သန္း၀င္းလႈိင္ ဧၿပီ ၁၀၊ ၂၀၁၃ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း႐ွစ္ဆယ္ေက်ာ္က မံု႐ြာခ႐ိုင္ ေျမာက္ဖ်ားတြင္ 'ဗသွ်ဴး' အမည္႐ွိေသာ အိမ္ေျခ ၆၉ အိမ္၊ လူဦးေရ ၃၅၄ ဦးသာ ႐ွိသည့္ ႐ြာငယ္တစ္႐ြာ႐ွိေလသည္။ ထို႐ြာငယ္ဇနပုဒ္မွာ သာမန္ျမန္မာ့ေက်းလက္႐ြာသိမ္႐ြာငယ္မွ်သာျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔ကၽြန္ဘ၀တြင္ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕သမားတို႔အား ပ်ာေလာင္ခတ္သြားေစသည္အထိ ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးႏုိင္ခဲ့ေသာ ႐ြာငယ္ကေလးပင္ ျဖစ္သည္။   ဒုကၡေပးႏုိင္ခဲ့သည့္ အေၾကာင္းကား ဤသို႔ျဖစ္သည္။ ဗသွ်ဴး႐ြာအပါအ၀င္ အနီးအနား႐ြာမ်ား၌ ထိုစဥ္က စေလဦးပုညကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွ စာသားအတုိင္း 'ႏွစ္ျပည္ေထာင္တည္စ အလည္က ေက်ာင္းေဆာင္၊ အေနာက္မွာ ေ၀ဘူေတာင္ငယ္၊ ေ႐ႊဂူေခ်ာင္အေကြ႕၊ မင္းႀကီးႏွင့္ကိႏၷရာ၊ ဣႏၵာပါထြက္တဲ့ရေသ့' တေဘာင္ ေခၚ နိမိတ္စကားေပၚလာခဲ့ေလသည္။   ယင္းတေဘာင္၏ အတိတ္နိမိတ္ကိုယူ၍ 'ဗႏၶက' အမည္တြင္ေသာ ရေသ့တစ္ပါးသည္ ႐ြာႏွင့္မနီးမေ၀းတြင္ ထီးျဖဴ႐ုံတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ေလသည္။ [...]

Read more of this post