမွန္လမ္းမွန္ ခ်က္လုပ္ျခင္းကို ယခုထက္ပိုၿပီး ၾကပ္မတ္စြာ စစ္ေဆးသင့္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ အရက္ကုမၸဏီမ်ားမွ စြန္႔ထုတ္ပစ္လုိက္သည့္ ေရဆိုးမ်ားကလည္း သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ကို အလြန္ထိခိုက္လ်က္ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ႐ုန္းကန္ ထူေထာင္ခါစ ျမန္မာျပည္တြင္ ယင္းအရက္ကုမၸဏီမ်ားက သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ကိစ္ၥရပ္မ်ားတြင္ တက္တက္ႂကြႂကြ ပါ၀င္ျခင္းမရွိသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ပါ၀င္ျခင္း မရွိ႐ံုသာမက လ်စ္လ်ဴပင္ ႐ႈထားလိုက္ပါေသးသည္။
မိမိကုမၸဏီႏွင့္ ျပႆနာ တစ္စံုတစ္ရာ တက္ခဲ့ေသာ္ ေငြကို လမ္းခင္း၍ ေျဖရွင္းရန္ သေဘာပိုက္ထားပံုရပါသည္။ အားလံုး တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္တတ္မည္ ဆိုပါလွ်င္ ဧရာ၀တီျမစ္ က်န္းမာသန္စြမ္းေရးကိစၥ၊ ေရမ်ား ညစ္ႏြမ္းလာမႈ ကာကြယ္ေရးကိစၥ၊ သစ္ပင္စိုက္ပ်ိဳးေရး ကိစၥမ်ားတြင္ ယင္းကုမၸဏီမ်ားအေနျဖင့္ ေဖာင္ေဒးရွင္းမ်ား တည္ေထာင္ကာ ႏုိင္ငံသားမ်ားအတြက္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ ကူညီ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။
၄။ မီးပြိဳင့္စိမ္းလွ်င္ ေရွ႕ဆံုးမွ ထြက္ခ်င္သည့္ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ား
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ လမ္းဆံုလမ္းခြတိုင္းတြင္ ယာဥ္အသြားအလာ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္အတြက္ မီးပြိဳင့္မ်ားကို ထားရွိထားပါသည္။ ကားမ်ား စနစ္တက် သြားလာႏုိင္ေရးအတြက္လည္း သူ႔လိုင္းႏွင့္သူ သတ္မွတ္ထားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ လက္ရွိ ေျပာင္းလဲလာေသာ မူ၀ါဒအရ ကားသစ္မ်ားစြာ ၀င္ေရာက္လာ၍ ယာဥ္အသြားအလာမ်ား ပိုမိုက်ပ္လာသည္ကိုလည္း ျမင္ေတြ႕ေနရပါသည္။ သို႔ေသာ္ တခ်ိဳ႕ကားမ်ားသည္ မီးနီ၍ အစဥ္လိုက္ တန္းစီထားေသာ ကားတန္းကို ေဘးဘက္ရွိ တစ္ဖက္လမ္းမွ ပန္း၍ ေက်ာ္တက္ သြားၿပီး မီးပြိဳင့္အနီးေရာက္မွ အနီးစပ္ဆံုးကားကို လက္တစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ျပၿပီး ၀င္ေနရာ ယူလိုက္ပါသည္။ ခြင့္ေတာင္းခံရေသာ ကားကလည္း ေနရာမေပး၍မျဖစ္။ ဇြတ္တိုး၀င္လာ၍ တုိက္မိမွာကို ေၾကာက္ၿပီး ေနရာေပးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။
ေနရာမ်ားစြာ ေက်ာ္တက္၍ မီးပိြဳင့္စိမ္းလွ်င္ ေရွ႕ဆံုးမွ ထြက္ခြာခ်င္ေသာ ကားအမ်ားစုမွာ ယခုႏွစ္မွ တင္သြားလာေသာ ေမာ္ဒယ္ျမင့္ ကားေကာင္းကားသန္႔မ်ား အမ်ားစုျဖစ္ေနသည္ကုိ လည္း ေလ့လာ ေတြ႕ရွိရ ပါသည္။ ယင္းကား အမ်ိဳးအစား မ်ားကို စီးႏုိင္ေသာ လူတန္းစားသည္ ေငြေၾကးဥစၥာဓနေရာ၊ အသိပညာမ်ားပါ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုထက္ ေရွ႕တန္းေရာက္ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ လူစားမ်ိဳးက စည္းကမ္းတက် တန္းမစီဘဲ မီးစိမ္းလွ်င္ ေရွ႕ဆံုးက ထြက္ခ်င္ေသာ အခြင့္အေရးကို ဓားျပတိုက္ရယူလိုသည္မွာ ေလွာင္ေျပာင္ခ်င္ စရာ ေကာင္းလွပါသည္။
ဤအခြင့္အေရး အေသးေလးကို ယခုေလာက္ အသည္းအသန္ လိုခ်င္လွ်င္ အခြင့္အေရး ႀကီးႀကီးမားမား ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဆိုဖြယ္ မရွိၿပီ။
ထိုကဲ့သို႔ လူစားမ်ိဳး အား ျမန္မာလူမ်ိဳးပါဟု အမ်ားက ညႊန္းဆုိၾကမည္ ဆိုပါလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ရွက္ရြံ႕ေန မိေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။
စိတ္ေနစိတ္ထား ျမင့္မားရင့္က်က္ေရးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို အႏၱရာယ္ အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္း စတင္ တီးခတ္ေနၿပီ ဟုသာ ဆုိလိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။
ေဇာ္သက္ေထြး
မူရင္း - ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၂၊ အမွတ္-၁၀၀၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇြန္ ၂၈
ေဇာ္သက္ေထြး / ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္
ဇူလုိင္ ၁၄၊ ၂ဝ၁၂
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တုိင္းျပည္သည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ အခ်မ္းသာဆံုးႏွင့္ ပံုရိပ္ အေကာင္းဆံုး အေျခအေနမွ နိမ့္က်သည့္ စိတ္အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရင္ဆုိင္ကာ ဆင္းရဲတြင္းထဲသို႔ သက္ဆင္းခဲ့ရၿပီး ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ားကို အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေနေသာ္လည္း တုိင္းျပည္အေပၚ မေထာက္ထား မညႇာတာသည့္ နတ္ဆိုးမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ ေနရပါသည္။ ယင္းနတ္ဆိုးမ်ားသည္ မည္သည့္ေခတ္ မည္သည့္ အေျခအေနကို ေရာက္ေနသည္ျဖစ္ေစ အတၱ ဗဟိုျပဳ၀ါဒကို ကိုင္စြဲကာ ဘ၀ကို တန္ဖိုး မဲ့ ျဖတ္သန္း ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ႏုိင္ငံသားေတြ၏ ပခံုးထက္တြင္ တက္ထိုင္ေနၾကေသာ နတ္ဆိုးမ်ားအေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။
၁။ ဆူပူရန္ အင္တာနက္အေပၚမွာ လႈ႔ံေဆာ္သူမ်ား
ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ပဋိပကၡမ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အင္တာနက္၊ Facebook စာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ ေရးသား ေဖာ္ျပသည့္ သတင္းအေျမာက္အျမားကို ဖတ္႐ႈခဲ့ရပါသည္။ ယင္းသတင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ မွတ္ခ်က္မ်ား ေရးသားၾကရာတြင္ ျပႆနာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစသည့္ အေျဖကို ရွာေဖြသည့္ အားထုတ္မႈမ်ိဳး အနည္းငယ္သာ ေတြ႕ရၿပီး အမ်ားစုက လက္တု႔ံျပန္ လက္စားေခ်ရန္သာ ဖိအားေပး ေရးသားသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။
Facebook စာမ်က္ႏွာတြင္ ႀကိမ္းေမာင္းသံ၊ ၿခိ္မ္းေျခာက္သံမ်ား မိုးမႊန္ေနပါသည္။ ဖတ္႐ႈသူမ်ား ေဒါသထြက္ ေသြးႂကြလာေစရန္ ယခင္ႏွစ္မ်ားစြာက လူေသအေလာင္းပံုေတြကို တင္တဲ့ သူက တင္ပါသည္။ သတင္းမွားေတြကို ေပးတဲ့ သူက ေပးပါသည္။ သူတုိ႔ ဘာကို ရည္ရြယ္ပါသလဲ။ သူတို႔ ဘာကို ျဖစ္ခ်င္ပါသလဲ။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ သေဘာထားကို လည္း ေတာင္းခံေနသည္။ ထင္ရွားသည့္ နယ္ပယ္အသီးသီးမွ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ားလည္း မေနရ။ ေအာ္ပီက်ယ္ေတာင္ ဘာမွမေျပာ၍ ျပစ္တင္ ႀကိမ္းေမာင္းခံရသည္။ သေဘာထားကို လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆို၍ သေဘာမေတြ႕လွ်င္လည္း ၀ိုင္း၀န္း အျပစ္တင္တာ ခံရမည္။
တစ္မ်ိဳးသားလံုးအတြက္ အႏၱရာယ္က်ေရာက္ေတာ့မည္ အေျခအေနဆုိလွ်င္လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စနစ္တက် တု႔ံျပန္တတ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါသည္။ ဒုကၡသည္ စခန္းေတြက သားသည္ မိခင္ေတြဆီ အေရာက္သြားၿပီး ကူညီျခင္းက လက္ေတြ႕ပိုၿပီး က်ပါသည္။ လက္စားေခ် မႈေတြ၊ ေသြးထြက္သံယိုမႈေတြ၊ ဆူပူ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို လိုလားေနပါသလား။ ျမင္ေတြ႕ခ်င္ေနပါသလား။ ဤသို႔ ျဖစ္ေနလွ်င္ မိမိစိတ္ အေျခအေနကို ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ အေျဖရွာသင့္ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။
၂။ အေနာက္ေလ တုိက္ခတ္ေနေသာ မီဒီယာမ်ား
ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ လူေနအိမ္မ်ား မီး႐ိႈ႕ခံရသည့္ သတင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပည္ပ မီဒီယာတခ်ိဳ႕သည္ လူနည္းစု ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားအေပၚ လူမ်ားစုက အႏုိင္က်င့္ လုယက္ သတ္ျဖတ္ေနေၾကာင္း ကမၻာကို ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ တခ်ိဳ႕က ႐ိုဟင္ဂ်ာ ျပည္နယ္ဟုပင္ ေရးလာၾကသည္။ ေဒသခံ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးမ်ားကို တစ္ဖက္ႏုိင္ငံရွိ လူမ်ားမွ တိုက္ခိုက္ဟု ေရးၾကသည္။ အမွန္တကယ္ မသိဘဲ သတင္းေတြကို ေရးသားေနၾက ပါသလား။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ႏိုင္ငံတကာမွ မည္သည့္ ဇာတ္ညႊန္းမ်ိဳးကို ေရးသား လိုပါသလဲ။ ႏုိင္ငံသား အားလံုး သတိထားၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။
လူတစ္စု သို႔မဟုတ္ ဒုကၡေရာက္ေနေသာ မည္သူကိုမဆုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စာနာ ႏုိင္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ႏုိ္င္ငံတစ္ႏုိင္ငံတြင္ လုိက္နာရမည့္ စည္းကမ္းမ်ား၊ ဥပေဒမ်ား ရွိပါသည္။ ဥပေဒမ်ားက ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ မရွိဟုဆိုလွ်င္ ဥပေဒအတိုင္း လက္ခံရမည္။ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ ရွိလွ်င္လည္း ဤအခြင့္အေရးကို ေလးစားရမည္။ သို႔ေသာ္ အေ၀း တစ္ေနရာမွ ဇာတ္ညႊန္း ေရးသားျခင္းမ်ိဳးကို လက္မခံႏုိင္ပါ။
လူနည္းစုကို လူမ်ားစုက အႏိုင္က်င့္ အၾကမ္းဖက္သည္ဟုဆိုလွ်င္ ေျမာက္ဦး၊ မင္းျပား၊ အမ္းၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ဘာေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္မႈ မျဖစ္ပါသလဲ။ လူသားခ်င္းစာနာမႈႏွင့္ ကူညီေဖးမမႈကို ေပးႏုိင္ပါသည္။သို႔ေသာ္ အမိႏုိင္ငံ၏ အခ်ဳပ္အျခာႏွင့္ နယ္ေျမကိုေတာ့ မေပးႏုိင္ပါ။ ဤသို႔သာ တစ္စတစ္စေပးရလွ်င္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ အတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းႏွင့္ အေနာက္ပိုင္းမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါလိမ့္မည္။
ျပႆနာေပါင္းစံု ၾကားထဲတြင္ မီဒီယာမ်ားႏွင့္ ခ်ိန္ကိုက္ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ NGO မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ ယူဂ်ီမ်ားကိုလည္း အထူးသတိထားရပါလိမ့္မည္။NGO မ်ားသည္ လူမႈ ဒုကၡ ေရာက္ေနေသာ ေနရာမ်ားတြင္ လႈပ္ရွားသြားလာခြင့္ရေန၍ အေလးထား ေျပာရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ NGO စစ္စစ္မ်ားက လူသားခ်င္းစာနာသည့္ အကူအညီမ်ား ေပးၾကေသာ္ လည္း NGO ကာဗာတင္ၿပီး Organization Land တည္ေဆာက္မည္ဆုိပါက လက္ပိုက္ၾကည့္ေန၍မျဖစ္။ ကာကြယ္တားဆီးၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤအခ်က္ေတြကို ျပည္ပ မီဒီယာတခ်ိဳ႕က သိသိႀကီး ျဖစ္ပါလ်က္ အခ်က္အလက္ အမွန္မ်ားကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ မိမိလိုသလို ေကာက္ခ်က္ဆြဲ ေရးသားေနျခင္းမ်ားကေတာ့ မသင့္ ေတာ္ပါ။ ဤသို႔ဆုိလွ်င္ ကမၻာက ျမန္မာႏို္င္ငံအား လူနည္းစုကို အၾကမ္းဖက္ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ ႏုိ္္င္ငံတစ္ႏုိင္ငံအျဖစ္ အထင္ ေရာက္သြားႏုိင္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ားကို ကမၻာ့ျပည္သူမ်ား အားလံုးသိရန္ က်ယ္က်ယ္ ျပန္႔ျပန္႔ ေဖာ္ျပရန္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျပည္ပမီဒီယာမ်ားကို အားမကိုးဘဲ ကိုယ္တုိင္ ႀကိဳးစားၾကရပါေတာ့မည္။
၃။ ရီေ၀ေ၀ အသူရာ ကုမၸဏီမ်ား
လက္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ လူလတ္ပိုင္းမ်ားတြင္ အသည္းေရာဂါ ျဖစ္ပြားမႈႏႈန္း ျမင့္တက္ေနၿပီး အရြယ္မတိုင္ခင္ ေသဆံုးမႈမ်ားလည္း မ်ားျပားေၾကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ ဆရာ၀န္မ်ားအသင္းမွ အတိအလင္း သတင္းထုတ္ျပန္ေပးထားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ဘတ္ဂ်က္ ပမာဏကိုလည္း အမ်ား သိထားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ဤ အေျခအေနမ်ားၾကားထဲမွ ဂ်ာနယ္စာမ်က္ႏွာ အေတာ္ မ်ားမ်ားတြင္ လက္တစ္လံုးျခား ေၾကာ္ျငာေနေသာ အရက္ေၾကာ္ျငာမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ေနၾကရပါသည္။ သို႔ေသာ္ အရက္ဆိုေသာ စကားလံုး လံုး၀ မပါရွိဘဲ ထုတ္ျပန္ထားသည့္ ဥပေဒကို လွည့္စားကာ ေၾကာ္ျငာေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
တခ်ိဳ႕ ကုမၸဏီမ်ားက ဟန္ေဆာင္ ပန္ေဆာင္ ေရသန္႔ဟူ၍ ထည့္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရဲတင္းလြန္းပါသည္။ မည္သည့္ Product ထုတ္သည္ ဆုိတာကုိပါ မေဖာ္ျပေတာ့ဘဲ ကံစမ္းမဲေပးသည့္ ေမာ္ေတာ္ကားပံုမ်ား၊ ေရႊဆြဲျပားမ်ား၊ ဂ်ီအက္စ္အမ္ဖုန္းမ်ားကုိ မက္ေမာဖြယ္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ကံစမ္းမဲပါသည့္ အရက္ပုလင္းအဖံုးမ်ားကိုလည္း ခပ္တည္တည္ပင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိထားသည့္ ဥပေဒက စာေစာင္မ်ားတြင္ အရက္ေၾကာ္ျငာ မထည့္သြင္းရ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေၾကာ္ျငာ ထည့္သည့္ ကုမ္ၸဏီမ်ားေရာ၊ ဂ်ာနယ္မ်ားေရာ၊ ဖတ္႐ႈသူမ်ားေရာ ဥပေဒကို အသိအမွတ္မျပဳသည့္ သေဘာသက္ေရာက္ေနပါသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ႁခြင္းခ်က္ မ်ားစြာရွိေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ တုိင္းျပည္အား လက္ညိႇိဳးထိုးခံရႏိုင္ပါသည္။
လက္ရွိ ျပည္တြင္း အရက္ကုမၸဏီမ်ားသည္ အရက္ခ်က္လုပ္ရာတြင္ စနစ္တက် နည္းမွန္လမ္းမွန္ ခ်က္လုပ္ျခင္းကို ယခုထက္ပိုၿပီး ၾကပ္မတ္စြာ စစ္ေဆးသင့္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ အရက္ကုမၸဏီမ်ားမွ စြန္႔ထုတ္ပစ္လုိက္သည့္ ေရဆိုးမ်ားကလည္း သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ကို အလြန္ထိခိုက္လ်က္ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ႐ုန္းကန္ ထူေထာင္ခါစ ျမန္မာျပည္တြင္ ယင္းအရက္ကုမၸဏီမ်ားက သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ကိစ္ၥရပ္မ်ားတြင္ တက္တက္ႂကြႂကြ ပါ၀င္ျခင္းမရွိသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ပါ၀င္ျခင္း မရွိ႐ံုသာမက လ်စ္လ်ဴပင္ ႐ႈထားလိုက္ပါေသးသည္။
မိမိကုမၸဏီႏွင့္ ျပႆနာ တစ္စံုတစ္ရာ တက္ခဲ့ေသာ္ ေငြကို လမ္းခင္း၍ ေျဖရွင္းရန္ သေဘာပိုက္ထားပံုရပါသည္။ အားလံုး တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္တတ္မည္ ဆိုပါလွ်င္ ဧရာ၀တီျမစ္ က်န္းမာသန္စြမ္းေရးကိစၥ၊ ေရမ်ား ညစ္ႏြမ္းလာမႈ ကာကြယ္ေရးကိစၥ၊ သစ္ပင္စိုက္ပ်ိဳးေရး ကိစၥမ်ားတြင္ ယင္းကုမၸဏီမ်ားအေနျဖင့္ ေဖာင္ေဒးရွင္းမ်ား တည္ေထာင္ကာ ႏုိင္ငံသားမ်ားအတြက္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ ကူညီ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။
၄။ မီးပြိဳင့္စိမ္းလွ်င္ ေရွ႕ဆံုးမွ ထြက္ခ်င္သည့္ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ား
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ လမ္းဆံုလမ္းခြတိုင္းတြင္ ယာဥ္အသြားအလာ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္အတြက္ မီးပြိဳင့္မ်ားကို ထားရွိထားပါသည္။ ကားမ်ား စနစ္တက် သြားလာႏုိင္ေရးအတြက္လည္း သူ႔လိုင္းႏွင့္သူ သတ္မွတ္ထားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ လက္ရွိ ေျပာင္းလဲလာေသာ မူ၀ါဒအရ ကားသစ္မ်ားစြာ ၀င္ေရာက္လာ၍ ယာဥ္အသြားအလာမ်ား ပိုမိုက်ပ္လာသည္ကိုလည္း ျမင္ေတြ႕ေနရပါသည္။ သို႔ေသာ္ တခ်ိဳ႕ကားမ်ားသည္ မီးနီ၍ အစဥ္လိုက္ တန္းစီထားေသာ ကားတန္းကို ေဘးဘက္ရွိ တစ္ဖက္လမ္းမွ ပန္း၍ ေက်ာ္တက္ သြားၿပီး မီးပြိဳင့္အနီးေရာက္မွ အနီးစပ္ဆံုးကားကို လက္တစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ျပၿပီး ၀င္ေနရာ ယူလိုက္ပါသည္။ ခြင့္ေတာင္းခံရေသာ ကားကလည္း ေနရာမေပး၍မျဖစ္။ ဇြတ္တိုး၀င္လာ၍ တုိက္မိမွာကို ေၾကာက္ၿပီး ေနရာေပးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။
ေနရာမ်ားစြာ ေက်ာ္တက္၍ မီးပိြဳင့္စိမ္းလွ်င္ ေရွ႕ဆံုးမွ ထြက္ခြာခ်င္ေသာ ကားအမ်ားစုမွာ ယခုႏွစ္မွ တင္သြားလာေသာ ေမာ္ဒယ္ျမင့္ ကားေကာင္းကားသန္႔မ်ား အမ်ားစုျဖစ္ေနသည္ကုိ လည္း ေလ့လာ ေတြ႕ရွိရ ပါသည္။ ယင္းကား အမ်ိဳးအစား မ်ားကို စီးႏုိင္ေသာ လူတန္းစားသည္ ေငြေၾကးဥစၥာဓနေရာ၊ အသိပညာမ်ားပါ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုထက္ ေရွ႕တန္းေရာက္ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ လူစားမ်ိဳးက စည္းကမ္းတက် တန္းမစီဘဲ မီးစိမ္းလွ်င္ ေရွ႕ဆံုးက ထြက္ခ်င္ေသာ အခြင့္အေရးကို ဓားျပတိုက္ရယူလိုသည္မွာ ေလွာင္ေျပာင္ခ်င္ စရာ ေကာင္းလွပါသည္။
ဤအခြင့္အေရး အေသးေလးကို ယခုေလာက္ အသည္းအသန္ လိုခ်င္လွ်င္ အခြင့္အေရး ႀကီးႀကီးမားမား ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဆိုဖြယ္ မရွိၿပီ။
ထိုကဲ့သို႔ လူစားမ်ိဳး အား ျမန္မာလူမ်ိဳးပါဟု အမ်ားက ညႊန္းဆုိၾကမည္ ဆိုပါလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ရွက္ရြံ႕ေန မိေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။
စိတ္ေနစိတ္ထား ျမင့္မားရင့္က်က္ေရးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို အႏၱရာယ္ အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္း စတင္ တီးခတ္ေနၿပီ ဟုသာ ဆုိလိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။
ေဇာ္သက္ေထြး
မူရင္း - ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၂၊ အမွတ္-၁၀၀၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇြန္ ၂၈
Aung Way - Poem
ထြန္တုံးတိုက္ပြဲ
ေအာင္ေ၀း
ဇူလုိင္ ၁၃၊ ၂၀၁၂
ျခေသၤ့ကို
ဂဠဳန္ သုတ္မည္။
အနင္းခံတဲ့ စပါး
(အမွန္တရား)
သန္မည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းေပၚက
(လယ္သူမႀကီးေတြ)
ၾကိမ္မီးအုံးေနတဲ့ အလြမ္း
ေခတ္ကို ၀ွမ္းမည္။
တစ္မိုးေသာက္ရင္
ရြာ႐ုိးကိုးေပါက္
အိပ္မက္ႏႈိးတဲ့ ခေလာက္သံ
ညိဳးညိဳး ညံမည္။
ထြန္တုံးေပၚ
မ်က္ရည္ ေခ်ာင္းစီး
ေျမတုန္ ဟည္းမည္။
ကန္သင္း႐ုိးေပၚ
ေသြးမိုးသြန္းေသာ္
(တို႔လယ္သမား)
တစ္ေခတ္ထြန္းမည္။
ေတာမီးကို
ေတာမီးနဲ႔မွ
ၿငိႇမ္းလို႔ရမည္။
ခင္ေရ-
တို႔ရင္ထဲ
ထယ္သြားနဲ႔ခြဲ
ထြန္တုံးတိုက္ပြဲ၀င္မည္။ ။
ဇူလုိင္ ၁၃၊ ၂၀၁၂
ျခေသၤ့ကို
ဂဠဳန္ သုတ္မည္။
အနင္းခံတဲ့ စပါး
(အမွန္တရား)
သန္မည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းေပၚက
(လယ္သူမႀကီးေတြ)
ၾကိမ္မီးအုံးေနတဲ့ အလြမ္း
ေခတ္ကို ၀ွမ္းမည္။
တစ္မိုးေသာက္ရင္
ရြာ႐ုိးကိုးေပါက္
အိပ္မက္ႏႈိးတဲ့ ခေလာက္သံ
ညိဳးညိဳး ညံမည္။
ထြန္တုံးေပၚ
မ်က္ရည္ ေခ်ာင္းစီး
ေျမတုန္ ဟည္းမည္။
ကန္သင္း႐ုိးေပၚ
ေသြးမိုးသြန္းေသာ္
(တို႔လယ္သမား)
တစ္ေခတ္ထြန္းမည္။
ေတာမီးကို
ေတာမီးနဲ႔မွ
ၿငိႇမ္းလို႔ရမည္။
ခင္ေရ-
တို႔ရင္ထဲ
ထယ္သြားနဲ႔ခြဲ
ထြန္တုံးတိုက္ပြဲ၀င္မည္။ ။
Phoe Htet - Articles
ခ်ဳိ၊ အီ၊ ေမႊး ဘီယာ
ဖုိးထက္
ဇူလုိင္ ၁၂၊ ၂၀၁၂
ဇူလုိင္ ၁၂၊ ၂၀၁၂
က်ေနာ္ ခိုင့္ကို ရည္းစားစကားေျပာျခင္းကိစၥက ပူေလာင္ေျခာက္ေသြ႔ေနသည့္ ျမက္ေတာႀကီးကို မီးေလာင္သကဲ့သို႔ ေက်ာင္း၀န္းတစ္ခုလံုး ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ အလွ်င္အျမန္ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားခဲ႔သည္။
ခိုင္သည္ အေတာ္လွေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ "အေတာ္" ဆိုသည့္ ျမန္မာစကားသည္ ခိုင့္အတြက္ လံုေလာက္ခ်င္မွ လံု ေလာက္ပါလိမ္႔မည္။ ခိုင္သည္ အလြန္လွပါသည္။ သူလွေၾကာင္းကို သူသိေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္သည္။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ခိုင့္ ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕မိသည္ဆိုပါအံ့။ ပုရိသက်ားသတၱ၀ါမ်ားမဆိုထားဘိ မိန္းမျခင္းပင္ ႏွစ္ခါျပန္ၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ ကုသိုလ္ ေကာင္းေသာသူျဖစ္သည္။
ခိုင္ႏွင့္က်ေနာ္က ေက်ာင္းမွာ ေမဂ်ာတူ။ အတန္းတူ။ အလြန္လွေသာ ခိုင့္ကိုကပ္ၿပီး ခ်စ္ခြင္႔ပန္ေသာ က်ေနာ္လိုအေကာင္ေတြ အလြန္မ်ား မည္ထင္သည္။ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေရတြက္လို႔မရႏိုင္။ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရိွမွန္း သူကိုယ္တိုင္မသိဟု က်ေနာ့္ကိုေျပာဖူးပါသည္။ တခ်ဳိ႕ က သူငယ္ခ်င္းေလးပါကြယ္ဆိုသည့္ အခ်ဳိးမ်ိဳးျဖင္႔ ခိုင္စိတ္တိုင္းက်ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ တခ်ဳိ႕က ေမာ္ေတာ္ကား၊ ဆိုင္ကယ္၊ တယ္လီဖုန္း စ သည့္ ပစၥည္းဥစၥာဓနအင္အားျဖင့္ ခိုင့္ကိုခ်ဥ္းကပ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ခိုင္႔အခ်စ္မွ မရလွ်င္ ေသပါေတာ႔မယ္ဆိုသည့္ပံုစံ။ တစ္ခ်ိဳ႕က ခိုင္စိတ္၀င္ စားလာေအာင္ မသိမသာ အားထုတ္သည္။
က်ေနာ္က သူငယ္ခ်င္းေလးပါဆိုသည့္ အူေၾကာင္ၾကားပံုစံလဲ မခ်ဳိးခ်င္။ အိမ္က အတိုင္းအတာျဖင့္ေပးေသာမုန္႔ဖိုးကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး ႂကြား၀ါ ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔လဲ မျဖစ္ႏိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခိုင့္အခ်စ္ကိုမရလွ်င္ ေသပါေတာ႔မယ္ဆိုကာ သိသိသာသာတမ်ဳိး၊ မသိမသာတမ်ဳိး ခိုင္စိတ္တိုင္းက်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားသည္။ ခိုင့္အခ်စ္ကို ဆြတ္ခူးဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ သို႔ေသာ္ ခိုင္သည္ ႐ုပ္အလြန္လွၿပီး ဦးေဏွာက္မရိွေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္မဟုတ္ေပ။ က်ေနာ္ သူ႔ကိုေပးဖတ္သည့္ ေရႊဥေဒါင္းႀကီး၏ ႐ူပနႏၵီ၀တၳဳထဲက "႐ူပနႏီၵကို အျပင္မွာ မျမင္ဘူးလို႔မသိေပမယ္႔ နင္က ငါ့အတြက္ ႐ူပနႏၵီပါ" ဆိုသည့္ က်ေနာ့္ေျမႇာက္လံုးကိုသေဘာက်ေပမယ့္ က်ေနာ့္ကိုမေဘာမက်ပါ။ သူသြားလိုရာသို႔ လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ဖို႔ က်ေနာ့္စက္ဘီးက ေလ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေနတတ္တာကိုလဲ သဘာ၀က်စြာ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ပါသည္။ သူႏွင့္အတူ လၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ဖို႔ ပိုက္ဆံလိုက္ေခ်းေနေသာ က်ေနာ့္ကို သံေယာဇဥ္ရိွသည္ထင္ရေပမယ့္ အခ်စ္ျဖစ္မလာခဲ႔ပါ။ "ငါ ... နင့္အခ်စ္မရရင္ အိမ္ေထာင္မျပဳေတာ႔ဘူးဟာ" ဟုေျပာၿပီး ေမဂ်ာလိုက္ ေဘာ လံုးပြဲမွာ ပုဆိုးခါးေတာင္းႀကိဳက္၊ ေခြၽးသံတရႊဲရႊဲ၀င္ကစ္ေနေသာ က်ေနာ္႔ကို မယံုၾကည္တာမဆန္း။
ခိုင့္ကိုခ်စ္ခြင့္ပန္ေသာ သေကာင္႔သားမ်ား ဘယ္ႏွစ္ဦးရိွတာ က်ေနာ္မသိေပမယ့္ ခ်စ္ခြင့္ပန္ေသာလူေတြထဲတြင္ က်ေနာ္က ပထမ မဟုတ္ ေတာင္ တတိယထက္ မနိမ့္ေစခ်င္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပန္ခ်စ္တာ မခ်စ္တာ သူ႔အလုပ္။ ေျပာရမွာ ငါ့အလုပ္ဟုခံယူကာ ခိုင့္ကိုခ်စ္ခြင္႔ပန္မိေသာ ေပစုတ္စုတ္အေကာင္ က်ေနာ့္အေၾကာင္းမွာ ေက်ာင္း၀န္းတစ္ခုလံုး အံ့ၾသစရာျဖစ္သြားပံုရသည္။ "ဟယ္ အံ့ၾသတယ္။ တူသလား တန္သ လားဟယ္" ဆိုသည့္ အၾကည့္မ်ားျဖင့္ အၾကည့္ခံရသည္။ "ဟေရာင္ ... မင္း ခိုင္သဇင္ကို ပ႐ုိပို႔စ္လုပ္တယ္ဆို။ မင္းကြာ ဟား ... ဟား ... ဟား ... " ဆိုသည့္ ဟားျခင္းကို စပ္ျဖဲျဖဲခံယူရသည္။ "နင့္ဟယ္ ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ရွာလို႔ဟယ္ ..." ဆိုသည့္ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းမ်ား ေျပာ ျခင္းကိုလဲ နာခံရသည္။
ဆရာမင္းလူ၏ ေရတမာ၀တၳဳကို ခိုင့္ကို အပိုင္၀ယ္ေပးသည္။ ၀တၳဳသည္ ၀တၳဳျဖစ္သည္။ အျပင္ေလာက မဟုတ္ပါ။ က်ေနာ္ က်႐ႈံးပါသည္။ ဒုတိယႏွစ္အစတြင္ ခိုင္သည္ ဆိုင္ကယ္ႀကီးစီးႏိုင္ေသာ၊ ပ်ံလန္ေနေအာင္၀တ္စားႏိုင္ေသာ တျခားေမဂ်ာကတစ္ေယာက္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ သည္။ က်ေနာ္ အသဲေတြကြဲခ်င္သလိုလိုျဖစ္ေနတုန္းမွာ ခိုင္သည္ ေက်ာင္းအခ်ိန္ေတြပင္ မမွန္ေတာ႔။ ဆိုင္ကယ္ႀကီးေနာက္ကလိုက္ၿပီး အ တန္းေတြ လစ္တတ္လာသည္။ မမွီေသာစာေတြ ျပန္ကူးေပးဖို႔ က်ေနာ႔္မွာလည္း မွတ္စုစံုလင္သည္မဟုတ္။ က်ေနာ္ကလဲ အၾကာႀကီး အ သည္းကြဲတတ္သည္ မဟုတ္သလို ခိုင္ကလဲ မျပစ္မရိွသူပီပီ က်ေနာ့္ကို ပံုမွန္ဘဲဆက္ဆံသည္။ က်ေနာ္ကလဲ ရည္းစားငုတ္တုတ္ႀကီးရိွေနပါ လ်က္နဲ႔ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ ဆက္လက္ခ်စ္ပါရေစလဲ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့။ ဒီလိုႏွင့္ ေက်ာင္းၿပီးသည္အထိ ခိုင္ႏွင့္ က်ေနာ္က သူငယ္ခ်င္း။ သူ႔ဟား၊ ငါ့ဟား တကယ့္သူငယ္ခ်င္း အရင္းအခ်ာေတြ ျဖစ္ေနခဲ႔သည္။ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ ဘာမွမထူးဆန္းေသာ ကိစၥျဖစ္ခဲ့သလို ခိုင္ႏွင့္က်ေနာ့္ ၾကားမွာလဲ ဘာအဖုအထံုးမွ မရိွခဲ႔။ အရင္ကတည္းက မျဖစ္ႏိုင္ေသာကိစၥ မျဖစ္လာတာ အံ့ၾသစရာကိစၥမွ မဟုတ္တာေလ။
သကၠရာဇ္ ၂၀၁၂၊ ဇူလိုင္လ ၃ ရက္။
"ဟယ္ ဖိုးထက္ႀကီး"
ကြမ္း၀ယ္ၿပီး ျပန္အထြက္ က်ေနာ့္ငယ္နာမည္ေခၚျခင္းကိုခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ေမာ့အၾကည့္တြင္ အရင္လိုလွေနဆဲျဖစ္ေသာ ခိုင္။ ခိုင္မွ ခိုင္အစစ္။
"ဟယ္ ဖိုးထက္ႀကီး ...။ နင္ဒီမွာရိွမွန္းေတာ့ ၾကားမိသား၊ နင္ဘာလုပ္လုပ္တာလဲ။ ကြမ္းမျပတ္ဘူးမို႔လား"
နင့္အခ်စ္ကိုရဖို႔ ငါကြမ္းျဖတ္ဆိုလဲ ျဖတ္ပါ့မည္ဆိုသည့္စကားကို ႏွစ္ဦးလံုး သတိတရျဖင့္ ရီမိၾကသည္။
"ေအးဟ ဟဲ ... ဟဲ။ နင္ ဒီကို ဘာလုပ္လုပ္တာလဲ"
"ေအး အလည္ဘဲဆိုပါေတာ့။ ဟိုမွာ ငါ့အမ်ဳိးသားေလ။ ဒါက ငါ႔သား ..."
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ေစ်း၀ယ္ေနဟန္ရိွသည့္ က်ေနာ္မသိေသာ သားသားနားနား အမိ်ဳးသားတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ရသည္။ သူ႔ေနာက္က အိမ္ ေဖာ္ေကာင္မေလး ျဖစ္ဟန္ရိွသည့္ ေကာင္မေလးခ်ီထားသည့္ ၀၀ကစ္ကစ္ ခ်စ္စရာ ကေလးေလးတေယာက္။
"ဟ ကေလးေတာင္ရပလား။ နင့္ ေယာကၤ်ားကလဲ ဘယ္သူႀကီးလဲ"
"ေတာ္စမ္း။ နင့္ပါးစပ္ စည္းကမ္းရိွစမ္း။ ဟိုမွာ ကိုေအာင္လာေနၿပီ။ မိတ္ဆက္ေပးမယ္။ ေလွ်ာက္ေျပာမေနန႔ဲ"
ကိုေအာင္ဆိုသည့္ သူ႔အမ်ဳိးသားသည္ သူ႔ထက္ အသက္အနည္းငယ္ၾကီးပံုရသည္။ မ်က္ႏွာၾကည္ၾကည္လင္လင္ျဖင္႔ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ရိွပံုလဲ ရ သည္။
"ကိုေအာင္ .. ဒါ ခိုင္ေလးတို႔ေက်ာင္းတံုးက သူငယ္ခ်င္း ဖိုးထက္။ သူဒီမွာ အလုပ္လုပ္ေနတယ္။ ဟုတ္တယ္မို႔လား။"
"ဟုတ္ကဲ႔ ..ကိုေအာင္ က်ေနာ္ဖိုးထက္ပါ။ အလုပ္လုပ္ေနတယ္ဆိုတာထက္ ကြၽန္ခံေနတယ္ေျပာပါေတာ႔ဗ်ာ .. ဟဲ ... ဟဲ ..." ဟုဆိုကာ က် ေနာ့္ ညာဘက္လက္ကို ကမ္းေပးလိုက္သည္။
ကိုေအာင္က လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင္႔ က်ေနာ္႔လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ....
"ဟာဗ်ာ မဟုတ္တာ။ ဒီလိုဘဲေပါ႔ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ကိုလဲ ခိုင္ေလးကိုခင္သလို ခင္မင္ပါ။ လာဗ်ာ တခုခုစားရင္း စကားေျပာၾကရေအာင္"
က်ေနာ္ သူတို႔မိသားစုေလးကို အနီးနားရိွ ျမန္မာထမင္းဆိုင္ သန္႔သန္႔ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ေခၚသြားခဲ႔သည္။ စကားစျမည္ေျပာၾကရင္း ခိုင့္အမ်ဳိး သားႏွင့္ က်ေနာ္ အဖြဲ႕က်ေနခဲ႔သည္။ ခိုင့္အမ်ဳိးသားသည္ အစိုးရအရာရိွ ခပ္ႀကီးႀကီးဘ၀မွ ေဆးခြင္႔ယူၿပီး အရပ္ဖက္ကို ေျပာင္းထားသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးေလာကတြင္ သူတို႔အဖြဲ႔ႀကီးသည္ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ေတာင္႔တင္းၿပီး လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ခြင္႔ရိွေသာ အဖြဲ႔အ စည္းႀကီး၏ အရာရိွတစ္ေယာက္ဆိုတာ သိလာရသည္။ ခိုင္ႏွင့္ က်ေနာ္ႏွင့္က ဟိုေကာင့္ေတြ႔ေသးလား။ ဟိုေကာင္မေကာ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ။ ဟိုတစ္ေယာက္ေတာ့ အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီဟဲ့။ ဟိုတေကာင္ေကာ ေပ်ာက္ေနတယ္။ စသည္ျဖင္႔ ေက်ာင္းတုံုးက သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းေတြ ေျပာေနၾကတံုးမွာ ကိုေအာင္က ကေလးေလးကို ျမဴေခ်ာ႔ေနသည္။ သူ႔မိန္းမ ခိုင္အဆီေတြစားေနသည္ကို ၀င္ေရာက္ဟန္႔တားသည္။
ထမင္းဆိုင္ကျပန္ထြက္ခ်ိန္မွာ ကိုေအာင္က လိပ္စာကဒ္တစ္ခုထုတ္ေပးသည္။ သူတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဖြင္႔ထားေသာ ရန္ကုန္က ဟို တယ္တစ္ခု လိပ္စာျဖစ္သည္။ "႐ုံးလိပ္စာေတာ့ သိၿပီးသားဆိုေတာ့ မေပးေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ဟိုတယ္က မန္ေနဂ်ာကိုေမးလိုက္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ဆီ ေရာက္ပါတယ္" ဆိုသည့္ ကိုေအာင့္၏ ရည္မြန္ေဖာ္ေရြမႈကို သတိျပဳမိသည္။ ထို႔ေနာက္ ဗမာဏခပ္မ်ားမ်ားရိွေသာ ေဒၚလာမ်ား လဲလွယ္ခ်င္ သည္ဆိုသျဖင့္ လိုက္လံပို႔ေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဘာလီကြၽန္းကိုအလည္သြားခ်င္လု႔ိဆုိသျဖင္႔ ဗီဇာ၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္၊ ဟိုတယ္ ကိစၥ မ်ား က်ေနာ္ကူညီေပးလိုက္သည္။
အိမ္ကိုအလည္ေခၚခ်င္ေပမယ့္ အလုပ္ပိတ္ရက္မွာ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္အိပ္ေနၾကမည့္ အိမ္ကလူမ်ားေၾကာင့္ မေခၚျဖစ္ခဲ႔။ သူတို႔ တည္းခိုရာကို ေမးၾကည္႔ေတာ႔ ေစ်းအေတာ္ႀကီးၿပီး သူေဌးမ်ားသာ တည္းခိုႏိုင္ေသာဟိုတယ္တစ္ခုမွာ။ လိုအပ္တာရိွရင္ေျပာဖုိ႔ က်ေနာ့္ဖုန္းနံပါတ္ကို ေပး ခဲ့သည္။ က်ေနာ္ကူညီႏိုင္တာဆိုရင္ ကူညီပါ႔မယ္ေျပာၿပီး လမ္းအခြဲမွာ ခိုင္က က်ေနာ့္ကို ေကာင္းေကာင္းႏႈတ္မဆက္ႏိုင္။ ခ်ာတိတ္ေကာင္ ေလး ဂ်ီက်ေနသည္ကို ေခ်ာ့ေနရသည္။ ကေလးက အာျဗဲႀကီးႏွင့္ ေအာ္ငိုေနသျဖင့္ ကိုေအာင္ႏွင့္ ခိုင္ပ်ာယာခပ္ေနသည္ကို အလိုက္သိစြာ က်ေနာ္ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့သည္။
အိမ္အနားေရာက္ေတာ႔ က်ေနာ္ေရဆာလာသည္။ ေရဆာ ဘီယာေသာက္ဆိုသည့္အေျပာကို သတိတယရိွေပမယ္႔ ဒီတလသံုးဖို႔ ခ်န္ထား သည့္ လက္က်န္ေငြနည္းေနတာကို သတိျပဳမိသည္။ ေရေသာက္ဖုိ႔အိမ္ကို အျမန္ျပန္မွပါေလလို႔ေတြးၿပီး အိမ္သို႔ေျခဦးလွည့္အၿပီးမွာမွ က် ေနာ့္စိတ္တြင္ ဘီယာေသာက္ခ်င္စိတ္က ျပင္းျပင္းျပျပ ရိွလာသည္။ အို..ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်း။ ဘီယာေသာက္လိုက္အံုးမည္။
ထိုင္ေနၾကဆိုင္အေရာက္တြင္ ဘီယာတစ္လံုးမွာလိုက္သည္။ ဘီယာလာခ်ေပးေသာေကာင္မေလးကို သတိမထားမိဘဲ ဘီယာ ေအး မ ေအး သတိထားေနမိခဲ႔သည္။ ေအးစက္ေနေသာ ဘီယာခြက္ႀကီးကိုအေမာ့တြင္ ဘီယာအရသာသည္ ခါးသက္သက္ရိွမေနဘဲ ခ်ဳိျမေနသျဖင္႔ ဘီယာခြက္ကို စားပြဲေပၚသုိ႔ အလန္႔တၾကား ျပန္ခ်လိုက္သည္။ ေသခ်ာေအာင္ တခ်ဳိက္ ျပန္ခ်ဳိက္သည္။
ဟုတ္သားဘဲ။ ဒီေန႔ က်ေနာ္ေသာက္ေသာ ဘီယာေတြသည္ အရင္ေန႔ေတြထက္ ပိုခ်ဳိ၊ ပိုေမႊး၊ ပိုမိုအရသာရိွေနခဲ႔သည္။ ေနာက္ေနာင္ ၾကံဳ ႀကိဳက္မွ ကိုေအာင့္ကို ဘီယာတိုက္ဖို႔ခ်ိန္းရအံုးမည္။ "ခ်ဳိ အီ ေမႊး ဘီယာေတြ ရိွတယ္ဗ်" ဆိုတာကို သူယံုမွ ယံုၾကည္ပါ႔မလား။ ခိုင္ကေတာ႔ က်ေနာ္ ဘာေျပာေျပာ မယံုၾကည္သူဆိုေတာ့ အေထြအထူးရွင္းျပဖုိ႔ လိုမည္မထင္။
Send email to - editors@moemaka.com to contact and contribute with MoEmAKa
MoeMaKa on Facebook Page from here (For Burma / Myanmar User)
MoeMaKa News & Media covering Burmese Community
PO Box 320-207, San Francisco, CA 94132-0207, USA.
http://MoeMaKa.Com - Burmese Language
http://MoeMaKa.Org - English Edition
http://MoeMaKa.Net - Audio & Video Archives
