---------- Forwarded message ----------
From: Blogger <no-reply@blogger.com>
Date: 2013/3/10
Subject: [လူဗိုလ္ဟူသည္ ...] သတိ…. ဤေနရာ ပုိင္ရွင္ရွိသည္
To: lubo601@gmail.com
က်ေနာ္က ေက်းလက္ေတာရြာမွာ ေမြးဖြားၾကီးျပင္းခဲ့သူဆုိေတာ့ ေတာရပ္ေတာဓေလ့ေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးခဲ့ရသူပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ ကေလးကစ လူၾကီးအဆံုး အမ်ားစုလက္ခံက်င့္သံုးေနတဲ့ စရုိက္ေလးတခုရွိပါတယ္။
အဲဒါက သြားရင္းလာရင္း အႏၱရာယ္ မလြယ္သာလုိ႔ လယ္ကြင္းျပင္၊ ေခ်ာင္းရုိး၊ ေျမာင္းရုိး၊ ေတာစပ္ လုိ ေနရာေတြမွာ အခင္းၾကီးအခင္းငယ္ စြန္႔ၾကရတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာ လုပ္ငန္းမစတင္ခင္ ဟုိဟုိဒီဒီ က်ီးကန္း ေတာင္းေမွာက္ ၾကည့္ရင္းက လက္အုပ္ေလးခ်ီျပီး ' အရွင္ (ကြင္းပုိင္၊ ေတာပုိင္၊ ေတာင္ပုိင္) မင္းၾကီးခင္ဗ်ား … အမုိက္အမဲေလး ကုိ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ' လုိ႔ ခပ္တုိးတုိးေလး ေတာင္းပန္တုိးလွ်ဳိးျပီးမွ စိတ္ခ်လက္ခ် ကိစၥ ေဆာင္ရြက္ တတ္ၾကရတာပါ။
တခါတေလမွာေတာ့ ေညာင္သီးလည္းစား ေလးသံလည္းနားေထာင္ဆုိသလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မလံုစိတ္နဲ႔ ေတာင္ေတာင္အီအီ လွည့္ပတ္ေမာ့ၾကည့္ရင္း ကုိယ္ေရာက္ေနတာ ေညာင္ပင္ေအာက္ ျဖစ္ေနတာမ်ဳိး ၾကံဳရ တဲ့အခါ ရုကၡစုိးနတ္မင္းၾကီးအတြက္ သီးသန္႔ဂါထာတပုဒ္ အဆစ္တုိးသြားျပန္ေရာ။
ဘာရယ္ေတာ့ ေသခ်ာမသိ။ ဘာဆုိဘာမွ ေရေရရာရာ မရွိတာၾကီးကုိ ၾကံဖန္ျပီး ေၾကာက္ေနၾကပံုမ်ား ေျပာပါတယ္။ အဲလုိ လုပ္ဖုိ႔ပ်က္ကြက္သြားျပီး အဆင္မေျပတာတခုခု ၾကံဳလုိက္လုိ႔ကေတာ့ ပုိဆုိးျပီသာမွတ္။ ငါ့ႏွယ္ ျဖစ္ရေလ သတိေပါ့ဆမိလုိ႔ ခုေတာ့ အရွင္ၾကီးဒဏ္ခံတာခံရျပီ.. ဆုိျပီး အိမ္မွာ ရွိတဲ့ ၾကက္တေကာင္ ဂုတ္ခ်ဳိး(သတ္နည္းကေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးေပါ့ေလ) ျပီး ကုိယ့္ကုိယ္စား ယစ္ပူေဇာ္ ခယေတာင္းပန္ရတာ။
ဆုိးေတာ့ မဆုိးပါဘူး… အရွင္ ကုိယ္ေတာ္ၾကီးက အေငြ႔သာယူျပီး အေတြ႔ စားသံုးနုိင္တဲ့ ၾကက္ေကာင္လံုးၾကီးကုိ ကုိယ့္အတြက္ ျပန္စြန္႔သြားလုိ႔…။
ေနာက္ပုိင္း နည္းနည္းအရြယ္ေရာက္လာလုိ႔ စာတုိေပစေလးေတြဖတ္ ဗဟုနဲ႔သုတ မိတ္ေဆြဖဲြ႔မိလာတဲ့အခါမွ ျဖစ္နုိင္ေျခေလးေတြ စဥ္းဝါးတတ္လာျပီး ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ နည္းနည္းပါးပါး ခဲြျခားသိလာခဲ့တယ္။
……………………………………………………………………………….
က်ေနာ္ ရန္ကုန္ ေျမာက္ဥကၠလာပမွာ ေနတုန္းက အမွတ္(၃)လမ္းမတန္း၊ (ဋ)ရပ္ကြက္ ဣႏၵာအပုိင္းထဲက အသိ ဦးေလး အိမ္ကုိ မၾကာခဏ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အိမ္မေရာက္ခင္ ဥဇၨနာနဲ႔ ဣႏၵာအပုိင္းႏွစ္ခု အၾကား မီးတားေျမ ကြက္လပ္ ရွိတယ္။ အရင္က အဲဒီေနရာဟာ ခ်ဳိင့္တခုုလုိျဖစ္ေနျပီး မုိးရာသီမွာ ေရအုိင္ ျဖစ္ေနတယ္။ ေႏြဘက္မွာဆုိ ေရေတြခမ္းသြားလုိ႔ ကနေဖာ့နဲ႔ ကန္စြန္းပင္ေလးေတြ ေရာယွက္ေပါက္ေနတတ္ပါတယ္။
ေနာက္ပုိင္းႏွစ္ေတြမွာ အဲဒီေနရာကုိ စည္ပင္က အမႈိက္ကားတစီး အမႈိက္လာလာသြန္တာ သတိထားမိတယ္။ ဘာအေၾကာင္းရယ္လည္းလုိ႔ ဆက္စပ္မေတြးမိပါ။ အဲဒီေျမကြက္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ (ဇ) ရပ္ကြက္ဘက္က မီးတားေျမကြက္ေပၚမွာေတာ့ အေဆာက္အဦေဆာက္ဖုိ႔ ေဖာင္ေဒးရွင္း လုပ္ထားတာေတြ႔ရတယ္။
က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ ဦးေလးက ေရစက္တခုေထာင္ထားျပီး ရပ္ကြက္အတြင္း ေရေပးပါတယ္။ တေန႔မွာ သူ႕အိမ္ကုိ ေရာင္းေတာ့မယ္ဆုိျပီး က်ေနာ့္ကုိ 'ခုေန ငါ့အိမ္ေရာင္းရင္ ဘယ္ေလာက္ရနုိင္လဲ' ေမးလုိ႔ က်ေနာ္လည္း ကာလတန္ေၾကး သိပ္မခန္႔မွန္းမိတဲ့အတြက္ 'သိန္း ၅၀ ေက်ာ္ေတာ့ ရမွာေပါ့ ဦးေလးရဲ႕' … ျပီးစလြယ္ ေျဖလုိက္ေတာ့ သူက… 'ေဟ.. ငါ့အိမ္ ဟုိဘက္နားက မီးတားေျမခ်ဳိင့္ကုိ သိတယ္မလား.. လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္က အေရာင္းအဝယ္ ျဖစ္တာ သိန္း (၈၀) ရတယ္ကြ။ ငါ့ေျမကြက္က အိမ္သိပ္မေကာင္းေပမဲ့ နွစ္ ၆၀ ဂရန္ရွိတယ္။ ပါဝါမီတာ ရွိတယ္ကြာ.. သိန္း ၁၀၀ ေက်ာ္မရရင္ ဘယ္ေရာင္းနုိင္မလဲ' တဲ့။
ဟုတ္ပါတယ္…. သူ႔အိမ္ တကယ္အေရာင္းအဝယ္ျဖစ္တဲ့အခါ သိန္း ၁၄၀ ရလုိက္တယ္။ သူေျပာျပမွ မီးတားေျမကြက္ ပုိင္ရွင္ရွိမွန္း က်ေနာ္ သိလုိက္ရတယ္။ အဲဒီလုိ ေနရာေကာင္းတဲ့ ေျမကြက္အလြတ္ေတြကုိ စည္ပင္၊ ေျမစာရင္း နဲ႔ ေထြ/အုပ္ ဌာနေတြေပါင္းျပီး ေရာင္းစားေနတာ မ်ားျပီတဲ့။ ခက္လုိက္ေလ….။
……………………………………………………………..
ဒဂံုျမိဳ႕သစ္ ေျမာက္ပုိင္း ၅၁ ရပ္ကြက္ကုိ က်ေနာ္ေျပာင္းေရႊ႕စမွာ ၾကိဳးတံတားေစ်းနဲ႔ မနီးမေဝး လမုေစ်း တည္ရွိရာ လမ္းမၾကီး ရဲ႕ ၅၀ ရပ္ကြက္ဘက္ အျခမ္းက မီးတားေျမကြက္လပ္မွာ ေဘာ္လီေဘာကြင္း ေလးရွိတယ္။ ေနာက္တႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အဲဒီေျမကြက္မွာ သြပ္မုိးပ်ဥ္ေထာင္ အိမ္ၾကီးၾကီးတလံုး ေဆာက္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။
က်ေနာ့္အမ်ဳိးသမီးက လမုေစ်းထဲမွာ ရခုိင္မုန္႔တီ ေရာင္းပါတယ္။ လမ္းမေဘး ေရေျမာင္းနဲ႔ ကတၱရာ လမ္းပခံုးေစာင္းအၾကားေနရာမွာ ေရာင္းတာမုိ႔ စည္ပင္ကုိ ေန႔စဥ္ ေစ်းခြန္ ၆၀ ေပးရျပီး က်ေနာ့္ဆုိင္ ေနာက္ဖက္မွာရွိတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကိုလည္း တေန႔ ၁၀၀ ေပးရပါတယ္။ က်ေနာ့္ဆုိင္မွာ ဝယ္သူေတြ က်လာျပီ ဆုိရင္ တခ်ဳိ႕က မုန္႔ပဲြယူျပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ သြားစားတတ္တာမုိ႔ ေပးေပ်ာ္တယ္ ဆုိရပါမယ္။ ဆုိးတာက… မီးတားေျမကြက္ေပၚက အိမ္သစ္မ်က္ႏွာစာမွာ ေရာင္းတဲ့ ေစ်းသည္ေတြ။ သူတုိ႔ေရာင္းတဲ့ ၅ ေပေလာက္ ေနရာအက်ယ္အတြက္ ေနာက္က အိမ္ရွင္ကုိ တေန႔ ၁၀၀ ေပးရတာပါ။ အဲဒီအိမ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာစာ အက်ယ္က ေပ ၆၀ နီးနီးေလာက္ရွိေတာ့ ေန႔တုိင္း ေငြ တေထာင္ေက်ာ္ သပိတ္ဝင္အိတ္ဝင္ ျဖစ္ေနတာေပါ့။
ေနရာခေငြ ေတာင္းခါစမွာ ေစ်းသည္ေတြနဲ႔ အိမ္ရွင္ ခြန္းၾကီးခြန္းငယ္ျဖစ္ၾကေသးတယ္။ အိမ္ရွင္က ခပ္မာမာပဲ ေျပာတယ္… 'ငါေတာင္းတာ မေပးနုိင္ရင္ ငါ့အိမ္ေရွ႕မွာ လာမေရာင္းနဲ႔ … မေက်နပ္ရင္ တုိင္ခ်င္ရာတုိင္' တဲ့။ သူက ျမိဳ႕နယ္စည္ပင္ လူၾကီးနဲ႔ ဘာေတာ္တယ္ ညာေတာ္တယ္ ဆုိလားပဲ….။ မုိက္ေၾကးခဲြ ေတာင္းတယ္။ မတတ္သာတဲ့အဆံုး ေစ်းသည္ေတြ လက္ေလွ်ာ့လုိက္ရေတာ့တယ္။
ဒါေတြဟာ ၂၀၀၀-၂၀၀၃ ေလာက္က က်ေနာ္ လက္တကမ္း ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ျမင္ကြင္းတခ်ဳိ႕ပါ။ ျမိဳ႕အဂၤါရပ္နဲ႔ မညီညႊတ္ေအာင္ နဲ႔ မီးအလြယ္တကူ ကူးစက္ေလာင္ကၽြမ္းေအာင္ လုပ္ေနတာ ဘယ္သူေတြလဲ။
သာမန္ျပည္သူေတြ ေနစရာမရွိလုိ႔ ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကားက ေျမကြက္လပ္ေလးမွာ တဲတလံုးသြားထုိးမိရင္ တုိင္တလံုးေတာင္ မတ္ေအာင္မထူရ ေသးဘူး သက္ဆုိင္ရာေတြ ေရာက္လာျပီး ဖမ္းဟဲ့ဆီးဟဲ့ ဒဏ္ရုိက္ဟဲ့ လုပ္ေနတဲ့ ကာလၾကီးမွာ သူတုိ႔အတြက္က်ေတာ့ ေျမယာပုိင္ဆုိင္မႈက အရမ္းကုိ လြယ္ကူလွပါလား။
……………………………………………………………….
အခု ဆက္တုိက္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ေျမသိမ္းယာသိမ္း ကိစၥ ေတြဟာလည္း ငါ့မင္းငါ့ခ်င္း ထင္သလုိ လုပ္ခြင့္ ရခဲ့ခ်ိန္မွာ ကုိလုိနီေခတ္ကတည္းက ပလပ္ေျမအျဖစ္ ခြင့္ျပဳထားတဲ့ စားက်က္ေျမ၊ ေရနက္ကြင္းေတြပါမက်န္ အစုိးရေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ေဒသအာဏာပုိင္မ်ားနဲ႔ ေငြရွင္ေၾကးရွင္မ်ား၊ ကုမၸဏီမ်ား ပူးေပါင္း ေမာင္ပုိင္စီးထားတဲ့ ေျမယာေတြနဲ႔ လယ္သမားေတြဆီက စီမံကိန္းအေၾကာင္းျပသိမ္း၊ မတန္တရာေစ်းနဲ႔ မလိမ့္တပတ္ ရယူထားတဲ့ ေျမယာ ျပႆနာ မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။
လယ္သမားေတြ ခမ်ာ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္မႈနဲ႔ သဘာဝေဘးဒဏ္ေတြကုိ ခါးစည္းခံစားေနရတဲ့အျပင္ ၾကံဳေတြ႔လာရတဲ့ အခက္အခဲမွန္သမွ်ကုိ ကုိယ့္နည္းကုိယ့္ဟန္နဲ႔ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိး ေျဖရွင္းေနရေတာ့ အေၾကြးတင္ျခင္း သံသရာကုိ ဘယ္လုိလြတ္ေအာင္ ေရွာင္တိမ္းနုိင္ၾကပါမလဲ။ ၁၉၆၂ ကတည္းက ျပည္သူေတြရဲ႕ ဂုတ္ေပၚမွာ ဒီဒဏ္ေတြ ပိေနခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ထုတ္လုပ္တဲ့ ဆန္စပါးက်ေတာ့ နုိင္ငံတကာ တက္ေစ်းက်ေစ်းအလုိက္ မခံစားၾကရပါဘူး။
ဦးေနဝင္း အာဏာသိမ္းျပီး ၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြအထိ ကမၻာ့ဆန္ေစ်းကြက္မွာ ျမန္မာ့ဆန္ ေရာင္းပန္းလွေန ဆဲ ျဖစ္ျပီး ေစ်းေကာင္းရခဲ့တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ လယ္သမားေတြဆီကဝယ္တဲ့ စပါးေစ်းက်ေတာ့ ၁ တင္း ေငြ ၉ က်ပ္ႏႈန္းနဲ႔ ၾကိဳးခ်ည္သတ္မွတ္ထားတာ ၁၉၈၈ အထိပါပဲ။ ဒါေတာင္မွ လယ္သမားေတြဟာ ဒီေခတ္ထက္ စာရင္ အရင္မဆလေခတ္က ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ ျပန္တမ္းတေနၾကေသးတယ္။ အေျခအေနခ်င္း ႏႈိင္းယွဥ္ ၾကည့္ေတာ့လည္း မွန္ေနတာကုိး။
ေျမယာပုိင္ဆုိင္မႈကိစၥမွာ ရႈပ္ေထြးေသာ ျဖစ္စဥ္ေတြရွိေနတဲ့တုိင္ အစုိးရအေနနဲ႔ ဆင္းရဲသားေတာင္သူ လယ္သမားမ်ား မနစ္နာေအာင္ ထုိက္တန္ေသာ အက်ဳိးခံစားခြင့္မ်ားရရွိေအာင္ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းေပးသင့္ ပါတယ္။ လယ္သမားေတြဘက္က ရပ္တည္ရပါမယ္။ ေငြရွင္ေၾကးရွင္ေတြ နဲ႔ မတရားသိမ္းယူထားတဲ့ အာဏာပုိင္ေတြဘက္က အေလွ်ာ့ေပးလုိက္ေလ်ာရတယ္ ဆုိေသာ္ျငား လယ္သမားေတြ ဘဝနဲ႔ တန္းတူ ဆင္းရဲနိမ့္က် မသြားနုိင္တာ ေသခ်ာပါတယ္။
စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑ကုိ အားျပဳရမယ့္ နုိင္ငံတခုအေနနဲ႔ လယ္သမားေတြရဲ႕ဘဝ ျမွင့္တင္ေပးနုိင္မွသာ တုိင္းျပည္ အမွန္တကယ္ ဖံြ႔ျဖဳိးတုိးတက္မႈ ရွိတယ္ဆုိတာ အထင္းသားေပၚလြင္မွာပါ။
ခုေတာ့ လယ္သမားေတြခမ်ာ မျမင္ရတဲ့ အရွင္ၾကီးကုိ ပူေဇာ္ပသရ၊ ကုိယ္ထင္ျပတဲ့ အရွင္ၾကီးေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္ လည္း ေၾကာက္ေနရနဲ႔ ေနာင္ဆုိရင္ ေတြ႔သမွ်ေျမ ေျခခ်မနင္းရဲတဲ့အေျခ ျဖစ္လာမွာ စုိးရိမ္မိပါတယ္။
ဒီလုိ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾက ေသာကဗ်ာပါဒေတြ လႊမ္းျခံဳေနတဲ့ ရုိးသားႏုံအလွေသာ ေတာရြာေန လယ္သမားမ်ား၊ ျမိဳ႕ေနဆင္းရဲသားမ်ားရဲ႕ဘဝကုိ ျမင္ရၾကားရ ဘဝင္မခ်မ္းေျမ႕လြန္းလုိ႔ပါ။
ေဝေမာ္
မတ္ ၉၊ ၂၀၁၃
--
Posted By Blogger to လူဗိုလ္ဟူသည္ ... at 3/11/2013 01:34:00 AM
From: Blogger <no-reply@blogger.com>
Date: 2013/3/10
Subject: [လူဗိုလ္ဟူသည္ ...] သတိ…. ဤေနရာ ပုိင္ရွင္ရွိသည္
To: lubo601@gmail.com
by Wai Maw on Saturday, March 9, 2013 at 3:09am ·
က်ေနာ္က ေက်းလက္ေတာရြာမွာ ေမြးဖြားၾကီးျပင္းခဲ့သူဆုိေတာ့ ေတာရပ္ေတာဓေလ့ေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးခဲ့ရသူပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ ကေလးကစ လူၾကီးအဆံုး အမ်ားစုလက္ခံက်င့္သံုးေနတဲ့ စရုိက္ေလးတခုရွိပါတယ္။
အဲဒါက သြားရင္းလာရင္း အႏၱရာယ္ မလြယ္သာလုိ႔ လယ္ကြင္းျပင္၊ ေခ်ာင္းရုိး၊ ေျမာင္းရုိး၊ ေတာစပ္ လုိ ေနရာေတြမွာ အခင္းၾကီးအခင္းငယ္ စြန္႔ၾကရတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာ လုပ္ငန္းမစတင္ခင္ ဟုိဟုိဒီဒီ က်ီးကန္း ေတာင္းေမွာက္ ၾကည့္ရင္းက လက္အုပ္ေလးခ်ီျပီး ' အရွင္ (ကြင္းပုိင္၊ ေတာပုိင္၊ ေတာင္ပုိင္) မင္းၾကီးခင္ဗ်ား … အမုိက္အမဲေလး ကုိ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါ' လုိ႔ ခပ္တုိးတုိးေလး ေတာင္းပန္တုိးလွ်ဳိးျပီးမွ စိတ္ခ်လက္ခ် ကိစၥ ေဆာင္ရြက္ တတ္ၾကရတာပါ။
တခါတေလမွာေတာ့ ေညာင္သီးလည္းစား ေလးသံလည္းနားေထာင္ဆုိသလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မလံုစိတ္နဲ႔ ေတာင္ေတာင္အီအီ လွည့္ပတ္ေမာ့ၾကည့္ရင္း ကုိယ္ေရာက္ေနတာ ေညာင္ပင္ေအာက္ ျဖစ္ေနတာမ်ဳိး ၾကံဳရ တဲ့အခါ ရုကၡစုိးနတ္မင္းၾကီးအတြက္ သီးသန္႔ဂါထာတပုဒ္ အဆစ္တုိးသြားျပန္ေရာ။
ဘာရယ္ေတာ့ ေသခ်ာမသိ။ ဘာဆုိဘာမွ ေရေရရာရာ မရွိတာၾကီးကုိ ၾကံဖန္ျပီး ေၾကာက္ေနၾကပံုမ်ား ေျပာပါတယ္။ အဲလုိ လုပ္ဖုိ႔ပ်က္ကြက္သြားျပီး အဆင္မေျပတာတခုခု ၾကံဳလုိက္လုိ႔ကေတာ့ ပုိဆုိးျပီသာမွတ္။ ငါ့ႏွယ္ ျဖစ္ရေလ သတိေပါ့ဆမိလုိ႔ ခုေတာ့ အရွင္ၾကီးဒဏ္ခံတာခံရျပီ.. ဆုိျပီး အိမ္မွာ ရွိတဲ့ ၾကက္တေကာင္ ဂုတ္ခ်ဳိး(သတ္နည္းကေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးေပါ့ေလ) ျပီး ကုိယ့္ကုိယ္စား ယစ္ပူေဇာ္ ခယေတာင္းပန္ရတာ။
ဆုိးေတာ့ မဆုိးပါဘူး… အရွင္ ကုိယ္ေတာ္ၾကီးက အေငြ႔သာယူျပီး အေတြ႔ စားသံုးနုိင္တဲ့ ၾကက္ေကာင္လံုးၾကီးကုိ ကုိယ့္အတြက္ ျပန္စြန္႔သြားလုိ႔…။
ေနာက္ပုိင္း နည္းနည္းအရြယ္ေရာက္လာလုိ႔ စာတုိေပစေလးေတြဖတ္ ဗဟုနဲ႔သုတ မိတ္ေဆြဖဲြ႔မိလာတဲ့အခါမွ ျဖစ္နုိင္ေျခေလးေတြ စဥ္းဝါးတတ္လာျပီး ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ နည္းနည္းပါးပါး ခဲြျခားသိလာခဲ့တယ္။
……………………………………………………………………………….
က်ေနာ္ ရန္ကုန္ ေျမာက္ဥကၠလာပမွာ ေနတုန္းက အမွတ္(၃)လမ္းမတန္း၊ (ဋ)ရပ္ကြက္ ဣႏၵာအပုိင္းထဲက အသိ ဦးေလး အိမ္ကုိ မၾကာခဏ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အိမ္မေရာက္ခင္ ဥဇၨနာနဲ႔ ဣႏၵာအပုိင္းႏွစ္ခု အၾကား မီးတားေျမ ကြက္လပ္ ရွိတယ္။ အရင္က အဲဒီေနရာဟာ ခ်ဳိင့္တခုုလုိျဖစ္ေနျပီး မုိးရာသီမွာ ေရအုိင္ ျဖစ္ေနတယ္။ ေႏြဘက္မွာဆုိ ေရေတြခမ္းသြားလုိ႔ ကနေဖာ့နဲ႔ ကန္စြန္းပင္ေလးေတြ ေရာယွက္ေပါက္ေနတတ္ပါတယ္။
ေနာက္ပုိင္းႏွစ္ေတြမွာ အဲဒီေနရာကုိ စည္ပင္က အမႈိက္ကားတစီး အမႈိက္လာလာသြန္တာ သတိထားမိတယ္။ ဘာအေၾကာင္းရယ္လည္းလုိ႔ ဆက္စပ္မေတြးမိပါ။ အဲဒီေျမကြက္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ (ဇ) ရပ္ကြက္ဘက္က မီးတားေျမကြက္ေပၚမွာေတာ့ အေဆာက္အဦေဆာက္ဖုိ႔ ေဖာင္ေဒးရွင္း လုပ္ထားတာေတြ႔ရတယ္။
က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ ဦးေလးက ေရစက္တခုေထာင္ထားျပီး ရပ္ကြက္အတြင္း ေရေပးပါတယ္။ တေန႔မွာ သူ႕အိမ္ကုိ ေရာင္းေတာ့မယ္ဆုိျပီး က်ေနာ့္ကုိ 'ခုေန ငါ့အိမ္ေရာင္းရင္ ဘယ္ေလာက္ရနုိင္လဲ' ေမးလုိ႔ က်ေနာ္လည္း ကာလတန္ေၾကး သိပ္မခန္႔မွန္းမိတဲ့အတြက္ 'သိန္း ၅၀ ေက်ာ္ေတာ့ ရမွာေပါ့ ဦးေလးရဲ႕' … ျပီးစလြယ္ ေျဖလုိက္ေတာ့ သူက… 'ေဟ.. ငါ့အိမ္ ဟုိဘက္နားက မီးတားေျမခ်ဳိင့္ကုိ သိတယ္မလား.. လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္က အေရာင္းအဝယ္ ျဖစ္တာ သိန္း (၈၀) ရတယ္ကြ။ ငါ့ေျမကြက္က အိမ္သိပ္မေကာင္းေပမဲ့ နွစ္ ၆၀ ဂရန္ရွိတယ္။ ပါဝါမီတာ ရွိတယ္ကြာ.. သိန္း ၁၀၀ ေက်ာ္မရရင္ ဘယ္ေရာင္းနုိင္မလဲ' တဲ့။
ဟုတ္ပါတယ္…. သူ႔အိမ္ တကယ္အေရာင္းအဝယ္ျဖစ္တဲ့အခါ သိန္း ၁၄၀ ရလုိက္တယ္။ သူေျပာျပမွ မီးတားေျမကြက္ ပုိင္ရွင္ရွိမွန္း က်ေနာ္ သိလုိက္ရတယ္။ အဲဒီလုိ ေနရာေကာင္းတဲ့ ေျမကြက္အလြတ္ေတြကုိ စည္ပင္၊ ေျမစာရင္း နဲ႔ ေထြ/အုပ္ ဌာနေတြေပါင္းျပီး ေရာင္းစားေနတာ မ်ားျပီတဲ့။ ခက္လုိက္ေလ….။
……………………………………………………………..
ဒဂံုျမိဳ႕သစ္ ေျမာက္ပုိင္း ၅၁ ရပ္ကြက္ကုိ က်ေနာ္ေျပာင္းေရႊ႕စမွာ ၾကိဳးတံတားေစ်းနဲ႔ မနီးမေဝး လမုေစ်း တည္ရွိရာ လမ္းမၾကီး ရဲ႕ ၅၀ ရပ္ကြက္ဘက္ အျခမ္းက မီးတားေျမကြက္လပ္မွာ ေဘာ္လီေဘာကြင္း ေလးရွိတယ္။ ေနာက္တႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အဲဒီေျမကြက္မွာ သြပ္မုိးပ်ဥ္ေထာင္ အိမ္ၾကီးၾကီးတလံုး ေဆာက္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။
က်ေနာ့္အမ်ဳိးသမီးက လမုေစ်းထဲမွာ ရခုိင္မုန္႔တီ ေရာင္းပါတယ္။ လမ္းမေဘး ေရေျမာင္းနဲ႔ ကတၱရာ လမ္းပခံုးေစာင္းအၾကားေနရာမွာ ေရာင္းတာမုိ႔ စည္ပင္ကုိ ေန႔စဥ္ ေစ်းခြန္ ၆၀ ေပးရျပီး က်ေနာ့္ဆုိင္ ေနာက္ဖက္မွာရွိတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကိုလည္း တေန႔ ၁၀၀ ေပးရပါတယ္။ က်ေနာ့္ဆုိင္မွာ ဝယ္သူေတြ က်လာျပီ ဆုိရင္ တခ်ဳိ႕က မုန္႔ပဲြယူျပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ သြားစားတတ္တာမုိ႔ ေပးေပ်ာ္တယ္ ဆုိရပါမယ္။ ဆုိးတာက… မီးတားေျမကြက္ေပၚက အိမ္သစ္မ်က္ႏွာစာမွာ ေရာင္းတဲ့ ေစ်းသည္ေတြ။ သူတုိ႔ေရာင္းတဲ့ ၅ ေပေလာက္ ေနရာအက်ယ္အတြက္ ေနာက္က အိမ္ရွင္ကုိ တေန႔ ၁၀၀ ေပးရတာပါ။ အဲဒီအိမ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာစာ အက်ယ္က ေပ ၆၀ နီးနီးေလာက္ရွိေတာ့ ေန႔တုိင္း ေငြ တေထာင္ေက်ာ္ သပိတ္ဝင္အိတ္ဝင္ ျဖစ္ေနတာေပါ့။
ေနရာခေငြ ေတာင္းခါစမွာ ေစ်းသည္ေတြနဲ႔ အိမ္ရွင္ ခြန္းၾကီးခြန္းငယ္ျဖစ္ၾကေသးတယ္။ အိမ္ရွင္က ခပ္မာမာပဲ ေျပာတယ္… 'ငါေတာင္းတာ မေပးနုိင္ရင္ ငါ့အိမ္ေရွ႕မွာ လာမေရာင္းနဲ႔ … မေက်နပ္ရင္ တုိင္ခ်င္ရာတုိင္' တဲ့။ သူက ျမိဳ႕နယ္စည္ပင္ လူၾကီးနဲ႔ ဘာေတာ္တယ္ ညာေတာ္တယ္ ဆုိလားပဲ….။ မုိက္ေၾကးခဲြ ေတာင္းတယ္။ မတတ္သာတဲ့အဆံုး ေစ်းသည္ေတြ လက္ေလွ်ာ့လုိက္ရေတာ့တယ္။
ဒါေတြဟာ ၂၀၀၀-၂၀၀၃ ေလာက္က က်ေနာ္ လက္တကမ္း ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ျမင္ကြင္းတခ်ဳိ႕ပါ။ ျမိဳ႕အဂၤါရပ္နဲ႔ မညီညႊတ္ေအာင္ နဲ႔ မီးအလြယ္တကူ ကူးစက္ေလာင္ကၽြမ္းေအာင္ လုပ္ေနတာ ဘယ္သူေတြလဲ။
သာမန္ျပည္သူေတြ ေနစရာမရွိလုိ႔ ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကားက ေျမကြက္လပ္ေလးမွာ တဲတလံုးသြားထုိးမိရင္ တုိင္တလံုးေတာင္ မတ္ေအာင္မထူရ ေသးဘူး သက္ဆုိင္ရာေတြ ေရာက္လာျပီး ဖမ္းဟဲ့ဆီးဟဲ့ ဒဏ္ရုိက္ဟဲ့ လုပ္ေနတဲ့ ကာလၾကီးမွာ သူတုိ႔အတြက္က်ေတာ့ ေျမယာပုိင္ဆုိင္မႈက အရမ္းကုိ လြယ္ကူလွပါလား။
……………………………………………………………….
အခု ဆက္တုိက္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ေျမသိမ္းယာသိမ္း ကိစၥ ေတြဟာလည္း ငါ့မင္းငါ့ခ်င္း ထင္သလုိ လုပ္ခြင့္ ရခဲ့ခ်ိန္မွာ ကုိလုိနီေခတ္ကတည္းက ပလပ္ေျမအျဖစ္ ခြင့္ျပဳထားတဲ့ စားက်က္ေျမ၊ ေရနက္ကြင္းေတြပါမက်န္ အစုိးရေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ေဒသအာဏာပုိင္မ်ားနဲ႔ ေငြရွင္ေၾကးရွင္မ်ား၊ ကုမၸဏီမ်ား ပူးေပါင္း ေမာင္ပုိင္စီးထားတဲ့ ေျမယာေတြနဲ႔ လယ္သမားေတြဆီက စီမံကိန္းအေၾကာင္းျပသိမ္း၊ မတန္တရာေစ်းနဲ႔ မလိမ့္တပတ္ ရယူထားတဲ့ ေျမယာ ျပႆနာ မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။
လယ္သမားေတြ ခမ်ာ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္မႈနဲ႔ သဘာဝေဘးဒဏ္ေတြကုိ ခါးစည္းခံစားေနရတဲ့အျပင္ ၾကံဳေတြ႔လာရတဲ့ အခက္အခဲမွန္သမွ်ကုိ ကုိယ့္နည္းကုိယ့္ဟန္နဲ႔ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိး ေျဖရွင္းေနရေတာ့ အေၾကြးတင္ျခင္း သံသရာကုိ ဘယ္လုိလြတ္ေအာင္ ေရွာင္တိမ္းနုိင္ၾကပါမလဲ။ ၁၉၆၂ ကတည္းက ျပည္သူေတြရဲ႕ ဂုတ္ေပၚမွာ ဒီဒဏ္ေတြ ပိေနခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ထုတ္လုပ္တဲ့ ဆန္စပါးက်ေတာ့ နုိင္ငံတကာ တက္ေစ်းက်ေစ်းအလုိက္ မခံစားၾကရပါဘူး။
ဦးေနဝင္း အာဏာသိမ္းျပီး ၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြအထိ ကမၻာ့ဆန္ေစ်းကြက္မွာ ျမန္မာ့ဆန္ ေရာင္းပန္းလွေန ဆဲ ျဖစ္ျပီး ေစ်းေကာင္းရခဲ့တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ လယ္သမားေတြဆီကဝယ္တဲ့ စပါးေစ်းက်ေတာ့ ၁ တင္း ေငြ ၉ က်ပ္ႏႈန္းနဲ႔ ၾကိဳးခ်ည္သတ္မွတ္ထားတာ ၁၉၈၈ အထိပါပဲ။ ဒါေတာင္မွ လယ္သမားေတြဟာ ဒီေခတ္ထက္ စာရင္ အရင္မဆလေခတ္က ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ ျပန္တမ္းတေနၾကေသးတယ္။ အေျခအေနခ်င္း ႏႈိင္းယွဥ္ ၾကည့္ေတာ့လည္း မွန္ေနတာကုိး။
ေျမယာပုိင္ဆုိင္မႈကိစၥမွာ ရႈပ္ေထြးေသာ ျဖစ္စဥ္ေတြရွိေနတဲ့တုိင္ အစုိးရအေနနဲ႔ ဆင္းရဲသားေတာင္သူ လယ္သမားမ်ား မနစ္နာေအာင္ ထုိက္တန္ေသာ အက်ဳိးခံစားခြင့္မ်ားရရွိေအာင္ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းေပးသင့္ ပါတယ္။ လယ္သမားေတြဘက္က ရပ္တည္ရပါမယ္။ ေငြရွင္ေၾကးရွင္ေတြ နဲ႔ မတရားသိမ္းယူထားတဲ့ အာဏာပုိင္ေတြဘက္က အေလွ်ာ့ေပးလုိက္ေလ်ာရတယ္ ဆုိေသာ္ျငား လယ္သမားေတြ ဘဝနဲ႔ တန္းတူ ဆင္းရဲနိမ့္က် မသြားနုိင္တာ ေသခ်ာပါတယ္။
စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑ကုိ အားျပဳရမယ့္ နုိင္ငံတခုအေနနဲ႔ လယ္သမားေတြရဲ႕ဘဝ ျမွင့္တင္ေပးနုိင္မွသာ တုိင္းျပည္ အမွန္တကယ္ ဖံြ႔ျဖဳိးတုိးတက္မႈ ရွိတယ္ဆုိတာ အထင္းသားေပၚလြင္မွာပါ။
ခုေတာ့ လယ္သမားေတြခမ်ာ မျမင္ရတဲ့ အရွင္ၾကီးကုိ ပူေဇာ္ပသရ၊ ကုိယ္ထင္ျပတဲ့ အရွင္ၾကီးေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္ လည္း ေၾကာက္ေနရနဲ႔ ေနာင္ဆုိရင္ ေတြ႔သမွ်ေျမ ေျခခ်မနင္းရဲတဲ့အေျခ ျဖစ္လာမွာ စုိးရိမ္မိပါတယ္။
ဒီလုိ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾက ေသာကဗ်ာပါဒေတြ လႊမ္းျခံဳေနတဲ့ ရုိးသားႏုံအလွေသာ ေတာရြာေန လယ္သမားမ်ား၊ ျမိဳ႕ေနဆင္းရဲသားမ်ားရဲ႕ဘဝကုိ ျမင္ရၾကားရ ဘဝင္မခ်မ္းေျမ႕လြန္းလုိ႔ပါ။
ေဝေမာ္
မတ္ ၉၊ ၂၀၁၃
--
Posted By Blogger to လူဗိုလ္ဟူသည္ ... at 3/11/2013 01:34:00 AM
ေမွာ္ဆရာအဖြဲ႔မွ ေန႔စဥ္ Mail မ်ားရယူလိုပါက http://groups.google.com/group/mrsorcerer/subscribe?hl=en
Member မ်ား မိမိတို.သိထားသည္မ်ားကို မွ်ေ၀လိုပါက mrsorcerer@googlegroups.com သို႔စာပို႔ႏိုင္ပါသည္။
ေမွာ္ဆရာအဖြဲ ့မွ ႏႈတ္ထြက္လိုလွ်င္ mrsorcerer+unsubscribe@googlegroups.com ကိုႏွိပ္ျပီး စာပို႔ေပးပါရန္။
စာလက္ခံလိုသည့္ပံုစံ ျပင္လိုလွ်င္ http://groups.google.com/group/mrsorcerer?hl=en
အဖြဲ ့၏ စည္းကမ္းမ်ားကို သိလိုလွ်င္ http://groups.google.com/group/mrsorcerer/browse_thread/thread/af2f4a1d44d4d909?hl=en တြင္ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္ ။
Facebook (FB) ေမွာ္ဆရာအဖြဲ႔သို႔ Mail ပို႔လိုလွ်င္ mrsorcerer2@groups.facebook.com
FB ေမွာ္ဆရာအဖြဲ႔သို့ ၀င္ရန္ http://www.facebook.com/home.php?sk=group_173571176006981&ap=1
Facebook Page ႏွင့္ဆက္သြယ္လိုလွ်င္ www.facebook.com/mrsorcerergroup
ေမွာ္ဆရာ အဖြဲ ့ႏွင့္ပက္သက္၍ ေ၀ဖန္အၾကံျပဳလိုပါက >>>
ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ ( mrsorcerer9@gmail.com, mrsorcerer27@gmail.com ) ထံသို.
ေပးပို.ႏိုင္ပါသည္ ။
ခင္မင္စြာျဖင့္
ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ
---
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "ေမွာ္ဆရာ အဖြဲ ့ ( Ѧя Ƨσяcɛяɛя )" group.
Visit this group at http://groups.google.com/group/mrsorcerer?hl=en.
