[moemakadaily@moemaka.biz] 14th April 2012 - MoeMaKa Daily

မေကြးက ၾကားျဖတ္အရႈပ္ေတာ္ပုံ
မေကြးသား၊ မိုးမခေပးစာ၊ ဧျပီ ၁၄၊ ၂၀၁၂
''ဘယ္သူကအမွန္ ဘယ္သူက တရားခံ အမွားအမွန္အေျဖညိွစရာမလိုတဲ့ 'ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြမွာ မဲဆႏၵမျပဳလိုက္ရတဲ့ ျပည္သူမ်ားနဲ့ ေကာ္မရွင္လူၾကီးတို့ရဲ့ ထိပ္တိုက ္ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းမႈမ်ား …"
ဧျပီလ (၁)ရက္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြအျဖကို အားလံုးသိရိွျပီးျဖစ္ေသာ္လည္း မဲဆနၵနယ္ေျမ တစ္ခုခ်င္းစီမွာ ေတြ့ၾကံုခဲ့ရေသာ အခက္အခဲျပႆနာေတြကေတာ့ ညံစီေနဆဲပါ။ တာ၀န္ရိွသူေတြကလည္း မဲရံုမွာ တရား၀င္ေနွာက္ယွက္မႈနဲ့ ျပႆနာရွာခ်င္၊ နိုင္ငံေရးပါတီေတြကလည္း မဲမသမာမႈရိွတယ္ဆိုျပီး ေကာ္မရွင္နဲ့ မဲရံုမွူးေတြကို တိုင္ခ်င္၊ တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းဖိုု႔ ၾကိုးစားအားထုတ္ေနၾက ပါတယ္။
 ျပည္သူကလည္း မိမိရဲ့အားနည္းမႈမရိွပါဘဲလ်က္ မဲစာရင္းမွာမပါလိုု႔ ေကာ္မရွင္ကို အခိ်န္မီအေၾကာင္းၾကားခဲ့ေသာ္လည္း မသိၾကိုးကံြ်ျပု မဲစာရင္းမွာခ်န္လိုု႔ ၾကိတ္မနိုင္ခဲမရ မိမိရဲ့တကယ့္ဆနၵအမွန္ ေဖာ္ထုတ္ခ်င္ခါမွ ေပ်ာက္ကြယ္ေနရတဲ့ မဲစာရင္းေၾကာင့္လမ္းေဘးမွာငုတ္တုတ္ထိုင္ရင္း မဲေပးေနၾကသူေတြကို ေငးၾကည့္ေနခဲ့ရတာပါ။
အျဖစ္က ဒီလ ိုပါ။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြတုန္းက မဲေပးမယ့္သူစာရင္းမက်န္လစ္ရေလေအာင္ ရ.ယ.က တို့ ၾကိုးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ အခုၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြမွာလဲ အုပ္ခု်ပ္ေရးမွူးမ်ားက ၂၀၁၀ စာရင္းအေျခခံလို့ မဲစာရင္းေတြ ထုတ္ျပန္ခဲ့ရတယ္။ ေနထိုင္တာ ေျပာင္းေရႊ့ရင္ျဖုတ္၊ ေနာက္တိုးကိုထပ္ေပါင္း၊ အသက္ျပည့္မီွသူေတြတိုးပြား။ ဒီလိုလုပ္ရမွာမဟုတ္လား။
အခုေတာ့ ယခင္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြတုန္းက မဲဆနၵရွင္စာရင္းမွာ မဲပါသူေတြလဲစာရင္းေပ်ာက္။ အိမ္ေထာင္ဦးစီး တစ္ေယာက္ေလာက္သာ မဲစာရင္းပါ၀င္ျပီး တစ္အိမ္သားလံုးစာရင္းေပ်ာက္ေနတာလည္းရိွရဲ့/ မိမိကိုယ္တိုင္ ဆယ္အိမ္မွူး၊ မဲရံုမွူးျဖစ္ေနရက္နဲ့ တစ္အိမ္ေထာင္စုလံုး မဲမေပးရတာလည္း ရိွရဲ့ဗ်ာ။
ရပ္ကြက္ေကာ္မရွင္ ေျဖရွင္းပံုတစ္ခုကေတာ့ထူးရဲ့။ နာမည္စာရင္းက မစန္း။ မဲစာရင္းမွာက မစန္းစန္းေဌးျဖစ္ေနတယ္။ မွတ္ပံုတင္နံပါတ္ကလည္းလဲြ။ ဒါေပမဲ့ အေဖနာမည္အမွန္။ ေနရပ္လိပ္စာအတိအက်။ ဒါကိုအေရးဆိုေတာ့ လစ္လပ္ေနရာမွာ အစားထိုးေပးေစခဲ့တာပါ။ တစ္ေယာက္တည္းလားဆိုေတာ့ အျခားတစ္ေယာက္က် အေဖနာမည္မတူလို့ ေပးရမယ့္မဲရံုမွာမေပးရဘဲ ေနာက္တိုးစာရင္းနဲ့ မဲရံုေနရာေျပာင္းေပးရတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာရင္းေပ်ာက္လို့ တစ္အိမ္လံုး တစ္မိသားစုလံုး မဲမေပးရတာထက္စာရင္ ေတာ္ေသးတယ္လို့ ေျပာရမွာေပါ့။
''ဒါက်မအသိနဲ႔ က်မလုပ္တာ။ ဘယ္ပါတီ၀င္မွမဟုတ္ဘူး၊ က်မလို မဲဆနၵျပုခ်င္ရက္နဲ့ မဲမေပးရတဲ့သူ ဘယ္နွစ္ေယာက္ရိွလဲ သိခ်င္လို့ စာရင္းျပုစုတာပါ။ (၈၊ ၉၊ ၁၀)လမ္း - (၃)လမ္းပဲ ေကာက္နိုင္ပါေသးတယ္။ က်မက ေဈးသည္ပါ။ ေဈးေရာင္းရပါဦးမယ္။ က်မနိုင္သေလာက္ လုပ္တာပါ။ အခုမဲစာရင္းမွာမပါတာ (၃)လမ္းမွာ စာရင္းေကာက္တာ အေယာက္(၇၀) ရိွသြားျပီ'' ဆိုသူကဆိုေပါ့ဗ်ာ။
က်ေနာ္လုပ္ရမွာက မဲဆနၵနယ္ေတြမွာ ရသေလာက္ သတင္းယူရမွာ မဟုတ္လား။ အခုေတာ့ ရပ္ထဲရြာထဲ မဲစာရင္းေပ်ာက္လို့ မဲမေပးရသူေတြေနာက္ လိုက္ေနရတယ္ဗ်ာ။ ဒါဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘယ္အတြက္မဲစာရင္းက်န္တာလဲ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ရိွရိွနဲ့ ခ်န္တာလို့ ထင္စရာက …
''ရာခိုင္နႈန္း ကြာဟမႈမရိွပါေစနဲ့၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နိုင္ကိုနိုင္ရမယ္။ ခင္ဗ်ားတို့ ကု်ပ္တို့က ပါတီ၀င္ေတြ၊ ခင္ဗ်ားေနရာ ခင္ဗ်ားျမဲခ်င္တယ္မဟုတ္လား။ မျဖစ္ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ့လုပ္လို့ ညႊန္ၾကားသူကလည္း ညႊန္ၾကားထားတယ္။ ဒီေတာ့ မေကြးျမို့နယ္ စလံရြာမွာ ျဖစ္သြားတာက်ေတာ့ နည္းစနစ္ ဥပေဒေဘာင္ေတ ြ အကုန္ေက်ာ္ကုန္တယ္ဗိ်ဳ႔"
သူက ရြာမွာ မိုက္တကာ့မိုက္တဲ့ကေလး၊ မဲဆနၵမတိုင္ခင္ရက္ေတြမွာ ''ငါးမင္းေဆြ''ေရးတဲ့ ေဒၚစုမေကာင္းေၾကာင္းေဆာင္းပါးေတြ ျဖန့္ေ၀တယ္။ အမတ္ေလာင္း ဦးျမင့္သိန္း ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းေတြေ၀ေတာ့ တားျမစ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး မဲေရတြက္ေတာ့ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးနဲ႔ NLD  မဲအေရအတြက္ခ်င္းညီေနတယ္။ ၂၀၉ မဲ နဲ့ ၂၀၉ မဲ။ ဘသားေခ်ာ ဘာလုပ္တယ္ ေအာက္ေမ့တယ္မွတ္လဲ။ ၾကိုတင္မဲ ၅၆ မဲကို ''ကု်ပ္တို့ နိုင္ကိုနိုင္မွရမယ္'… တဲ့။
"ေက ာင္းေရာဗ်ာ။ ၾကိုတင္မဲဆိုတာက မဲရံုဖြင့္ကတည္းက ေရတြက္ရတာမဟုတ္လား။ အခုေတာ့ ျမို့နယ္အုပ္ခု်ပ္ေရးမွူးၾကီး မွာတဲ့အတိုင္း အနိုင္ရမွတဲ့ဗ်ဳိ႔။"
ဒီမွာတင္ အစာမေၾက ျဖစ္ေနၾကေတာ့ ဒီကိစၥကိုု တရား၀င္ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းမယ္ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ တစ္ခို့်ေနရာေတြမွာ အေသးအဖဲြျပႆနာေလးေတြ ရိွေပမယ့္ NLDက မဲအသာရေတာ့ ငုတ္သ်ဴိးခဲ့တာလဲ ရိွရဲ့။ အခု စလံကိစၥကိုေတာ့ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းမယ္လို့ ေအာင္နိုင္ေရးအဖဲြ့၀င္ေတြက တင္းတင္းမာမာ ေျပာေနတာ ၾကားတယ္ဗို့်။
ကဲ …  တစ္ဖက္ကလည္း မၾကီးကန္ကိစၥကို တရားစဲြမယ္လို့ ျပင္ေနေလရဲ့။ မဲစာရင္းမွာ မပါလို့ လူ(၃၀၀)ေလာက္က မဲရံုက မျပန္ဘဲ ျဖစ္ေနတာကိုု သြားေရာက ္ေျဖရွင္းရာမွာ စကားအေျခအတင္ မ်ားၾကတယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ေတာင္ မဲစာရင္းမွာ လိမ္ညာမႈေတြ ရိွရက္နဲ့ ျပည္ခိုင္ျဖိုး မေကြးမွာ ဘာေၾကာင့္ ရံႈးသလဲလို့ ၀ါရင့္ပုဂၢိုလ္ေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ေမးၾကည့္ေတာ့ တစ္ခြန္းတည္းပဲ ျပန္ေျပာခံရပါတယ္။
''ေသာက္ညင္ကပ္လို့ေဟ့၊ ျပည္သူက မုန္းလို႔ '' တဲ့။
ေသခ်ာေလ့လာၾကည့္ေတာ့ ျပည္သူကို စည္းရံုးေရးဆင္းရာမွာ အထက္စီးေလသံနဲ့ေျပာတာ ရပ္/ေက်းအုပ္ခု်ပ္ေရးမွူးေတြကို လက္ကိုင္ထား ညစ္မယ္ဆိုတာေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြကို ျခိမ္းေျခာက္ အနိုင္ယူတာေတြ၊ အဆိုးဆံုးက အာဏာနဲ့မဲရေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတာေတြက ျပည္ခိုင္ျဖိုးအထူးသျဖင့္ ျမို့နယ္အုပ္ခု်ပ္ေရးမွူးရဲ့ ထီမထင္တဲ့ အျပုအမူေတြက ျပည္သူရဲ့မ်က္မုန္းကို်းျခင္းကို ပိုခံရတာပါပဲ။ ရရိွထားတ ဲ့ အမိန့္အာဏာနဲ့ ယာေျမကြက္ေတြကို အပိုင္၀ယ္သိမ္းတာကအစ မလိုအပ္ပဲ ၀န္ၾကီးခု်ပ္အားရေစမယ့္ လုပ္ရပ္မွန္သမွ် လုပ္ေဆာင္ေပးတာက ပိုဆိုးပါတယ္။
၀န္ၾကီးခု်ပ္ကလည္း ဒီေနရာမွာ ငါဘုရင္၊ ငါထင္တာလုပ္မယ္။ ည (၁၀) နာရီဆို ဆိုင္ေတြပိတ္။ မအိပ္ရင္ ေမွာင္ရိပ္ခိုမႈနဲ့ဆဲြထည့္။ အေနာက္ဖက္ကမ္းက ''စိန္လင္း" ဆိုတဲ့ လူမိုက္နဲ့ေပါင္း (စိန္လင္းကလည္း သူ့ကိုအပိုင္ကိုင္ထားတဲ့ movie ေခြရိွတယ္ေလ - ဦးနဲ့သမီး ခ်စ္ရည္လူးေနတဲ့ movie ပါ)။   
ပညာေရးေကာလိပ္အေရွ့ဘက္မွာ ဧကအက်ယ္ၾကီး ယာပိုင္ရွင္ကိုု ဖိအားေပးျပီး မေရာင္းေရာင္းေအာင္ တစ္ဧက (၄)သိန္းနဲ့ ၀ယ္ထားတာ၊ သံျပားအျပာၾက ီးေတြကာထားတာ။ မေကြးကိုေရာက္ဖူးတဲ့သူတိုင္း ေတြ့မွာပါ။ ဒါကိုု ေကာင္းမြန္စိန္ေဌးက ပဲပိုင္ေလဟန္ ေလသံေတြ ပစ္ထားတာ ၾကာပါျပီေကာ။ ဘယ္သူ့ဟာလဲ။ ဘာလုပ္မွာလဲ။ ဘာ ... ဘာ ... ဘာ ေတြ ထပ္ေနေအာင္ ေမးရတဲ့ ျခံၾကီးပါ။
တစ္ခါ စစ္ေဆးေရးစစ္တာ ဘီလံ် ၅၀ ေလာက ္ စာရင္းမျပနိုင္လို့ စိန္ေဌး (ေကာင္းမြန္) အခက္ေတြ့ေနတာ။ တကယ္ေျဖရွင္းလိုက္ေတာ့ နိုင္ငံေတာ္ကို သိန္းသံုးေသာင္း ဒဏ္ရိုက္ခံလိုက္တာနဲ့ ျပီးသြားတယ္ဆိုလား။ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္ေဟ့။ သိန္းသံုးေသာင္းေလာက္ကေတာ့။
လ ာျပန္ျပီ အခုတစ္ခါ။ တိုင္စာေတြ တစ္ေပြ့ၾကီးနဲ့။ ကံဖယ္ရင္ ကံဆည္တာေတာင္ မရဘူးေနာ္။ အခက္ေတြ့ေတာ့  ယၾတာေခ်။ သူ့အိမ္ရွင္မ ျမသလြန္ဘုရား အဂၤါေထာင့္မွာ တစ္ေယ ာက္တည္း။ လံုျခံုေရးေတြခ်။ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ကန္သာကန္ၾကီးကို ဘူဒိုဇာစက္ၾကီးေတြနဲ့ တစ္ကန္လံုးရွင္းေနတာ။ ဆရာေတ ာ္ေတြကေတာ့ သာသနာ့ဗိမာန္အတြက္ထင္လို့ ၀မ္းသာေနရဲ့။
အဟတ္ ဟတ္ ဟား ... ဟား ... ဘယ္ဟုတ္ပ့ါမလဲ။ ကံဆင့္တာတဲ့ေလ။ သနားလိုက္ပါဘိ။
ကြ်တ္ ... ကြ်တ္ ... ကြ်တ္ ... သူမသိတာက ကံဆည္တယ္ ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် တူး၊ ဆယ္၊ ဖို႔ ရတာ။ သူ့ယၾတာကပဲ စြမ္းလို့လားေတာ့ မသိဘူး။ အဲဒါလည္း လုပ္လိုက္ေရာ ေဒၚစုတစ္ေယာက္ မေကြးကိုေတာင္ ေရာက္မလာနိုင္ေတာ့ဘူး။
ေကာင္းလိုက္တဲ့ ယၾတာအစြမ္း။ ညေနခ်မ္းမွာ ေဂါက္ကြင္းလာသမွ် ဘီယာခ်ၾကေဟ့ဆိုျပီး ဒကာခံကာ ေအာင္ပဲြက်င္းပတယ္တဲ့ေလ။
ကဲ … ဒီေတာ့ အစတုန္းက ျပည္ခိုင္ျဖိုးကို မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္း၊ ပိုက္ဆံေခ်းတာေတြ လမ္းေဖာက္ေပးတာေတြ၊ ရွင္ျပုပဲြလုပ္ေပးတာေတြ (ဒါေတြကလည္း ျပည္သူေတြ မသိေသးတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ နိုင္ငံေတာ္က ေငြေတြနဲ့လုပ္ေနတာပါ။) ရိွေစေတာ့ … အားနာပါနာ။ ဧျပီ(၁)ရက္လည္းေရာက္ေရာ အစိမ္းေရာင္က အနီေရာင္ျဖစ္။ ျခစ္လိုက္ၾကတဲ့ အမွန္ ခြပ္ေဒါင္း ခြပ္ေဒါင္း ျဖစ္ကုန္တာေပါ့။
ေစတနာစကားနဲ့ ေသခ်ာပါးလိုက္ရရင္ ျပည္သူကို တကယ္ေစတနာထား၊ အေကာင္းအဆိုးကို အေၾကာင္းအကို်းနဲ့ဆင္ျခင္၊ အျမင္မွန္သေဘာေပါက္၊ စေကာေလာက ္မွ ေစာက္မနက္ အၾကံပက္စက္တဲ့ ေခြးေကာင္ မျဖစ္ေစနဲ့။ အေရြးခ်ယ္ခံဘ၀ဆိုတာ အေသြးအေမြးလွမွ အေရးေကာင္းခ်င္ရင္ စိတ္ထား ေျပာင္းဘို့လိုမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာမွတ္ထားလိုက္ပါလိုု႔ ။        ။

Phoe Htet - Articles

တစ္ေထာင္တန္ႏွစ္ရြက္ႏွင့္ ေရႊျပည္ႀကီးမွအျပန္
ဖုိးထက္
ဧၿပီ ၁၄၊ ၂၀၁၂



ၿပီးခဲ႔ေသာ ရက္သတၱပတ္အတြင္း ခြင္႔ရက္အားေလးမ်ားရစဥ္မွာ ေရႊျပည္ႀကီးသို႔ က်ေနာ္အလည္ျပန္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားမွာ လွည့္လည္ၿပီး ကြၽန္သက္ရွည္ေနေသာ က်ေနာ္လို ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားအတြက္ အမိေျမသို႔ အလည္ျပန္ျခင္းသည္ မထူးဆန္းေသာကိစၥေပမယ့္ မ႐ိုးႏိုင္ေသာခရီးတစ္ခုျဖစ္ခဲ႔သည္။

ေနာက္တစ္လေလာက္ ထပ္ေစာင္႔လုိက္လွ်င္ တစ္လခန႔္ ခြင့္ရက္အရွည္ႀကီးရႏိုင္ေပမယ့္ ဧၿပီ (၁) ရက္ေန႔ကို ရင္ခုန္စြာ ၾကံဳႀကိဳက္ခ်င္သျဖင့္ (၂) ပတ္ဆိုေသာ မေလာက္မငွခြင့္ရက္ကိုဘဲ ေရြးခ်ယ္မိခဲ႔သည္။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ က်ေနာ္က "မင္း ဆယ္႔ရွစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီလား" ဆိုသည့္ေမးခြန္းကို မေျဖႏိုင္ေသးေသာအရြယ္၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိုေတာ့ ကံေကာင္းစြာျဖင့္ အမိေရႊေျမႀကီးမွ ေ၀းရာသို႔ေရာက္ရိွေနခဲ႔သည္။ အခု ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲကို မဲေပးႏိုင္ေသာ ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းမွာ က်ေနာ့္နာမည္ေပါက္ အိမ္ေထာင္စုဇယားမရိွသျဖင္႔ မဲေပးဖို႔ အခြင္႔အေရးမရိွေပမယ့္ အင္တာနက္သတင္းေတြေလာက္ႏွင့္ က်ေနာ္မတင္းတိမ္ႏိုင္။ တစ္ႏွစ္မွ တစ္ေခါက္ေလာက္သာျပန္ႏိုင္ေသာ က်ေနာ့္အတြက္ ေတြ႔စရာလူေတြ၊ သြားစရာေနရာေတြ၊ လုပ္စရာအလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရိွေနေပမယ့္ ၁၄ ရက္ခန္႔ ခြင့္ရက္တိုေလးကိုဘဲ က်ေနာ္ ေက်ေက်နပ္နပ္ေရြးခ်ယ္ကာ ျပန္သြားျဖစ္ခဲ႔သည္။

ေရႊျပည္ႀကီး အေျပာင္းအလဲေတြကို အင္တာနက္ေပၚမွသာ က်ေနာ္အရသာခံ အားရေနခဲ႔ရသည္။ လက္ေတြ႔ေတြမွာ ဘာေတြမ်ားေျပာင္း လဲေနၿပီလဲ။ မဂၤလာဒံုေလယာဥ္ကြင္းကို ေရာက္ကတည္းက မြတ္သိပ္၊ ျပင္းျပေသာ အသိစိတ္ႏိုးၾကားမႈမ်ားျဖင့္ လိုက္လံၾကည့္႐ႈမိသည္။ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးေကာင္တာေတြအ၀င္မွာ တ႐ုတ္စာလံုးေတြေပ်ာက္သြားတာကို သတိထားမိသည္။ က်ေနာ္႔ေရွ႕မွ ညီေလးတစ္ေယာက္ ေက်ာပိုးအိတ္မွာ NLD တံဆိပ္ ရင္ထုိးအနီေလးကိုခ်ိတ္ထားၿပီး လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္၊ ဘယ္သူေတြမွန္းမသိရေလာက္ ေအာင္ ႐ႈပ္ရွက္ခပ္ ေနသည့္လူေတြၾကားထဲကို ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတာကိုလဲ သတိထားမိသည္။ သူ႔ကို ဘယ္သူမွလဲ မလိုတမာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ လုိက္ၾကည့္ေန တာကိုလဲ မေတြ႔ရ။ သူကိုယ္တိုင္ကလဲ ေမာက္မာ၀င့္ႂကြားေသာ ဟန္ပန္အမူအရာမရိွ။ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားခြင့္ရိွသည္ ဆိုသည့္အဆိုကို သတိတရျဖစ္ကာ က်ေနာ္ေက်နပ္အားရမိသည္။

လူ၀င္မကီးၾကပ္ေရး ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းမ်ား၊ အေကာက္ခြန္၀န္ထမ္းမ်ားကို က်ေနာ္ျဖတ္သန္းေသာအခါ အရာအားလံုးက ေရွာေရွာရွဴရွဴ။ အ ရင္အေခါက္ေတြတံုးကလို တစ္စံုတစ္ရာကို ငံ့လင့္ၿပီးေသာ္လည္းေကာင္း၊ မယံုသကၤာ ရစ္ခ်င္ၾကေသာလူမ်ား လံုး၀မေတြ႔ရေတာ႔။ "အဆင္ ေျပရင္ တစ္ခုခုလုပ္ေပးခဲ႔ကြာ" ဆိုသည့္စကားသံေတြ မၾကားရေသာ က်ေနာ္႔အတြက္ တာ၀န္မေက်သလိုမ်ဳိးႀကီးေတာင္ ခံစားရသည္။

ႏိုင္ငံျခား တုိင္းျပည္ေတြမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးလုပ္ၿပီး အၾကာႀကီးေနခဲ႔သူမ်ားအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးသည္ တဆင့္နိမ့္ ၾကည့္စရာအမ်ားၾကီးဘဲ ရိွမည္ထင္သည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္သေဘာအရ ထိုသို႔ၾကည့္ခ်င္ေသာသူမ်ားကို အားမေပးခ်င္။ ေလယာဥ္ကြင္းစ၀င္ကတည္းက စနစ္မက်၊ မျပည့္မစံုျဖင့္ အစစအရာရာမွာ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြႏွင့္ မႏႈိင္းယွဥ္သာေလာက္ေအာင္ ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့တာ သိသာပါသည္။ သို႔ေသာ္ မဂၤလာဒံုေလယာဥ္ကြင္းကို ေလယာဥ္ဘီးခ်ၿပီဆိုကတည္းက စိတ္လံုျခံဳစိတ္ခ်မႈဆိုသည့္ စိတ္ခံစားမႈတခုတည္းျဖင့္ပင္ အရာရာကို က်ေနာ္ကျဖင့္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးစိတ္ျဖင့္ဘဲ ၾကည့္မိ၊ ခံစားမိသည္။

အငွားကားကိုငွားကာ က်ေနာ့္အိမ္သုိ႔အလာလမ္းမွာ လမ္းေဘးကြမ္းယာဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္တြင္ရပ္ခိုင္းကာ ကြမ္းဆင္း၀ယ္သည္။ အေရမရ အဖတ္မရ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ကြမ္းယာကို အရသာခံ၀ါးရင္း ဆိုင္မွေတာင္းလာခဲ့ေသာ ပလပ္စတစ္အိတ္ထဲသို႔ ကြမ္းေထြးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကားရပ္တိုင္း လမ္းေပၚသို႔ ကြမ္းေသြး တျပစ္ျပစ္ေထြးထုတ္ေနေသာကားသမားကို အထက္စီးေလသံျဖင့္ က်ေနာ္ဆရာမလုပ္ျဖစ္ခဲ႔။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေတာ့ ျပင္ေနၾကတာဘဲမဟုတ္လား။ ဒီလိုကိစၥေတြက ဥပေဒျဖင့္၊ ပညာေပးျခင္းျဖင့္၊ အသိေပးျခင္းျဖင့္ ျပင္ယူလို႔ရေသာ ကိစၥေတြလို႔ျမင္သည္။

အိမ္ကလူမ်ားကို က်ေနာ္ျပန္လာမည့္ရက္ကို အတိအက်မသိေသးသျဖင့္ ႀကိဳတင္မေျပာထားမိ။ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ေန႔ ျပန္လာ ျပန္လာ အိမ္ကလူမ်ားကျဖင့္ က်ေနာ္႔ကိုေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစြာ ႀကိဳၾကသည္။ အိမ္တံခါး၀မွာ ၾကယ္ျဖဴႀကီးတစ္လံုးႏွင္႔ ခြပ္ေဒါင္းပံုပါသည့္ အလံနီနီေလးကို ေတြ႔မိေတာ့ က်ေနာ္ျပံဳးမိသည္။ "မင္းက အိမ္ေတာင္ျပန္မေရာက္ေသးဘူး ပါးစပ္မွာကြမ္းေတြက တရဲရဲနဲ႔ပါလားကြဲ႕" ဆိုသည့္ အေမ့၏ ျပစ္တင္သံသည္ က်ေနာ့္အတြက္ နား၀င္ပီယံရိွလြန္းလွသည္။ ဒီလိုအဆူ၊ အေျပာေတြ ၾကားခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီအေမရဲ႕ဆိုသည့္ က်ေနာ့္စကားကို အေမကသေဘာက်ၿပီး ရီသည္။

အိမ္သူ အိမ္သားမ်ား၏ က်ေနာ္႔အေပၚ ဆိုးႏြဲ႔သံမ်ား၊ ပူဆာသံမ်ား၊ ဖက္လွဲတကင္း ႀကိဳဆိုၾကသည္မ်ားကိုတုန္႔ျပန္ရင္း အိမ္ကို ေလ့လာမိသည္။ နံရံေပၚရိွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပံုမ်ား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုမ်ား၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပံုပါသည့္ ဖတ္လက္စဂ်ာနယ္မ်ားကို သတိထားမိသည္။ ေဒၚစုထက္ ဆယ္ႏွစ္ခန႔္အသက္ငယ္ေသာအေမက "ငါ႔အမႀကီးပံုေတြ က်က္သေရမရိွဘူးလားဟဲ့" ဆိုသည့္အေမးကို က်ေနာ္ အျပဳံးျဖင့္ ေထာက္ခံမိသည္။

"ပညာတတ္တဲ့သူမ်ား၊ အမ်ားအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔တဲ့သူေတြမ်ား ႐ုပ္ဆိုးပေစအံုးေတာ့ ၾကည့္ရတာကို က်က္သေရကိုရိွတာ ငါ႔သားရဲ႕" အေမ့၏ အထြန္႔တက္ခ်ီးက်ဴးသံမ်ားကို က်ေနာ္ကျဖင့္ေက်နပ္မိသည္။ က်ေနာ္က အေမ႔ကို စခ်င္၊ ေနာက္ခ်င္သျဖင္႔ "အေမ့ အမႀကီးက အမ်ားအတြက္သာ အလုပ္လုပ္ေနတာ တစ္ရက္ကို တစ္စံု အ၀တ္အစားေတြ၀တ္လွပါလားအေမရဲ႕" ဆိုၿပီး စမိသည္။

က်ေနာ့္ကို ၾကားထဲက၀င္ၿပီး ကက္ကက္လန္ရန္ေတြ႔သည္က အမအႀကီးဆံုး။ "ဟဲ႔ မိန္းမဆိုတာ ဘယ္မိန္းမမဆို လွခ်င္ၾကတာခ်ည္းဘဲ။ ျမန္မာဆန္ဆန္နဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ၾကည့္လို႔လွသလဲ။ ၿပီးေတာ႔ သူ၀တ္တဲ့အ၀တ္အစားဖိုးအတြက္ ဘယ္သူ႔ပိုက္ဆံနဲ႔မွ၊ ဘယ္သူကန္ေတာ႔တာ မွ မဟုတ္ဘူး။ ကန္ေတာ့တာ၊ လက္ေဆာင္ေပးတာ ၀တ္တယ္ဆိုအံုးေတာ့ ေပးတဲ႔သူ၊ ကန္ေတာ့တဲ့သူေတြက အက်ဳိးလိုလို႔ ေပးၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ခ်စ္လုိ႔ ခင္လို႔ေပးတာ၊ ကန္ေတာ့တာ။ ခိုး၀ွက္ၿပီးရထားတဲ့ပိုက္ဆံေတြနဲ႔ ၀တ္စား၊ ေနေနတာမွမဟုတ္တာ။ နင္လွ်ာမရွည္နဲ႔" ဆိုသည့္ သူ႔၀သီအတိုင္း အေႏွာင့္အသြားမလြတ္ေသာ ရန္ေတ႔ြသံကိုၾကားရသည္။

ေရႊျပည္ႀကီးကို ခဏတျဖဳတ္အလည္ျပန္တံုးမွာ က်ေနာ့္မွာ နာရီႏွင္႔အမွ် လုပ္စရာအေၾကာင္းအရာေတြမ်ားလွသည္။ မုန္႔ဟင္းခါး စားခ်င္သည္။ နန္းႀကီးသုတ္စားခ်င္သည္။ ဖန္ေရက်က် လၻက္ရည္အခြက္ေပါင္းမ်ားစြာေသာက္ရမည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ေလေပါရင္း ျမန္မာဘီယာ ေအးေအးေလးမ်ားကို မာလာဟင္းႏွင့္ ျမည္းခ်င္သည္။ မႏၱေလးကိုလဲသြားခ်င္ေသးသည္။ အမယ္အစံု၊ လုပ္စရာအမ်ားသားႏွင့္ အခ်ိန္အားရသည္ မရိွလွ။

သြားရင္းလာရင္း ကားမွန္ေတြေပၚမွာ၊ ဆိုင္တံခါးမွန္ေတြေပၚမွာ၊ ေနရာစံုမွာ NLD အလံစတစ္ကာမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ ဘီယာဆိုင္မွာ ဘီယာေသာက္ရင္း ရင္ဘတ္ေပၚမွာ NLD အလံရင္ထိုးေလးထိုးထားေသာ အမူးသမားမ်ား က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျငင္းၾက၊ ခံုၾကသံေတြကို ၾကားရသည္။ Taxi ေပၚရိွ ဘုရားပံုေတာ္ ကပ္ေနၾကေနရာမွာ NLD ေခါင္းစည္းနီနီေလးေတြကို ေတြ႔ရသည္။ NLD သရဏံ ဂစာၦမိလုပ္ထားၾကသည္။ ၾကည္ႏူးစရာ။ ခ်မ္းေျမ႕စရာ။ ဘတ္စ္ကားၾကပ္၊ မီးျပတ္၊ အမႈိက္ပံုပြေနေသာ မေျပာင္းမလဲအေၾကာင္းမ်ားအရာမ်ားထက္ မတရား တာကို မတရားဘူးဟုေျပာသံမ်ားကို ထူးထူးျခားျခား ၾကားရသည္။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေခၚသြားသျဖင္႔ NLD ႐ံုးဖြင့္ပြဲတစ္ခုသို႔ေရာက္သြားသည္။ NLD အမွတ္တရ အေရာင္းဆိုင္ေလးေတြမွာ ဘုစုခ႐ုေလးမ်ားမွအစ တုန္တုန္ခ်ိခ်ိ အမယ္ၾကီးမ်ားအထိ အမွတ္တရပစၥည္းေလးေတြကို တျမတ္တႏိုး၀ယ္ေနတာကို ေတြ႔ရသည္။ ႏိုင္ငံေရးေကာလဟလေလးမ်ား ေျပာလွ်င္ေတာင္ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေျပာရေသာအေျခအေနမွ ႏိုင္ငံေရးကို တအံုးအံုး စိတ္၀င္စားေနတာကိုျဖင့္ က်ေနာ္ သေဘာေတြ အက်ႀကီးက်သည္။ ဦးတင္ဦး၊ ဦး၀င္းတင္၊ ဦးႏိုင္းႏိုင္းတို႔ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို အားရပါးရလက္ခုပ္တီးကာ အားေပးၾကသည္။ က်ေနာ္လို သာမန္ျပည္သူမ်ားက ႏိုင္ငံအေျပာင္းအလဲအတြက္ လမ္းျပႏိုင္မည့္ NLD ကို အားရပါးရအားေပးေနစဥ္မွာ ပင္နီတိုက္ပံု၀တ္၊ ရင္ဘတ္တြင္ NLD ရင္ထိုးမ်ားထိုးထားေသာ ပါတီေကဒါအဖြဲ႔၀င္တခ်ဳိ႕က လူအုပ္ၾကားထဲတြင္ အေရွ႕မွ အေနာက္၊ ေတာင္မွေျမာက္သို႔ မ်က္စိေနာက္ေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္သည္။ ထို႔အျပင္ ပါးစပ္က စီးကရက္ မီးခိုးေငြ႔မ်ားကို လူအုပ္ၾကားထဲမွာ မႊန္ထူေနေအာင္ မႈတ္ထုတ္ၾကသည္။ ကြမ္းေသြးမ်ားကို ေဘးလူေတြ စင္ေအာင္၊ သူမ်ားအိမ္ေရွ႕ေတြမွာ ေပပြေနေအာင္ ေထြးၾကသည္။ စင္ေပၚက ဦး၀င္းတင္တို႔က စည္းကမ္း ရိွၾကဖို႔၊ စည္းလံုးၾကဖို႔ေျပာေနခ်ိန္မွာ ေအာက္က NLD အဖြဲ႔၀င္တစ္ခ်ိဳ႕ကို က်ေနာ္ ေဒါသမထြက္မလာခင္ သူငယ္ခ်င္းကိုႏႈတ္မဆက္ဘဲ က်ေနာ္ ျပန္ထြက္ခဲ႔သည္။

ဧၿပီ ၁ ရက္ေန႔မွာေတာ့ က်ေနာ္ မႏၱေလးသို႔ေရာက္ေနခဲ႔သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲသတင္းမ်ားကို က်ေနာ္ အငမ္းမရသိခ်င္သည္။ ဘယ္သူေတြ ႏိုင္ၾကသနည္။ ဘာေတြျဖစ္ၾကေသးသနည္း။ ေနျပည္ေတာ္ေလးေနရာကေတာ့ျဖင္႔ အေျခအေနဆိုးႏိုင္သည္။ အင္တာနက္ဆိုင္ကို သြား ေတာ့ အီးေမးလ္ဖြင္႔ဖို႔ေတာင္ အေတာ္စိတ္ရွည္ရသည္။ သတင္းစံုႏိုင္ေသာ ဆိုဒ္ေတြကို ဖြင္႔ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ႔ ပိုဆိုးသည္။ စိတ္အ႐ႈပ္မခံႏိုင္ေသာ က်ေနာ္က အင္တာနက္ဆိုင္မွ ထထြက္ခဲ႔သည္။ ဧၿပီ ၂ ရက္ေန႔မနက္အေစာႀကီးမွာ လၻက္ရည္ဆိုင္မွာထုိုင္ရင္း ဂ်ာနယ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို ၀ယ္ဖတ္မိသည္။ သတင္းေတြက မစံုမလင္။ မျပည့္မစံု။ ဧၿပီ ၃ ရက္ေန႔က်မွသာ ေနျပည္ေတာ္ ေလးေနရာအပါအ၀င္ အကုန္နီးပါးေလာက္ ႏိုင္သည္ဆိုတာကို သိလာရသည္။ ႏိုင္ငံျခားမွသူငယ္ခ်င္းက က်ေနာ္ျပန္လာမည့္ရက္ကိုေသခ်ာဖို႔ ဖုန္းလွမ္းဆက္ခ်ိန္ၾကမွ သတင္းအစံုသိရ သည္။ ျပည္တြင္းမွာရိွေသာသူက သတင္းအစံုမသိရ။ ျပည္ပေနသူက အတိအက်သိေနတာကို က်ေနာ္မခံခ်င္စိတ္ျဖစ္မိေပမယ့္ ေနာင္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းျဖစ္လာမွာပါဟုသာ ေျဖေတြးေတြးလုိက္ရသည္။

မႏၱေလးမွာရိွေနစဥ္ က်ေနာ္သြားခ်င္သည့္ မႏၱေလးပတ္၀န္းက်င္မ်ားကို သြားသည္။ ဦးပိန္တံတားသြားသည္။ မႏၱေလးေတာင္ေပၚမွ ေနလံုး ႀကီး၀င္ခ်ိန္ကို သြားၾကည့္သည္။ မင္းကြန္းသုိ႔ေရာက္သည္။ မင္းကြန္းမွာ ဧည့္သည္လုိက္ပို႔လာေသာ သူငယ္ခ်င္းႏိုင္ငံျခားသား ဧည့္လမ္းညႊန္ႏွင့္ ေတြ႔သည္။ သူ႔ဧည့္သည္မ်ား ေစ်း၀ယ္ေနတံုးမွာ ေလေပါမိၾကသည္။ "အေျခအေန အေတာ္ေကာင္းလာတယ္ဆို "ဟူေသာ က်ေနာ့္အေမးကို မခ်င္႔မရဲအျပံဳးျဖင့္ အေျဖေပးသည္။ "ဘဏ္စနစ္ေတြ၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးေတြ အႀကီးႀကီးေတြ ေလွ်ာက္မေျပာေတာ႔ပါဘူးဟယ္။ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသား၀င္လုိ႔ရမယ့္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းအိမ္သာေတာင္ ျပည့္စံုေအာင္ရိွတာမွ မဟုတ္ေသးတာ။ အခု ဒီမင္းကြန္းမွာဆို ႏိုင္ငံျခားသားေတြ တပိုတပါးသြားခ်င္ရင္ေတာင္ အေတာ္ဒုကၡေရာက္တာဟဲ့" ဆိုသည့္ သူ႔ စကားသံသည္ စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ျဖစ္စရာ။ " ႏိုင္ငံျခားသားဆိုတုိင္း ခ်မ္းသာတယ္မထင္နဲ႔ဟဲ႔။ တခ်ဳိ႕က ဘတ္ဂ်က္ကန္႔သတ္ၿပီး လာခ်င္လြန္းလို႔သာ လာရတာ။ အကန္႔အသတ္နဲ႔ သံုးရတာ။ ထိုင္းတို႔၊ ဗီယက္နမ္တို႔မွာက လမ္းေဘးဆိုင္ေလးေတြ၀င္စားလဲ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔။ ဟိုတယ္ဆိုရင္လဲ သူ႔ေစ်းနဲ႔သူ ေရြးခ်ယ္ၿပီး တည္းလ႔ိုရတယ္။ ဒီမွာကဟယ္" ဆိုသည့္ သူ႔စကားသံေတြကို က်ေနာ္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာခဲ႔သည္။

အခ်ိန္နည္းေသာ က်ေနာ္႔အတြက္ သြားခ်င္ေသာေနရာ၊ ေတြ႔ခ်င္ေသာလူမ်ားကို အကုန္မေရာက္၊ မေတြ႔ရဘဲ ျပန္ဖို႔ျပင္ရသည္။ ေလယာဥ္ ကြင္းကို လုိက္ပို႔ေသာ က်ေနာ္႔ ကိုယ္တစ္ျခမ္းကို ပိုက္ဆံအိတ္ထဲရိွ ျမန္မာက်ပ္ေငြမ်ားကို အကုန္ျပန္ေပးလိုက္သည္။ လူ၀င္မွဳ ၾကီးၾကပ္ေရး ျဖတ္ၿပီး ရိွေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမွာ က်ေနာ္ ဘာမွမစားခ်င္၊ မေသာက္ခ်င္ေတာ႔။ ျမန္မာေငြသံုးဖို႔ မလိုေတာ႔။

သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ တစ္စံုတစ္ခုကိုအမွတ္ရကာ သူ႔ဆီမွ တစ္ေထာင္တန္ႏွစ္ရြက္ ျပန္ေတာင္းလိုက္သည္။ သူ႔ကို ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ရွင္းျပမေန။ ႏိုင္ငံျခားမွာ ျမန္မာေငြ ဘာလုပ္လုိ႔ရမွာလဲဆိုသည့္ သူ႔အေမးကို အေျဖမေပးခဲ႔။ က်ေနာ္႔အတြက္ တစ္ေထာင္တန္ႏွစ္ရြက္သည္ အက်ဳိးရိွႏုိင္သည္။ ျပည္သူေတြ၏ အေၾကာက္တရားကို ျပန္လည္အသက္သြင္းၿပီး ေရႊျပည္ႀကီးတိုးတက္ဖို႔ ကန္႔လန္႔ခံေနေသာသူမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံရပ္ျခားတိုင္းျပည္ေတြမွာ က်ေနာ္ႏွင့္မေတြ႔ဘူးဟု မည္သူေျပာႏိုင္သနည္း။

ထိုသို႔ ေတြ႔ခဲ႔ပါက က်ေနာ္႔ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာရိွေသာ ျမန္မာက်ပ္ေငြႏွစ္ေထာက္ကိုအသံုးခ်ကာ ပါးကိုခပ္စပ္စပ္ေလး ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ ႐ုိက္ေပးလိုက္ရအံုးမည္။

Cameron calls for Burma sanctions to be eased‎

ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆုိ႔မႈမ်ား ဆုိင္းင့ံသင့္ေၾကာင္း ၿဗိတိန္နုိင္ငံ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေျပာဆုိ
မုိးမခအေထာက္ေတာ္ အမွတ္ ဝဝ၁
ဧျပီ ၁၃၊ ၂၀၁၂

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေနအိမ္သုိ႔ ယေန႔ ေရာက္ရိွလာေသာ ေဒးဗစ္ကင္မရြန္း [ဓာတ္ပုံမ်ား - ၿဗိတိန္နုိင္ငံ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရုံး ၀က္ဆုိက္]


ျမန္မာနုိင္ငံအေပၚ ခ်မွတ္ထားသည့္ ဥေရာပႏိုင္ငံတုိ႔၏ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆုိ႔မႈမ်ား ဆုိင္းင့ံသင့္ေၾကာင္း ၿဗိတိန္နုိင္ငံ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒးဗစ္ကင္မရြန္းက ယေန႔ ေန႔ခင္းပုိင္း ရန္ကုန္တြင္ ေရာက္စဥ္ ေျပာၾကားလုိက္သည္။

နံနက္ခင္းပုိင္းက ေနျပည္ေတာ္တြင္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၊ ထုိ႔ေနာက္ ရန္ကုန္တြင္ ဒီမုိကေရစီ လႈပ္ရွားမႈ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ႏွင့္ သီးျခားစီ ေတြ႔ဆုံအျပီး ယင္းသုိ႔ ေျပာဆုိလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

"ျမန္မာျပည္အေပၚ ခ်မွတ္ထားတ့ဲ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆုိ႔တာေတြကုိ ဆုိင္းင့ံဖုိ႔အခ်ိန္ေရာက္ျပီလုိ႔ က်ေနာ္ယူဆပါတယ္ ... ဆုိင္းင့ံဖုိ႔ ေျပာတာေနာ္၊ အဆုံးသတ္ဖုိ႔ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး" ဟု ဆုိသည္။

စစ္လက္နက္ပစၥည္း ၀ယ္ယူမႈ ပိတ္ပင္ျခင္းမွ အပ က်န္ ပိတ္ဆုိ႔မႈမ်ားအား ဆုိင္းင့ံထားသင့္သည္ဟု ေဒးဗစ္ကင္မရြန္းက ဆုိသည္။

"လက္ရိွအခ်ိန္နဲ႔ (ဦးသိန္းစိန္အစုိးရသက္တမ္းကုန္ဆုံးမယ့္) ၂၀၁၅ ၾကားထဲမွာ ခရီးဆက္ရမွာ အရွည္ႀကီး က်န္ေနေသးတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာပါရေစ၊ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီး က်န္ေနပါေသးတယ္" ဟု ေဒးဗစ္ကင္မရြန္းက ေျပာဆုိေၾကာင္း သူ၏ ျမန္မာ ခရီးစဥ္ အေၾကာင္း တုိက္ရုိက္ ေရးသား တင္ဆက္လ်က္ ရိွသည့္ The Guardian သတင္းစာ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာတြင္ ေရးထားသည္။

နုိင္ငံတကာကလည္း ျမန္မာျပည္က ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအေျခအေနမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး တုံ႔ျပန္ေဆာင္ရြက္ရန္ အခ်ိန္ေကာင္းျဖစ္သည္ဟု သူက ဆုိသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေျပာင္းလဲတိုးတက္မႈမ်ားကုိ တုန္႔ဆုိင္းျခင္း မရိွဘဲ အားေပးေထာက္ခံသင့္သည္ဟု ျမန္မာျပည္ မေရာက္ခင္ကပင္ ေဒးဗစ္ကင္မရြန္းက ေျပာဆုိခ့ဲျပီး ျဖစ္သည္။

သူ၏ ခရီးစဥ္အတြင္းမွာပင္ ၿဗိတိန္အေျခစိုက္ Burma Campaign UK အဖဲြ႔က ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ရာ ျမန္မာအစုိးရ၏ လူ႕အခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား အားနည္းေနတာသည္ဟု ဆုိထားသည္။ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔မႈမ်ားအား ရုပ္သိမ္းရန္ အခ်ိန္မတန္ေသးေၾကာင္း တုိက္တြန္း ေျပာၾကားထားသည္။

သူ၏ ျမန္မာျပည္ အပါအ၀င္ အာရွ ငါးႏိုင္ငံခရီးစဥ္တြင္ ကုန္သြယ္ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ ကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ႕ လိုက္ပါသြားေၾကာင္း သိရသည္။

နံနက္ အေစာပုိင္း ေနျပည္ေတာ္တြင္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံ ေဆြးေႏြးခ့ဲသည္။





Maung Yit - Hand Written Notes by an Editor - American Football Burmese Way


အယ္ဒီတာ့လက္ေရး (၉ )
ေမာင္ရစ္၊ ဧျပီ ၁၃၊ ၂၀၁၂
ျမန္မာႏွစ္ကူး အေမရိကန္ေဘာလုုံးသမား၏ ေမတၱာစာ

ၾကားျဖတ္အလြန္ တိုုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ပြဲ ျပီၤးေတာ့ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ဖလားပြဲ လား
            ဧျပီ ၁ မွာ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲျပီးသြားျပီေပါ့။ ကာတြန္းေရးတဲ့သူဆိုုေတာ့ ေဘာလုုံးပြဲနဲ႔ပဲ ႏႈိင္းျပီး ေတြးမိတယ္။ အခုုဟာက ေျခစစ္ပြဲေအာင္သြားတာ။ ေနာက္ ၃ ႏွစ္မွာ တိုုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ ဖလားပြဲကိုု ၀င္ကန္ၾကေတာ့မယ္။ ဆရာဦး၀င္းတင္နဲ႔ အင္တာဗ်ဳးေတာ့ ရယ္စရာတခုုအေနနဲ႔ ေမးၾကည့္ဖုုိ႔ ၾကိဳးစားမိေသးတယ္။ တိုုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ ဖလားပြဲကိုု ကန္ႏိုုင္ျပီဆိုုေတာ့ ဘယ္ေတာ့ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ဖလားပဲြကိုု ၀င္ကန္ႏိုုင္မလဲ … လိုု႔။

အေ၀းၾကီးက လာရတာ၊ တႏွစ္ၾကာတယ္
            ေျခစစ္ပြဲေအာင္ျပီဆိုုေတာ့ သုုံးသပ္ေ၀ဖန္တာေတြ အမ်ားၾကီးထြက္လာတယ္။ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ကိုု အက်အဆုုံးေတြ အဆုုံးအရႈံးေတြ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားမႈေတြနဲ႔ ၾကံ့ၾကံ့ခံခဲ့ၾကရတဲ့ ကႏၱာရခရီးၾကမ္းၾကီးကေန ၂၀၁၀ ဒီဇင္ဘာမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္က လြတ္ေျမာက္တယ္။ ေနာက္ တႏွစ္ေက်ာ္အၾကာ ၂၀၁၂ ဧျပီမွာ အင္န္အယ္ဒီပါတီနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္တိုု႔ လႊတ္ေတာ္ထဲ ၀င္ေရာက္ဖုုိ႔ ေသခ်ာသြားျပီ။ (ထင္တာပဲေနာ္)
            အဲသည္အတြက္ လာရတဲ့ ခရီးမွာ မွတ္တိုုင္ေတြက အမ်ားၾကီးပဲ။ လူမႈလုုပ္ငန္းေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြ ကြန္ယက္ေတြနဲ႔ လႈပ္ရွားတာေတြ၊ လက္မွတ္ထိ္ုုးကင္ပိန္းလုုပ္ခဲ့တာေတြ၊ မီဒီယာေတြကေန လူထုုနဲ႔ ေမးခြန္းေတြ အေျဖေတြ လုုပ္ခဲ့တာေတြ၊ နယ္ျမိဳ႔အခ်ဳိ႔ကိုု ခရီးတိုုေလးေတြ ထြက္ခဲ့တာေတြနဲ႔ တေျဖးေျဖး အလြတ္တန္းမွာ ေျခစြမ္းျပေနရာကေန ၂၀၁၁ ဇူုုလိုုင္ ၂၅ မွာ ဦးေအာင္ၾကည္နဲ႔ ျပန္လည္ေတြ႔ဆုုံႏိုုင္ခ်ိန္ဟာ အခ်ဳိးအေကြ႔ အစျဖစ္တယ္လိုု႔ ေျပာႏိုုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ၾသဂုုတ္မွာ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ေတြ႔၊ ေအာက္တိုုဘာမွာ ဇာဂနာနဲ႔ ေတြ႔၊ မင္းသားမင္းသမီး အႏုုပညာရွင္ေတြနဲ႔ ေတြ႔၊ မီဒီယာေပါင္းစုုံက ၀န္းရံ၊ ေရြးေကာက္ပြဲအၾကိဳ ေျခစမ္းပြဲကိုု ၀င္ကန္မယ္ဆိုုျပီး လက္ေရြးစင္ ၄၈ ဦး နဲ႔ ပြဲဦးထြက္ဖိုု႔ ျပင္ဆင္လိုုက္တယ္။ အဲသည္ေနာက္မွာ ျပည္သူလူထုုတရပ္လုုံးရဲ့ အေၾကာက္တရားကေန ရုန္းကန္ထၾကြမႈၾကီးဟာ ကမာၻၾကီး တုုန္သြားတယ္။

ဘယ္လိုုေဘာလုုံးပြဲ မ်ဴိးလဲ၊ ဥေရာပေဘာလုုံးလား၊ အေမရိကန္ ေဘာလုုံးလား
            အခုုကန္တဲ့ ေဘာလုုံးပြဲက အေမရိကန္ေဘာလုုံးနဲ႔ ဆင္တာပဲ။ Offense နဲ႔Defense အသင္းေတြ တလွည့္စီ လူခြဲကန္တဲ့ စနစ္လုုိ႔ ျမင္မိတယ္။ အေမရိကန္ေဘာလုုံးက အာရွနဲ႔ ဥေရာပေဘာလုုံးလိုု အသင္းသား ၁၁ ဦးစီ အကုုန္လုုံး ကြင္းထဲဆင္းျပီး ေဘာလုုံးတလုုံးထဲ ၀ိုုင္းလုု ၀ိုုင္းကန္ၾကတာမ်ဳိးမဟုုတ္ဘူး။ တိုုက္စစ္တလွည့္ ခံစစ္တလွည့္ အသင္းလူခြဲျပီး ကစားတယ္ေလ။ ဒီဖက္က တိုုက္စစ္ကစားမယ္ဆိုုရင္ ဟိုုဖက္က ခံစစ္အသင္းနဲ႔ ထုုတ္ျပီး ခံတယ္။ တလွည့္စီ တိုုက္ခြင့္၊ ခံခြင့္ေပးတယ္။ တိုုက္စစ္တဖြဲ႔၊ ခံစစ္တဖြဲ႔၊ တိုုက္စစ္မွဴး၊ ခံစစ္မွဴး၊ တိုုက္စစ္ မန္ေနဂ်ာ၊ ခံစစ္မန္ေနဂ်ာ တဦးစီ တသင္းတည္းမွာ ရွိတယ္။ ဒါကိုု အခ်ိန္ကုုန္ခံျပီး ကစားတာကိုု ပရိသတ္က စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ၾကည့္ရႈအားေပးတာပဲ။ မိနစ္ ၉ ၀ နဲ႔ ျပီးတဲ့ ပြဲမ်ဳိးေတြ မဟုုတ္ဘူးေလ။
            ၾကည့္ေလ၊ အရင္ကဆိုု ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္ေတြဆိုုတာ တဥတည္းကေပါက္တဲ့ တေသြးတသံတပုုံစံတည္းဆိုသလိုုမ်ဳိး မဟုုတ္လား။ တပ္မေတာ္တဖြဲ႔လုုံးက တသေဘာတည္းနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကိုု သတ္တယ္၊ လူေတြကိုု ေထာင္ခ်တယ္။ တိုုင္းရင္းသားေတြ စစ္ဆင္တယ္။ သံဃာေတာ္ေတြကိုု ႏွိမ္ႏွင္းတယ္။ တၾကိတ္တည္း၊ တဥာဏ္တည္း လိုု႔ ဆိုုၾကတယ္။ လူခြဲျပီး လုုပ္ၾကတယ္ မွ မရွိတာ။
 အခုုက်ေတာ့ တပ္မေတာ္က တိုုင္းရင္းသားေတြ စစ္ဆင္တယ္။ ၾကံ့ဖြတ္က အတိုုက္အခံနဲ႔ ေဆြးေႏြးတယ္။ အရင္အဖြဲ႔က ဖမ္းထားသူေတြကိုု အခုုအဖြဲ႔က ျပန္လႊတ္ေပးတယ္။ ဟုုိတုုန္းကသူေတြနဲ႔ အခုုလူေတြဆိုုတာက နတ္ေရကန္ထဲက်သြားသလိုုလိုု၊ မိုုးၾကိဳးပဲ ပစ္လိုုက္သလိုုလိုု ေျပာင္းလြယ္ ျပင္လြယ္ ဟုုိလိုုလိုု ဒီလိုုလိုုေတြ ျဖစ္ကုုန္တယ္ မဟုုတ္လား။ ဒါက ဟိုုဖက္ကလည္း တိုုက္စစ္အဖြဲ႔၊ ခံစစ္အဖြဲ႔ လူခြဲျပီး ကစားလာၾကတယ္လိုု႔ ျမင္မိ္တယ္။ သူတိုု႔ေတြ အခ်င္းခ်င္း ကြဲကုုန္ျပီ၊ ျပဲကုုန္ျပီ၊ ေပ်ာ့ကုုန္ျပီ၊ ဆန္ျပဳတ္ျဖစ္ျပီ၊ ဘာညာနဲ႔ ခ်ဲတြက္သလိုု ေဖာ္တဲ့ေခတ္က ကုုန္ျပီနဲ႔ တူပါတယ္။
ဒီဖက္ကလည္း လူခြဲျပီး ကန္ေနၾကရတာပဲလိုု႔ ထင္ပါတယ္။ ႏိုုင္ငံေရးပါတီၾကီးမွာ စုုစည္းညီညြတ္တဲ့ အင္အားကိုု တည္ေဆာက္ျပီး ရင္ဆိုုင္ေနရသလိုု Rights Group, Social Support Groups, Civil Society, Associations & Unions, Media Watch Dogs စတဲ့ လူထုုအေျချပဳ အရပ္သားအဖြဲ႔အစည္းေတြ အျပိဳင္းအရိုုင္း ထူေထာင္ျပီး ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္သစ္ကိုု က်ားကန္ၾကဖိုု႔ လူခြဲျပီး လက္တြဲျပီး လုုပ္ၾကရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနျပီလိုု႔ ထင္မိတယ္။ ဇာဂနာလိုု ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ ကတုုံးတုုံးျပလိုု႔မရ၊ ကိုုေက်ာ္သူလိုုျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ မုုတ္ဆိတ္ေမြး အရွည္ထားတိုုင္းလဲမျဖစ္၊ တမိုုးလုုံး ရဲတိုုက္ျဖစ္ကုုန္ရင္လည္း စစ္တုုရင္ပြဲမွာ အရုုပ္ေတြ မစုုံပဲ ျဖစ္ကုုန္မွာေပါ့။
လုုူခြဲျပီး တိုုက္စစ္အဖြဲ႔၊ ခံစစ္အဖြဲ႔ေတြ ရွိလာၾကရင္ ေဘာလုုံးတလုုံးတည္းကိုု  လုုကန္တာမ်ဳးိထက္ တဖက္အသင္းက လူခြဲထားတဲ့ ဗ်ဴဟာအဖြဲ႔ေတြကိုု ခြဲျပီး ရင္ဆိုုင္တာ ျပန္လွန္ ကန္ေက်ာက္ႏိုုင္တာမ်ဳိးေတြ ျမင္ၾကရလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ရြာျပန္ျပီး အနားယူမယ္၊ ျခံစိုုက္မယ္ အခ်ိန္မက်ေသး
            အေမရိကန္ေဘာလုုံးပြဲဆိုုတာက အခ်ိန္ယူျပီး ကန္ၾကတာပဲ။ အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ တြန္းတိုုက္ ကစားၾကတာပဲ။ အေမရိကန္ေဘ့စ္ေဘာလဲ ခံစစ္ တိုုက္စစ္ တလွည့္စီပဲ။ တပြဲႏိုုင္ရုုံနဲ႔ ျပီးျပီ၊ အိမ္ျပန္လိုု႔ ရျပီ ဆိုုတာမ်ဳိး မဟုုတ္ဘူး။ တိုုက္စစ္အသင္းက ယူထားသမွ် အမွတ္ေတြကိုု ခံစစ္အသင္းက အားနည္းေနလိုု႔ တဖက္အသင္းက အမွတ္အသာယူသြားတာမ်ဳိးေတြ ရွိတတ္တယ္။
ဒီေလာက္ ၾကားပြဲေတြ၊ ေျခစစ္ပြဲေတြ ေအာင္ရုုံနဲ႔ တက္ေထာင္တာေတြ၊ ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚ အတင္းတက္တာေတြ၊ စိတ္ပ်က္ အားေလ်ာ့ျပီး လမ္းေခ်ာ္တာေတြ၊ လမ္းေဘးဆင္းတာေတြ လုုပ္ၾကဖိုု႔ေတာ့ အခ်ိန္မေရာက္ေသးဖူး ထင္မိ္တယ္။ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာေတြမွာ အခုုလိုု အခ်ိန္နဲ႔ အေျခအေနေလး ရတုုန္း ပိုုျပီး အသာစီးရေအာင္ အင္အားရွိေအာင္ ျပင္ဆင္ အားယူထားရမယ္လိုု႔ ျမင္မိတယ္။
ေနာက္တခုုကေတာ့ အာရွေဘာလုုံးက မိနစ္ ၉၀ ေက်ာ္ရင္ အခ်ိန္ပိုု၊ အခ်ိန္ပိုုေက်ာ္ရင္ ပယ္နယ္တီနဲ႔ ဆုုံးျဖတ္ၾကတာကလား၊ အင္း အေမရိကန္ေဘာလုုံးနဲ႔ ေဘ့စ္ေဘာ (သူလည္း ေဘာလုုံးပဲ၊ ေသးတာကြာတယ္)ကေတာ့ သက္လုုံ၊ သမၻာ၊ ကံ၊ အင္အား၊ ဥာဏ္ေတြနဲ႔ အသက္ၾကီးသူ၊ ငယ္သူေတြ အတူတူ လက္တြဲျပီး ကစားၾကရတာမ်ဳိးဆိုုေတာ့ ငယ္လိုု႔ ၾကီးလုုိ႔ဆိုုျပီး ခြဲျခားေနစရာ မလိုုပါ။ ကိုုယ္နဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့ နယ္ေျမနဲ႔ ကၽြမ္းက်င္မႈေတြမွာ အခ်ငး္ခ်င္းလက္တြဲျပီး ကစားေနၾကဖိုု႔ပဲ လိုုပါတယ္။
ၾကားျဖတ္ပြဲျပီးခ်ိန္မွာ ျပည္သူလူထုုဟာ အင္အားအျပည့္နဲ႔ လန္းဆန္းတက္ၾကြလိုု႔ ေနတာကိုု ျမင္ေနရတယ္။ သူတိုု႔ရဲ့ လက္နက္က အသည္းၾကားက မဲတျပားမဟုုတ္လား။ ရန္သူေတြက ေသနတ္လက္နက္အားကိုုး မေတာ္မတရား အၾကမ္းဖက္မႈေတြ မက်ဳးလြန္ရဲေအာင္ သူတိုု႔ရဲ့ မဲလက္နက္ေတြကိုု အဆင္သင့္ တိုုက္ခၽြတ္ ျပင္ဆင္ ေမာင္းတင္ထားၾကျပီ။ ေနရာ ေဒသ ေထာင့္ေပါင္းစုုံက ဒီမိုုကေရစီလိုုလားတဲ့ အင္အားစုုေတြကလည္း ကၽြမ္းက်င္ရာ လိမၼာ လူခြဲျပီး ဆက္ကစားၾကရဦးမယ္။ အကုုန္လုုံးေတာ့ ေခါင္းေပါင္းပဲ ေပါင္းၾကမယ္လိုု႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ အဲသလိုုဆိုုရင္ ကာတြန္းသမားေတြ ေရးစရာေတြ ရကုုန္မွာေပါ့။
           


--
Send email to - editors@moemaka.com to contact and contribute with MoEmAKa

MoeMaKa on Facebook Page from here  (For Burma / Myanmar User)

MoeMaKa News & Media covering Burmese Community
PO Box 320-207, San Francisco, CA 94132-0207, USA.
http://MoeMaKa.Com - Burmese Language
http://MoeMaKa.Org - English Edition
http://MoeMaKa.Net - Audio & Video Archives