---------- Forwarded message ----------
From: Blogger <no-reply@blogger.com>
Date: 2013/4/14
Subject: [လူဗိုလ္ဟူသည္ ...] တူးပို႕သံမ်ားၾကားမွ တိုက္စားခံပံုျပင္
To: lubo601@gmail.com
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေပါ့..
သိတတ္ စ အရြယ္ကတည္းက ဒီနာမည္ပဲ ေခၚလာတာဆိုေတာ့ ဒါ ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္... သိတတ္ စ ဆိုတာ အသက္ ၄-၅ ႏွစ္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္.. အခု ကၽြန္ေတာ့္အသက္က ၁၃ႏွစ္လား ၁၅ ႏွစ္လား မသိဘူး။ မသိဆုိ ဘယ္တုန္းက ေမြးမွန္းမွကၽြန္ေတာ္မသိတာကိုးဗ်။
ျပန္ေမး ရေအာင္လဲ အေမက ဘယ္သူမွန္းမသိ..
သူမ်ားေတြေျပာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ဇာတ္လမ္းက ႏွစ္ခုရွိသဗ်...
တခ်ိဳ႕ေတြေျပာတာေတာ့ .. အခု မိုးကုတ္ကားဂိတ္ရွိတဲ့ေနရာက ထမင္းဆိုင္ စားပြဲေအာက္မွာ ပုဆိုးစုတ္နဲ႕ ေထြးထားတာေတြ႕တယ္ တဲ့... အဲဒီထမင္းဆိုင္ကကၽြန္ေတာ့္ကို ေမြးစားျပီး ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ အိမ္မီးေလာင္တာ တစ္အိမ္လံုးကုန္ရံုတင္ မကဘူး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေမြးစားမိဘေတြပါ အသက္ဆံုးရႈံးခဲ့ျပီး.. ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္ ၄-၅ ႏွစ္ေလာက္ၾကီးတဲ့ အစ္မနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ပဲ က်န္ခဲ့တယ္... ေဆြမရွိ မ်ိဳးမသိ ေမာင္ႏွမမို႕ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခြက္လက္စြဲကာ ေတာင္းစားၾကေလသတည္းေပါ့ဗ်ာ
တခ်ိဳ႕ေတြေျပာတာက်ေတာ့... ကၽြန္ေတာ့္အေမက အရူးမၾကီးတဲ့.... ဘယ္သူနဲ႕ရမွန္းမသိတဲ့ ကေလး ႏွစ္ေယာက္ .. ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္အစ္မေပါ့ဗ်ာ... အဲ .. အဲဒီကေလး ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ေလွ်ာက္သြားရင္း မိုးမိျပီး ေသသြားတယ္တဲ့... အရူးမရဲ႕ ကေလးေတြ ဆိုေတာ့ လူေတြက သနားလို႕ ေမြးစားဖို႕ေတာင္းရင္လဲ မေပးေတာ့.. အေမေသတဲ့အခါ ဘယ္သူမွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို မေမြးစားၾကေတာ့ဘူးတဲ့.... မိတဆိုးေလးေတြမို႕လို႕ ေပးကမ္းရင္း သူေတာင္းစားျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္လာတာလို႕လဲ ေျပာၾကျပန္တယ္
ဘာပဲေျပာေျပာ ဇာတ္လမ္းကိုခ်ဳံ႕ရရင္.. မိဘမရွိ၊ ေဆြမ်ိဳးမရွိတဲ့ သူေတာင္းစား ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ .. အဲ့ဒီေလာက္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အေနအထားကို အျပည့္အစံုျမင္လို႕ရျပီခင္ဗ်...
ကဲ .. ဆက္ရေအာင္... ကၽြန္ေတာ့္အစ္မနာမည္က ေမာ္ေမာ္.. ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႕ေမာ္ေမာ္ေပါ့.. အေက်ာ္အေမာ္ေတြတဲ့ေလ .. ျမိဳ႕မေစ်းသူေစ်းသားေတြ ေခၚၾကတာ .. ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္ ၄ ႏွစ္ၾကီးတဲ့ အစ္မ ေမာ္ေမာ္က တစ္ႏွစ္ေလာက္က စ ျပီး လူၾကီးျဖစ္သြားတယ္.. အဲ ခင္ဗ်ားတို႕ ထူးဆန္းသြားလား မသိဘူး။ လူၾကီးျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာက ဒီလိုေလ။ ဒီ့အရင္ကဆို ေစ်းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ အမႈိက္ေကာက္တယ္၊ ထမင္းဆာရင္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ တခုခုနားမွာ သြားေတာင္းတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ လကုန္တိုင္း ထီေပါက္စဥ္ေရာင္းတယ္.. ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကက်ေတာ့ ေမာ္ေမာ္က အဲတာေတြ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး.. အရင္က တခါမွ သနပ္ခါးမလူးဖူးတဲ့ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ ေပါင္ဒါျဖဴျဖဴေတြပြတ္တယ္.. ဆံပင္ကို ဆီထည့္တယ္... လမ္းသြားရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေခၚေတာ့ဘူး။ ညေစ်းအေနာက္က နာရီစင္ေအာက္မွာ ညဘက္တိုင္း ရစ္သီ ရစ္သီ လုပ္တယ္... ကၽြန္ေတာ္လဲ ေထြေထြထူးထူး မစဥ္းစားေတာ့ဘူးး မယ္ဆိုင္စတိုးနားမွာ ခါတိုင္းလိုပဲ ပိုက္ဆံသြားရွာတယ္.. ဒါေပမယ့္ မနက္လင္းအားၾကီးတိုင္း ေမာ္ေမာ္ ႏႈိးျပီးေကၽြးတဲ့ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ၾကာဇံေၾကာ္ေတြက အရင္စားဖူးတဲ့ ဆန္ျပဳတ္တို႕ အင္းမုန္တီတို႕ ဘန္ေကာက္ကဖီးက ခ်ာပါတီတို႕ထက္ေတာ့ သာ တယ္ ခင္ဗ်။ အဲဒီေတာ့ ေနာက္ပိုင္း သူ ယူလာတာေတြကိုပဲ ေစာင့္ စားေတာ့တယ္.. အလိုလိုေနရင္း ေမာ္ေမာ္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ထမင္းရွာေကၽြးတဲ့သူျဖစ္လာျပီး လူၾကီးျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ လူၾကီးျဖစ္တယ္ဆိုတာ အဲ့ဒါေျပာတာ..
ဒီၾကားထဲ မႏွစ္က သၾကၤန္မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သန္႕ဇင္တို႕အုပ္စုနဲ႕ ရန္ျဖစ္ၾကေသးတယ္... ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုလို႕ အထင္မၾကီးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က ခံ ဖက္က ခ်ည္းပဲ။ ဟိုလူေတြက ဘိန္းစားေျပာေျပာ ငမူးေတြေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ့္လိုေကာင္ေလးပိစိေညွာက္ေတာက္ ထက္ေတာ့ အားေကာင္းတာ အမွန္ပဲ။ သန္႕ဇင္ဆိုတဲ့ေကာင္နဲ႕ သူ႕ေဘာ္ဒါေတြက ကေမာၻဇဘဏ္ေဘးက လမ္းထဲမွာ စားက်က္ရွိတယ္.... မနက္အေစာနဲ႕ ညဘက္တိုင္း ေစ်းသြားေစ်းလာနဲ႕ ဧည့္သည္ေတြဆီက အလစ္သုတ္တယ္။ ေဆးခ်တယ္။ ဘိန္းရွဴတယ္။ တခါတေလ လြိဳင္ေကာ္ဖက္ထြက္ျပီး ေမွာင္ခိုကယ္ရီလုပ္တယ္၊ တခါတေလက်ေတာ့ တာခ်ီလိတ္ဘက္ကို မိန္းမသယ္ေပးၾကတယ္။ သိတယ္မဟုတ္လား.... ေတာင္ေက်ာ္ျပီး အလုပ္လုပ္တဲ့ မိန္းမေတြကို ေခၚသြားေပးတာေလ.. အဲလိုေကာင္ေတြေပါ့ ...
အဲဒီေန႕ကလည္း ေမာ္ေမာ္က ထူးထူးဆန္းဆန္းဗ်ာ.. သၾကၤန္မ႑ပ္ေပၚက ေဆာ္ေတြလို ၀တ္စားထားလိုက္တာ ကိုယ့္အစ္မကိုယ္ ျပန္ေငးမိရတယ္.. ေနာက္ႏွစ္ဆို သူလဲ စင္ေပၚတက္ က ဦးမလို႕တဲ့.... စကတ္တိုတို၀တ္ ဆံပင္ေတြဆိုးျပီး မ႑ပ္ေပၚမွာ ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ က တတ္ရင္ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ ပိုက္ဆံ မနည္းဘူးရတယ္ဆိုပဲ .. သူကိုက လွေနပါတယ္ဗ်ာ.. ဆိုေတာ့ ဟိုေကာင္ေတြ ပါးစပ္သရမ္းတာထိကို ေအာင့္သက္သက္နဲ႕ ခံလိုက္ရေတာ့တာေပါ့.. ဒါေပမယ့္ လက္သရမ္းလာတဲ့ အထိေတာ့ ကိုယ့္အစ္မကိုယ္ ၾကည့္မေနႏိုင္ဘူးဗ်... ေမာ္ေမာ့္ကို ပခံုးဖက္တယ္ ျပီးေတာ့ဗ်ာ .. ဟာဗ်ာ.. က်န္တာ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး ...
ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသ ေထာင္း ခနဲ ထြက္သြားတာေလ.. ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ လက္ထဲမွာက လိုက္ေကာက္ထားတဲ့ ေရသန္႕ဗူးေတြပဲ ရွိတယ္။ ခါတိုင္းရက္ဆို သၾကၤန္လည္တဲ့ ကားေပၚကပစ္ခ်ေပးခဲ့တဲ့ အရက္ပုလင္းခြံေလး ဘာေလးရွိရင္ အဲ့ဒီ သန္႕ဇင္ဆိုတဲ့ေကာင္ကို အေသလုပ္တယ္။ တကယ္ေျပာတာ.. အခုျပန္ေတြးရင္ေတာင္ အသားဆတ္ဆတ္တုန္ တဲ့အထိ ေဒါသထြက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပဲ ခံရတာပါပဲ.. ေဆာရီး ေမ့သြားလို႕... ကၽြန္ေတာ္ပဲ မဟုတ္ဘူး ေမာ္ေမာ္လဲ ပါေသးတယ္။ ေမာ္ေမာ့္ကို ထိ လိုက္တာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေျပးထိုးပစ္လိုက္တာ.... ဒီလို လူဖလံေလးက ျပန္လုပ္ေတာ့ သူတို႕လဲရုတ္တရက္ေၾကာင္သြား ၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ရယ္လိုက္တာဗ်ာ ၀က္၀က္ကြဲ.. ရယ္သံေတြ က်ယ္လာေလ ရွက္စိတ္က မႊန္လာေလ .. မ႑ပ္က ကၽြန္ေတာ္နားမလည္တဲ့ သီခ်င္းသံေတြက ညံ တက္လာတိုင္း ေသြးထဲက ပြက္ပြက္ျမည္လာတာ.. ဘာမွမျမင္ေတာ့ဘူး .. လက္သီးဆုပ္ကို အားကုန္ လႊဲ ရင္း လႊဲ ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ နားထင္ နားရင္းေတြပဲ ပူ ပူ လာတယ္။
မ႑ပ္ေပၚက ေရေအးေအးေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းနဲ႕ မ်က္ႏွာက ေသြးေတြ တစက္စက္က်လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေသြးေတြက ခရမ္းေရာင္ေျပာင္းသြားတာလား... မဟုတ္ဘူးဗ်.. ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိေတြ ျပာ လာတာ... ပလက္ေဖာင္းေပၚ လဲ မက်သြားခင္ေလး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေရသန္႕ဗူးအိတ္ကို တျခားအမိႈက္ေကာက္တဲ့ ေကာင္ေလးေတြ ယူသြားတာ.. ေမာ္ေမာ့္ဆံပင္ကို သန္႕ဇင္က ဆြဲျပီး ေစ်းေနာက္ဘက္ကို ဆြဲေခၚသြားတာ .. မ်က္စိမမွိတ္လိုက္ခင္ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဆံုး ျမင္လိုက္ရတာပဲ......
ျပီးေတာ့ ျပီးေတာ့ အဲဒါ ေမာ္ေမာ့္ကို ေနာက္ဆံုးေတြ႕လိုက္ရတာပါပဲ..
လမ္းေပၚက ေရပက္ခံ ကားေတြ၊ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေတြ၊ မိုက္ခြက္ၾကီးနဲ႕ အလွဴခံေနတဲ့လူေတြ၊ မ႑ပ္ေပၚက ေယာက္်ားမိန္းမ ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ေတြ တစ္ေယာက္မွ သိလိုက္တယ္ မထင္ပါဘူး... အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘာကုိ အေတာင့္တမိဆံုးလဲ သိလား... ေရဗ် ေရ.. ရင္ေတြပူတက္လာျပီး အာေခါင္ေတြ ေျခာက္လာတယ္.. ပါးစပ္နဲ႕ ႏွာေခါင္းထဲမွာ ေသြးေတြ ေစးထန္းေနျပီး ငံက်ိက်ိအရသာကို နာနာက်င္က်င္သိေနတယ္... ေရတအားငတ္တာပဲ.. လမ္းမေဘးကို စီးလာတဲ့ ေရကို လွ်ာနဲ႕ သိမ္းသပ္လိုက္မိတယ္... ရင္ထဲထိ မေအးသြားေတာင္ အာသာေတာ့ နဲနဲေျပသြားပါရဲ႕ဗ်ာ.... ဟုတ္တယ္ဗ်.. အခုလဲ အဲဒီလိုေရငတ္ပံုမ်ိဳးနဲ႕ ငတ္ေနတာ...
မႏွစ္က ဟုတ္တယ္ မႏွစ္က ေမာ္ေမာ္ေပ်ာက္သြားတယ္... သၾကၤန္မွာပဲ ဒီလိုရက္မ်ိဳးေတြမွာပဲ ေမာ္ေမာ္ေပ်ာက္သြားတယ္.. ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ျပန္မလာေတာ့ဘူး.. တာခ်ီလိတ္လိုလို မယ္ဆိုင္မွာလိုလို ေမာ္ေမာ့္ကို ရိုးတိုးရိပ္တိတ္ျမင္ၾကတယ္တဲ့.. ကၽြန္ေတာ္လဲ ဟိုနားလိုလို ဒီနားလိုလို ျမင္မိသလိုလိုေတာ့ ရွိတာပဲ... ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္အထင္ျဖစ္မွာပါ။ ထားပါေတာ့ဗ်ာ .. ေမာ္ေမာ္မရွိေတာ့ဘူး ကုိယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ေက်ာင္း ရမွာပဲ.. ဒါေပမယ့္ မီးပိြဳင့္ေထာင့္နားမွာ သန္႕ဇင္ဆိုတဲ့ ေကာင္ကိုေတြ႕တိုင္းေတာ့ သတ္ခ်င္စိတ္က ထြက္ ထြက္ လာတယ္။ ေစ်းသူေစ်းသားေတြက အေက်ာ္အေမာ္ေလးေတြလို႕ ေခၚတတ္တာကို သတိရမိတိုင္း ၀မ္းနည္းတယ္ဗ်ာ။ မ်က္ရည္က်မိတယ္။ ေယာက္်ားက မ်က္ရည္ မက်ရဘူး ဘယ္သူေျပာလဲ။ ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္လို႕ ေသေသခ်ာခ်ာ သတ္မွတ္ျပီးျပီ။ ေဆးလိပ္ေသာက္ဖူးျပီ၊ ကြမ္းယာကိုလဲ ေဆးမ်ိဳးစံုနဲ႕ စားဖူးျပီ၊ ကုလားကြမ္းယာထုပ္ငံုဖူးျပီ၊ အရက္လဲေသာက္ဖူးတယ္ ဒါေပမယ့္ မၾကိဳက္ဘူး... ခါးတယ္။ ေကာ္ရွဴတယ္။ ျပီးေတာ့ေလ ခင္ဗ်ားတို႕ သိပါတယ္ဗ်ာ.. ဟဲဟဲ.. အခုထိေတာ့ ဘိန္းမရွဴဖူးဘူး၊ ေမွာင္ခိုကယ္ရီ မလုပ္ဖူးေသးဘူး။ တခါတေလ ျပည္သူ႕စစ္ဖက္က ဘိန္းသယ္ဖို႕ လူရွာတဲ့အခါ ျမိဳးျမိဳးျမတ္ျမတ္ရခ်င္စိတ္နဲ႕ လုပ္ၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္ သတ္ပစ္တတ္တယ္ၾကားဖူးလို႕ သြားဖို႕ သတၱိမရွိေသးဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ။ ေယာက္်ားကမ်က္ရည္မက်ရဘူးလို႕ေတာ့မရွိပါဘူးေနာ္ဗ်ာ... ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ အခုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းငိုခ်င္ေနမိတယ္ဗ်။
ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားေနတာ ၃ ရက္ရွိသြားျပီ။ ေခါင္းလဲကိုက္တယ္ ၀မ္းလည္းေလွ်ာလို႕ လူက ႏံုးေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္မွျဖစ္မယ္။ ေနာက္ ၃ရက္ဆို သၾကၤန္ေရာက္ျပီ။ ေစ်းနားက ဗဟိုမ႑ပ္မွာ လူစည္ကားမွာ အေသအခ်ာပဲ။ အခုေတာင္ အထပ္သားေတြနဲ႕ အလွဆင္တဲ့ ပန္းခ်ီေတြနဲ႕ မီးေခ်ာင္းေရာင္စံုေတြ၊ အသံခ်ဲ႕စက္ၾကီးေတြ အမ်ားၾကီးမွ အမ်ားၾကီးဗ်ာ။ လွခ်က္က ကမ္းကုန္ပဲ။ ဟုတ္ျပီ.... မ႑ပ္ေအာက္မွာဆို အထပ္သားေတြနဲ႕ အလံုပိတ္ထားတာဆိုေတာ့ အေအးနည္းနည္း သက္သာမယ္ ထင္တယ္။ ေႏြဆိုေပမယ့္ ဒီအရပ္မွာေတာ့ မနက္ေစာတိုင္း ေအးစိမ့္စိမ့္ရွိေသးသဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္မွ ျဖစ္မယ္။ သၾကၤန္ရက္ထဲ ေစ်းသည္ေစ်း၀ယ္ေတြအတြက္ လက္တိုလက္ေတာင္းလုပ္ရရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ေရသန္႕ဗူးတို႕ အရက္ပုလင္းခြံတို႕ ေကာက္ရရင္ျဖစ္ျဖစ္ ေန႕တြက္ေကာင္းေကာင္းစီမွာပါ။ ဒီ ၂-၃ ရက္ေတာ့ နည္းနည္းသည္းခံျပီး အဖ်ားေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္မွျဖစ္မယ္။
ဗိုက္ဆာလိုက္တာ... ဒါေပမယ့္ ခဏပါပဲ မိုးလင္းရင္ တစ္ေနရာရာက အလုပ္တစ္ခုခုေတာင္းျပီး ထမင္း၀ယ္စားႏိုင္မွာပါ
မနက္ျဖန္မနက္ အိပ္ယာ ထ ႏိုင္မွ ျဖစ္မွာ
ကၽြန္ေတာ္ အံတင္းတင္းၾကိတ္ျပီး တိတ္တိတ္ေလးေရရြတ္မိတယ္
အားတင္းထားေက်ာ္ေက်ာ္ေရ ... မနက္က်ရင္ အိပ္ယာ ႏိုး မွ ျဖစ္ မွာ
xxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxxx
"ဟဲ့.... ဟိုမွာ ရဲေတြ ဘာလာၾကည့္ေနၾကတာလဲ"
"မ႑ပ္ေအာက္မွာ ကေလးတစ္ေယာက္ ေသေနလို႕တဲ့"
"ေဟာေတာ့္ ဘယ္က ကေလးတုန္း"
"ေက်ာ္ေက်ာ္လို႕ေျပာေနၾကတယ္"
"ဟို .. တာခ်ီလိတ္ဘက္ထြက္သြားတဲ့ ေမာ္ေမာ့္ ေမာင္ေလးလား"
"ေအးေလ ဒီေစ်းထဲမွာ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘယ္ႏွေယာက္ရွိလို႕တုန္း"
"ဟယ္.. သနားပါတယ္ဟယ္.. ဒီကေလးက စာရိတၱေလးမဆိုးဘူး မခိုးတတ္ဘူး"
"ဒုကၡပါပဲ.... မ႑ပ္ေအာက္မွာမ်ား လာေသေနရတယ္လို႕... သူမ်ားတကာ ႏွစ္သစ္ကူးမဂၤလာယူမယ့္ ေနရာမွာ"
"သူမ်ားတကာေပ်ာ္မယ့္ေနရာမွာမ်ား အေလနေတာက ၀င္အိပ္ရတယ္လို႕.. ေသတာေတာင္ နည္းေသးတယ္"
"ဒီကေလးဖ်ားေနတယ္လို႕ တေန႕ကေတာင္ ေျပာေနေသးတယ္... ေဆးလဲမေသာက္ရဘူးထင္ပါရဲ႕"
"ဟယ္ ဥဳံဖြ ..လြဲပါေစဖယ္ပါေစ... မနက္ေစာေစာစီးစီးေအ ျမိဳ႕က်က္သေရယုတ္လိုက္တာ"
-
မ႑ပ္ၾကီး၊ ေစ်းရံုေတြနဲ႕ နာရီစင္ၾကီးကေတာ့
လူသားတစ္ေယာက္ ေကာင္းရာေရာက္ဖို႕ ေတာင္းဆုေခၽြရင္းးး တိတ္တခိုးသက္ျပင္းေတြ ခ်ရင္း ခ်ရင္းနဲ႕သာ........................
-
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
မိုးၾကာညိဳ
--
Posted By Blogger to လူဗိုလ္ဟူသည္ ... at 4/14/2013 04:11:00 PM
From: Blogger <no-reply@blogger.com>
Date: 2013/4/14
Subject: [လူဗိုလ္ဟူသည္ ...] တူးပို႕သံမ်ားၾကားမွ တိုက္စားခံပံုျပင္
To: lubo601@gmail.com
by မိုးၾကာညိဳ မိုး (Notes) on Thursday, April 11, 2013 at 2:27am
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေပါ့..
သိတတ္ စ အရြယ္ကတည္းက ဒီနာမည္ပဲ ေခၚလာတာဆိုေတာ့ ဒါ ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္... သိတတ္ စ ဆိုတာ အသက္ ၄-၅ ႏွစ္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္.. အခု ကၽြန္ေတာ့္အသက္က ၁၃ႏွစ္လား ၁၅ ႏွစ္လား မသိဘူး။ မသိဆုိ ဘယ္တုန္းက ေမြးမွန္းမွကၽြန္ေတာ္မသိတာကိုးဗ်။
ျပန္ေမး ရေအာင္လဲ အေမက ဘယ္သူမွန္းမသိ..
သူမ်ားေတြေျပာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ဇာတ္လမ္းက ႏွစ္ခုရွိသဗ်...
တခ်ိဳ႕ေတြေျပာတာေတာ့ .. အခု မိုးကုတ္ကားဂိတ္ရွိတဲ့ေနရာက ထမင္းဆိုင္ စားပြဲေအာက္မွာ ပုဆိုးစုတ္နဲ႕ ေထြးထားတာေတြ႕တယ္ တဲ့... အဲဒီထမင္းဆိုင္ကကၽြန္ေတာ့္ကို ေမြးစားျပီး ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ အိမ္မီးေလာင္တာ တစ္အိမ္လံုးကုန္ရံုတင္ မကဘူး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေမြးစားမိဘေတြပါ အသက္ဆံုးရႈံးခဲ့ျပီး.. ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္ ၄-၅ ႏွစ္ေလာက္ၾကီးတဲ့ အစ္မနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ပဲ က်န္ခဲ့တယ္... ေဆြမရွိ မ်ိဳးမသိ ေမာင္ႏွမမို႕ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခြက္လက္စြဲကာ ေတာင္းစားၾကေလသတည္းေပါ့ဗ်ာ
တခ်ိဳ႕ေတြေျပာတာက်ေတာ့... ကၽြန္ေတာ့္အေမက အရူးမၾကီးတဲ့.... ဘယ္သူနဲ႕ရမွန္းမသိတဲ့ ကေလး ႏွစ္ေယာက္ .. ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္အစ္မေပါ့ဗ်ာ... အဲ .. အဲဒီကေလး ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ေလွ်ာက္သြားရင္း မိုးမိျပီး ေသသြားတယ္တဲ့... အရူးမရဲ႕ ကေလးေတြ ဆိုေတာ့ လူေတြက သနားလို႕ ေမြးစားဖို႕ေတာင္းရင္လဲ မေပးေတာ့.. အေမေသတဲ့အခါ ဘယ္သူမွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို မေမြးစားၾကေတာ့ဘူးတဲ့.... မိတဆိုးေလးေတြမို႕လို႕ ေပးကမ္းရင္း သူေတာင္းစားျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္လာတာလို႕လဲ ေျပာၾကျပန္တယ္
ဘာပဲေျပာေျပာ ဇာတ္လမ္းကိုခ်ဳံ႕ရရင္.. မိဘမရွိ၊ ေဆြမ်ိဳးမရွိတဲ့ သူေတာင္းစား ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ .. အဲ့ဒီေလာက္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အေနအထားကို အျပည့္အစံုျမင္လို႕ရျပီခင္ဗ်...
ကဲ .. ဆက္ရေအာင္... ကၽြန္ေတာ့္အစ္မနာမည္က ေမာ္ေမာ္.. ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႕ေမာ္ေမာ္ေပါ့.. အေက်ာ္အေမာ္ေတြတဲ့ေလ .. ျမိဳ႕မေစ်းသူေစ်းသားေတြ ေခၚၾကတာ .. ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္ ၄ ႏွစ္ၾကီးတဲ့ အစ္မ ေမာ္ေမာ္က တစ္ႏွစ္ေလာက္က စ ျပီး လူၾကီးျဖစ္သြားတယ္.. အဲ ခင္ဗ်ားတို႕ ထူးဆန္းသြားလား မသိဘူး။ လူၾကီးျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာက ဒီလိုေလ။ ဒီ့အရင္ကဆို ေစ်းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ အမႈိက္ေကာက္တယ္၊ ထမင္းဆာရင္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ တခုခုနားမွာ သြားေတာင္းတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ လကုန္တိုင္း ထီေပါက္စဥ္ေရာင္းတယ္.. ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကက်ေတာ့ ေမာ္ေမာ္က အဲတာေတြ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး.. အရင္က တခါမွ သနပ္ခါးမလူးဖူးတဲ့ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ ေပါင္ဒါျဖဴျဖဴေတြပြတ္တယ္.. ဆံပင္ကို ဆီထည့္တယ္... လမ္းသြားရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေခၚေတာ့ဘူး။ ညေစ်းအေနာက္က နာရီစင္ေအာက္မွာ ညဘက္တိုင္း ရစ္သီ ရစ္သီ လုပ္တယ္... ကၽြန္ေတာ္လဲ ေထြေထြထူးထူး မစဥ္းစားေတာ့ဘူးး မယ္ဆိုင္စတိုးနားမွာ ခါတိုင္းလိုပဲ ပိုက္ဆံသြားရွာတယ္.. ဒါေပမယ့္ မနက္လင္းအားၾကီးတိုင္း ေမာ္ေမာ္ ႏႈိးျပီးေကၽြးတဲ့ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ၾကာဇံေၾကာ္ေတြက အရင္စားဖူးတဲ့ ဆန္ျပဳတ္တို႕ အင္းမုန္တီတို႕ ဘန္ေကာက္ကဖီးက ခ်ာပါတီတို႕ထက္ေတာ့ သာ တယ္ ခင္ဗ်။ အဲဒီေတာ့ ေနာက္ပိုင္း သူ ယူလာတာေတြကိုပဲ ေစာင့္ စားေတာ့တယ္.. အလိုလိုေနရင္း ေမာ္ေမာ္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ထမင္းရွာေကၽြးတဲ့သူျဖစ္လာျပီး လူၾကီးျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ လူၾကီးျဖစ္တယ္ဆိုတာ အဲ့ဒါေျပာတာ..
ဒီၾကားထဲ မႏွစ္က သၾကၤန္မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သန္႕ဇင္တို႕အုပ္စုနဲ႕ ရန္ျဖစ္ၾကေသးတယ္... ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုလို႕ အထင္မၾကီးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က ခံ ဖက္က ခ်ည္းပဲ။ ဟိုလူေတြက ဘိန္းစားေျပာေျပာ ငမူးေတြေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ့္လိုေကာင္ေလးပိစိေညွာက္ေတာက္ ထက္ေတာ့ အားေကာင္းတာ အမွန္ပဲ။ သန္႕ဇင္ဆိုတဲ့ေကာင္နဲ႕ သူ႕ေဘာ္ဒါေတြက ကေမာၻဇဘဏ္ေဘးက လမ္းထဲမွာ စားက်က္ရွိတယ္.... မနက္အေစာနဲ႕ ညဘက္တိုင္း ေစ်းသြားေစ်းလာနဲ႕ ဧည့္သည္ေတြဆီက အလစ္သုတ္တယ္။ ေဆးခ်တယ္။ ဘိန္းရွဴတယ္။ တခါတေလ လြိဳင္ေကာ္ဖက္ထြက္ျပီး ေမွာင္ခိုကယ္ရီလုပ္တယ္၊ တခါတေလက်ေတာ့ တာခ်ီလိတ္ဘက္ကို မိန္းမသယ္ေပးၾကတယ္။ သိတယ္မဟုတ္လား.... ေတာင္ေက်ာ္ျပီး အလုပ္လုပ္တဲ့ မိန္းမေတြကို ေခၚသြားေပးတာေလ.. အဲလိုေကာင္ေတြေပါ့ ...
အဲဒီေန႕ကလည္း ေမာ္ေမာ္က ထူးထူးဆန္းဆန္းဗ်ာ.. သၾကၤန္မ႑ပ္ေပၚက ေဆာ္ေတြလို ၀တ္စားထားလိုက္တာ ကိုယ့္အစ္မကိုယ္ ျပန္ေငးမိရတယ္.. ေနာက္ႏွစ္ဆို သူလဲ စင္ေပၚတက္ က ဦးမလို႕တဲ့.... စကတ္တိုတို၀တ္ ဆံပင္ေတြဆိုးျပီး မ႑ပ္ေပၚမွာ ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ က တတ္ရင္ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ ပိုက္ဆံ မနည္းဘူးရတယ္ဆိုပဲ .. သူကိုက လွေနပါတယ္ဗ်ာ.. ဆိုေတာ့ ဟိုေကာင္ေတြ ပါးစပ္သရမ္းတာထိကို ေအာင့္သက္သက္နဲ႕ ခံလိုက္ရေတာ့တာေပါ့.. ဒါေပမယ့္ လက္သရမ္းလာတဲ့ အထိေတာ့ ကိုယ့္အစ္မကိုယ္ ၾကည့္မေနႏိုင္ဘူးဗ်... ေမာ္ေမာ့္ကို ပခံုးဖက္တယ္ ျပီးေတာ့ဗ်ာ .. ဟာဗ်ာ.. က်န္တာ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး ...
ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသ ေထာင္း ခနဲ ထြက္သြားတာေလ.. ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ လက္ထဲမွာက လိုက္ေကာက္ထားတဲ့ ေရသန္႕ဗူးေတြပဲ ရွိတယ္။ ခါတိုင္းရက္ဆို သၾကၤန္လည္တဲ့ ကားေပၚကပစ္ခ်ေပးခဲ့တဲ့ အရက္ပုလင္းခြံေလး ဘာေလးရွိရင္ အဲ့ဒီ သန္႕ဇင္ဆိုတဲ့ေကာင္ကို အေသလုပ္တယ္။ တကယ္ေျပာတာ.. အခုျပန္ေတြးရင္ေတာင္ အသားဆတ္ဆတ္တုန္ တဲ့အထိ ေဒါသထြက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပဲ ခံရတာပါပဲ.. ေဆာရီး ေမ့သြားလို႕... ကၽြန္ေတာ္ပဲ မဟုတ္ဘူး ေမာ္ေမာ္လဲ ပါေသးတယ္။ ေမာ္ေမာ့္ကို ထိ လိုက္တာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေျပးထိုးပစ္လိုက္တာ.... ဒီလို လူဖလံေလးက ျပန္လုပ္ေတာ့ သူတို႕လဲရုတ္တရက္ေၾကာင္သြား ၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ရယ္လိုက္တာဗ်ာ ၀က္၀က္ကြဲ.. ရယ္သံေတြ က်ယ္လာေလ ရွက္စိတ္က မႊန္လာေလ .. မ႑ပ္က ကၽြန္ေတာ္နားမလည္တဲ့ သီခ်င္းသံေတြက ညံ တက္လာတိုင္း ေသြးထဲက ပြက္ပြက္ျမည္လာတာ.. ဘာမွမျမင္ေတာ့ဘူး .. လက္သီးဆုပ္ကို အားကုန္ လႊဲ ရင္း လႊဲ ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ နားထင္ နားရင္းေတြပဲ ပူ ပူ လာတယ္။
မ႑ပ္ေပၚက ေရေအးေအးေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းနဲ႕ မ်က္ႏွာက ေသြးေတြ တစက္စက္က်လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေသြးေတြက ခရမ္းေရာင္ေျပာင္းသြားတာလား... မဟုတ္ဘူးဗ်.. ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိေတြ ျပာ လာတာ... ပလက္ေဖာင္းေပၚ လဲ မက်သြားခင္ေလး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေရသန္႕ဗူးအိတ္ကို တျခားအမိႈက္ေကာက္တဲ့ ေကာင္ေလးေတြ ယူသြားတာ.. ေမာ္ေမာ့္ဆံပင္ကို သန္႕ဇင္က ဆြဲျပီး ေစ်းေနာက္ဘက္ကို ဆြဲေခၚသြားတာ .. မ်က္စိမမွိတ္လိုက္ခင္ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဆံုး ျမင္လိုက္ရတာပဲ......
ျပီးေတာ့ ျပီးေတာ့ အဲဒါ ေမာ္ေမာ့္ကို ေနာက္ဆံုးေတြ႕လိုက္ရတာပါပဲ..
လမ္းေပၚက ေရပက္ခံ ကားေတြ၊ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေတြ၊ မိုက္ခြက္ၾကီးနဲ႕ အလွဴခံေနတဲ့လူေတြ၊ မ႑ပ္ေပၚက ေယာက္်ားမိန္းမ ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ေတြ တစ္ေယာက္မွ သိလိုက္တယ္ မထင္ပါဘူး... အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘာကုိ အေတာင့္တမိဆံုးလဲ သိလား... ေရဗ် ေရ.. ရင္ေတြပူတက္လာျပီး အာေခါင္ေတြ ေျခာက္လာတယ္.. ပါးစပ္နဲ႕ ႏွာေခါင္းထဲမွာ ေသြးေတြ ေစးထန္းေနျပီး ငံက်ိက်ိအရသာကို နာနာက်င္က်င္သိေနတယ္... ေရတအားငတ္တာပဲ.. လမ္းမေဘးကို စီးလာတဲ့ ေရကို လွ်ာနဲ႕ သိမ္းသပ္လိုက္မိတယ္... ရင္ထဲထိ မေအးသြားေတာင္ အာသာေတာ့ နဲနဲေျပသြားပါရဲ႕ဗ်ာ.... ဟုတ္တယ္ဗ်.. အခုလဲ အဲဒီလိုေရငတ္ပံုမ်ိဳးနဲ႕ ငတ္ေနတာ...
မႏွစ္က ဟုတ္တယ္ မႏွစ္က ေမာ္ေမာ္ေပ်ာက္သြားတယ္... သၾကၤန္မွာပဲ ဒီလိုရက္မ်ိဳးေတြမွာပဲ ေမာ္ေမာ္ေပ်ာက္သြားတယ္.. ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ျပန္မလာေတာ့ဘူး.. တာခ်ီလိတ္လိုလို မယ္ဆိုင္မွာလိုလို ေမာ္ေမာ့္ကို ရိုးတိုးရိပ္တိတ္ျမင္ၾကတယ္တဲ့.. ကၽြန္ေတာ္လဲ ဟိုနားလိုလို ဒီနားလိုလို ျမင္မိသလိုလိုေတာ့ ရွိတာပဲ... ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္အထင္ျဖစ္မွာပါ။ ထားပါေတာ့ဗ်ာ .. ေမာ္ေမာ္မရွိေတာ့ဘူး ကုိယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ေက်ာင္း ရမွာပဲ.. ဒါေပမယ့္ မီးပိြဳင့္ေထာင့္နားမွာ သန္႕ဇင္ဆိုတဲ့ ေကာင္ကိုေတြ႕တိုင္းေတာ့ သတ္ခ်င္စိတ္က ထြက္ ထြက္ လာတယ္။ ေစ်းသူေစ်းသားေတြက အေက်ာ္အေမာ္ေလးေတြလို႕ ေခၚတတ္တာကို သတိရမိတိုင္း ၀မ္းနည္းတယ္ဗ်ာ။ မ်က္ရည္က်မိတယ္။ ေယာက္်ားက မ်က္ရည္ မက်ရဘူး ဘယ္သူေျပာလဲ။ ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္လို႕ ေသေသခ်ာခ်ာ သတ္မွတ္ျပီးျပီ။ ေဆးလိပ္ေသာက္ဖူးျပီ၊ ကြမ္းယာကိုလဲ ေဆးမ်ိဳးစံုနဲ႕ စားဖူးျပီ၊ ကုလားကြမ္းယာထုပ္ငံုဖူးျပီ၊ အရက္လဲေသာက္ဖူးတယ္ ဒါေပမယ့္ မၾကိဳက္ဘူး... ခါးတယ္။ ေကာ္ရွဴတယ္။ ျပီးေတာ့ေလ ခင္ဗ်ားတို႕ သိပါတယ္ဗ်ာ.. ဟဲဟဲ.. အခုထိေတာ့ ဘိန္းမရွဴဖူးဘူး၊ ေမွာင္ခိုကယ္ရီ မလုပ္ဖူးေသးဘူး။ တခါတေလ ျပည္သူ႕စစ္ဖက္က ဘိန္းသယ္ဖို႕ လူရွာတဲ့အခါ ျမိဳးျမိဳးျမတ္ျမတ္ရခ်င္စိတ္နဲ႕ လုပ္ၾကည့္ခ်င္ေပမယ့္ သတ္ပစ္တတ္တယ္ၾကားဖူးလို႕ သြားဖို႕ သတၱိမရွိေသးဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ။ ေယာက္်ားကမ်က္ရည္မက်ရဘူးလို႕ေတာ့မရွိပါဘူးေနာ္ဗ်ာ... ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ အခုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းငိုခ်င္ေနမိတယ္ဗ်။
ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားေနတာ ၃ ရက္ရွိသြားျပီ။ ေခါင္းလဲကိုက္တယ္ ၀မ္းလည္းေလွ်ာလို႕ လူက ႏံုးေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္မွျဖစ္မယ္။ ေနာက္ ၃ရက္ဆို သၾကၤန္ေရာက္ျပီ။ ေစ်းနားက ဗဟိုမ႑ပ္မွာ လူစည္ကားမွာ အေသအခ်ာပဲ။ အခုေတာင္ အထပ္သားေတြနဲ႕ အလွဆင္တဲ့ ပန္းခ်ီေတြနဲ႕ မီးေခ်ာင္းေရာင္စံုေတြ၊ အသံခ်ဲ႕စက္ၾကီးေတြ အမ်ားၾကီးမွ အမ်ားၾကီးဗ်ာ။ လွခ်က္က ကမ္းကုန္ပဲ။ ဟုတ္ျပီ.... မ႑ပ္ေအာက္မွာဆို အထပ္သားေတြနဲ႕ အလံုပိတ္ထားတာဆိုေတာ့ အေအးနည္းနည္း သက္သာမယ္ ထင္တယ္။ ေႏြဆိုေပမယ့္ ဒီအရပ္မွာေတာ့ မနက္ေစာတိုင္း ေအးစိမ့္စိမ့္ရွိေသးသဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္မွ ျဖစ္မယ္။ သၾကၤန္ရက္ထဲ ေစ်းသည္ေစ်း၀ယ္ေတြအတြက္ လက္တိုလက္ေတာင္းလုပ္ရရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ေရသန္႕ဗူးတို႕ အရက္ပုလင္းခြံတို႕ ေကာက္ရရင္ျဖစ္ျဖစ္ ေန႕တြက္ေကာင္းေကာင္းစီမွာပါ။ ဒီ ၂-၃ ရက္ေတာ့ နည္းနည္းသည္းခံျပီး အဖ်ားေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္မွျဖစ္မယ္။
ဗိုက္ဆာလိုက္တာ... ဒါေပမယ့္ ခဏပါပဲ မိုးလင္းရင္ တစ္ေနရာရာက အလုပ္တစ္ခုခုေတာင္းျပီး ထမင္း၀ယ္စားႏိုင္မွာပါ
မနက္ျဖန္မနက္ အိပ္ယာ ထ ႏိုင္မွ ျဖစ္မွာ
ကၽြန္ေတာ္ အံတင္းတင္းၾကိတ္ျပီး တိတ္တိတ္ေလးေရရြတ္မိတယ္
အားတင္းထားေက်ာ္ေက်ာ္ေရ ... မနက္က်ရင္ အိပ္ယာ ႏိုး မွ ျဖစ္ မွာ
xxxxxxxxxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxxx
"ဟဲ့.... ဟိုမွာ ရဲေတြ ဘာလာၾကည့္ေနၾကတာလဲ"
"မ႑ပ္ေအာက္မွာ ကေလးတစ္ေယာက္ ေသေနလို႕တဲ့"
"ေဟာေတာ့္ ဘယ္က ကေလးတုန္း"
"ေက်ာ္ေက်ာ္လို႕ေျပာေနၾကတယ္"
"ဟို .. တာခ်ီလိတ္ဘက္ထြက္သြားတဲ့ ေမာ္ေမာ့္ ေမာင္ေလးလား"
"ေအးေလ ဒီေစ်းထဲမွာ ေက်ာ္ေက်ာ္ဘယ္ႏွေယာက္ရွိလို႕တုန္း"
"ဟယ္.. သနားပါတယ္ဟယ္.. ဒီကေလးက စာရိတၱေလးမဆိုးဘူး မခိုးတတ္ဘူး"
"ဒုကၡပါပဲ.... မ႑ပ္ေအာက္မွာမ်ား လာေသေနရတယ္လို႕... သူမ်ားတကာ ႏွစ္သစ္ကူးမဂၤလာယူမယ့္ ေနရာမွာ"
"သူမ်ားတကာေပ်ာ္မယ့္ေနရာမွာမ်ား အေလနေတာက ၀င္အိပ္ရတယ္လို႕.. ေသတာေတာင္ နည္းေသးတယ္"
"ဒီကေလးဖ်ားေနတယ္လို႕ တေန႕ကေတာင္ ေျပာေနေသးတယ္... ေဆးလဲမေသာက္ရဘူးထင္ပါရဲ႕"
"ဟယ္ ဥဳံဖြ ..လြဲပါေစဖယ္ပါေစ... မနက္ေစာေစာစီးစီးေအ ျမိဳ႕က်က္သေရယုတ္လိုက္တာ"
-
မ႑ပ္ၾကီး၊ ေစ်းရံုေတြနဲ႕ နာရီစင္ၾကီးကေတာ့
လူသားတစ္ေယာက္ ေကာင္းရာေရာက္ဖို႕ ေတာင္းဆုေခၽြရင္းးး တိတ္တခိုးသက္ျပင္းေတြ ခ်ရင္း ခ်ရင္းနဲ႕သာ........................
-
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
မိုးၾကာညိဳ
--
Posted By Blogger to လူဗိုလ္ဟူသည္ ... at 4/14/2013 04:11:00 PM
ေမွာ္ဆရာအဖြဲ႔မွ ေန႔စဥ္ Mail မ်ားရယူလိုပါက http://groups.google.com/group/mrsorcerer/subscribe?hl=en
Member မ်ား မိမိတို.သိထားသည္မ်ားကို မွ်ေ၀လိုပါက mrsorcerer@googlegroups.com သို႔စာပို႔ႏိုင္ပါသည္။
ေမွာ္ဆရာအဖြဲ ့မွ ႏႈတ္ထြက္လိုလွ်င္ mrsorcerer+unsubscribe@googlegroups.com ကိုႏွိပ္ျပီး စာပို႔ေပးပါရန္။
စာလက္ခံလိုသည့္ပံုစံ ျပင္လိုလွ်င္ http://groups.google.com/group/mrsorcerer?hl=en
အဖြဲ ့၏ စည္းကမ္းမ်ားကို သိလိုလွ်င္ http://groups.google.com/group/mrsorcerer/browse_thread/thread/af2f4a1d44d4d909?hl=en တြင္ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္ ။
Facebook (FB) ေမွာ္ဆရာအဖြဲ႔သို႔ Mail ပို႔လိုလွ်င္ mrsorcerer2@groups.facebook.com
FB ေမွာ္ဆရာအဖြဲ႔သို့ ၀င္ရန္ http://www.facebook.com/home.php?sk=group_173571176006981&ap=1
Facebook Page ႏွင့္ဆက္သြယ္လိုလွ်င္ www.facebook.com/mrsorcerergroup
ေမွာ္ဆရာ အဖြဲ ့ႏွင့္ပက္သက္၍ ေ၀ဖန္အၾကံျပဳလိုပါက >>>
ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ ( mrsorcerer9@gmail.com, mrsorcerer27@gmail.com ) ထံသို.
ေပးပို.ႏိုင္ပါသည္ ။
ခင္မင္စြာျဖင့္
ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ
---
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "ေမွာ္ဆရာ အဖြဲ ့ ( Ѧя Ƨσяcɛяɛя )" group.
Visit this group at http://groups.google.com/group/mrsorcerer?hl=en.
