သန္း၀င္းလႈိင္ ဧၿပီ ၁၊ ၂၀၁၃ ● ေရွးေခတ္ျမန္မာ့ဂႏ ၱဝင္စာေပ ေ႐ွးေခတ္ဆိုသည္မွာ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီျဖစ္ခဲ့ေသာ ခရစ္ ၁၈၈၅ (သကၠရာဇ္ ၁၂၄၇) ခုႏွစ္ မတိုင္မီ ကိုယ့္ထီးကိုယ့္နန္းျဖင့္ ေနခဲ့ေသာ ပုဂံေခတ္မွ ကုန္းေဘာင္ေခတ္အဆံုးထိ ကာလကို သတ္မွတ္ပါသည္။   ျမန္မာစာေပသမိုင္းတြင္ ဂႏၱ၀င္အျဖစ္ သတ္မွတ္အပ္ေသာ စာေပမ်ားေပၚေပါက္ေစရန္ အားျပဳခဲ့ေသာ အေၾကာင္းအရပ္သံုးခုမွာ (က) ဗုဒၶသာသနာႏွင့္ဗုဒၶစာေပ၊ (ခ) ျမန္မာ့ပေဒသရာဇ္စနစ္ႏွင့္ (ဂ) ျမန္မာ့စာေပကို ဖြံ႕ၿဖိဳးေစရန္ လမ္းခင္းေပးခဲ့ေသာ ပါဠိစာေပ၊ မြန္စာေပအဖြဲ႕ မ်ားပင္ျဖစ္ေပသည္။   ဗုဒၶသာသာနသည္ ျမန္မာစာေပဟူ၍ မေပၚေပါက္မီကပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ပ်ဴလူမ်ိဳး၊ မြန္လူမ်ိဳးတို႔ေနထိုင္ရာေဒသမ်ားတြင္ အေျခစိုက္မိေနၿပီျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ၁၁ရာစာ အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္တြင္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသာနာႏွင့္ ပိဋကတ္စာေပမ်ား ပုဂံသို႔ေရာက္လာ ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ [...]

Read more of this post