---------- Forwarded message ----------
From: Blogger <no-reply@blogger.com>
Date: 2013/3/24
Subject: [လူဗိုလ္ဟူသည္ ...] ဂ်ပန္မွာ လြမ္း တဲ ့မုန္ ့လံုးၾကီး ေၾကာ္
To: lubo601@gmail.com
--
Posted By Blogger to လူဗိုလ္ဟူသည္ ... at 3/25/2013 01:51:00 PM
From: Blogger <no-reply@blogger.com>
Date: 2013/3/24
Subject: [လူဗိုလ္ဟူသည္ ...] ဂ်ပန္မွာ လြမ္း တဲ ့မုန္ ့လံုးၾကီး ေၾကာ္
To: lubo601@gmail.com
ဂ်ပန္ကို က်မ အလုပ္ကိစၥနဲ႔လာတိုင္း အသိဂ်ပန္အိမ္ မွာ တည္းပါတယ္။ဒီအိမ္ရွင္ ဂ်ပန္ၾကီး က ျမန္မာ ျပည္က က်မတို ့စက္ရံု ကို လာဖူးပါတယ္။သူတို ့ ျမန္မာျပည္လာရင္ က်မတို ့က
ေဖာ္ေရြခင္မင္စြာဧည့္ခံသလို က်မတို ့ ဂ်ပန္လာရင္လည္းမိသားစုလို ပဲေသခ်ာ ဂရုစိုက္တတ္ပါတယ္။
ေန ့တိုင္းလည္း ဂ်ပန္စာေလးေတြ လုပ္ေက်ြးတတ္သလို စားေကာင္းတဲ ့ဆိုင္ေတြမွာ လုိက္ေက်ြးပါတယ္။
သူတို ့အစားအစာေတြ ကလတ္ဆတ္သန္ ့ရွင္းျပီးက်န္းမာေရး နဲ့ညီညြတ္ပါတယ္။
ေျပာရရင္ေတာ့ ဂ်ပန္မွာ က်မ အစားေကာင္းေတြ စားရပါတယ္။ဒီလို စားရတဲ ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ က်မဟာ ဟိုးလြန္းခဲ့တဲ ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္က စားခဲ့ရတဲ ့မုန္ ့လံုးၾကီး ေၾကာ္ေလးေတြကိုျပန္တမ္းတမိပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ က က်မ ဂ်ပန္ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံု တစ္ခု မွာ စတိုတာ၀န္ခံလုပ္ရင္း ဂ်ပန္စာ သင္ေနတဲ့ကာလပါ။
က်မအေဖက အလုပ္ထြက္လိုက္ျပီး စီးပြားလဲက် ကာ အိမ္ မွာ က်မ လစာ ကို ပဲ အားကိုးစားေနရတဲ ့ဘ၀မို ့စား၀တ္ေနေရး က ေတာ္ေတာ္ က်ပ္တည္းပါတယ္။
မိသားစု စားစရိတ္ကလြဲရင္ က်မ ပိုက္ဆံကို အပို မသံုးႏိုင္ပါဘူး။
အလုပ္ပိတ္ တဲ ့ တနဂၤေႏြ တစ္ရက္ ကို ပညာဒါန ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ဂ်ပန္စာသင္တန္း သြားတက္ဖို ့ဘတ္စ္ကားခေတာင္မနဲ သံုးေနရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က က်မတို ့ ဒညင္း ကုန္း ကေန ေျမာက္ဥကၠလာဘုန္းၾကီးလမ္း ကိုသြားတာ ၄၃ ဒိုင္နာ အ၀ါတစ္စီးပဲရွိပါတယ္ ။ လမး္ေတြကၾကမ္းၾကမ္း ဒိုင္နာ က ေဆာင္ ့နဲ ့ မနဲသည္းခံ စီးသြားရတယ္။
ဒါေပမယ္ ့ ေနပူပူ မိုးရြာရြာ တစ္ပတ္တစ္ခါ တက္ရမယ္ ့ သင္တန္းကို က်မေရာက္ေအာင္သြားပါတယ္။
က်မ ဂ်ပန္စာ တတ္ခ်င္တယ္ေလ-- က်မ တို ့စက္၇ံုမွာ လက္ရွိ လုပ္ေနတဲ ့ဂ်ပန္စကားျပန္ေတြ ကိုၾကည့္ျပီး အားက်သလိုက်မ ကိုယ္တိုင္ ကလည္း ဒီဂ်ပန္စာေလးေတြ စိတ္၀င္စားပါတယ္။
ေနာက္ျပီး က်မ ဒီိလုိပဲ သာမာန္ ၀န္ထမ္းဘ၀ နဲ ့ ဆက္လုပ္ေနတာထက္စာရင္ ဂ်ပန္စာတတ္ရင္ က်မအလုပ္အကိုင္ေနရာပိုျမင္ ့မားလာမယ္ ၊ လစာမ်ားမ်ား ရတဲ ့အလုပ္ရရင္ က်မတို ့မိသားစု ဒီထက္ ပိုျပီးေျပလည္ လာမယ္ -- ဆိုတဲ ့အေတြးနဲ ့က်မ ဂ်ပန္စာ ကို အားတင္းသင္ပါတယ္။
ပညာဒါန ေက်ာင္းဆိုေပမယ္ ့ သြားရတဲ ့ကားခ၊ စာအုပ္ဖို း၊ မုန္ ့ဖို းေတြကေတာ့ကုန္ပါတယ္။
ကားခ နဲ ့စာအုပ္ဖိုးကေတာ့ က်သင္ ့ေငြ ေပးရတာမို ့ ေလွ်ာ့သံုးလို ့မရပါဘူး။
ဒီေတာ့ က်မ က ေျခြတာလိုု ့ရတာ မုန္ ့ပဲသားေရစာ ဖိုးပါ။
က်မတို ့ရပ္ကြက္ က မနက္ပိုင္းဆို ပဲဲျပဳတ္သည္၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္းက စလို ့အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာမုန္ ့သည္ေလးေတြလာေရာင္းၾကပါတယ္။
ဒီမုန္ ့သည္ေတြ ထဲမွာ က်မ ေရြးခ်ယ္လိုက္တာ က မုန့္လံုၾကီး ေၾကာ္သည္ပါ။
မုန ့္လံုၾကီးေၾကာ္ ဆိုတာက သိတဲ့အတိုင္းပဲ ေကာက္ညွင္းထဲကို အုန္းသီးဒါမွမဟုတ္ပဲကို ဌာပနာျပီး ျပန္ေၾကာ္ထားတဲ့မုန ့္ပါ။
ေကာက္ညွင္းကိုေၾကာ္ထားတာမို ့ေတာ္ေတာ္အဆာခံပါတယ္။ ေစ်းကလည္း ေပါပါတယ္။
မနက္ကတည္းက မုန ္ ့လံုးၾကီး တလံုး ငါးဆယ္ နဲ ့ ၂ လံုး တစ္ရာဖို းစားျပီး ေရေသာက္ လိုက္ ရင္ ေန ့ခင္ းသင္တန္းျပီးလို ့အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္အထိ က်မ ဗိုက္မဆာေတာ့ပါဘူး။
ဒီေတာ့ သင္တန္းမွာ သူမ်ားေတြလို မုန့္ဆိုင္မထိုင္ရေတာ့လို ့ပိုက္ဆံမကုန္ေတာ့ပါဘူး။
ေျပာရရင္ ဒီမုန ္ ့လံုးၾကီးေလးေတြ က က်မကို အေထာက္အပ ့ံေပးေနတဲ ့မိတ္ေဆြေလးေတြပါ။
အလုပ္သြားရင္လဲ တျခား မုန္ ့ေတြထက္ ေစ်းနည္းျပီး တြက္ေျခကိုက္တဲ ့ မုန့္လံုးၾကီး ပဲ က်မ ၀ယ္သြားပါတယ္။
က်မ ကေတာ့ က်မ တြက္ကိန္း နဲ့ က်မ စားေနတာေပမယ္ ့ ရံုးမွာ သူမ်ားေတြ ၀ယ္လာတာကစားေကာင္းျပီး ေစ်းၾကီးတဲ ့မုန ့္ေတြမ်ားပါတယ္။
က်မ ကေတာ့ သူတို ့ဘာသာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတာ စားစား မမွဳေပမယ့္က်မ ဒီလို ငါးဆယ္တန္ မုန္ ့လံုးၾကီး ပဲအျမဲ စားတာကို ေလွာင္ေျပာင္ကဲ ့ရဲ ့ခ်င္တဲ့သူေတြလည္းရွိပါတယ္။
" မသႏၱာ က လည္း ဒီမုန ့္လံုးၾကီး ပဲစားေနတာပဲေနာ္ ၊ မျငီးေငြ ့ဘူးလား"
" ေအးေလ ၊ ကပ္ေစးႏွဲလိုက္တာ ၊တျခားမုန္ ့ေတြ မစားဘူးလား။ "
" နင္ ့မုန ့္ၾကီးကလည္ဟယ္ ၊ ငါ တခါမွေတာင္မစားဖူးပါဘူး။လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ဒီလိုမုန္ ့မေရာင္းပါဘူး"
ကိုယ့္မုန ္ ့ကို ကိုယ့္ပိုက္ဆံ နဲ့ ၀ယ္စားတာေတာင္ က်မ ကဲ့ရဲ ့ခံခဲ့ရပါတယ္။
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဒီလို အေျပာခံ ရရင္ က်မလည္း ရွက္ျပီးသိ္မ္ငယ္သလို ခံစားရပါတယ္။
တကယ္ဆို က်မ သင္တန္းတက္ဖို ့ ကားခ မကုန္ဘူးဆိုရင္ ၊ ဂ်ပန္စာအုပ္ေတြ မ၀ယ္ရင္ သူတို ့့လို ေစ်းၾကီးတဲ ့မုန ့္ေတြစားဖို ့ ပိုက္ဆံ ထြက္လာမွာပါ။
ဒါေပမယ္ ့ ဒါဟာ က်မ ေရြးခ်ယ္မွဳပါ။
က်မ ဂ်ပန္စာ တတ္ခ်င္တယ္။ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းလိုခ်င္တယ္။ က်မ မိသားစု ဘ၀ ကိုျမွင ့္ခ်င္တယ္။
အစားအစာ ဆိုတာ ၀မ္းတြင္းမီး ကို ျငိွမ္းေပးတာပါ။ဘာ စားစား ဗုိက္ျပည္ ့ျပီး ၀မ္းမီး ျငိမ္းဖို ့က
အဓိက ပါ။ေနာက္ျပီး မုန္ ့လံုးၾကီးေက်ာ္ေလးေတြ က မနက္ေစာေစာ ၀ယ္ရင္ ေၾကာ္ျပီးခါစ မို ့ ၾကြပ္ရြျပီး
စားေကာင္းပါတယ္။
က်မ စားတဲ ့အစားအစာ က်မ ေက်နပ္ရင္ျပီးတာပဲ၊ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ဂရုမစိုက္ဘဲ ေျခြတာ သည္းခံျပီး ၾကိဳးစားလိုက္ရင္ေနာက္ဆို ငါ ဟာ သူတို ့ခု စားေနတဲ ့မုန ့္ေတြ ထက္ေကာင္းတဲ့ မုန ့္စား ရမွာေသခ်ာတယ္။
ကဲ-- -ဇြဲ လံု ့လ အျပည့္နဲ ့ ကိုယ့္လမ္း ကုိယ္ေလွ်ာက္မယ္ လို ့အားျပန္တင္းျပီး က်မ ဂ်ပန္စာ ဆက္သင္ခဲ့ပါတယ္။မုန ့္လံုးၾကီးေက်ာ္ ဆက္စားခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ ့ပဲ ဂ်ပန္စာ Level ေတြ တျဖည္းျဖည္း ျမင္ ့လာျပီး က်မ ဂ်ပန္ စကားျပန္ အလုပ္နဲ ့အသက္ေမြး လာနိုင္ပါတယ္။အရင္ထက္လည္း လစာပိုေကာင္းလာျပီး အိမ္ ကိုလည္း ပိုေထာက္ပံ ့လာနို္င္ပါတယ္။
တျဖည္းျဖည္း မုန ့္လံုးၾကီးေက်ာ္ ေန ့တိုင္း စားရာကေန မနက္ခင္းဆို တျခားဖြယ္ဖြယ္ရာရာေလးေတြ ၀ယ္စားနိုင္ပါျပီ။
က်မသူေဌးက ဂ်ပန္ဧည့္သည္ေတြလာလို ့ ဟိုတယ္မွာ ၊စားေသာက္ဆိုင္ၾကီးေတြမွာ လိုက္ေက်ြးတိုင္းလည္း က်မ ကလိုက္ရျပီး အစားေကာင္းေတြစားရပါတယ္။
က်မကို ကဲ ့ရဲ ့ခဲ့တဲ ့သူေတြကေတာ့ ခုထိလည္း ဘ၀မေျပာင္းဘဲ သာမာန္ ရံုး၀န္ထမ္းဘ၀ နဲ ့ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနတုန္းပါ။
က်မ သတင္းေတြ သူတို ့ၾကားျပီး တခါတေလ ျပန္ဆံုရင္ အားက်လိုက္တာလို ့ေျပာတတ္ပါတယ္။
ခုေတာ့ သူတို ့ မုန ့္လံုးၾကီးေက်ာ္ ပဲ ေျခြတာ စားခဲ့တယ္ဆိုျပီး က်မ ကို မကဲ့ရဲ ့ေတာ့ပါဘူး။
ခုလို ဂ်ပန္လာတဲ ့ အခ်ိန္ ဆိုလည္း ဒီက ခင္မင္တဲ ့ဂ်ပန္မိတ္ေဆြေတြက ဂ်ပန္စာေတြ တမ်ိဳးျပီး တမ်ိဳး မရိုးရေအာင္ ေက်ြေတာ့တာပါပဲ။ က်မေလ ဒီလို အစားေကာင္းေတြ စားရတဲ ့အခါတိုင္း သတိရမိတာက အရင္ စားခဲ့တဲ ့မုန့္လံုးၾကီးေက်ာ္ကိုပါ။
အရင္ က က်မသာေျခြတာစားျပီး ဂ်ပန္စာမသင္ဘဲ သူမ်ားေတြလိုစားေသာက္ပစ္လိုက္ရင္ ဒီဘ၀ေရာက္မလာနိုင္ပါဘူး။
တကယ္ေတာ ့ လူဆိုတာ ကိုယ္ ရည္မွန္းထားတဲ ့ပန္းတုိ္င္ေရာက္ေအာင္သြားနိုင္မယ္ ့လမ္း ကို ကို္ယ့္ဘာသာ ေရြးရတာပါ။
အမ်ားေလွ်ာက္တဲ့လမ္းဟာ ကိုယ့္ပန္းတုိင္မေရာက္ဘူးဆိုရင္ ေရာေယာင္ျပီး သြားေလွ်ာက္စရာ မလိုပါဘူး။
သူတို ့နဲ ့လမ္းအတူတူ မေလွ်ာက္လို ့ ေျပာဆို ကဲ့ရဲ ့တာ ခံရေကာင္း ခံရပါတယ္။
ဒါေပမယ္ ့ စိတ္ဓါတ္ခိုင္ခိုင္မာမာ နဲ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ ့လမ္းကိုပဲ ကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္မယ္ဆိုရင္
တေန ့ ကိုယ့္ ပန္းတိုင္ေရွ ့ကို ကိုယ္ေရာက္လာမွာပါ။
က်မ ၾကံဳခဲ့ရတဲ ့အေတြ ့အၾကံဳေလးကို ရင္းျပီး ရုန္းကန္ၾကိဳးစားေနရတဲ ့လူငယ္ေလးေတြအတြက္ တခုခု ရနိုင္ေစဖို ့ေရးလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အားလံုး ရည္ရြယ္ရာပန္းတိုင္ ကို လွမ္းကိုင္နိုင္ၾကပါေစ။
ေစတနာမြန္ျဖင္ ့
ၾကာျဖဴႏြယ္
— with ကြန္ဆူး မား and 7 others. ေဖာ္ေရြခင္မင္စြာဧည့္ခံသလို က်မတို ့ ဂ်ပန္လာရင္လည္းမိသားစုလို ပဲေသခ်ာ ဂရုစိုက္တတ္ပါတယ္။
ေန ့တိုင္းလည္း ဂ်ပန္စာေလးေတြ လုပ္ေက်ြးတတ္သလို စားေကာင္းတဲ ့ဆိုင္ေတြမွာ လုိက္ေက်ြးပါတယ္။
သူတို ့အစားအစာေတြ ကလတ္ဆတ္သန္ ့ရွင္းျပီးက်န္းမာေရး နဲ့ညီညြတ္ပါတယ္။
ေျပာရရင္ေတာ့ ဂ်ပန္မွာ က်မ အစားေကာင္းေတြ စားရပါတယ္။ဒီလို စားရတဲ ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ က်မဟာ ဟိုးလြန္းခဲ့တဲ ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္က စားခဲ့ရတဲ ့မုန္ ့လံုးၾကီး ေၾကာ္ေလးေတြကိုျပန္တမ္းတမိပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ က က်မ ဂ်ပန္ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံု တစ္ခု မွာ စတိုတာ၀န္ခံလုပ္ရင္း ဂ်ပန္စာ သင္ေနတဲ့ကာလပါ။
က်မအေဖက အလုပ္ထြက္လိုက္ျပီး စီးပြားလဲက် ကာ အိမ္ မွာ က်မ လစာ ကို ပဲ အားကိုးစားေနရတဲ ့ဘ၀မို ့စား၀တ္ေနေရး က ေတာ္ေတာ္ က်ပ္တည္းပါတယ္။
မိသားစု စားစရိတ္ကလြဲရင္ က်မ ပိုက္ဆံကို အပို မသံုးႏိုင္ပါဘူး။
အလုပ္ပိတ္ တဲ ့ တနဂၤေႏြ တစ္ရက္ ကို ပညာဒါန ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ဂ်ပန္စာသင္တန္း သြားတက္ဖို ့ဘတ္စ္ကားခေတာင္မနဲ သံုးေနရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က က်မတို ့ ဒညင္း ကုန္း ကေန ေျမာက္ဥကၠလာဘုန္းၾကီးလမ္း ကိုသြားတာ ၄၃ ဒိုင္နာ အ၀ါတစ္စီးပဲရွိပါတယ္ ။ လမး္ေတြကၾကမ္းၾကမ္း ဒိုင္နာ က ေဆာင္ ့နဲ ့ မနဲသည္းခံ စီးသြားရတယ္။
ဒါေပမယ္ ့ ေနပူပူ မိုးရြာရြာ တစ္ပတ္တစ္ခါ တက္ရမယ္ ့ သင္တန္းကို က်မေရာက္ေအာင္သြားပါတယ္။
က်မ ဂ်ပန္စာ တတ္ခ်င္တယ္ေလ-- က်မ တို ့စက္၇ံုမွာ လက္ရွိ လုပ္ေနတဲ ့ဂ်ပန္စကားျပန္ေတြ ကိုၾကည့္ျပီး အားက်သလိုက်မ ကိုယ္တိုင္ ကလည္း ဒီဂ်ပန္စာေလးေတြ စိတ္၀င္စားပါတယ္။
ေနာက္ျပီး က်မ ဒီိလုိပဲ သာမာန္ ၀န္ထမ္းဘ၀ နဲ ့ ဆက္လုပ္ေနတာထက္စာရင္ ဂ်ပန္စာတတ္ရင္ က်မအလုပ္အကိုင္ေနရာပိုျမင္ ့မားလာမယ္ ၊ လစာမ်ားမ်ား ရတဲ ့အလုပ္ရရင္ က်မတို ့မိသားစု ဒီထက္ ပိုျပီးေျပလည္ လာမယ္ -- ဆိုတဲ ့အေတြးနဲ ့က်မ ဂ်ပန္စာ ကို အားတင္းသင္ပါတယ္။
ပညာဒါန ေက်ာင္းဆိုေပမယ္ ့ သြားရတဲ ့ကားခ၊ စာအုပ္ဖို း၊ မုန္ ့ဖို းေတြကေတာ့ကုန္ပါတယ္။
ကားခ နဲ ့စာအုပ္ဖိုးကေတာ့ က်သင္ ့ေငြ ေပးရတာမို ့ ေလွ်ာ့သံုးလို ့မရပါဘူး။
ဒီေတာ့ က်မ က ေျခြတာလိုု ့ရတာ မုန္ ့ပဲသားေရစာ ဖိုးပါ။
က်မတို ့ရပ္ကြက္ က မနက္ပိုင္းဆို ပဲဲျပဳတ္သည္၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္းက စလို ့အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာမုန္ ့သည္ေလးေတြလာေရာင္းၾကပါတယ္။
ဒီမုန္ ့သည္ေတြ ထဲမွာ က်မ ေရြးခ်ယ္လိုက္တာ က မုန့္လံုၾကီး ေၾကာ္သည္ပါ။
မုန ့္လံုၾကီးေၾကာ္ ဆိုတာက သိတဲ့အတိုင္းပဲ ေကာက္ညွင္းထဲကို အုန္းသီးဒါမွမဟုတ္ပဲကို ဌာပနာျပီး ျပန္ေၾကာ္ထားတဲ့မုန ့္ပါ။
ေကာက္ညွင္းကိုေၾကာ္ထားတာမို ့ေတာ္ေတာ္အဆာခံပါတယ္။ ေစ်းကလည္း ေပါပါတယ္။
မနက္ကတည္းက မုန ္ ့လံုးၾကီး တလံုး ငါးဆယ္ နဲ ့ ၂ လံုး တစ္ရာဖို းစားျပီး ေရေသာက္ လိုက္ ရင္ ေန ့ခင္ းသင္တန္းျပီးလို ့အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္အထိ က်မ ဗိုက္မဆာေတာ့ပါဘူး။
ဒီေတာ့ သင္တန္းမွာ သူမ်ားေတြလို မုန့္ဆိုင္မထိုင္ရေတာ့လို ့ပိုက္ဆံမကုန္ေတာ့ပါဘူး။
ေျပာရရင္ ဒီမုန ္ ့လံုးၾကီးေလးေတြ က က်မကို အေထာက္အပ ့ံေပးေနတဲ ့မိတ္ေဆြေလးေတြပါ။
အလုပ္သြားရင္လဲ တျခား မုန္ ့ေတြထက္ ေစ်းနည္းျပီး တြက္ေျခကိုက္တဲ ့ မုန့္လံုးၾကီး ပဲ က်မ ၀ယ္သြားပါတယ္။
က်မ ကေတာ့ က်မ တြက္ကိန္း နဲ့ က်မ စားေနတာေပမယ္ ့ ရံုးမွာ သူမ်ားေတြ ၀ယ္လာတာကစားေကာင္းျပီး ေစ်းၾကီးတဲ ့မုန ့္ေတြမ်ားပါတယ္။
က်မ ကေတာ့ သူတို ့ဘာသာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတာ စားစား မမွဳေပမယ့္က်မ ဒီလို ငါးဆယ္တန္ မုန္ ့လံုးၾကီး ပဲအျမဲ စားတာကို ေလွာင္ေျပာင္ကဲ ့ရဲ ့ခ်င္တဲ့သူေတြလည္းရွိပါတယ္။
" မသႏၱာ က လည္း ဒီမုန ့္လံုးၾကီး ပဲစားေနတာပဲေနာ္ ၊ မျငီးေငြ ့ဘူးလား"
" ေအးေလ ၊ ကပ္ေစးႏွဲလိုက္တာ ၊တျခားမုန္ ့ေတြ မစားဘူးလား။ "
" နင္ ့မုန ့္ၾကီးကလည္ဟယ္ ၊ ငါ တခါမွေတာင္မစားဖူးပါဘူး။လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ဒီလိုမုန္ ့မေရာင္းပါဘူး"
ကိုယ့္မုန ္ ့ကို ကိုယ့္ပိုက္ဆံ နဲ့ ၀ယ္စားတာေတာင္ က်မ ကဲ့ရဲ ့ခံခဲ့ရပါတယ္။
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဒီလို အေျပာခံ ရရင္ က်မလည္း ရွက္ျပီးသိ္မ္ငယ္သလို ခံစားရပါတယ္။
တကယ္ဆို က်မ သင္တန္းတက္ဖို ့ ကားခ မကုန္ဘူးဆိုရင္ ၊ ဂ်ပန္စာအုပ္ေတြ မ၀ယ္ရင္ သူတို ့့လို ေစ်းၾကီးတဲ ့မုန ့္ေတြစားဖို ့ ပိုက္ဆံ ထြက္လာမွာပါ။
ဒါေပမယ္ ့ ဒါဟာ က်မ ေရြးခ်ယ္မွဳပါ။
က်မ ဂ်ပန္စာ တတ္ခ်င္တယ္။ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းလိုခ်င္တယ္။ က်မ မိသားစု ဘ၀ ကိုျမွင ့္ခ်င္တယ္။
အစားအစာ ဆိုတာ ၀မ္းတြင္းမီး ကို ျငိွမ္းေပးတာပါ။ဘာ စားစား ဗုိက္ျပည္ ့ျပီး ၀မ္းမီး ျငိမ္းဖို ့က
အဓိက ပါ။ေနာက္ျပီး မုန္ ့လံုးၾကီးေက်ာ္ေလးေတြ က မနက္ေစာေစာ ၀ယ္ရင္ ေၾကာ္ျပီးခါစ မို ့ ၾကြပ္ရြျပီး
စားေကာင္းပါတယ္။
က်မ စားတဲ ့အစားအစာ က်မ ေက်နပ္ရင္ျပီးတာပဲ၊ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ဂရုမစိုက္ဘဲ ေျခြတာ သည္းခံျပီး ၾကိဳးစားလိုက္ရင္ေနာက္ဆို ငါ ဟာ သူတို ့ခု စားေနတဲ ့မုန ့္ေတြ ထက္ေကာင္းတဲ့ မုန ့္စား ရမွာေသခ်ာတယ္။
ကဲ-- -ဇြဲ လံု ့လ အျပည့္နဲ ့ ကိုယ့္လမ္း ကုိယ္ေလွ်ာက္မယ္ လို ့အားျပန္တင္းျပီး က်မ ဂ်ပန္စာ ဆက္သင္ခဲ့ပါတယ္။မုန ့္လံုးၾကီးေက်ာ္ ဆက္စားခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ ့ပဲ ဂ်ပန္စာ Level ေတြ တျဖည္းျဖည္း ျမင္ ့လာျပီး က်မ ဂ်ပန္ စကားျပန္ အလုပ္နဲ ့အသက္ေမြး လာနိုင္ပါတယ္။အရင္ထက္လည္း လစာပိုေကာင္းလာျပီး အိမ္ ကိုလည္း ပိုေထာက္ပံ ့လာနို္င္ပါတယ္။
တျဖည္းျဖည္း မုန ့္လံုးၾကီးေက်ာ္ ေန ့တိုင္း စားရာကေန မနက္ခင္းဆို တျခားဖြယ္ဖြယ္ရာရာေလးေတြ ၀ယ္စားနိုင္ပါျပီ။
က်မသူေဌးက ဂ်ပန္ဧည့္သည္ေတြလာလို ့ ဟိုတယ္မွာ ၊စားေသာက္ဆိုင္ၾကီးေတြမွာ လိုက္ေက်ြးတိုင္းလည္း က်မ ကလိုက္ရျပီး အစားေကာင္းေတြစားရပါတယ္။
က်မကို ကဲ ့ရဲ ့ခဲ့တဲ ့သူေတြကေတာ့ ခုထိလည္း ဘ၀မေျပာင္းဘဲ သာမာန္ ရံုး၀န္ထမ္းဘ၀ နဲ ့ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနတုန္းပါ။
က်မ သတင္းေတြ သူတို ့ၾကားျပီး တခါတေလ ျပန္ဆံုရင္ အားက်လိုက္တာလို ့ေျပာတတ္ပါတယ္။
ခုေတာ့ သူတို ့ မုန ့္လံုးၾကီးေက်ာ္ ပဲ ေျခြတာ စားခဲ့တယ္ဆိုျပီး က်မ ကို မကဲ့ရဲ ့ေတာ့ပါဘူး။
ခုလို ဂ်ပန္လာတဲ ့ အခ်ိန္ ဆိုလည္း ဒီက ခင္မင္တဲ ့ဂ်ပန္မိတ္ေဆြေတြက ဂ်ပန္စာေတြ တမ်ိဳးျပီး တမ်ိဳး မရိုးရေအာင္ ေက်ြေတာ့တာပါပဲ။ က်မေလ ဒီလို အစားေကာင္းေတြ စားရတဲ ့အခါတိုင္း သတိရမိတာက အရင္ စားခဲ့တဲ ့မုန့္လံုးၾကီးေက်ာ္ကိုပါ။
အရင္ က က်မသာေျခြတာစားျပီး ဂ်ပန္စာမသင္ဘဲ သူမ်ားေတြလိုစားေသာက္ပစ္လိုက္ရင္ ဒီဘ၀ေရာက္မလာနိုင္ပါဘူး။
တကယ္ေတာ ့ လူဆိုတာ ကိုယ္ ရည္မွန္းထားတဲ ့ပန္းတုိ္င္ေရာက္ေအာင္သြားနိုင္မယ္ ့လမ္း ကို ကို္ယ့္ဘာသာ ေရြးရတာပါ။
အမ်ားေလွ်ာက္တဲ့လမ္းဟာ ကိုယ့္ပန္းတုိင္မေရာက္ဘူးဆိုရင္ ေရာေယာင္ျပီး သြားေလွ်ာက္စရာ မလိုပါဘူး။
သူတို ့နဲ ့လမ္းအတူတူ မေလွ်ာက္လို ့ ေျပာဆို ကဲ့ရဲ ့တာ ခံရေကာင္း ခံရပါတယ္။
ဒါေပမယ္ ့ စိတ္ဓါတ္ခိုင္ခိုင္မာမာ နဲ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ ့လမ္းကိုပဲ ကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္မယ္ဆိုရင္
တေန ့ ကိုယ့္ ပန္းတိုင္ေရွ ့ကို ကိုယ္ေရာက္လာမွာပါ။
က်မ ၾကံဳခဲ့ရတဲ ့အေတြ ့အၾကံဳေလးကို ရင္းျပီး ရုန္းကန္ၾကိဳးစားေနရတဲ ့လူငယ္ေလးေတြအတြက္ တခုခု ရနိုင္ေစဖို ့ေရးလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အားလံုး ရည္ရြယ္ရာပန္းတိုင္ ကို လွမ္းကိုင္နိုင္ၾကပါေစ။
ေစတနာမြန္ျဖင္ ့
ၾကာျဖဴႏြယ္
--
Posted By Blogger to လူဗိုလ္ဟူသည္ ... at 3/25/2013 01:51:00 PM
ေမွာ္ဆရာအဖြဲ႔မွ ေန႔စဥ္ Mail မ်ားရယူလိုပါက http://groups.google.com/group/mrsorcerer/subscribe?hl=en
Member မ်ား မိမိတို.သိထားသည္မ်ားကို မွ်ေ၀လိုပါက mrsorcerer@googlegroups.com သို႔စာပို႔ႏိုင္ပါသည္။
ေမွာ္ဆရာအဖြဲ ့မွ ႏႈတ္ထြက္လိုလွ်င္ mrsorcerer+unsubscribe@googlegroups.com ကိုႏွိပ္ျပီး စာပို႔ေပးပါရန္။
စာလက္ခံလိုသည့္ပံုစံ ျပင္လိုလွ်င္ http://groups.google.com/group/mrsorcerer?hl=en
အဖြဲ ့၏ စည္းကမ္းမ်ားကို သိလိုလွ်င္ http://groups.google.com/group/mrsorcerer/browse_thread/thread/af2f4a1d44d4d909?hl=en တြင္ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္ ။
Facebook (FB) ေမွာ္ဆရာအဖြဲ႔သို႔ Mail ပို႔လိုလွ်င္ mrsorcerer2@groups.facebook.com
FB ေမွာ္ဆရာအဖြဲ႔သို့ ၀င္ရန္ http://www.facebook.com/home.php?sk=group_173571176006981&ap=1
Facebook Page ႏွင့္ဆက္သြယ္လိုလွ်င္ www.facebook.com/mrsorcerergroup
ေမွာ္ဆရာ အဖြဲ ့ႏွင့္ပက္သက္၍ ေ၀ဖန္အၾကံျပဳလိုပါက >>>
ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ ( mrsorcerer9@gmail.com, mrsorcerer27@gmail.com ) ထံသို.
ေပးပို.ႏိုင္ပါသည္ ။
ခင္မင္စြာျဖင့္
ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ
---
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "ေမွာ္ဆရာ အဖြဲ ့ ( Ѧя Ƨσяcɛяɛя )" group.
Visit this group at http://groups.google.com/group/mrsorcerer?hl=en.
