ေမလတြင္ အေမရိကန္သိုု႔လာေရာက္မည့္ ၈၈မ်ဳိးဆက္ ေခါင္းေဆာင္ ကိုုမင္းကိုုႏိုုင္ႏွင့္ (ကိုု)ကိုုကိုုၾကီးတိုု႔၏ စကား
မိုုးမခ၊ ဧျပီ ၂၃၊ ၂၀၁၃
ေမလလယ္မွ ဇြန္လလယ္အထိ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုုကိုု လာေရာက္မယ့္ ၈၈မ်ဳိးဆက္ ေခါင္းေဆာင္ ၂ ဦးျဖစ္တဲ့ ကိုုမင္းကိုုႏိုုင္ နဲ႔(ကိုု)ကိုုကိုုၾကီးတိုု႔နဲ႔ ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြးၾကဖိုု႔၊ ၾကိဳဆိုုႏႈတ္ဆက္ၾကဖိုု႔ ျပည္နယ္အသီးသီး ျမိဳ့နယ္အသီးသီးက ျမန္မာတိုုင္းရင္းသားေတြ၊ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြက ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ေနၾကျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိမွာ ၀ါရွင္တန္ဒီစီ၊ နယူးေယာက္ျမိဳ့ေတာ္၊ ဖေလာ္ရီဒါ၊ ဖိုု႔၀ိန္း၊ ဆန္ဖရန္စစၥကိုုေဘးဧရိယာ၊ ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္၊ လပ္စ္ေဗးဂတ္္စ္၊ ယူတီကာ စတဲ့ ျမိဳ့နယ္ေတြက သူတိုု႔ကိုု ၾကိဆုုိဖိုု႔ ေတြ႔ဆုုံဖိုု႔ အသီးသီး တက္ၾကြစြာ ျပင္ဆင္လ်က္ရွိပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ဒီမိုုကေရစီအေရးေတာ္ပုုံၾကီးျဖစ္တဲ့ ၈၈ အေရးေတာ္ပုုံမွာ ဦးေဆာင္ပါ၀င္ခဲ့သူ၊ ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ ၂၀ အႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္ ခ်မွတ္ခံရတဲ့ ႏိုု္င္ငံေရးအက်ဥ္းသား၊ ဗကသ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္၊ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာလည္း ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းျခင္းခံခဲ့ရသူ၊ ဘ၀သက္တမ္းတေလ်ာက္ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ဒီမုုိကေရစီအေရးအတြက္ ျမဳပ္ႏွံစြန္႔လႊတ္ ေတာ္လွန္တိုုက္ပြဲ၀င္သူ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြထဲက ထင္ရွားတဲ့ ကိုုမင္းကိုုႏိုုင္နဲ႔ ကိုုကိုုၾကီးတိုု႔ကိုု ၈၈မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းေတြ နဲ႔ ၈၈ေနာက္ပိုုင္း မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ အားလုုံးက ေတြ႔ဆုုံဖိုု႔ ျပင္ဆင္ေနၾကေၾကာင္းကိုု ယေန႔ေန႔ခင္းမွာ တယ္လီဖုုံးမွတဆင့္ ႏႈတ္ဆက္ရင္း သတင္းစကားပါးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
တဆက္တည္းမွာပဲ အေမရိကန္ျပည္ကိုု ေရာက္ရွိေနထိုုင္ ေနၾကတဲ့ ျမန္မာတိုုင္းရင္းသားမိသားစုုေတြ၊ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းေတြ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအတြက္ ယခုုအခ်ိန္ လာေရာက္ေတြ႔ဆုုံဖိုု႔ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္မွာ မည္သိုု႔ေသာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကား ေျပာဆိုုလိုုပါသလဲလုုိ႔ မိုုးမခက ေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ကိုုမင္းကိုုႏိုုင္က ေျပာဆိုုရာမွာ …
"က်ေနာ္တိုု႔ကိုု NED အဖြဲ႔က ဖိတ္တယ္။ ပထမအၾကိမ္ ဆုုေပးပြဲဖိတ္တုုန္းက က်ေနာ္တိုု႔ ၈၈ေတြကိုု ပတ္စ္ပိုု႔မေပးဘူး စတာေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္တိုု႔ မသြားဘူး။ အခုုတၾကိမ္မွာ ထပ္ဖိတ္ေတာ့ က်ေနာ္တိုု႔ လာျဖစ္တယ္။ ျပီးေတာ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုုမွာ က်ေနာ္တိုု႔ ေက်ာင္းသားေတြ ရွိတယ္။ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းေတြ၊ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ ရွိတယ္။ ျမန္မာကြန္ျမဴနီတီအားေကာင္းတဲ့ ျပည္နယ္ေတြ ရွိေနတယ္။ အဲသည္မွာ ျမန္မာျပည္နယ္စပ္က ဒုုကၡသည္စခန္းေတြက ေမြးဖြားလာတဲ့ မ်ဳိးဆက္ေတြ ရွိတယ္။ သူတိုု႔ေတြက အစ က်ေနာ္တိုု႔နဲ႔ ေတြ႔ဖိုု႔ စိတ္အားထက္သန္ေနၾကတယ္။ က်ေနာ္တုုိ႔ မ်ဳိးဆက္ေတြ အခ်င္းခ်င္းကေတာ့ ေရွ႔သြားမယ္အလုုပ္ကိုု တိုုင္ပင္ၾကမယ္။ ေနာင္မ်ဳိးဆက္ကိုု ေပးရမွာကေတာ့ က်ေနာ္တိုု႔အေတြ႔အၾကဳံနဲ႔ အေတြးအျမင္ေတြကိုု ေျပာျပမယ္။ သူတုုိ႔ဆီကေတာ့ သူတိုု႔အျပင္မွာ ေနရတဲ့ ဘ၀ေတြ၊ သင္ရတဲ့ ပညာေတြကိုု က်ေနာ္တိုု႔က ျပန္ယူရမွာေပါ့။ နားေထာင္ရမွာေပါ့။ ျပီးေတာ့ သူတိုု႔ သိထားတဲ့ အသိပညာေတြနဲ႔ ျပည္တြင္းမွာ ဘယ္ေလာက္ အလုုပ္လုုပ္လုုိ႔ရမလဲဆိုုတာကိုု က်ေနာ္တိုု႔ သိထားတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ျပန္ေျပာျပရမွာေပါ့။ က်ေနာ္တိုု႔ ကြန္ျမဴနီတီေတြ အားလုုံး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ၀ိုုင္းလုုပ္ၾကမယ္၊ ၀ိုုင္းျပီး တိုုင္ပင္ေဆြးေဆြးၾကမယ္ေပါ့ဗ်ာ။"
လိုု႔ ေျပာသြားပါတယ္။
ကိုုကိုုၾကီးက ေျပာဆိုုရာမွာ …
" ၈၈ အေရးေတာ္ပုုံေနာက္ပိုုင္းမွာ ျမန္မာျပည္ကေန ထြက္ခြာသြားရတဲ့ က်ေနာ္တိုု႔ မိတ္ေဆြေတြ၊ မ်ဳိးဆက္ေတြနဲ႔ ျပန္လည္ ဆုုံေတြ႔ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္တိုု႔အေနနဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ၈၈ မတိုုင္ခင္ကတည္း ထြက္ခြာသြားတဲ့ မ်ဳိးဆက္ေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ဆုုံၾကရမယ္လိုု႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ လက္ရွိမွာ က်ေနာ္တိုု႔ႏိုုင္ငံရဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကလည္း တကယ္ကိုု ဒီမုုိကေရစီအတြက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အရွိန္အဟုုန္ကိုု ျမွင့္တင္ႏိုုင္ဖိုု႔တြက္ လိုုအပ္ေနတယ္။ ျပည္တြင္းမွာသာမက ျပည္ပက အင္အားစုုေတြကပါ အဖက္ဖက္ကေနျပီး ၀ိုုင္း၀န္း ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ၾကဖိုု႔ လိုုအပ္ေနတယ္။ အဲဒီက်မွသာ တကယ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုုတဲ့ အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးတိုု႔၊ တရားစီရင္ေရးတိုု႔၊ တပ္မေတာ္တိုု႔က အင္အားစုုေတြက ပိုုမိုုျပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ျဖစ္လာမယ္။ အခုုေျပာင္းလဲေရးအတြက္ က်ေနာ္တိုု႔ဖက္က ေ၀ဖန္ေထာက္ျပတဲ့ အပုုိင္းေတြရွိတယ္၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္တဲ့ အပုုိင္းေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲသည္အတြက္ က်ေနာ္တိုု႔တေတြက အျပင္မွာရွိေနတဲ့ ျမန္မာတိုုင္းရင္းသားေတြ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြးၾကျပီးေတာ့ ဒီမုုိကေရစီေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈတြကိုု အားေကာင္းခိုုင္မာလာေအာင္နဲ႔ instituationlized ျဖစ္လာေအာင္၊ ဖြဲ႔စည္းပုုံ စနစ္တက်ျဖစ္လာေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုုင္ၾကမယ္လိုု႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္"
လိုု႔ ေျပာသြားပါတယ္။
| Reactions: |
Oakland Event for Burmese Ethnics Wrokers Rights
ဥကၠလံျမိဳ့ေန တိုင္းရင္းသားမ်ားအတြက္ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး ေဆြးေႏြးပြဲ စေနေန႔တြင္ က်င္းပမည္
မိုးမခရြာေဆာ္ၾကီး၊ ဧျပီ ၂၃၊ ၂၀၁၃
လက္ခံရရွိေသာ ဖိတ္စာအရ အလုပ္သမား၊ ၀န္ထမ္းမ်ား ရပိုင္ခြင့္ သိေကာင္းစရာေဆြးေႏြးပြဲကို တိုင္းရင္းသား ဘာသာစကားေပါင္းစုံျဖင့္ ဥကၠလံျမိဳ့၊ ေဘးဧရိယာမွာ က်င္းပမယ့္အေၾကာင္း ဖိတ္ေခၚထားပါတယ္။ လာမယ့္ စေနေန႔ ဧျပီ ၂၃၊ နံနက္ ၉ နာရီခြဲကေန ၁၂ နာရီခြဲအထိ ျဖစ္ပါတယ္။ Burma Refugee Family Network (BRRN) က ပါ၀င္စီစဥ္တဲ့အထဲမွာ ပါတယ္။ ဆက္သြယ္ရန္ ကို၀ါဘလူစိုး (၅၁၀-၈၉၁-၈၆၃၅) ကို ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္။
| Reactions: |
Ku Mo Jo - Burmese Way to Democracy
ကာတြန္း ကူမိုးၾကိဳး - ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ ဒီမိုကေရစီ ဆိုဒါ ...
ဧျပီ ၂၃၊ ၂၀၁၃
| Reactions: |
Sunday, April 21, 2013
Than Win Hlaing - Articles
လူငယ့္ဂုဏ္ရည္ျမင့္တက္ေစဖို႔
သန္း၀င္းလႈိင္
ဧၿပီ ၂၂၊ ၂၀၁၃
သန္း၀င္းလႈိင္
ဧၿပီ ၂၂၊ ၂၀၁၃
လူ႔သမိုင္းတိုးတက္ေျပာင္းလဲလာမႈနဲ႔အတူ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္ဆင့္ တိုးတက္လာမႈျဖစ္စဥ္ေတြမွာ လူငယ္ေတြဟာ အဓိကက်တဲ့ အခန္းက႑က ပါ၀င္ခဲ့တယ္လို႔ ၁၈ ရာစု ျပင္သစ္အေတြးအေခၚနဲ႔ လူမႈေဗဒပညာ႐ွင္ အိုင္စီဒိုးၾသဂတ္စကီးခုန္းမ္ (Isidore Auguste Marie Comte – 1798 – 1857) က ဆိုခဲ့ဖူးတယ္။
ေယဘုယ်အားျဖင့္ လူငယ္တိုင္းဟာ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာျခင္း၊ ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးမားျခင္း၊ ရဲရင့္သတၱိ႐ွိျခင္း၊ ႏိုးၾကားတက္ၾကြျခင္း၊ အရာရာ ကို စူးစမ္းခ်င္စိတ္႐ွိ၍ သိလိုတတ္လိုစိတ္ျမင့္မားျခင္း၊ အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုး၍ သစၥာ႐ွိျခင္း၊ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္သူတို႔ကို ေလးစားတန္ဖိုးထား၍ အတုယူတတ္ျခင္း စတဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ ႐ွိၿပီးသားပါ။
နို႔ေပမယ့္ တဒဂၤႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြ၊ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းေတြ၊ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရေတြရဲ႕စီမံခန္ ့ခဲြမွဳ ညံ့ဖ်ဥ္းမႈေတြ၊ စိတ္ပ်က္စရာျပႆနာေတြ၊ အိမ္တြင္းေရးစိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာေလးေတြေၾကာင့္မိမိတို႔ရဲ႕ တိုးတက္မႈလမ္းေတြပိတ္ၿပီး စိတ္ဓါတ္က်အားငယ္ ကာ အခ်ိန္ေတြျဖဳန္း၊ ေတြေ၀ေငးေမာကာ ေလလြင့္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြလည္း ဒီကမၻာႀကီးမွာ အမ်ားႀကီးေပါ့။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ယေန႔လူငယ္ေတြဟာ ေနာင္အနာဂတ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ တာ၀န္ေတြကို မုခ်မလြဲမေသြလႊဲေျပာင္းယူရမယ့္ သူေတြမို႔ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ ကံၾကမၼာဟာ မင္းတုိ႔လူငယ္ေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာ ႐ွိေနတယ္ဆိုတာကို အစ္ကိုႀကီးသတိေပးပါရေစ။ ဒါေၾကာင့္ ယေန႔အသက္ႏွစ္ဆယ္၀န္းက်င္ လူငယ္ေတြရဲ႕ အေျခအေနေတြကို ေလ့လာျခင္းအားျဖင့္ အနာဂတ္ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနကို ခန္႔မွန္း ႏုိင္တယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းကေတာ့ ေခြးအသက္တခါလည္ လူ႔အသက္၂၀ လို႔ေတာင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆိုခဲ့ဖူး တယ္ကြဲ႕။။ ေခြးအသက္တစ္ခါလည္ဆိုတာက အသက္တခါလည္ေရာက္တဲ့ ေခြးရဲ႕အက်င့္ကို ၾကည့္ရင္ ဒီေခြးဟာျပာပံုတိုးမဲ့ေခြးလား၊ အေျခအေနေကာင္းမယ့္ ေခြးလား မွန္းဆႏုိင္သလို၊ လူ႔အသက္ ၂၀ ျပည့္ရင္လည္း ဒီလူငယ္ဟာ ဆန္ကုန္ေျမေလးလား၊ တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳး အက်ိဳးျပဳမယ့္သူလား ခြဲျခားႏိုင္ပံုကို ခုိင္းႏႈိင္းတာပဲ။
ဆိုလိုတာက ယေန႔အသက္ႏွစ္ဆယ္၀န္းက်င္႐ွိတဲ့ လူငယ္တို႔ဟာ မၾကာမီကာလအတြင္း ေရာက္႐ွိလာေတာ့မယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးစတဲ့ သက္ဆုိင္ရာ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ၊ေနာက္လုိက္အျဖစ္ တာ၀န္ယူရမယ့္ သူေတြျဖစ္ရာထိုနယ္ပယ္အသီးသီးရဲ႕ေကာင္းက်ိဳး၊ဆိုးက်ိဳး၊တိုးတက္ျခင္း၊ဆုတ္ယုတ္ျခင္းစတဲ့ကံၾကမၼာေတြဟာလူငယ္တို ့ လက္ထဲမွာ ရိွေနတာမို ့ လူငယ္ေတြ ဂုဏ္ရည္ျမင့္တက္ေစဖို႔ ေ႐ွာင္ရန္၊ ေဆာင္ရန္ေလးေတြကို အစ္ကိုႀကီး… ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ျဖန္႔ေ၀ပါရေစ။
● ႀကီးပြားေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ ေသာ့ခ်က္မ်ား
ေလာကမွာ 'မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုေသာ စကားဟာ အ႐ူးေတြရဲ႕ အဘိဓာန္၌သာ႐ွိတယ္' လို႔ ျပင္သစ္ဧကရာဇ္ဘုရင္နပိုလီယံဘိုနာပတ္ (၁၇၆၉ - ၁၈၂၁) က တခါက ေျပာဖူးတယ္။ အခ်ိဳ႕က ပိုလြန္းတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ဆိုၾကမယ္။ ဒါေပမယ့္…. ေျပာသူကို ၾကည့္ပါက သူ႔အေျပာနဲ႔သူ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကား တထပ္တည္းကိုက္ညီေနတာကို ေတြ႕ရတာမို႔ လက္ခံရမွာပဲ။
နပိုလီယံဟာ သာမန္တပ္ၾကပ္ကေလးဘ၀ကေန ျပင္သစ္ႏုိင္ငံရဲ႕ ဧကရာဇ္ဘ၀ကို သူတက္လွမ္းခဲ့တဲ့ သူ႔ခရီးလမ္းဟာ ပန္းခင္းလမ္း မဟုတ္ဘူး ဆိုတာပါပဲ။ သူဟာ အခက္အခဲမ်ိဳးစံုကို 'ဓါးေတာင္ကို ေက်ာ္ၿပီး မီးပင္လယ္ကို ျဖတ္ခဲ့သူပမာ' ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားတက္လွမ္းလာခဲ့ သူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ျပင္သစ္သမိုင္းမွာ နပိုလီယံမင္းဆက္ကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သူအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံျပဳသုခမိန္အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ စစ္သူႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း ဥဒါန္းတြင္ရစ္ခဲ့သူျဖစ္တယ္ကြဲ႕။ သူ႔ေခတ္သူ႕အခါက သူ႔အမည္ကို ၾကားရသူတုိင္းဟာ ဖိန္႕ဖိန္႔ တုန္ခဲ့ရတာကို ၾကည့္ေပါ့။
ျမန္မာ့သမိုင္းမွာလည္း စစ္သူႀကီးသတိုးသုဓမၼမဟာဗႏၶဳလ (ျမန္မာ ၁၁၄၄-၁၁၈၆) ဟာ စြမ္းရည္သတၱိ၊ လံု႕လ၀ီရိယႀကိဳးစားမႈ တို႔ေၾကာင့္ သာမန္တံခါးမွဴးဘ၀ကေလးမွ စစ္သူႀကီးအျဖစ္သို႔ ေရာက္႐ွိခဲ့သူျဖစ္တယ္။ ဘယ္မင္းအဆက္ဆက္မွ သာမန္ျပည္သူျပည္သား ကၽြန္မ်ိဳးေတြကို 'သတိုးဘြဲ႕' ခ်ီးျမႇင့္ေလ့မ႐ွိဘူး။ စာဆိုေတာင္႐ွိတယ္မဟုတ္လား။ ဘာတဲ့ "သားကို ခ်စ္လွ်င္သတိုး၊ ကၽြန္ကိုခ်စ္လွ်င္ ေနမ်ိဳး" တဲ့။ ဆိုလိုတာက ဘုရင့္အခ်စ္ဆံုး ရင္ေသြးရင္ႏွစ္သားေတာ္ေတြကိုသာ သတိုးဘြဲ႕ေပးေလ့႐ွိၿပီး၊ ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္တဲ့ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရင္းေတြကိုသာ 'ေနမ်ိဳး' အဆင့္ေလာက္ပဲ ေပးသနားေလ့႐ွိတာ ျမန္မာ့နန္းတြင္း အစဥ္အလာေတြပဲ။ ဒါဆို မဟာဗႏၶဳလရဲ႕ ဇြဲသတၱိ၊ ရဲေသြးရဲမာန္၊ ေခါင္းေဆာင္မႈ အရည္အေသြးေတြထက္ျမက္လို႔သာ ဘႀကီးေတာ္မင္းတရား (စစ္ကိုင္းမင္း) က ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ထင္႐ွား တာေပါ့ေနာ္။
ေနာက္ထပ္လူ႔ဘ၀တြင္ သုညဘာသာမွ အစျပဳလ်က္ တိုးတက္ေအာင္ျမင္ခဲ့သူကို သာဓကျပရလွ်င္ အေမရိကန္ ၁၆ ဆက္ေျမာက္ သမၼတေဟာင္း ေအဗရာဟင္လင္ကြန္းကို အစ္ကိုႀကီးလက္ညႇိဳးထိုးျပခ်င္ပါတယ္။
လင္ကြန္းဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကင္တပ္ကီနယ္႐ွိ သစ္လံုးအိမ္ကေလးထဲတြင္ ဆင္းဆင္းရဲရဲေမြးဖြားလာခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ဖခင္က လက္သမားဆရာျဖစ္ၿပီး လင္ကြန္းအသက္ ၉ ႏွစ္ မွာ မိခင္ဆံုးတဲ့အတြက္ မိေထြးနဲ႔ေနခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ရာမွာလည္း ေ၀းလံလွတဲ့ခရီးကို ေျခလ်င္ေလွ်ာက္၍ သြားရတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ေက်ာင္းေနရတယ္လို႔ မ႐ွိပါဘူး။ ေက်ာင္းတက္ရက္ဟာ စုစုေပါင္းမွ ၁၁ လ ေလာက္ပဲ ႐ွိတယ္။
ႏို႔ေပမယ့္ လင္ကြန္းဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက စာေပ၀ါသနာထံုတာမို႔ စာေပဗဟုသုတကို မိမိဘာသာ ႐ွာေဖြဖတ္႐ႈဆည္းပူးခဲ့ပါတယ္။ ၅ မိုင္ ၆ မုိင္ေ၀းတဲ့ အိမ္ကိုသြား၍ စာအုပ္ေတြ ငွားဖတ္ရတယ္။ ညဘက္တြင္ မီးဖိုမွ မီးအလင္းေရာင္ကေလးနဲ႔ စာဖတ္ခဲ့ရတာေပါ့။ ရံဖန္ရံခါ စာဖတ္ရင္း ညီငယ္မ်ားကိုလည္း တဖက္က ထိန္းေက်ာင္းရေသးတယ္။
ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ္လည္း ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈနဲ႔ စာေပကို အပတ္တကုတ္ႀကိဳးစားဖတ္႐ႈေလ့လာမႈေတြေၾကာင့္ စစ္သား၊ ၀တ္လံု၊ ႏိုင္ငံေရးသမား စေသာ ဘ၀အေထြေထြကို က်င္လည္ရင္း ေနာက္ဆံုးမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ၁၆ ဦးေျမာက္ သမၼတႀကီး အျဖစ္ ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံရတယ္။
သို႔ကလို သစ္လံုးအိမ္ကေလးမွာ သမၼတႀကီးစံျမန္းရာ အိမ္ျဖဴေတာ္အထိ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ေသာ သမၼတလင္ကြန္းဟာ စကားေျပာ လည္းေကာင္း ၊ စာေပအေရးအသားလည္းေတာ္လွသူျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို ေတာက္ေျပာင္ခဲ့ရတာေတြကေတာ့ အားလပ္ခ်ိန္ေလး ေတြကို မျဖဳန္းဘဲ စာေပေလ့လာလိုက္စားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သိသာတာေပါ့။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အေက်ာ္ေဇယ်ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကို သက္ေသျပရလွ်င္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ညႊန္ျပခ်င္ပါ တယ္။
"သူ႔ကြ်န္ဘ၀မွ လံုး၀လြတ္လပ္ရမည္" ဟူေသာ ထက္သန္တဲ့ သူ႔စိတ္ထားနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့သူကား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ိဳးေၾကာင္းသိတတ္စ ေက်ာင္းသားအ႐ြယ္ကတည္းကပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံကို လြတ္လပ္ေစခ်င္တဲ့ သူ႔ဆႏၵဟာ အသိဉာဏ္နဲ႔အတူ ယွဥ္တြဲၿပီး သူ႔စိတ္မွာ ၿမဲ႐ွိေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားဘ၀မွ အစပ်ိဳးကာ လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ အတားအဆီးျဖစ္တဲ့ ခ်ံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းတို႔ကို မေလွ်ာ့ေသာ ဇြဲ၊ မႏြမ္းလ်ေသာ ထက္သန္မႈနဲ႔ ၁၂ ရာသီမျပတ္ ဥတုသံုးပါး စလံုး ႐ွင္းလင္းခုတ္ထြင္ခဲ့ပါတယ္။ ယာသစ္တည္တဲ့ ေတာင္သူဟာ သစ္ငုတ္၊ ခလုတ္၊ ကန္သင္း၊ ၀ါးတက္ တို႔ကို ခက္ခဲစြာ ေဖာ္ရ၊ ေျမညႇိရ၊ ေပါင္းသင္သုတ္သင္ရတဲ့ နည္းတူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈကာလတေလွ်ာက္လံုးမွာ စိန္ေခၚမႈေတြ၊ အခက္အခဲျပႆနာေပါင္းစံုေတြကို ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားခဲ့ရပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ အခက္အခဲဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကံဳႀကံဳ လြတ္လပ္ေရးပန္းတုိင္ကို မ်က္ေျခမျပတ္ဘဲ ခ်ဳံကို သင္ျဖဴး၊ ဆူးကို ေမြ႕ရာ ပမာျပဳကာ ကႏၱာရ ခရီးၾကမ္းကို ဇြဲသန္သန္နဲ႔ ျဖတ္ႏုိင္ခဲ့လို႔ တို႔တေတြဟာ လြတ္လပ္ေသာလူမ်ိဳးအျဖစ္ ယေန႔ကမၻာေပၚမွာ ရပ္တည္ႏုိင္ခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ဘ၀ဟာ လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ အရသာကို မခံစားရေသးမီ မသမာသူလူတစ္စုရဲ႕ ရက္စက္ယုတ္မာစြာသတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္မွာ ေရတိမ္နစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ႏို႔ေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအေပၚ အသက္နဲ႔ရင္းၿပီး ႀကိဳးစားေဆာင္႐ြက္ခဲ့မႈ ေတြေၾကာင့္ သူ႔အမည္နဲ႔ သူ႔စြမ္းေဆာင္ခ်က္ဟာ ကမၻာေၾကေသာ္လည္း ဥဒါန္းေၾကစရာ မရွိပါဘူးကြာ။
လူငယ္တို႔ေရ….
ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ေလာကမွာ ႐ွိ႐ွိသမွ် ပုပု႐ြ႐ြလူသားအားလံုးတို႔ ပန္ဆင္ႏုိင္ေသာ ေအာင္ပန္းျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ပန္းကို ဆြတ္လွမ္းႏိုင္ရန္အတြက္ ဆူႀကံဳနိမ့္ျမင့္ အသက္အပိုင္းအျခား၊ က်ားမ မေ႐ြးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တခုေတာ့႐ွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ႀကိဳးပမ္းအား ထုတ္တတ္ေသာ ဇြဲလံု႕လ ႐ွိေရးပါပဲ။ လံု႕လ၀ီရိယ႐ွိရင္ ေအာင္ပန္းကို လူတုိင္းလက္၀ယ္ပိုင္ပိုင္ ဆြတ္လွမ္းမိမွာအေသအခ်ာပါပဲ။ လူ႔ေလာကမွာ လူတုိင္း လူတိုင္းဟာ ကိုယ္သန္ရာ သန္ရာ ၀ါသနာဘာဂီအရ ေလွ်ာက္လွမ္းေနေသာ ဘ၀ခရီးလမ္းအသြယ္သြယ္မွ ေအာင္ျမင္မႈ ဆိုတဲ့ ဗိမၼာန္ႀကီးကို ဦးတည္သြားႏုိင္ၾကပါတယ္။
႐ိုး႐ိုးအလုပ္သမားကေလးတစ္ဦးဟာ အလုပ္ပိုင္႐ွင္သူေ႒းႀကီးျဖစ္ႏုိင္သလို သာမန္အေရာင္းစာေရးကေလးဟာလည္း ဆုိင္ပိုင္႐ွင္ႀကီး ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဟာလည္း ႀကိဳးစားရင္ ေကာလိပ္ႀကီးတစ္ခုမွာ ပါေမာကၡႀကီးျဖစ္လာႏုိင္တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏုိင္ပါဘူး။
မ်က္ေမွာက္ေခတ္နဲ႔ တကြ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ကာလမ်ားကို ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္ ႐ိုး႐ိုးသူလိုငါလို ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဇြဲ၊ လံု႕လ၊ သတၱိ၊ ပညာ အရင္းခံေၾကာင့္ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ သာဓကေတြ အထင္အ႐ွားပါပဲ။ ေအာင္ျမင္သူေတြကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ အခ်ိဳ႕ဆို ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာ တဲ့ မိသားစု၀င္ေတြလိုမဟုတ္ဘဲ မိဘက ဆင္းရဲ၊ အစားအေသာက္မဖူလံု၊ ပညာသင္စရာေငြကမ႐ွိနဲ႔ အေတာ့္ကို ဒုကၡကသီလင္တ မ်ားခဲ့ၾကပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဟာ ဒုကၡကို ပ်ားရည္ဆမ္းၿပီး မေလ်ာ့ေသာဇြဲလံု႕လနဲ႔ ႀကံ႕ႀကံ႕ခံရပ္တည္ၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့လို႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လိႈင္းႀကီး ေလွေအာက္၊ ေတာင္ႀကီးဖ၀ါးေအာက္ေရာက္ခဲ့သလို ထိပ္တန္းကို ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ လူငယ္တို႔ သတိ႐ွိေစခ်င္တယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ မဟာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္မွာ ႀကီးပြားတိုးတက္တန္ခိုးႀကီးမႈရဲ႕ အေျခခံတရား ၄ ပါးက (၁) ဆႏၵ၊ (၂) ၀ီရိယ၊ (၃) စိတ္ကူး၊ (၄) ပညာ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းတရားဆိုၿပီး ေဖာ္ျပထားတယ္မဟုတ္လား။
ျမန္မာ့သမိုင္းကိုပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ကမၻာ့သမုိင္းကိုပဲ ေလ့လာေလ့လာ ေအာင္ပန္းဆြတ္ခူးခဲ့တဲ့ သူေတြ ဒုနဲ႔ေဒး႐ွိတာမို႔ စာဖြဲ႕လို႔ ကုန္ႏုိင္ဖြယ္ မ႐ွိပါဘူး။ ႏို႔ေပမယ့္ ဇြဲ လံု႔လနဲ႔ ႀကိဳးစားမႈမ႐ွိလို႔ အ႐ႈံးသမားဘ၀နဲ႔ ေလာကဓံလႈိင္းဂယက္ေအာက္မွာ ပက္လက္ေမ်ာေနၾကတဲ့ သူေတြ ေရေမ်ာကမ္းတင္ လြင့္ခ်င္ရာလြင့္ေနသူေတြကလည္း မနည္းလွပါဘူး။
ေအာင္ျမင္မႈသရဖူကို ေဆာင္းခဲ့ၾကတဲ့ေနာင္ေတာ့ ေနာင္ေတာ္မ်ားလိုလက္ေျမႇာက္အ႐ႈံးမေပး၊ စိန္ေခၚမႈအဖံုဖံု ေရလ်ဥ္ေၾကာမွာ အေမ်ာမခံဘဲ ေအာင္ျမင္မႈပန္းတုိင္အေရာက္လက္ပစ္ကူးႏုိင္ခဲ့လို႔ လက္ပန္းေပါက္ခတ္ခဲ့သူေတြလဲဲမ်ားလွပါၿပီ။ ဒီေနရာမွာ အစ္ကိုႀကီး တ႐ုတ္စကားပံုေလး တစ္ခုကို သတိရေနမိတယ္။ စကားပံုက ဒူးေထာက္ရင္ သံုည၊ မတ္တပ္ရပ္ရင္ တစ္ တဲ့။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတဲ့ တစ္ သို႔မဟုတ္ ၀မ္း (One) ျဖစ္ဖို႔ တို႔ေတြ ရင္ေကာ့မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္ၾကပါစို႔။ေအာင္ျမင္ သူတို႔ရဲ႕ ႀကိဳးစားေဆာင္႐ြက္မႈနဲ႔ ေစတနာအက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ ေလာကႀကီးဟာ အဖက္ဖက္မွ တိုးတက္ခဲ့တာလို႔ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ ျငင္းႏုိင္မယ္မဟုတ္ဘူး။
ဥပမာျပရရင္ ႐ွိတ္စပီးယား၊ ခ်ားလ္ဒစ္ကင္း၊ ေသာမတ္ဟာဒီ၊ မတ္တိြိန္း၊ ႐ွယ္လီ၊ တဂိုး စတဲ့ စာဆိုေတာ္ ပုဂၢိဳလ္ေတြေရးသားခဲ့တဲ့ စာေပကဗ်ာအစုစုတို႔ဟာ တို႔ေတြ ယေန႔တုိင္ မကုန္ခမ္းႏိုင္ေအာင္ စာေပဗဟုသုတရခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။ သူတို႔ထားရစ္ခဲ့တဲ့ စာေပအေမြ အႏွစ္ေတြပင္လ်င္ တို႔ေခတ္ရဲ႕ စာေပယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္အတန္းမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ထိုနည္းတူစြာ မိုက္ကယ္အိန္ဂ်ယ္လို၊ ႐ုိဒင္၊ လီယိုနာဒိုဒါဗင္ခ်ီ၊ ပီကာဆို၊ မားတီး၊ ဗင္ဂိုး၊ ဟင္နရီမိုး စတဲ့ ပန္းခ်ီပန္းပုလက္ရာေတြဟာလည္း လူသားတရပ္လံုးအတြက္ သုခုမအႏုပညာ ယဥ္ေက်းမႈျမင့္မားေရးအတြက္အဖိုးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ အေမြအႏွစ္ေတြပဲ မဟုတ္လား။
အာခီးမီးဒီး၊ မိုက္ကယ္ဖာရေဒး၊ မာကိုနီ၊ ေသာမတ္အယ္ဒီဆင္၊ ဘင္ဂ်မင္ဖရင္ကလင္၊ မဒမ္က်ဴရီ၊ အိုင္းစတိုင္း အစ႐ွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ သိပၸံသုေတသနစူးစမ္းေတြ႕႐ွိခ်က္ေတြဟာ ဒီကေန႔ လူသားတစ္ရပ္လံုးကို အက်ိဳးျပဳေနတယ္ဆိုတာ မ်က္ျမင္ပါပဲ။
ေဆး၀ါးနဲ႔ က်န္းမာေရးဘက္ကို ၾကည့္ရင္လည္း လီယူ၀င္ဟုတ္၊ ေရာဘတ္ေဟာက္၊ မစၥတာဂ်င္းနား၊ ပတ္စခ်ာ၊ အလက္ဇင္ဒါဖလင္း မင္း စတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ႐ွာေဖြေတြ႕႐ွိခ်က္ေတြဟာ က်န္းမာေရးအတြက္ ရတက္ေအးသင့္သေလာက္ ေအးခဲ့ရတာပဲ မဟုတ္လား။
ထိုမွ်မက သမုိင္းစာမ်က္ႏွာမွာ ကမၺည္းတင္ခဲ့တဲ့ ငါတို႔အာဇာနည္သူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေတြဟာ တို႔ေတြ ယေန႔တုိင္ ဂုဏ္ယူေနရဆဲပဲ မဟုတ္လား။
ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ ထင္႐ွားခဲ့ေသာ အေနာ္ရထာ၊ က်န္စစ္သား၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းမင္းတရား၊ ဆင္ျဖဴ႐ွင္၊ မဟာဗႏၶဳလ စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ထူးေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံအတြက္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့မႈ စြမ္းေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေတြဟာ တုိ႔ျမန္မာတမ်ိုးသားလံုးအတြက္ ဂုဏ္ျမႇင့္ေစတာမို႔ ေမ့ရက္ႏုိင္စရာ မ႐ွိသလို၊ အျခားႏိုင္ငံအသီးသီးမွာလည္း သူ႔ႏုိင္ငံအတြက္ စြမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္းေတြကို ဂုဏ္ျပဳမဆံုး႐ွိၾကပါတယ္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ပထမဆံုးသမၼတႀကီး ေဂ်ာ့၀ါ႐ွင္တန္၊ ၁၆ ဦးေျမာက္ သမၼတလင္ကြန္းတို႔ရဲ႕ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္မ်ားကို ယေန႔တုိင္ အေမရိကန္တို႔ဟာ ဂုဏ္ယူမွတ္တမ္းတင္မဆံုး ႐ွိေနၾကပါတယ္။
အေ႐ွ႕တိုင္းဘက္က တ႐ုတ္ျပည္မွာ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းေဆာင္႐ြက္ေပးခဲ့တဲ့ ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္နဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္ကို ကမၻာ့စီးပြားေရးထိပ္တန္း၀င္ႏုိင္ငံႀကီးတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေပးခဲ့တဲ့ တိန္႔ေ႐ွာင္ဖိန္ကိုလည္း ယေန႔တုိင္ တ႐ုတ္ ျပည္သူတို႔ တသသ ျဖစ္ေနဆဲပါ။
ဖိလစ္ပိုင္ႏုိင္ငံမွာလည္း စပိန္နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရလက္ေအာက္မွ လြတ္ျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တဲ့ လက္႐ုံးရည္ ႏွလံုးရည္ ထူးခၽြန္တဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ ရီေဇာ္ အေၾကာင္းကိုလည္း ယေန႔တိုင္ ေျပာစမွတ္ျပဳေနၾကဆဲပါ။
လံု႔လ ၀ီရိယနဲ႔ ပတ္သက္၍ က်မ္းဂန္မ်ားမွာ ၀ိၿဂိဳဟ္ျပဳထားတာကေတာ့ "လံု႔လ ၀ီရိယ ႐ွိသူအား အဘယ္မည္ေသာ အမႈသည္ မၿပီးစီး ဘဲ ႐ွိေတာ့နည္း" ဟူ၍ ဆိုထားပါတယ္။
ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕၀င္ မဟာဇနက ဇာတ္ကား လံု႔လတည္းဟူေသာ ႀကိဳးစားမႈကို အရင္းတည္ခဲ့တာေၾကာင့္ ထီးနန္းကိုပါ သိမ္းပိုက္ စိုးစံေတာ္မူရေသာ မဟာဇနကမင္းႀကီးကို ပမာျပဳ၍ ယေန႔လူငယ္တို႔ လုိက္နာက်င့္သံုးႏုိင္ရန္ ျပသဆံုးမေသာ ဇာတ္ေတာ္ႀကီး ျဖစ္တယ္ကြဲ႕။
ဇနကမင္းသားဟာ သေဘၤာပ်က္တဲ့အခါမွာ သေဘၤာသား ခုနစ္ရာကဲ့သို႔ လံု႕လမျပဳဘဲ ကံၾကမၼာကိုသာ ႐ုိးမယ္ဖြဲ႕၍ ေနခဲ့ပါလွ်င္ ငါးလိပ္မကန္းတို႔ရဲ႕ အစာျဖစ္ကာ ပင္လယ္သမုဒၵရာအတြင္းမွာ ေသပြဲ၀င္ရမွာ မလြဲပါ။ ႏို႔ေပမယ့္ ဘုရားေလာင္းဇနကမင္းရဲ႕ လံု႔လဝီရိယနဲ႔ ဇြဲသတၱိေၾကာင့္ မဏိေမခလာနတ္သမီးကပင္ လာေရာက္ကယ္ယူ၍ ၀ိေဒဟရာဇ္တုိင္းသို႔ ပို႔ေဆာင္ခံရၿပီး ထီးနန္းအုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေတာ္မူခဲ့ရ ေၾကာင္း၊ မင္းတို႔လည္း ဖတ္ဖူးမွာေပါ့။ ဒီဇာတ္ေတာ္ကရတဲ့ သင္ခန္းစာကေတာ့ "ေအာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေအာင္သည္ျဖစ္ေစ လံု႔လကို မေလ်ာ့ ထုိက္၊ ၾကမၼာကိုသာ ႐ိုးမယ္ဖြဲ႕သူမ်ားကား လူပ်င္း လူဖ်င္းတို႔တည္း" ဟု ဘုရားေလာင္းရဲ႕ ဆိုစကားပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္လိုကံၾကမၼာမ်ိဳးနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ေစကာမူ ဘယ္ေသာအခါမွ မိမိတို႔ရဲ႕ လံု႕လကို အားျပဳ၍ ႀကံေဆာင္မွသာ ေအာင္ျမင္ေသာပန္းတုိင္ကို ဆုိက္ေရာက္ႏုိင္သလို လူပ်င္း လူဖ်င္းတို႔ကဲ့သို႔ မက်င့္အပ္ေၾကာင္းကို သတိေပးဆံုးမထားတာပဲ မဟုတ္လား။
လံု႔လ၀ီရိယရဲ႕ ထိေရာက္ပံုကို လက္ေတြ႕ညႊန္ျပရာမွာ အေမရိကန္သိပၸံပညာ႐ွင္ႀကီး ေသာမတ္စ္အယ္ဒီဆင္ရဲ႕စကားဟာ လူငယ္တို႔ အတြက္ မွတ္သားစရာေကာင္းလွပါတယ္။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီးက 'ပါရမီနဲ႔လူထူးဆိုတာ' ၁၀၀ မွာ ၉၉ ဆ ေလာက္ ေခ်ြးထြက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရၿပီး တစ္ဆေလာက္သာ ပါရမီခံရတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးပါ' လို႔ ဆိုခဲ့ဖူးပါတယ္။
ႀကိဳးစားအားထုတ္၍ ေအာင္ျမင္ၾကသူေတြအနက္ ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ ထင္႐ွားခဲ့သူ ႏွစ္ဦးကေတာ့ အင္း၀မင္းႀကီးစြာေစာ္ကဲလက္ထက္ ၀န္ဇင္း႐ြာမွ အမတ္ႀကီးျဖစ္လာတဲ့ ဘိုးရာဇာနဲ႔ က်စြာမင္းလက္ထက္မွာ အသက္၆၀ေက်ာ္မွ စာသင္၍ ပိဋကတ္သံုးပံုကို အာဂံုေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဦးက်ည္ေပြ႕တို႔ကို တင္ျပခ်င္တယ္။
၀န္ဇင္း႐ြာမွ အသည္သား ေမာင္ရာဇာဟာ တကယ္ေတာ့ လယ္သမားကေလးကြဲ႕။ လယ္ထြန္ရင္း အားလပ္ခ်ိန္ကေလးေတြမွာ ေ႐ွးေပေဟာင္းစာေဟာင္းေတြကို ေလ့လာဖတ္႐ႈရင္း စာေပဗဟုသုတဆည္းပူးခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဇြဲလံု႔လမျပတ္ စာေပေလ့လာမႈေၾကာင့္ ဘုရင္ရဲ႕ အတုိင္ပင္ခံအမတ္ႀကီးဘ၀သို႔ ေရာက္ခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား။
က်စြာမင္းလက္ထက္က အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ ရဟန္းႀကီးဟာ ႐ွင္ဘုရင္ထံ၀င္၍ ပိဋကတ္သံုးပံုသင္ရာမွာ သဒၵါ႐ုပ္တြက္ရန္အတြက္ ကန္႔ကူဆန္ကို အလွဴခံေလရာ မင္းႀကီးက '႐ွင္ရဟန္းႀကီး….. ဒီအသက္ ဒီအ႐ြယ္မွျဖင့္ ပိဋကတ္သံုးပံုကို သင္မေနပါနဲ႔ေတာ့။ က်ည္ေပြ႔သာ အတက္ေပါက္ခ်င္ေပါက္မယ္။ ႐ွင္ရဟန္းႀကီး ပိဋကတ္သံုးပံု သင္ၾကားတတ္ရန္ကား ခဲယဥ္းေပစြ' လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဟန္းႀကီးဟာ အမွန္ပင္အတက္ေပါက္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ သူဟာ ေန႔စဥ္လႊင့္ပစ္ခဲ့တဲ့ တြင္းျပည့္ခဲ့ေသာ အန္ပူမ်ားကို ၾကည့္ကာ သင္ခန္းစာယူၿပီး ပိဋကတ္သံုးပံုကို ႏႈတ္ငံုႏုိင္ရန္ မေနမနား ႀကိဳးစားခဲ့မႈေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးမွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာစာေပေလာကမွာ ဦးက်ည္ေပြ႕လို႔ ထင္႐ွားခဲ့တယ္။
လံု႔လ ဥႆာဟထုတ္၍ ႀကိဳးစားေအာင္ျမင္ခဲ့သူမ်ားအနက္ သိပၸံပညာေက်ာ္ႀကီးတို႔ရဲ႕ဘ၀မွတ္တမ္း အတၳဳပၸတၱိေတြကလည္း စိတ္၀င္စားစရာပါပဲ။ အကယ္၍ အဲဒီသိပၸံနယ္အသီးသီးမွ သိပၸံပညာ႐ွင္ေတြဟာ စူးစမ္း႐ွာေဖြသုေတသနမျပဳခဲ့ရင္ ယေန႔လူေနမႈ အဆင့္အတန္းအားလံုးဟာ ဒီေလာက္အေျခတိုးျမႇင့္လာစရာမဟုတ္ဘူး။
သိပၸံပညာေက်ာ္ ပုဂၢိဳလ္ထဲမွာ အေမရိကန္သိပၸံပညာ႐ွင္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ေသာမတ္အယ္ဒီဆင္ ရဲ႕ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေတြဟာ စံတင္ေလာက္တယ္ကြ။ သူဟာ ငယ္စဥ္ကပင္ သိပၸံပညာကို စိတ္ပါ၀င္စားၿပီး အပတ္တကုတ္ ဆည္းပူးေလ့လာေနခဲ့တယ္။ ငယ္႐ြယ္စဥ္ကပင္ နားထုိင္းသြားခဲ့ရေသာ္လည္း အလုပ္ႀကိဳးစားမႈကေတာ့ သူမ်ားထက္သာတယ္။ သူဟာ အသက္ ၈၄ ႏွစ္မွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ေသာ္လည္း သူ႔တသက္ တီထြင္သြားတဲ့ ပစၥည္းအမ်ိဳးေပါင္းဟာ ၂၅၀၀ ေလာက္ေတာင္႐ွိတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ဓာတ္မီး၊ ဓာတ္စက္၊ ႐ုပ္႐ွင္ျပစက္တို႔လည္း ပါ၀င္ပါတယ္။
အယ္ဒီဆင္ကဲ့သို႔ အျခားေက်ာ္ၾကားသူကေတာ့ အဂၤလိပ္ သခ်ၤာဆရာႀကီး အိုက္ဆက္နယူတန္ပဲ ျဖစ္တယ္။ နယူတန္ဟာ ေျမပိုင္႐ွင္ တစ္ဦးရဲ႕ သားျဖစ္ေသာ္လည္း ဖခင္ဟာ သူငယ္စဥ္ကတည္းက ကြယ္လြန္သြားတာမို႔ မိမိဘ၀တက္လမ္းကို ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရတယ္။ သူ႔လုိပဲ အျခားထူးခၽြန္သူက လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားကို ေတြ႕႐ွိခဲ့တဲ့ မုိက္ကယ္ဖာရာေဒးဆိုသူပါပဲ။ သူဟာ ဒိုင္နမို ေခၚ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေပးစက္ကို တီထြင္ခဲ့ေသာ ကမၻာေက်ာ္ သိပၸံပညာ႐ွင္တစ္ဦးျဖစ္တယ္။ သူဟာပန္းပဲဆရာတစ္ဦးရဲ႕ သားျဖစ္ၿပီး အသက္ ၁၃ ႏွစ္အ႐ြယ္ စီးပြားေရး မျပည့္စံုလို႔ ေက်ာင္းကထြက္လုိက္ရၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့ရ႐ွာတယ္။
ေခြး႐ူး စတဲ့ေရာဂါေတြကို ကုသရန္ ပိုးမ်ားကို႐ွာေဖြေတြ႕႐ွိခဲ့တဲ့ လူ၀စ္ပတ္စခ်ာဆိုသူဟာလည္း သားေရနယ္သမားတစ္ဦးရဲ႕ သားျဖစ္တယ္ကြဲ႕။ ဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီးက 'က်ေနာ္ဘ၀မွာ ဆႏၵ၊ အလုပ္နဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈဟူေသာ ဤသံုးမ်ိဳးကသာ လႊမ္းမိုးေနတယ္' လို႔ ဆိုခဲ့ဖူးတယ္။
နုိင္ငံေရးဘက္လွည့္ၾကည့္ရင္လည္း ျပင္းထန္ေသာ စိတ္ဓာတ္ မေလွ်ာ့ေသာ ဇြဲလံု႕လေၾကာင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ၄၂ ဦးေျမာက္ သမၼတ ဘီလ္ကလင္တန္ရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းခ်က္ကလည္း ခ်ီးက်ဴးထုိက္တယ္။ သူ႔ဇနီးဟာ တေလာကမွ အေမရိကန္ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဘ၀မွ အနားယူသြားတဲ့ ဟယ္လာရီကလင္တန္ျဖစ္တယ္။ မႏွစ္က ျမန္မာျပည္ကိုေတာင္ လာလည္သြားတာကို မင္းတုိ႔ သတိရမိလိမ့္မယ္။ ထားေတာ့။
ဘီလ္ကလင္တန္ဟာ ၀င့္၀င့္၀ါ၀ါမ႐ွိတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့သူျဖစ္တယ္။ ကားတုိက္မႈေၾကာင့္ သူ႔ဖခင္ ကြယ္လြန္ၿပီး သံုးလ အၾကာမွာ ဘီလ္ကလင္တန္ကို စတုတၳေျမာက္ ၀ီလ်ံဂ်ယ္ဖာဆင္ဘလိုက္ (William Jefferson Blythe lV) နာမည္နဲ႔ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔မွာ ဟုတ္ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္ကြာ။ အဲဒီေနာက္ ဖခင္ေသၿပီး ၄ ႏွစ္ အၾကာမွာ သူ႔မိခင္ဟာ ကားေရာင္း၀ယ္ ေဖာက္ကားသူ ေဂ်ာ္ဂ်ာကလင္တန္နဲ႔ ဒုတိယအိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့တာေၾကာင့္ ပေထြးနာမည္ကို ယူၿပီး ကလင္တန္မွည့္ခဲ့တာပဲ။ သူဟာ ဘ၀ႏံုခ်ာ ခဲ့ေသာ္လည္း ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ သခ်ာၤနဲ႔ လက္တင္ဘာသာ ထူးခၽြန္ေသာ အထက္တန္းေက်ာင္းသား ျဖစ္လာတယ္။ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀က ၁၉၆၃ ေႏြရာသီမွာ သမၼတကေနဒီကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္မႈတစ္ခုက သူ႔ဘ၀ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ့္ အခ်ိဳးအေကြ႕ကို ေတြ႕႐ွိခဲ့တယ္။ သူဟာ ကေနဒီနဲ႔ေတြ႕ၿပီးကတည္းက ႏုိင္ငံေရးသမားျဖစ္လိုတာေၾကာင့္ ဂီတပညာသင္ဆုကို ျငင္းပယ္ကာ ႏုိင္ငံေရးပညာ သင္ၾကားရန္ ေဂ်ာ့ေတာင္းတကၠသိုလ္ကို တက္ခဲ့တယ္။ ၁၉၆၈ မွာ ႏုိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးရာဘာသာနဲ႔ ဘြဲ႕ရၿပီး ေအာက္စဖို႔ဒ္တကၠသိုလ္မွာ ဆက္လက္ပညာသင္ရန္ ပညာသင္ဆုရခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဥပေဒဘြဲ႕လြန္တက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္ကို ေျခစံုပစ္၀င္ေရာက္ရာမွ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္မွာ အာကင္ေဆာျပည္နယ္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္မွာ သမၼတေလာင္းအမည္စာရင္းတင္ၿပီး ယွဥ္ၿပိဳင္အေ႐ြးခံ ရာ လက္႐ွိသမၼတ ေဂ်ာ့ဘုခ်္ကို အျပတ္အသတ္အႏုိင္ရၿပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ၄၂ ဦးေျမာက္ သမၼတျဖစ္လာခဲ့တာပါပဲကြာ။
ဒါဆုိ လူငယ္တို႔အားလံုး တိုးတက္ႀကီးပြားသူေတြရဲ႕ ဇြဲလံု႕လနဲ႔ အခ်ိန္ပိုကေလးေတြကို ေလးစားစြာ အသံုးခ်မႈေၾကာင့္ ထိပ္တန္းကို တက္လွမ္းႏုိင္ခဲ့တာကို သေဘာေပါက္ေလာက္ေရာေပါ့။
● ဗိုလ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ
ဗိုလ္ဆိုလို႔ အေတြးမေခ်ာ္နဲ႔အံုး။ စစ္တကၠသိုလ္တက္မွ ဗိုလ္ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး။ 'ဗိုလ္' ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရဟာ ပါဠိေ၀ါဟာရ 'ဗလ' မွ ဆင္းသက္လာတဲ့ ျမန္မာစကားျဖစ္တယ္။ အဓိပၸါယ္က 'အား' ပါပဲ။ လူတုိင္းမွာ ေမြးရာပါ ကာယစြမ္းအား၊ ဉာဏစြမ္းအား ႐ွိေနတတ္ပါတယ္။ ထိုစြမ္းအားေတြဟာ ေျပာပေလာက္ေအာင္ ထက္ျမက္လာတဲ့အခါ 'ဗိုလ္' ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ လူ႔ကိုယ္ရဲ႕ အားဟာ အေျပး အခုန္၊ အထမ္း အမ၊ အပစ္ အခတ္ အရပ္ရပ္ကို စနစ္တက် ေလ့က်င့္တဲ့အခါ ေပၚလာတယ္။ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ကို ၾကည့္ၿပီး အားဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ လို႔ သိၾကရတယ္။
ထိုနည္းတူ လူ႔စိတ္မွာလည္း အား႐ွိတယ္။ လူ႔စိတ္ရဲ႕ အားကလည္း ကိစၥရပ္အလုိက္ ေပၚလာစၿမဲပဲ။
(၁) သဒၵါဗိုလ္လို႔ေခၚတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္တည္းဟူေသာ အား။
(၂) ၀ီရိယဗိုလ္ လို႔ေခၚတဲ့ လံု႔လ၀ီရိယဇြဲတည္းဟူေသာ အား။
(၃) သတိဗိုလ္ လို႔ေခၚတဲ့ အသိမလစ္ဟင္းမႈဟူေသာ အား။
(၄) သမာဓိဗိုလ္ လို႔ေခၚတဲ့ တည္ၿငိမ္စူးစိုက္မႈဟူေသာအား နဲ႔
(၅) ပညာဗိုလ္ ေခၚ ျပႆနာကို ႏွံ႕စပ္သိျမင္တတ္တဲ့အား ေတြပါပဲ။
ကိုယ္ပိုင္ယံုၾကည္ခ်က္ လုပ္ငန္းအေပၚ ယံုၾကည္ခ်က္ ၊ႏုိင္ငံေတာ္အေပၚ ယံုၾကည္ခ်က္ ပီပီျပင္ျပင္ထား႐ွိၿပီး ထိုယံုၾကည္ခ်က္ ခိုင္မာလာရင္ စိတ္ဓာတ္ရဲ႕ ခြန္အားတစ္ရပ္ျဖစ္လာတယ္။ တိုတိုေျပာရရင္ သဒၶါဗိုလ္လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ အာဠာ၀က ဘီလူးက ေမးေလွ်ာက္ တာေၾကာင့္ "ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ပိုင္ဆုိင္ေသာပစၥည္းမ်ားအနက္ 'ယံုၾကည္ခ်က္' ဟာ အဖိုးအတန္ဆံုးေသာပစၥည္းျဖစ္ေၾကာင္း" ျမတ္စြာဘုရားက ေျဖၾကားခဲ့တယ္။ အလုပ္နဲ႔ေတြ႕ရင္ အပ်င္းထူျခင္း၊ ေရသာခိုျခင္း၊ ဆင္ေျခတက္ျခင္း မ႐ွိဘဲ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့ လံု႔လ၀ီရိယဇြဲကသာလွ်င္ ေအာင္ျမင္ျခင္း ခြန္အားေတြပါပဲ။
အခက္အခဲကို ေက်ာ္လႊားရန္မွာ ဇြဲ႐ွိမွ ျဖစ္တယ္။ အေလာင္းေတာ္ ဇနကမင္းသားအား နန္းတင္ေပးသူမွာ သူရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈ ၀ီရိယ ဗိုလ္ ပဲ ျဖစ္တယ္ကြဲ႕။
ၿပီးေတာ့ ေလာကမွာ 'မပို' ႏုိင္တဲ့ အရာကို ျပပါဆိုရင္ 'သတိ' ကို ညႊန္ျပရမွာပဲ။ သတိဟာ အစစအရာရာတုိင္းမွာ လိုအပ္တယ္။ သတိရဲ႕ လကၡဏာမွာ သတိမလစ္ဟင္းမႈပဲျဖစ္တယ္။ ေန႔စဥ္ဘ၀နဲ႔တကြ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးတို႔မွာပင္ သတိ႐ွိမႈဟာ အင္အားႀကီးတဲ့ စြမ္းရည္တရပ္ဆိုတာ မေမ့သင့္ဘူး။ အလစ္၀င္တယ္၊ အငိုက္မိတယ္ ဆိုတာေတြဟာ ခံရသူ ဘက္က သတိဗိုလ္မ႐ွိျခင္းရဲ႕ ျပယုဂ္ပဲ မဟုတ္လား။ ၀ိဓူရသုခမိန္ဟာ ပုဏၰကဘီလူးသတ္၍ မေသဘဲ အႏိုင္ရျခင္းဟာ သတိၿမဲလွ၍ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ မွတ္ပါ။
အလုပ္ထဲမွာ စိတ္ေရာက္ေနျခင္းဟာ တည္ၿငိမ္စူးစိုက္တဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ စူးစူးစိုက္စိုက္ လုပ္ရင္ အလုပ္ၿပီးလြယ္တယ္ကြဲ႕။ ျပႆနာႀကံဳရင္ တည္ၿငိမ္မႈ႐ွိရန္ အေရးႀကီးတယ္။ သို႔မွသာ ျပႆနာရဲ႕ အေျဖဟာ ေပၚလာႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။ မတည္ၿငိမ္တဲ့အခါ ဂေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားေၾကာက္စိတ္၀င္လာတတ္တယ္။ မိမိအနီးမွာ သစ္သီးတစ္လံုး ေၾကြက်တဲ့အခါ ယုန္ကေလးဟာ ကမၻာပ်က္မတတ္ ထခုန္ တယ္။ ျခေသၤ့မင္းကေတာ့ ဣေျႏၵမပ်က္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး ၾကည့္တယ္။ ဒါက ဘာကိုျပသလဲဆိုရင္ တည္ၿငိမ္မႈဆိုတဲ့ ရဲစြမ္းသတၱိ႐ွိမ႐ွိ အေပၚမွာ တည္တယ္ဆိုတာ ထင္႐ွားေနတာပဲ။
သိမႈဟာ လူ႔စိတ္ရဲ႕ ခြန္အားတစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ ဗဟုသုတဟာ အသိအျမင္ထင္႐ွားေအာင္ မွန္ကဲ့သို႔ ျပတယ္။ ျပႆနာဟာ ျဖတ္စရာတမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ ပညာစိန္သြားနဲ႔ ျဖတ္မွ ရတယ္။ ျပႆနာေမွာင္ထုကို ပညာဆီမီးေရာင္ျဖင့္ ပယ္ရတယ္။ မေဟာ္သဓဟာ မိမိရဲ႕ အသက္စည္းစိမ္တည္ၿမဲေအာင္ မိမိပညာျဖင့္ ကာကြယ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ မိမိရဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္သူတပါးလက္ေအာက္သို႔ မေရာက္ေရးကိုလည္း ပညာဗိုလ္ျဖင့္ပင္ ဦးေဆာင္မႈ ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္။
အရာရာမွာ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မႈ လုိအပ္တယ္။ မိမိစိတ္ဓာတ္ ဗိုလ္အဆင့္ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ စိတ္ဓါတ္အရည္အခ်င္းပါ ဗိုလ္ျဖစ္မွ တကယ့္ ဗိုလ္ျဖစ္လာမယ္။ အေရးႀကံဳရင္ ထိုသူမ်ိဳးမွ အားကိုးရမယ္။ 'ဗိုလ္စိတ္' ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ယံုၾကည္ခ်က္ခိုင္မာတဲ့ စိတ္၊ အေျမာ္အျမင္႐ွိတဲ့စိတ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္။ ခ်ိနဲ႔ည့ံဖ်င္းေသာစိတ္မ်ိဳးဟာ ဗိုလ္စိတ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္ရင္ လူငယ္တုိင္း ဗိုလ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါလို႔ အစ္ကိုႀကီး တုိက္တြန္းလုိက္ပါရေစ။ ဗိုလ္ငါးဗိုလ္နဲ႔ ျပည့္စံုေနတဲ့ လူငယ္ေတြ ဦးေဆာင္မွလည္း တုိ႔ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး ေခတ္မီတိုးတက္ ႀကီးမားလာမွာျဖစ္တယ္ကြာ။
| Reactions: |
Zaw Htet (Pyinmanar) - Poem
မာယာေတြနဲ႔ ျမိဳ႕
ေဇာ္ထက္ (ပ်ဥ္းမနား)
ဧၿပီ ၂၂၊ ၂၀၁၃
ေဇာ္ထက္ (ပ်ဥ္းမနား)
ဧၿပီ ၂၂၊ ၂၀၁၃
အဲဒီ့ျမိဳ ႔မွာ
မာယာေတြက ကခုုန္ျပ
လာႀကေလကြယ္
ေပ်ာ္ႀကမယ္
ဆိုုႀကမယ္တဲ႔….။
မာယာေတြက
ခ်စ္သူမမကိုု
အပါအရေခၚထား
ႏွစ္ပါးသြားျမိဳင္ထ
ကခ်င္တိုုင္း က
သူမေႏွာင္ႀကိဳးေတြ
သိလွေပမဲ႔ သူမ ရုုန္းမရေသး…..။
တန္စိုုးလက္ေဆာင္၀ိုုင္ခ်ိဳခ်ိဳေတြ
မာယာေတြကေ၀ငွ
လွလွပပ
သူတိုု႔ကမ်ား
ေသာက္ေသာက္ျပသြား
ကိုုယ္က်င္႔တရားက
သြားရည္ေတြတျမားျမားက်
အမွန္တရားကလည္း
မည္းမည္းေမွာင္ေမွာင္
ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္မွာ
အေမွာင္သာခိုုလိုု႔ သြားအိပ္ငိုုက္ေနေလရဲ ႔…။
အဲဒီျမိဳ ႔တစ္ေလွ်ာက္
ဦးေဏွာက္ေတြက
အိပ္လိုု႔ေကာင္းေနႀကတုုန္း
ႏွလုုံးသားေတြက
တ၀ုုန္း၀ုုန္းေႀကြက်တုုန္း
လက္ရံုုးေတြက
အားျပလိုု႔မဆံုုးေသး
ကေလးေတြခမ်ာ
ေျခရာေတြဟာ ေပ်ာက္ေနႀကဆဲ…..။
အဲဒီျမိဳ ႔မွာ
မာယာေတြသာ ႀကီးစိုုးေနဆဲ
အဲဒီျမိဳ ႔မွာ
မာယာေတြသာ အလွျပေနဆဲ
အဲဒီျမိဳ ႔မွာ
မာယာေတြသာ ျပံဳးေနဆဲ
အဲဒီျမိဳ ႔မွာ
မာယာေတြသာ အားရေနဆဲ
အဲဒီျမိဳ ႔မွာ
မာယာေတြသာ အားျပေနဆဲ
အဲဒီျမိဳ ႔မွာေလ
ကေလးေတြဟာ သူတိုု႔ေျခရာေတြသူတိုု႔ရွာေနရဆဲ……။ ။
| Reactions: |
Kyaw Thu - FFSS Yangon Activity,
ဦးပါနီ အစာစားႏိုင္ၿပီ
ေက်ာ္သူ (နာေရးကူညီမႈအသင္း - ရန္ကုန္)
ဧၿပီ ၂၂၊ ၂၀၁၃
ေက်ာ္သူ (နာေရးကူညီမႈအသင္း - ရန္ကုန္)
ဧၿပီ ၂၂၊ ၂၀၁၃
နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)၏ ဥကၠဌျဖစ္သူ ဦးေက်ာ္သူသည္ ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္းၿမိဳ႕နယ္မ်ား႐ိွ လူမႈေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ အယူသီးမႈတိုက္ဖ်က္ေရး ခရီးစဥ္မ်ားအား သြားေရာက္ ေဟာေျပာေပးခဲ့ရသည္။ ယခုဆိုလွ်င္ ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္း႐ိွ ၿမိဳ႕အေတာ္မ်ားမ်ား၌ ေဟာေျပာပြဲမ်ား ေဟာေျပာျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ အဆိုပါခရီးစဥ္အတြင္း ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕တြင္ အယူသီးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ေဟာေျပာပြဲအား ျပဳလုပ္ေနသည္႔အခ်ိန္တြင္ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ရွိ ေသြးအလွဴ႐ွင္အသင္းမွ ေဒၚယုဇနသည္ ဥကၠဌဦးေက်ာ္သူႏွင့္ေတြ႔ဆံုကာ ၄င္း၏ လက္ကိုင္ဖုန္းျဖင့္႐ိုက္ထားေသာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးတြင္ အသားပိုမ်ား ပါးစပ္အပါအဝင္ ဖံုးအုပ္လွ်က္ အစာမစားႏိုင္သည္႔ အေျခအေနတြင္ ေရာဂါေဝဒနာခံစားေနရေသာ ဦးပနီေခၚ ဦးအုန္းလိႈင္၏ ဓါတ္ပံုအား ျပသကာ အကူအညီ ေတာင္းခံလာခဲ့သည္။ အဆိုပါလူနာအား မျဖစ္မေနအေရးေပၚ ခြဲစိတ္မႈခံယူႏိုင္ရန္အတြက္ ေငြက်ပ္(၁၀)သိန္းေက်ာ္ ကုန္က်မည္ျဖစ္၍ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)အေနျဖင့္ ကူညီမႈေပးႏိုင္ရန္ အကူအညီေတာင္းခံခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဥကၠဌဦးေက်ာ္သူမွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ နာေရးကူညီမႈအသင္း ႐ံုးခ်ဳပ္႐ိွ တာဝန္႐ိွသူမ်ားအား ဖုန္းဆက္၍ အကူအညီေပးႏိုင္ရန္ စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။
အဆိုပါလူနာ ဦးအုန္းလိႈင္(ခ)ဦးပနီအား ယုဇနဥယ်ာဥ္ ၿမိဳ႔ေတာ္ရွိ ေအာင္သုခစာသင္တိုက္မွ ဆရာေတာ္ ဦဝိမလ၏ ကူညီေဖးမမႈျဖင္႔ အဆိုပါ ေက်ာင္းတြင္ပင္ တည္းခိုေစကာ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) သို႔ဆက္သြယ္ပးခဲျပီး နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) မွကုန္က်စရိတ္မ်ားအား က်ခံေပးရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔ျပီး ကနဦးအလွဴအျဖစ္ အလွဴေငြက်ပ္ (တစ္သိန္း) ေပးအပ္လွဴဒါန္းခဲ႔သည္။ ဆရာေတာ္ ဦးဝိမလမွ လည္းသူ၏ေဖ႔ဘြက္ စာမ်က္ႏွာတြင္ တင္ျပအကူညီ ေတာင္းခံခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ ကံအားေလွ်ာ္စြာပင္ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီး မ်က္ႏွာႏွင္႔ေမးရိုးဌာနသို႔ အီတလီႏိုင္ငံမွ အထူးကုခြဲစိပ္ဆရာဝန္ၾကီးမ်ား ေရာက္ရွိေနခ်ိန္ႏွင္႔ တိုက္ဆိုင္ေနသည္အတြက္ အဆိုပါ ဆရာဝန္ၾကီးမ်ားမွ အခမဲ႔ ခြဲစိပ္ေပးရန္ ကမ္းလွမ္းခဲ႔သျဖင္႔ လူနာ ဦးပနီ(ခ) ဦးအုန္းလိႈင္မွာ ခြဲစိပ္္မႈ ကုန္က်စရိတ္ အနည္းဆံုးျဖင္႔ ေအာင္ျမင္စြာ ခြဲစိတ္ႏိုင္ခဲ႔ေလသည္။ ဦးပနီ(ခ)ဦးအုန္းလႈိင္မွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက ပါးတြင္ အနီစက္ကေလး တစ္ခုပါလာခဲ႔ရာ ထိုအနီစက္ေလးအား အစြဲျပဳ၍ ပါးနီဟု ေခၚဆိုၾကရင္းက ဦးပနီျဖစ္လာခဲ႔ၿပီး အသက္ၾကီးလာေသာအခါတြင္ အဆိုပါ အနီစက္ကေလးသည္ တျဖည္ျဖည္း ၾကီးထြားလာကာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးပါအျပင္ ပါးစပ္ပါ ဖံုအုပ္သြားခဲ႔ၿပီး အစာစား၍ မရေတာ႔သည္အထိ ၾကီးထြားလာခဲေတာ႔သည္။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ (၆) ရက္ေန႔တြင္ လူနာဦးပနီ(ခ) ဦးအုန္းလိႈင္မွ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) သို႔ လာေရာက္ကာ ဥကၠဌ ဦးေက်ာ္သူႏွင္႔ ေတြ႔ဆံုခဲ႔သည္။ လူနာ ဦးပနီ(ခ) ဦးအုန္းလႈိင္အား ဦးေက်ာ္သူမွ လူမႈေရးေဟာေျပာပြဲတြင္ ေပါင္းတလည္ၿမို႕ ေဟာေျပာပြဲမွခ်ီးျမွင့္ေသာ ေငြ(၅ေသာင္း)က်ပ္ႏွင္႔ ပုဆိုးတစ္ထည္အား ေပးအပ္လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ ယခုအခါ ဦးပနီသည္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) သို႔ အမ်ာျပည္သူေစတနာရွင္မ်ား လႈဒါန္းထားေသာ အလႈေငြတ႔ို၏ ေက်းဇူး၊ ေအာင္သုခ စာသင္တိုက္မွ ဆရာေတာ္ ဦးဝိမလ၏ ေက်းဇူး၊ အီတလီ ႏိုင္ငံမွ ခြဲစိတ္ပါရဂူၾကီးမ်ာ၏ ေက်းဇူးတို႔ေၾကာင္႔ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး အေကာင္းပကတိ္ျဖစ္သြားခဲၿပီျဖစ္၍ မိဘ ျပည္သူမ်ားသည္လည္း ဝဋ္ေၾကြးတခုကဲ႔သို႔ ခံစားေနရေသာ ေဝဒနာမွ လြတ္ကင္းသြားျပီျဖစ္သည္႔ ဦးပနီ ႏွင္႔ထပ္တူ ၾကည္ႏူးဝမ္းေျမာက္ ၾကလိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါေတာ႔သည္။
| Reactions: |
Dhamma Beri Sayadaw - Article
တည့္မတ္တိမ္းညြတ္ ... ေကြ႕ေခ်ာ္ေျဖာင့္တန္း ...ပြားေနရတဲ့ ျဗဟၼစိုရ္မ်ား
ဓမၼေဘရီအရွင္ဝီရိယ(ေတာင္စြန္း)၊ ဧျပီ ၂၂၊ ၂၀၁၃
သတင္းစာဆရာႀကီး ဦးဝင္းတင္ရဲ႕ စာေတြထဲက စကားလံုးတြဲေလးမ်ားမွာ "အေတြးအျမင္" သစ္ကိုရေစတဲ့ "အေတြးအမွ်င္"စကေလးေတြ ပါေနတတ္စၿမဲျဖစ္လို႔ အမရပူရၿမိဳ႕၊ တူေမာင္းတိုက္မွာ စာသင္ သားဘဝနဲ႔ေနကတည္းက ဟံသာဝတီေခါင္းႀကီးပိုင္းေတြကို အေလးထားဖတ္႐ႈ၊ ျဖတ္သိမ္းလုပ္ခဲ့ရဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းက "ကဗ်ာ႐ူး စာ႐ူးမ်ား"လို႔ ေထာပနာျပဳျခင္းခံရတဲ့ မိမိတို႔ စာဖတ္သမားအုပ္စုအတြင္းမွာ "ေျပာမွား ၾကားလြဲ"မျဖစ္ပါေစနဲ႔တို႔၊ "တံခါးမႀကီး ဖြင့္သူကဖြင့္၊ ျပတင္းေပါက္ေတြ ပိတ္သူကပိတ္"မလုပ္ပါနဲ႔တို႔၊ "ေမွးလိုက္ မွိန္းတုတ္ ပင္းခုတ္ေပါင္းစား"လုပ္ေနၾကတာလားတို႔ "သိပ္အေျပာသန္မေနနဲ႔ ျပည္သူ႔ေၾကးမံုျပင္မွာ ဘယ္လို ပံုရိပ္ေတြ ထင္ေနတယ္ဆိုတာလည္း ၾကည့္ၾကပါဦး" တို႔စတဲ့ စကားလံုး တြဲေတြ အလြန္ ေခတ္စားခဲ့တာေပါ့။
ဆရာႀကီးရဲ႕ စကားလံုးတြဲေလးေတြထဲက အေတြးအမွ်င္စကေလးေတြကို ဆြဲဆန္႔ရင္း အေတြးအျမင္ သစ္တစ္ခုကို ေဖာ္ထုတ္ၾကည့္မိတဲ့ အေလ့အထေလးေတြလည္း ရေနပါတယ္။ အခုလည္း အသစ္ထပ္ ႐ိုက္တဲ့အတြက္ ျပန္ဖတ္မိတဲ့ "စာေပ ေမြ႕ေလ်ာ္မႈ ပ်ိဳးေထာင္ျခင္း"ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲက "သတင္းစာသမားမွ စာဖတ္သူသို႔"ဆိုတဲ့ စာတမ္းကိုဖတ္ရင္း "ေကြ႕ေခ်ာ္တိမ္းညြတ္"၊ "တည့္မတ္ေျဖာင့္တန္း"ဆိုတဲ့ ေၾကာင္းက်ိဳး ဆက္စကားလံုးတြဲေလးေတြရဲ႕ အေတြးအမွ်င္စကေလးေတြကို ဆြဲထုတ္ၿပီး အေတြးအျမင္သစ္ တစ္ခုဆီကို ျဖန္႔ၾကက္ေနမိပါတယ္။
ဆရာႀကီးရဲ႕ စကားလံုးတြဲေလးေတြကေတာ့ သမ႐ိုးက် ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ဓမၼနိယာမအရ "ေကြ႕ေခ်ာ္ ရင္ တိမ္းညြတ္ ယိမ္းယိုင္မယ္၊ တည့္မတ္မွ ေျဖာင့္တန္းမယ္။ ေၾကာင္းက်ိဳးအျပန္အလွန္သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ဆိုရင္လည္း တိမ္းညြတ္ရင္ ေကြ႕ေခ်ာ္ မယ္။ ေျဖာင့္တန္းမွ တည့္မတ္မယ္လို႔"လို႔ ဆိုလိုတဲ့သေဘာပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ျဖစ္ရပ္ေတြက သမ႐ိုးက် ေၾကာင္းက်ိဳးျဖစ္စဥ္ ဓမၼနိယာမအတိုင္း မဟုတ္ဘဲ နိယာမကို သစၥာေဖာက္ေသြဖီတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြကလည္း ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျဖစ္ေနၾကတာ မနဲမေနာပဲ။ ျဖစ္ရပ္ေတြက နိယာမနဲ႔ ေသြဖီလာတဲ့အခါ ေၾကာင္းက်ိဳးျဖစ္စဥ္ေတြကလဲ သမ႐ိုးက် မဟုတ္တဲ့ နိယာမသစ္ ေတြလို ေတြးျမင္မိလာပါတယ္။
မိမိတို႔မွာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တပည့္သားပီပီ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးတို႔ကို အိပ္ရာထ၊ အိပ္ရာဝင္ ေန႔စဥ္ အနဲဆံုး ႏွစ္ႀကိမ္ေတာ့ ပြားမ်ားၾကရပါတယ္။ ျဗဟၼစိုရ္ဆိုတာ သတၲေလာကထဲက အျမတ္ဆံုးသတၲဝါမ်ားျဖစ္တဲ့ ျဗဟၼာတို႔ရဲ႕ စိတ္ထားျဖစ္လို႔ အျမတ္ဆံုးစိတ္ထားမ်ားလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ "အျမတ္ဆံုး သာသနာေတာ္မွာေနၿပီး အျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ မဂ္ဖိုရ္နိဗၺာန္ကို ဦးတည္ သူမွန္သမွ်ဟာ ဒီအျမတ္ဆံုး ျဗဟၼစိုရ္တရားကို အၿမဲမျပတ္ ပြားမ်ား ရမယ္"ဆိုတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးအမေတာ္ေၾကာင့္လဲ ဒီဝတၲရားမ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် မပ်က္မကြက္ ပြားမ်ား အားထုတ္ၾကရတာပါ။
ျဗဟၼစိုရ္တရား ေလးပါးဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာဝင္အမ်ားစုတို႔ေတာ့ သိၾကၿပီးသားပါ။ နံပါတ္(၁) "ေမတၲာ"ဆိုတာ "ကိုယ္ႏွင့္လည္းစာ၊ သတၲဝါကို၊ ၾကင္နာလွေစ၊ သူ႔အသက္ကို ခ်စ္ပါေလ"ဆိုတဲ့ အရွင္မဟာရ႒ သာရရဲ႕ စာပိုဒ္အတိုင္း သတၲဝါအားလံုးေပၚမွာ ကိုယ္ႏွင့္ႏိႈင္းစာၿပီး ခ်စ္ခင္တဲ့ သေဘာပါ။ ကိုယ္လဲ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၿပီး ဆင္းရဲခပ္သိမ္းကင္းၿငိမ္း ျခင္းကို လိုလားသလို သက္ရွိသတၲဝါအားလံုးအေပၚမွာ "က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ဆင္းရဲခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းၾကပါေစ" ဆိုတဲ့ ေမတၲာစိတ္ဓာတ္ကို ပို႔လႊတ္ပြား မ်ားေပးတာပါ။
ဒီ"ေမတၲာ"ဆိုတဲ့ တရားကေတာ့ ႏႈတ္ေဆာင္ျဗဟၼစိုရ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ျဗဟၼစိုရ္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ ေျြကးေၾကာ္သံ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ရည္မွန္းခ်က္တို႔ ေၾကြးေၾကာ္သံတို႔ဆိုတာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔ လက္ေတြ႕ျပႏိုင္မွသာ မွန္ကန္တယ္လို႔ဆိုရမွာပါ။ လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔ သက္ေသမျပႏိုင္ရင္ေတာ့ "လိမ္ညာ လွည့္ျဖားျဖင္း(မုသာ)၊ ကိုယ့္အျပစ္ကို ဖံုးကြယ္လိုျခင္း(မာယာ)၊ ဟိတ္ဟန္ေဆာင္လိုျခင္း (သာေဌယ်) သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္သြားမွာပါ။ ("မုသား လိမ္ညာ၊ မာယာျပစ္ဖံုး၊ ဟိတ္ဟန္သံုးက သာေဌယ်၊ မွတ္ၾက အထူး တည္း" တဲ့။)
ပါးစပ္က ေမတၲာပို႔ေနေပမယ့္ အဲဒီေမတၲာဟာ ျဗဟၼစိုရ္ေမတၲာ အစစ္ဟုတ္ မဟုတ္ကို က်န္တဲ့ ျဗဟၼစိုရ္တရား သံုးပါးနဲ႔ မွတ္ေက်ာက္တင္ၾကည့္ရလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်န္ျဗဟၼစိုရ္သံုးပါးကိုေတာ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ ျဗဟၼစိုရ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါ တယ္။ သေဘာကေတာ့ ေမတၲာျဗဟၼစိုရ္ အစစ္အမွန္ထားသူဟာ က်န္တဲ့ ျဗဟၼစိုရ္သံုးပါးနဲ႔ သ႐ုပ္ေဆာင္ျပရမွာပါ။
ဟုတ္ပါတယ္။ ေမတၲာျဗဟၼစိုရ္ ထားသူမွန္ရင္ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ သတၲဝါနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳလာတဲ့အခါ ကိုယ္တိုင္ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနသလို စာနာစိတ္ထားၿပီး သနားေစာင့္ေရွာက္ကူညီေပးျခင္းဆိုတဲ့ က႐ုဏာနဲ႔ သ႐ုပ္ေဆာင္ရမွာပါ။ ဒီလို သ႐ုပ္ေဆာင္မျပႏိုင္ရင္ ေမတၲာဟာ အစစ္လို႔ မဆိုႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
အလားတူပဲ၊ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ ျပည့္စံုေတြ႕ၾကံဳေနတဲ့ သတၲဝါမ်ားနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳတဲ့အခါမွာလဲ ကိုယ္တိုင္ရရွိ ခံစားေနရ သလို ဝမ္းသာေက်နပ္ၿပီး "ရရွိၿပီးတဲ့ ခ်မ္းသာသုခေတြ မယြင္းမယို ၿမဲခိုင္တည္တန္႔ပါေစ"ဆိုတဲ့ မုဒိတာစိတ္ကို ေမြးၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
"ဥေပကၡာ"ဆိုတာကေတာ့ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားရွိပါတယ္။ တရားဓမၼက်င့္သံုးဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ "သတၲဝါတစ္ခု၊ ကံတစ္ခု (သေဗၺသတၲာ ကမၼႆကတာ)ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ သနားျခင္း ခ်စ္ခင္ျခင္း၊ မုန္းတီးျခင္း မထားဘဲ လစ္လ်ဴ႐ႈ ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါရမီသေဘာမ်ိဳးနဲ႔က်င့္သံုးရာမွာေတာ့ အျပစ္နဲ႔ခြ်တ္ယြင္းခ်က္မ်ားကို သည္းခံခြင့္လႊတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕က်င့္သံုးရာမွာ ေရွ႕ေရွ႕ျဗဟၼစိုရ္ထက္ ေနာက္ ေနာက္ျဗဟၼစိုရ္က ပိုပိုၿပီး ခက္ခဲပါတယ္။ ဒုကၡိတသတၲဝါအေပၚမွာ သနားေစာင့္ေရွာက္ကူညီဖို႔ထက္ သုခိတ သတၲဝါနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါ ကိုယ္တိုင္ရရွိခံစားရသလို ဝမ္းေျမာက္တဲ့စိတ္ေမြးဖို႔က ပိုခက္ခဲပါတယ္။ အဲဒီထက္ အျပစ္ရွိသူကို သည္းခံ ခြင့္လႊတ္ဖို႔က ပိုလို႔ ခက္ခဲတယ္ဆိုတာ လက္ေတြ႕ဘဝကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္ သေဘာေပါက္မွာပါ။
ဒုကၡိတသတၲဝါ၊ သုခိတသတၲဝါနဲ႔ အျပစ္ရွိၾကတဲ့ သတၲဝါတို႔က နိယာမနဲ႔ မေသြမဖီပဲ ပံုမွန္ျဖစ္ ႐ိုးျဖစ္စဥ္အရ ျဖစ္လာၾကတဲ့အခါ ျဗဟၼစိုရ္သ႐ုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကလဲ နိယာမနဲ႔အညီ သ႐ုပ္ေဆာင္ၾကရမွာျဖစ္လို႔ ေကြ႕ေခ်ာ္ တိမ္းညြတ္မႈ မရွိဘဲ တည့္မတ္ေျဖာင့္တန္းေနမွာပါ။
ဒါေပမယ့္ အခုေတြ႕ေနရတာက သတၲဝါပညတ္ေတြထဲမွာကိုပဲ သမ႐ိုးက်ျဖစ္သူနဲ႔ သမ႐ိုးက်မဟုတ္ သူဆိုတာက ႏွစ္မ်ိဳးစီ ကြဲျပား ေနၾကတာပါ။ ဒုကၡိတသတၲဝါပညတ္ဆိုရာမွာလဲ စားဝတ္ေနေရး က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕တဲ့ၾကတဲ့ ပံုမွန္ "မရွိဆင္းရဲ ဒုကၡသည္မ်ား" ဆိုတာ ရွိသလို စားဝတ္ေနေရးစတဲ့ အေထြေထြ ျပည့္စံုမႈအရ တစ္ဘဝစာမကလို႔ ဆိုရေလာက္ေအာင္ကို အလွ်ံပယ္ျပည့္စံု ေနၾကပါလ်က္ ေလာဘကို အေသာ မသတ္ႏိုင္ ၾကေသးတဲ့ "မျပည့္ဆင္းရဲ ဒုကၡသည္မ်ား"ဆိုတာေတြကလဲ ရွိေနၾကျပန္ေရာ။ ဒီဒုကၡသည္ႏွစ္မ်ိဳးလံုးအေပၚမွာ ေကြ႕ေခ်ာ္တိမ္းညြတ္မႈ မရွိဘဲ တည့္မတ္ေျဖာင့္မွန္စြာျဖစ္ေအာင္ တစ္သား တည္း သေဘာထားၿပီး ဒုကၡကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေအာင္ ႐ိုင္းပင္းကူညီတဲ့ က႐ုဏာျဗဟၼစိုရ္နဲ႔ သ႐ုပ္ ေဆာင္ၾကမယ္ ဆိုျပန္ရင္လဲ ဒီဒုကၡသည္ႏွစ္မ်ိဳးတို႔က ဓာတ္ေလွကားကို အတင္အခ်လုပ္တဲ့ ႀကိဳး စႏွစ္ဖက္ တို႔လိုပဲ တစ္ဆက္တည္း တစ္သားတည္း ျဖစ္ေနပါလ်က္ တစ္ၿပိဳင္နက္ အတင္အခ်လုပ္လို႔က ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ ျပန္ဘူး။ တစ္ဖက္ကျမင့္တက္သေလာက္ တစ္ဖက္က ပိုၿပီး ႏွိမ့္က်သြားရမည့္ အေျခအေနႀကီး။ ဒီအေျခအေန မ်ိဳးမွာက တည့္မတ္ရင္ တိမ္းညြတ္ၿပီး ေကြ႕ေခ်ာ္မွသာ ေျဖာင့္တန္း မည့္သေဘာ ျဖစ္ေနတာ အမွန္ပါ။ အျပစ္ရွိသူ၊ ခြ်တ္ယြင္းသူ ဆိုသူမ်ားထဲမွာလဲ ဒီအတိုင္းပဲ ႏွစ္မ်ိဳး ႏွစ္စားရွိေနၾကတာ အားလံုး သတိျပဳမိၾကမွာပါ။
သုခိတသတၲဝါေတြထဲမွာလဲ ဒီအတိုင္းပါပဲ။ သမ႐ိုးက် ခ်မ္းသာလာၾကတဲ့ "ဓမၼိယလဒၶသုခိတ" ပုဂၢိဳလ္ မ်ားဆိုတာ ရွိသလို သမ႐ိုးက် မဟုတ္တဲ့ "အဓမၼိယလဒၶသုခိတ" သတၲဝါပညတ္ေတြက ရွိေနျပန္ေရာ။ ဒီသုခိတပုဂၢိဳလ္ႏွစ္မ်ိဳးတို႔ကလဲ ဓာတ္ေလွကားရဲ႕ ႀကိဳးစႏွစ္ဖက္လိုပါပဲ။ တစ္သားတည္း တစ္ဆက္တည္း ျဖစ္ေန ၾကတာ မွန္ေပမယ့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ အတင္ အခ်ျပဳလို႔က ရႏိုင္တဲ့အမ်ိဳး မဟုတ္ၾကေလေတာ့ ျဗဟၼစိုရ္နဲ႔ သ႐ုပ္ ေဆာင္ တဲ့အခါ တည့္မတ္ရင္ တိမ္းညြတ္သလိုႀကီးျဖစ္ၿပီး ေကြ႕ေခ်ာ္ႏိုင္မွ ေျဖာင့္တန္းမယ္ဆိုတဲ့ အေျခ အေနပါပဲ။ အဓမၼိယလဒၶ သုခိတပုဂၢိဳလ္ေတြ မယြင္းမယိုင္ ၿမဲခိုင္တိုးတက္ေနရင္ ဓမၼိယလဒၶသုခိတ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ဒုကၡိတပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ေရာက္ရွိသြားမွာ မလြဲျပန္ပါဘူး။
ဒီေနရာမွာ ဥေပကၡာျဗဟၼစိုရ္နဲ႔သ႐ုပ္ေဆာင္ဖို႔က ပိုၿပီးအၾကပ္႐ိုက္ေစပါတယ္။ "သေဗၺသတၲာ ကမၼႆကတာ = သတၲဝါတစ္ခု ကံတစ္ခုပဲ"ဆိုၿပီး လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားျပန္ရင္လဲ အခက္။ ခြင့္လႊတ္သည္းခံၿပီး ၿငိမ္ ေနဖို႔ကလဲ မလြယ္ဆိုတာမ်ိဳး ႀကီးနဲ႔ ၾကံဳေနၾကရတာပါ။ ဒီျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ ဥေပကၡာ ျဗဟၼစိုရ္ကို ၾကားခံနယ္ေျမတစ္ခုအျဖစ္နဲ႔ က်င့္သံုး သ႐ုပ္ေဆာင္ရရင္ေတာ့ အဆင္မ်ား ေျပမလားပဲ။
မျပည့္ဆင္းရဲဒုကၡသည္မ်ား အေပၚမွာလဲ ေဒါသမပြားမိေအာင္၊ အဓမၼိယလဒၶ သုခိတပုဂၢိဳလ္မ်ားအေပၚလဲ ဣႆာçမေစၦရမပြားရေလေအာင္ ဥေပကၡာၾကားခံေျမမွာ ကိုယ္ကရပ္တည္ၿပီးေတာ့မွ သမ႐ိုးက်မဟုတ္ၾကတဲ့ ဒီသတၲဝါ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကိုပဲ သံသရာမွာ ၾကံဳေတြ႕ရမယ့္ ဒုကၡတို႔ကို ေမွ်ာ္ေတြးေထာက္ဆၿပီး တကယ့္ ဒုကၡိတ သတၲဝါစစ္စစ္ေတြ ျဖစ္မည့္ အေရးကို ႐ႈျမင္သနားတဲ့ က႐ုဏာတရားနဲ႔ ဒီဒုကၡေတြက လြတ္ရာ လြတ္ေၾကာင္း နည္းေကာင္းလမ္းမွန္ျဖစ္တဲ့ ကမၼႆကတ သမၼာဒိ႒ိ အျမင္မွန္ရရွိေစဖို႔ ဝိုင္းဝန္း ကူညီေပးရရင္ေရာ၊ သမ႐ိုးက် ျဗဟၼစိုရ္အရ တည့္မတ္တယ္လို႔မဆိုသာပဲ ေကြ႕ေခ်ာ္ သေယာင္ ထင္ရေပမယ့္ ေျဖာင့္တန္း မသြားေလာက္ေပ ဘူးလား"လို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ခက္ခဲသလို ရွိလွေပမယ့္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တပည့္သားတစ္ဦးအေနနဲ႔ ျဗဟၼစိုရ္ဆိုတာ ေရွာင္လႊဲလို႔မွ မရဘဲဆိုၿပီး ခုေတာ့ ဒီနည္းကိုပဲ စမ္းသပ္သ႐ုပ္ေဆာင္ေနမိရပါေတာ့တယ္။
ျဗဟၼစိုရ္စိတ္ထားနဲ႔ ျမင့္ျမတ္တဲ့ သုဂတိဘံုသားမ်ား ပီသၾကပါေစ ...။
ဓမၼေဘရီအရွင္ဝီရိယ(ေတာင္စြန္း)
Send email to - editors@moemaka.com to contact and contribute with MoEmAKa
MoeMaKa on Facebook Page from here (For Burma / Myanmar User)
MoeMaKa News & Media covering Burmese Community
PO Box 320-207, San Francisco, CA 94132-0207, USA.
http://MoeMaKa.Com - Burmese Language
http://MoeMaKa.Org - English Edition
http://MoeMaKa.Net - Audio & Video Archives
