88 Generation Ko Htay Kywe to meet with SF Bay Area Burmese Community
၈၈ မ်ဳိးဆက္ ကိုုေဌးၾကြယ္ႏွင့္ ဆန္ဖရန္ေဘးဧရိယာျမန္မာကြန္ျမဴနီတီ ေတြ႔ဆုုံမည္၊ မတ္ ၂၉
မိုုးမခရြာေဆာ္ၾကီး ဖိတ္စာ၊ မတ္ ၈၊ ၂၀၁၃
ဖိတ္စာအျပည့္အစုုံမွာ ေအာက္ပါအတိ္ုုင္းျဖစ္ပါသည္။
မွ
ဆန္ဖရန္စစၥကို ေဘးဧရိယာ ျမန္မာမိသားစုမ်ား၊ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ကိုယ္စား
San Francisco Burmese Community Organizers and Friends
PO Box 320207, San Francisco, CA 94130-0207
ေန႔စြဲ - မတ္ ၅၊ ၂၀၁၃
သို႔
---- ---- ---- ---- --- --- ---
ျမန္မာျပည္အေရး စိတ္၀င္စားသူမ်ားႏွင့္ ႏိုးၾကားလႈပ္ရွားေနသူ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ပုဂၢဳိလ္မ်ား ခင္ဗ်ား …
အေၾကာင္းအရာ။ ။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႔အစည္း ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ေသာ ကိုေဌးၾကြယ္ ႏွင့္ ဆန္ဖရန္စစၥကိုေဘးဧရိယာ ျမန္မာမိသားစုမ်ားႏွင့္ မိတ္ဆုံေဆြးေႏြးပြဲ ဖိတ္ၾကားျခင္း။
ေအာက္ပါအစီအစဥ္အတိုင္း အေမရိကန္ျပည္သို႔ ေလ့လာေရးခရီးေရာက္ရွိေနသည့္ ၈၈မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုေဌးၾကြယ္ႏွင့္ မိမိတို႔ ျမန္မာမိသားစုမ်ား ရင္းႏွီး ခ်စ္ခင္စြာ မိတ္ဆုံေဆြးေႏြးပြဲအခမ္းအနား စီစဥ္က်င္းပလိုပါသျဖင့္ က်ေနာ္၊ က်မတို႔က ေလးစားစြာျဖင့္ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။ ေဒသခံျမန္မာမိသားစုမ်ား၊ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ လူပုဂၢဳိလ္မ်ားႏွင့္ မိတ္ဆက္ျခင္း၊ လက္ရွိ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈမ်ား သေဘာထားအျမင္မ်ား ထုတ္ေဖာ္ ေဆြးေႏြးျခင္းႏွင့္ တက္ေရာက္လာသူေဒသခံတို႔၏ သိရွိလိုသည္တို႔ကို ေျဖၾကားျခင္းတို႔ျဖင့္ အခမ္းအနားကို က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။
Location - Centerville Community Center, 3355 Country Dr., Fremont, CA
Date & Time – 29th March, Friday, 2013 from 5:00 PM to 9:00 PM
Program – 5:00 – 5:30 Guest Registration, 5:30 – 6:30 Light Dinner, 6:30 – 7:00 Seating, 7:00 – 9:00 Meeting with Ko Htay Kywe, Q & A, 9:00 End
အခမ္းအနားသို႔ တက္ေရာက္ခ်ီးျမွင့္ပါရန္၊ အခမ္းအနား ပိုမိုျပည့္စုံေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ေစတနာ့၀န္ထမ္း လုပ္အားေပးရန္၊ တတ္စြမ္းသမွ် အားေပးကူညီရန္ အတြက္လည္း ဖိတ္ေခၚအပ္ပါသည္။ ၀င္ေၾကးသတ္မွတ္ျခင္း လုံး၀မရွိပါ။ ညေနစာျဖင့္လည္း တည္ခင္း ဧည့္ခံမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာမိသားစုမ်ား၏ ၀ိုင္း၀န္း မတည္မႈျဖင့္ က်င္းပမည္ျဖစ္ျပီး၊ လက္ခံရရွိ္ေသာ ပံ့ပိုးမႈမ်ားျဖင့္ ကိုေဌးၾကြယ္အား ဂုဏ္ျပဳလက္ေဆာင္ ခ်ီးျမွင့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
ေလးစားစြာျဖင့္ …
San Francisco Burmese Community Organizers & Friends ကိုယ္စား
ဆက္သြယ္ရန္ - ကိုထြန္းျမတ္ဦး (ကိုပန္းသီး) (415-571-6401)၊
West bay - ကိုမိုးေက်ာ္ (650-834-0184) ၊ ကိုတိုးလြင္ (415-424-5811)၊ ကိုေက်ာ္သူရ (415-420-1504) ၊ East bay - ကိုေဂ်စင္ (510-402-7779)၊ ကိုေရွာင္ (650-269-1165)၊ ကိုညီညီသန္း (510-940-3585)၊ Media - ကိုေမာင္ရစ္ (415-595-1485)
၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုေဌးၾကြယ္ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္း
ကိုေဌးၾကြယ္ဟာ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံကာလမွာ ဘူမိေဗဒ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၈၊ မတ္လ ၁၆ေန႔ မဆလ စစ္အစုိးရက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အင္ယားကန္ေစာင္းမွာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္ႏွိမ္ႏွင္းခဲ့တဲ့ တံတားနီအေရးအခင္းမွာ အသက္မေသဘဲ က်န္ရစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ျပီး မတ္လ ၂၂ မွာေတာ့ စစ္အစုိးရရဲ့ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဂ်ဳလိုင္လမွာ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ျပီးတဲ့ေနာက္ ၈ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံၾကီး (၈လ ၈ရက္ ၈၈) မွာ ေရွ႔တန္းက လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခဲ့သူျဖစ္ျပီး ၎ရဲ့ ဘီဘီစီအင္တာဗ်ဳးမ်ားက ျမန္မာတျပည္လုံးရ့ဲ ဒီမိုကေရစီေရး စိတ္ဓာတ္ကို ျမွင့္တင္ေပးခဲ့ပါတယ္။
စက္တင္ဘာ ၁၈ စစ္တပ္က အၾကမ္းဖက္အာဏာသိမ္းျပီးေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ေက်ာင္းသားသမဂၢေခါင္းေဆာင္တဦးအျဖစ္ ဆက္လက္ လႈပ္ရွား တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့သူတဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၀ ပါတီစုံေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရ NLD ပါတီကို စစ္တပ္က အာဏာလႊဲမေပးဘဲ ဒီမုိကေရစီေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ျပင္းထန္စြာ ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ရာမွာ အျခား ေက်ာင္းသားမ်ား၊ ပါတီ၀င္မ်ား၊ ဒီမုိကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူ ျပည္သူ အမ်ားအျပား ဖမ္းဆီး ႏွိမ္နင္း သတ္ျဖတ္ျခင္း ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ ၁၉၉၁ ဇူလိုင္မွာ စစ္အစုိးရက ကိုေဌးၾကြယ္ကို ဖမ္းဆီးခဲ့ျပီး ဒီဇင္ဘာလမွာ စစ္ခုံရုံးနဲ႔ ေထာင္ ၁၅ ႏွစ္ ခ်မွတ္ျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။
၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ကိုေဌးၾကြယ္ဟာ အျခားလြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္အမ်ားအျပားနဲ႔ လက္တြဲျပီး ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားအျဖစ္ ဆက္လက္ရပ္တည္ျပီး ဒီမိုကေရစီေရးႏွင့္ အာဏာရွင္စနစ္ က်ဆုံးေရး တိုက္ပြဲမ်ားကို ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။
၂၀၀၆ စက္တင္ဘာမွာ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္တဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုၾကီး၊ ကိုမင္းေဇယ်ာ၊ ကိုျပဳံးခ်ဳိ စတဲ့ ေက်ာင္းသားအမ်ားအျပားနဲ႔အတူ စစ္အစုိးရရဲ့ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းမႈကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ၂၀၀၇ ဇန္န၀ါရီမွာ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာျပီးေနာက္ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကာလမွာ စစ္အစုိးရကို ဆန္႔က်င္သပိတ္ေမွာက္ ဆႏၵျပမႈမ်ားမွာ ဦးေဆာင္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။
၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားအမ်ားအျပားကို ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအၾကိဳကာလကတည္းက စစ္အစုိးရက ဖမ္းဆီးႏွိမ္နင္းခဲ့ေသာ္လည္း ကိုေဌးၾကြယ္ကေတာ့ လြတ္ေျမာက္ေနခဲ့ျပီး၊ ေနာက္ဆုံးမွ ဖမ္းဆီးျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။ စစ္အစုိးရက ၎ကို အျပင္းအထန္ လိုက္လံရွာေဖြ ဖမ္းဆီးျခင္းျပဳေနစဥ္မွာလည္း ၀ရမ္းေျပးသဖြယ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုေဌးၾကြယ္က ျပည္ပေရဒီယိုသတင္းဌာနမ်ားကေနတဆင့္ စစ္အစုိးရရဲ့ မတရားမႈမ်ားကို အဆက္မျပတ္ ေဖာ္ထုတ္ေျပာၾကားခဲ့တာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္သူနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာက ျမန္မာစစ္အစုိးရရဲ့ သရုပ္မွန္ကို သိရွိႏိုင္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကင္ဆာေရာဂါသည္မိခင္ကို ေနာက္ဆုံးလာေတြ႔ဖို႔ ၾကိဳးစားတဲ့အခ်ိန္ ၂၀၀၇ ေအာက္တိုဘာမွာ စစ္အစုိးရက သူ႔ေနအိမ္မွာ ပိတ္ဆုိ႔ ဖမ္းဆီးခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိခင္ျဖစ္သူဟာ ေနာက္တလမွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ျပီး ကိုေဌးၾကြယ္ကို စစ္အစုိးရ မိခင္အသုဘကို တက္ေရာက္ခြင့္ မျပဳဘဲ ဖမ္းဆီကန္႔သတ္ထားခဲ့ပါတယ္။
တရားစြဲဆိုျခင္းမရွိဘဲ ထိန္းသိမ္းဖမ္းဆီးထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားႏွင့္အတူ ကိုေဌးၾကြယ္ကို ၂၀၀၈ ႏို၀င္ဘာက်မွ ေထာင္ဒဏ္ ၆၅ ႏွစ္ စစ္အစုိးရက ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ ၎ကို ျမန္မာျပည္ အေနာက္ဖ်ားက ဗူးသီးေတာင္ အက်ဥ္းေထာင္မွာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၂ ဇန္န၀ါရီ ၁၃ က်မွ စစ္အစုိးရရဲ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကေန အာဏာရလာတဲ့ စစ္အစုိးရေနာက္ခံ ၾကံ့ဖြံ႔အစုိးရကေန လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသားခြင့္ေပးျပီး ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္အမ်ားအျပားနဲ႔အတူ ကိုေဌးၾကြယ္ကို လႊတ္ေပးလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အက်ဥ္းေထာင္မ်ားက လြတ္ေျမာက္ျပီး ယခုအခ်ိန္အထိ ေတာက္ေလ်ာက္မွာလည္း ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ မ်ဳိးဆက္သစ္ ဒီမုိကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားနဲ႔ လက္တြဲျပီး ျမန္မာျပည္ဒီမုိကေရစီေရး လုပ္ငန္းမ်ား ဆက္လက္လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိပါတယ္။ ယခုအခ်ိန္မွာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ့ ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႔အစည္းလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို တေယာက္တလက္ စုေပါင္း ေဖာ္ေဆာင္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
(အကိုးအကား – အင္တာနက္သတင္းမ်ား၊ ၀ီကီပီဒီယား၊ မိုးမခမီဒီယာ)
(သတင္းဓာတ္ပုုံပိုုင္ရွင္အား ကူးယူေဖာ္ျပခြင့္ကိုု ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ ခြင့္ေတာင္းအပ္ပါသည္)
THURSDAY, MARCH 7, 2013
Thai Dhamma Talk at Funeral Service
ထိုုင္းႏိုုင္ငံ ၀ပ္ဆိုုင္းမြန္ေက်ာင္းထိုုင္ဆရာေတာ္ အရွင္အာသဘ အႏၱိမစ်ာပနတြင္ တရားအလွဴက်င္းပမည္
ေဇာ္သူရ မဲေဆာက္၊ မတ္ ၈၊ ၂၀၁၃
ထိုင္းႏိူင္ငံ၊ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕၊ ဝပ္ဆိုင္းမြန္ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၏ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲအာသဘ မဟာေထရ္ျမတ္၏ အႏၲိမစ်ာပနာတြင္ သီတဂူကမာၻ႔တကၠသိုလ္မ်ား၏ အဓိပတိျဖစ္ေတာ္မူေသာ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမွ က်န္ရစ္ေသာတပည့္ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမမ်ားတို႔အား နိဗၺါန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားမ်ား ေပးလွဴမည္ျဖစ္ပါ၍ ရပ္ေဝး၊ ရပ္နီးမွ တရားခ်စ္ခင္သူေတာ္မ်ားအေနျဖင့္ ႂကြေရာက္တရားေတာ္နာယူႏိူင္ၾကေစရန္၊ နိဗၺါန္အက်ိဳးေမွ်ာ္၍ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္အပ္ပါသည္။ ၎အျပင္ ႏိူင္ငံရပ္ျခားမွ တရားခ်စ္ခင္သူေတာ္စဥ္မ်ား အေနျဖင့္ www.nibbansaw.com တြင္ တရားေတာ္ကို အတူတကြ နာယူႏိူင္ၾကေစရန္ ေဆာင္ရြက္ထားပါသည္။
Metta Nanda Thagyan 2013 - Invitation
ျမန္မာအေမရိကန္ဗုဒၶဘာသာအသင္း ( MABA ) ႏွင့္ အလွဴရွင္မ်ား စုေပါင္း၍ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး သၾကၤန္ပဲြေတာ္ႏွင့္ နိဗၺာန္ေစ်းပဲြေတာ္ကို အစဥ္အလာမပ်က္ စည္ကားသုိက္ျမဳိက္စြာ က်င္းပျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ျပီး ေႏြဦးဒုိးပတ္အဖဲြ႔မွ လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ား၏ ျမဴးျမဴးၾကြၾကြ ေတးသံသာမ်ား၊ လွပ်ဳိျဖဴ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ ပေဒသာကပဲြတုိ႔ျဖင့္ ဧည့္ခံေဖ်ာ္ေျဖပါမည္။ နိဗၺာန္ေစ်းပဲြေတာ္အတြက္ ကုသုိလ္ျပဳ ပါဝင္ေရာင္းခ်လိုသူမ်ား၊ သီးသန္႔အလွဴရွင္မ်ားႏွင့္ ဓမၼမိတ္ေဆြ သူေတာ္စင္ အေပါင္းတုိ႔အား ၾကြေရာက္အားေပးၾကပါရန္ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။
Thingyan Pwe ( Burmese New Year Festival) and Fundraiser
ေန႔ရက္။ ။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဧျပီလ (၇) ရက္၊
ျမန္မာ့ရိုုးရာတူရိယာ လင္းကြင္း ေဘာလုုံးကြင္းမွာ တရားမ၀င္
ပန္းသီး၊ မတ္ ၈၊ ၂၀၁၃
က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ ျမန္မာနွင့္အိႏၵိယာေဘာလံုးပဲြ အားေပးမည္ဟုအားခဲပီး
သု၀ဏၰေဘာလံုးကြင္းဆီသို ့ ဆိုင္းေတြဗံုေတြနဲ ့တေပ်ာ္တပါးႀကီးသြားႀကပါတယ္။
ကြင္းထဲလဲ၀င္ေတာ ရဲအရာရွိႀကီးတဦး မ်က္ႏွာထားခပ္မာမာနဲ ့ "ေဘာလံုးပဲြမွာ လင္းကြင္း
ယူလို ့မရေႀကာင္း..လင္းကြင္းတီးခြင့္မရွိေႀကာင္း …" ေျပာခဲ့ပါတယ္။
သု၀ဏၰေဘာလံုးကြင္းဆီသို ့ ဆိုင္းေတြဗံုေတြနဲ ့တေပ်ာ္တပါးႀကီးသြားႀကပါတယ္။
ကြင္းထဲလဲ၀င္ေတာ ရဲအရာရွိႀကီးတဦး မ်က္ႏွာထားခပ္မာမာနဲ ့ "ေဘာလံုးပဲြမွာ လင္းကြင္း
ယူလို ့မရေႀကာင္း..လင္းကြင္းတီးခြင့္မရွိေႀကာင္း …" ေျပာခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္ကလဲ "ဘာေႀကာင့္ တီးလို ့ မရတာလဲ" လို႔ ေမးေတာ့၊
"သူမသိဘူး၊ အထက္လူႀကီးဆီေခၚသြားလိုက္… " ဆိုျပီး
ရဲသားတဦးမွ က်ေနာ္ကို လူႀကီးဆီေခၚသြားတာေပါ့။
ရဲသားတဦးမွ က်ေနာ္ကို လူႀကီးဆီေခၚသြားတာေပါ့။
ဟိုေရာက္ေတာ့..ရဲလူႀကီးကလည္း … "သူလဲမသိပါတဲ့။ ေဘာလံုးအဖဲြ ့ခ်ဳပ္က လင္းကြင္းေပးမသယ္နဲ ့၊ ဗံုပဲ သယ္ခြင့့္ျပဳပါ လို ့ေျပာထားလို ့" ပါတဲ့။
ရွဳပ္ကုန္ျပီ။ က်ေနာ္စဥ္းစားတယ္။ လင္းကြင္းဟာျမန္မာတူရိယာမွာ
သူမပါရင္မျဖစ္ပါဘူး။
သူမပါရင္မျဖစ္ပါဘူး။
လင္းကြင္းက မီးေလာင္ဗံုးေလာက္ ေႀကာက္စရာေကာင္းလို ့လား..
ေႀကာက္စရာေကာင္းရင္လဲ..ျမန္မာတူရိယာမ်ား တီးရာတြင္ လင္းကြင္းမပါရ။ မတီးရလို ့
အမိန္ ့ထုတ္လိုက္ေပါ့.။
ေႀကာက္စရာေကာင္းရင္လဲ..ျမန္မာတူရိယာမ်ား တီးရာတြင္ လင္းကြင္းမပါရ။ မတီးရလို ့
အမိန္ ့ထုတ္လိုက္ေပါ့.။
တခုုေလာက္ေတာ့ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။ "ေဘာလံုးပဲြေတြမွာ
လင္းကြင္းကို ပဲြႀကည့္ခြင့္မပိတ္ပါနဲ ့" လို ့။
လင္းကြင္းကို ပဲြႀကည့္ခြင့္မပိတ္ပါနဲ ့" လို ့။
"လင္းကြင္းမွာ … ဘာအျပစ္ရွိလို ့လဲ။ မဟုတ္တာ မေႀကာက္ပါနဲ႔။ လင္းကြင္းဟာ ကခ်င္က ဗံုးသံမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ …"
(လင္းကြင္းသြင္းမိ အျပစ္ရွိသူ (လဂြင္း)ပန္းသီး)
Phone Shan - Talking Tortoise
စကားေျပာေသာ လိပ္ကေလး
ဘုုန္းသွ်ံ၊ (လန္ဒန္၀ိဟာရ)၊ မတ္ ၈၊ ၂၀၁၃
လိပ္ကေလးက စကားေျပာတယ္လိုု႔ဆိုုလွ်င္ စာဖတ္သူတိုု႔ ယုုံၾကည္မႈ ရွိႏိုုင္ၾကပါမလား? ယုုံခ်င္ယုုံ- မယုုံခ်င္ အဂၤလန္က ပုုံျပင္တစ္ခုုလိုု႔သာ မွတ္ၾကပါ။ တကယ္ေတာ့ လူေတြကသာ နားမလည္ၾကတာပါ၊ အဟိတ္ တိရ စၦာန္ေတြဟာ သူတိုု႔၏ ဘာသာဘာဝ စကားကိုု ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ တစ္ေကာင္နဲ႔ တစ္ေကာင္ ေျပာဆိုုၾကတာကို သူတိုု႔က အခ်င္းခ်င္း နားလည္ၾကပါတယ္။ သာယာျမည္ေကြ်း ေတးကေလးေတြလည္း သီဆိုုတတ္ၾကလိုု႔ ကလူၾကည္ဆယ္ ေပ်ာ္ျမဴးၾကလိုု႔ ဟုုိျပန္ ဒီေျပး လုုပ္ေနတတ္တာကိုု ေတြ႔ဘူးေနၾကမွာပါ။ ဟိုုေရွးေရွးကဆိုု လူေတြဟာ ငွက္ကေလးတိုု႔ ေျပာစကားကိုု နားလည္ၾကသလိုု လူတိုု႔၏ စကားကိုုလည္း ငွက္တိုု႔က နားလည္ၾကပါတယ္။ သူတိုု႔၏စကား ၾကားၿပီးေတာ့ အေကာင္းအဆိုုး အက်ိဳးအျပစ္ေတြကိုု လူတိုု႔က သိခဲ့ၾကပါတယ္။ အေဝးႀကီးက သတင္းစကားေတြကိုု သတိုု႔က သယ္ေဆာင္လာတတ္ၾကလိုု႔ ေကာင္းက်ိဳးရလာဒ္မ်ား လူေတြရရွိခဲ့ၾကတဲ့ သာဓကမ်ားစြာ ရွိခဲ့ဘူးပါတယ္။ နဂါးႏိုုင္မင္းလိုု႔ အမ်ားသိၾကတဲ့ တေကာင္းမင္း ရာဇာဟာ ငွက္ကေလးတိုု႔၏ စကားေၾကာင့္ မင္းသမီးရဲ႕ အေမးျပႆနာကိုု ေျဖႏိုုင္ၿပီး ရွင္ဘုုရင္ ျဖစ္ခဲ့တာပဲေလ။
အဂၤလန္မွာ ႏွစ္မ်ားစြာ ေနေနရတဲ့ စာေရးသူတိုု႔မွာလည္း မနက္(၅)နာရီ လူးလြန္႔လိုု႔ အိပ္ရာထတဲ့ အခ်ိန္တိုုင္း ငွက္က်ားကေလးတိုု႔ရဲ႕ ေတးသီမႈကေလးေတြကိုု အၿမဲတမ္း ၾကားေနရတတ္ပါတယ္။ သူတိုု႔စကား သူတိုု႔အသံကိုု နားလည္မႈ မရွိေပမဲ့ လူ႔စိတ္ကိုု ၾကည္လင္ေစခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္ ေျပာဆိုုေနၾကတဲ့ အသံကိုု နားေထာင္ၿပီး ေအာ္..ငွက္ကေလးေတြေတာင္ အိပ္ရာထ သီခ်င္းဆိုုေနၾကၿပီပဲ၊ အခ်ိန္မွန္မွန္ ႏိုုးၾကားေနတတ္တဲ့ သူတိုု႔ရဲ႕ က်င့္ဝတ္ကေလးေတြကိုု အတုုယူ အတူျပဳ အတုုခိုုးလိုု႔ ေနလာခဲ့တာ ဒီေန႔ထိပဲ ဆိုုပါေတာ့။ ဟုုတ္ပါတယ္ သူတိုု႔ဟာ လူသားေတြဆီက အတုုယူစရာေတြ မရွိရင္သာေနမယ္ သူတိုု႔ဆီက အတုုယူစရာေတြက မ်ားစြာရွိေနပါတယ္။
ျခေသၤ့, ဗ်ိဳင္း, ျမည္း, ေခြး, က်ီး, ၾကက္ဖ,စတဲ့ သတၱဝါေတြဟာ လူသားတိုု႔အတြက္ တန္ဖိုုးျဖတ္မရတဲ့ အတုုယူစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္လိုု႔ နီတိဆရာႀကီးမ်ား အဆိုရွိခဲ့တာပဲ၊ ျခေသၤ့ဟာ သားေကာင္မ်ားကိုု ဖမ္းတဲ့ေနရာ လုုံးလကိုု အတူတူထားပါတယ္။ သားေကာင္ငယ္လိုု႔ အင္အားကိုု မေလ်ာ့ဘူး၊ သားေကာင္ႀကီးလိုု႔ အင္အားကိုု မတိုုးဘူး၊ ညီညီမွ်မွ်နဲ႔ ငယ္လည္း ဒီလုုံးလ၊ ႀကီးလည္း ဒီလုုံးလနဲ႔ ဖမ္းပါတယ္။ အဲဒါလိုုပါပဲ လူေတြဟာ အမႈကိစၥတစ္ခုု ေဆာင္ရြက္ရာမွာ ဝီရိယကိုု မေလ်ာ့ပဲ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ တစ္သမတ္တည္းထားၿပီး ႀကိဳးစားၾကဖိုု႔ ျခေသၤ့ထံက ပညာယူရမွာပါပဲ။ ထိုု႔အတူ ဗ်ိဳင္းဆိုုတာမ်ိဳးဟာ ငါကိုုဖမ္းတဲ့ေနရာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ စူးစူးစိုုက္စိုုက္နဲ႔ စိတ္ကိုု တစ္ျခားမပ်ံ႕လြင့္ေစပဲ ေစာင့္ၿပီး ဖမ္းတတ္ပါတယ္။ အဲဒီတည္ၿငိမ္မႈ စူးစိုုက္မႈ သမာဓိဟာ လူေတြအတုုခိုုးစရာ အခ်က္တစ္ခ်က္ပါပဲ။ ျမည္းကလည္း ဘယ္ေလာက္အလုုပ္လုုပ္ ပင္ပန္းပုုံမျပဘူး၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အပူအေအးကိုုလည္း မမႈဘူး၊ ေရာင့္ရဲလြယ္တဲ့ စိတ္ရွိတယ္၊ ဒါကိုုလည္း လူေတြ အတုုယူၿပီး စီးပြားရွာသင့္တာပါပဲ။ ေခြးဆိုုတာ အရွင္သခင္အေပၚမွာ လိုုလားေတာင့္တမႈ အလြန္သိတဲ့ သတၱဝါပါတဲ့၊ ေကြ်းသမွ်နဲ႔ ေရာင့္ရဲတယ္၊ အိပ္လြယ္တယ္၊ ႏိုုးလြယ္တယ္၊ အရွင္သခင္ကိုု ခယ-ဆည္းကပ္တတ္တယ္၊ ရဲရင့္တယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ မိဘ ဆရာသမား- အႀကီးအကဲ အုုပ္ခ်ဳပ္သူ၊ အလုုပ္ရွင္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး လူေတြဟာ ဒါေတြကိုုလည္း အတုုယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ီးကန္းဆီက ေလးမ်ိဳးကိုု အတုုယူရမယ္လိုု႔ ဆိုုပါတယ္။ အခ်င္းခ်င္း ေပါင္းသင္းဆက္ဆံပုုံ၊ ေမထုုံမွီဝဲပုုံ၊ ရန္သူကိုု သတိရွိပုုံ၊ အပ်င္းမဖက္ပုုံေတြပါပဲ။ အေရးႀကံဳလာခဲ့ရင္ အခ်ိန္အခါ က်လာရင္ စုုေပါင္းတတ္တဲ့ သူတိုု႔စရိုုက္ကိုု သိၾကမွာပါ။ အမ်ိဳးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဝိုုင္းဝန္း စုုေပါင္းေအာ္မည္ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ၾကလိုု႔ အမ်ိဳးကိုု ခ်စ္တတ္တဲ့စိတ္၊ ဒီအခ်က္ကိုု ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ တကယ္ကိုု အတုုယူစရာပါ။ က်ီးမ်ားဟာ အျခားတိရိ စၦာန္ေတြနဲ႔ မတူပါဘူး၊ မျမင္ကြယ္ရာမွာသာ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံတတ္ၾကတယ္။ က်ီးမ်ားဟာ အစားအစာ ရွာရာမွာျဖစ္ျဖစ္၊ နားေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ရန္သူကိုု အၿမဲသတိ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း မပ်င္းၾကပါဘူး။ အစားအစာ ရွာေဖြမႈ၊ အမိ်ဳးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္လည္း သူတိုု႔သာလုုပ္ပါေစ၊ ငါမသြားေတာ့ဘူးလိုု႔ မရွိပါဘူး၊ မိုုးရြာရြာ ေနပူပူ ေအးေအး ခ်မ္းခ်မ္း မၿငီးမၿငဴပဲ အမိ္်ဳးအတြက္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ တတ္တာကိုု သိၾကေတြ႔ၾကလိုု႔ ေရႊျမန္မာတိုု႔ အတုုုုယူၾကရမွာပါ။ ၾကက္ဖႀကီးကလည္း ရဲရဲဝန္႔ဝန္႔ တိုုက္ခိုုက္တတ္တယ္၊ မနက္ေစာေစာ ထေလ့ရွိတယ္၊ တစ္ကိုုယ္ေကာင္း မဆံပဲ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔သာ အစာရွာ အတူစားေလ့ရွိတယ္၊ ၾကက္မ ဒုုကၡေရာက္လာရင္ ကူညီတတ္တယ္၊ ဒီေလးမ်ိဳးဟာ ၾကက္ဖထံက အတုုယုူစရာေတြပဲေပါ့။
တစ္ခါတေလ ေလာကႀကီးက လူတိုု႔၏ ဆရာျဖစ္ပါသတဲ့။ ေလာကႀကီးဟာ ဆရာလိုုသေဘာထားၿပီး ယူတတ္ရင္ရတယ္၊ မယူတတ္ရင္ မရပါဘူး။ တစ္ေန႔မွာ ရွင္ဘုုရင္ႀကီးတစ္ပါး နန္းေဆာင္ေပၚက ၾကည့္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ သိမ္းငွက္ႀကီးတစ္ေကာင္က အမဲသားတုုန္းကိုု ခ်ီလာတယ္၊ အျခားသိမ္းငွက္ေတြက ဝိုုင္းလုုိက္တယ္၊ ထိုုးၾက ဆိတ္ၾကတယ္၊ ၾကာေတာ့ မခံႏိုုင္ဘူး၊ အမဲသားတုုံးကိုု လႊတ္ခ်လိုုက္ရတယ္၊ သိမ္းငွက္ႀကီး ခ်မ္းသာသြားပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေကာင္က ေကာက္ခ်ီတယ္၊ ခ်ီတဲ့အေကာင္ေနာက္ကိုု ဝိုုင္းလိုုက္ၾကတယ္၊ ထိုုးၾက ဆိတ္ၾကျပန္တယ္။ အဲဒီအေကာင္ ဒုုကၡေရာက္ေတာ့ သူလဲ မခံႏိုုင္ဘူး၊ အမဲသားတုုံးကိုု လႊတ္လိုုက္ရျပန္တယ္။ ေနာက္တစ္ေကာင္က ေကာက္ျပန္ေရာ၊ အဲဒီအေကာင္ကိုု ဝုုိင္းလုုိက္ၾကျပန္ေရာ။ အဲဒါေတြ ျမင္ရေတာ့ မင္းႀကီးဟာ တစ္ခါတည္း သံေဝဂတရား ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေလာကႀကီးမွာ ဒီလိုုပစၥည္းရွိရင္ ရန္သူမ်ားပါလား၊ မရွိရင္ ရန္သူကင္းပါလားလိုု႔ ဒီလိုု အသိပညာ ရသြားပါတယ္။ လကၡဏာေရးသုုံးပါး တင္ၿပီးေတာ့ ဆင္ျခင္လိုုက္တာ ပေစၥကဗုုဒၶါ ျဖစ္သြားတယ္လိုု႔ ဆိုုပါတယ္။ ဒါဟာ ေလာကထဲက အသိပညာ ရသြားပုုံပါပဲ။
အဂၤလန္ႏိုုင္ငံ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ ၁၉၈၅=ခုုႏွစ္မွာ Old Church Lane Kingsbury ရပ္ကြက္ ဧရိယာ ေရွ႕မ်က္ႏွာ ၇၅-ေပ၊ အရွည္ ၃၀၀-ေပ ေျမႏွင့္အတူ တည္ရွိတဲ့ ႏွစ္ေပါင္း (၇၀)ေက်ာ္ေနေသာ ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီးနဲ႔ ထူးဆန္းအံ႔ဖြယ္ရာ အေၾကာင္းမ်ားကိုု ေျပာျပလိုုပါတယ္။ ထိုုအိမ္ႀကီးကိုု ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုု႔က ဗုုဒၶဘာသာ အသင္းတစ္ခုု ဖြဲ႔စည္းၿပီး စတာလင္ေပါင္ တစ္သိန္းတစ္ေသာင္းနဲ႔ ဝယ္ယူ၍ ျမန္မာဘုုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား ခ်မ္းသာစြာ သီတင္းသုုံး သာသနာ ျပဳႏိုုင္ရန္အတြက္ သံဃိကေက်ာင္းအျဖစ္ ေရွးဦးပထမ ဥေရာပတိုုက္ အဂၤလန္ေျမ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ခမ္းနားစြာ ေရစက္သြန္းခ် လွဴဒါန္းႏိုုင္ခဲ့ၾကၿပီး အမ်ားလွဴဒါန္း ေထာက္ပံ့ၾကတဲ့ အလွဴေငြမ်ားနဲ႔ သာသနာျပဳ လုုပ္ငန္းမ်ားကိုုလည္း လုုပ္ေဆာင္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ထိုုေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုု မဟာစည္နာယက ဆရာေတာ္မ်ား အဆက္ဆက္ တာဝန္ယူလိုု႔ သာသနာ ျပဳလာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလိုုနဲ႔ အမိ်ဳးဘာသာ သာသနာအတြက္ လုုပ္ငန္းရပ္မ်ား တစ္စုုတစ္စည္း တစ္စုုိက္မတ္မတ္ ေဆာင္ရြက္လာခဲ့ၾကရာ- ၂၀၀၂-ႏွစ္ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ အလွဴေငြက အင္အားနည္းတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္လာခဲ့ပါၿပီ၊ လက္ရွိ ရန္ပုုံေငြနဲ႔ဆိုုလွ်င္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲ လည္ပတ္ႏိုုင္မည့္ သေဘာမိုု႔ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး တည္တန္႔ေရးအတြက္ စိတ္မေအးစရာ ရန္ပုုံေငြ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။
တစ္ေန႔မွာ ၿခံစည္းရိုုးပတ္လည္ ပန္းပင္မ်ားစိုုက္ရန္ ေျမကိုုတူးဆြတဲ့အခါ ၿခံ၏စေနေထာင့္ တစ္ထြာသာသာ တူးမိခဲ့ေတာ့ ထူးျခားတဲ့ အရာတစ္ခုု ေတြ႔ရပါတယ္။ လက္ရာေျမာက္လွတဲ့ ေၾကးနီေၾကးဝါ ေရာစပ္ၿပီး ျပဳလုုပ္ထားတဲ့ လိပ္ရုုပ္ကေလးပါ။ ဝမ္းဗိုုက္မွာ နားမလည္ႏိုုင္တဲ့ အင္းကြက္ အင္းဆံ အင္းဂဏန္းေတြ စာေၾကာင္းေတြ ေရးထည့္ထားပါတယ္။ ဦးေခါင္းေပၚမွာလည္း ဘုုရားတစ္ဆူ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေၾကာေပၚမွာလည္း အင္းဂဏန္းေတြနဲ႔ ဘုုရားတစ္ဆူ ပါရွိပါတယ္။ လိပ္ကေလး၏ ေမးေစ့ေအာက္မွာလည္း ထူဆန္းတဲ့ အကၡရာ အမွတ္အသားေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ တာဝန္ရွိသူ အားလုုံးကေတာ့ ထူးဆန္းလွတဲ့အတြက္ ေဝခြဲလိုု႔မရ ျဖစ္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ လိပ္ရုုပ္ကေလး ေပၚလာၿပီး မၾကာေသာကာလမွာပဲ စတာလင္ေပါင္ ႏွစ္သိန္းခုုႏွစ္ေသာင္း အလွဴေငြကိုု ထူးထူးျခားျခား တစ္စုုတည္း တစ္ေပါင္းတည္း လွဴဒါန္းတဲ့ အလွဴရွင္တစ္ဦး ေပၚေပါက္လာခဲ့လိုု႔ ျမန္မာေက်ာင္းေတာ္ႀကီးအတြက္ မဂၤလာသတင္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ အေမြခံ သားသမီးမရွိတဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္ဦးက သူေသဆုုံးသြားလွ်င္ က်န္ပစၥည္းမ်ားကိုု သုုံးပုုံပုုံၿပီး တစ္စုုကိုု လန္ဒန္ဝိဟာရေက်ာင္းသိုု႔ လွဴဒါန္းဖိုု႔ လုုပ္ထားခဲ့တယ္လိုု႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အဂၤလန္ႏိုုင္ငံမွာ လန္ဒန္ဝိဟာရ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဟာလည္း မီလ်ံနာ သူေ႒းေက်ာင္းလိုု႔ နာမည္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ မၾကာမီ ကာလတစ္ခုုမွာ တာဝန္ရွိၾကတဲ့ သူေတြက ထူးဆန္းတဲ့ လိပ္ရုုပ္ကေလး၏ ဇစ္ျမစ္သေဘာအမွန္ုကိုု သိရေအာင္လိုု႔ လန္ဒန္ၿမိဳ႕- ၿဗိတိသွ်-ျမဴစီယံမွ ေရွးေဟာင္း သုုေတသနဌာနသိုု႔ အေျဖမွန္ကိုု ရွာေဖြေပးဖိုု႔ ေပးအပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ႏွစ္ေတြသာ ၾကာသြားပါတယ္ အေျဖေတာ့ ထြက္မလာခဲ့ပါဘူး။ ၿဗိတိသွ် ျမဴစီယံ ေရွးေဟာင္း သုုေတသနဌာန၏ စတိုုခန္းထဲမွာေတာ့ တိတ္ဆိတ္စြာ စကားမေျပာႏိုုင္ပဲ လိပ္ကေလး အိပ္ေနခဲ့တာ ၂၀၀၅-ခုုႏွစ္ အထိပဲ ရွိခဲ့ၿပီလိုု႔ ဆိုုပါေတာ့။
မုုဒုုံဆရာေတာ္ အဂၤလန္ႏိုုင္ငံ လန္ဒန္ဝိဟာရ မဟာစည္ေက်ာင္းသိုု႔ သာသနာျပဳရန္ ၂၀၀၅-ခုု ေမလ (၁၁)ရက္ ေရာက္လာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့၊ ေက်ာင္းအမႀကီး ေဒၚခင္မ်ိဳးသန္႔နဲ႔ လိပ္ကေလးအေၾကာင္းကိုု စကားစပ္လိုု႔ ေျပာမိခဲ့ၾကရာမွာ ဆရာေတာ္က စိတ္ဝင္စားခဲ့တာေၾကာင့္ ျပန္ယူလိုု႔ ရမလားဆိုုတာ ၿဗိတိသွ်-ျမဴစီယံကိုု သြားေမးၾကပါတယ္၊ အလြယ္တကူပဲ ထုုပ္ေပး လိုုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာလည္း လိပ္ကေလး၏ ဇစ္ျမစ္အေျဖမွန္ကိုု မသိခဲ့ရပါဘူး။ တာဝန္ရွိသူတိုု႔ကလည္း မသိေၾကာင္းကိုု ဝန္ခံ ေျပာဆိုုၾကပါတယ္။ လိပ္ရုုပ္ကေလး ဆရာေတာ္၏ လက္ထဲသိုု႔ ေရာက္လာခဲ့တဲ့အခါ စိတ္ကူးတစ္ခုု အေကာင္အထည္ေဖၚဖိုု႔ ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ဟိုုယခင္က သဘာဝေက်ာက္လိပ္ အရုုပ္ကေလးတစ္ခု- ေက်ာင္းေဘး စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာ ဆရာေတာ္ ရခဲ့ဘူးပါတယ္။ အဲဒီ လိပ္ရုုပ္ကေလးက အသက္ရွင္ေနသလိုုပါပဲ၊ ဖန္ဇလုုံထဲမွာ ေရထည့္ၿပီး သူ႔ကိုုထားခဲ့တာ နံနက္လင္းလာရင္ ေနရာေရြ႕တာကိုု သိရတယ္။ ေက်ာင္းကန္တိုုးတက္ ေအာင္ျမင္တာ အလွဴရွင္မ်ား ေပၚေပါက္တာ လိပ္ကေလးေၾကာင့္ပဲလားလိုု႔ စိတ္ထဲမွာ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဟုုတ္တာ မဟုုတ္တာ၊ မွန္တာ မမွန္တာ အသာဖယ္ထားမယ္၊ တကယ္လက္ေတြ႔ကေတာ့ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး တိုုးတက္ခဲ့တာ အမွန္ပါပဲလိုု႔ ဆရာေတာ္က ေျပာပါတယ္။
ယခုုလည္း ထူးဆန္းတဲ့ ေၾကးလိပ္ရုုပ္ကေလးကိုု စမ္းသပ္တဲ့ အေနနဲ႔ ေသခ်ာစြာပြတ္တိုုက္ သန္႔စင္ၿပီးေတာ့ ေၾကြခြက္ထဲေရထည့္ၿပီး လိပ္ရုုပ္ကေလးကိုု ထားလိုုက္ပါတယ္။ လမၾကာမီ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုုမွာ HSBC ဘဏ္ကေန အေၾကာင္းၾကားစာ ေရာက္လာပါတယ္။ လန္ဒန္ဝိဟာရ မဟာစည္ေက်ာင္းအတြက္ အလွဴရွင္ တစ္ဦးမွ စတာလင္ေပါင္ တစ္သိန္း ရွစ္ေထာင္ အလွဴေငြ ေပးလွဴလိုုက္ေၾကာင္း သိလိုုက္ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က လန္ဒန္ဝိဟာရ မဟာစည္ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို တိုုးခ်ဲ႕ ျပဳျပင္ရန္ စီမံေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ လိပ္ကေလးကိုု ကိုုင္ၾကည့္ၿပီး ဂႏၻီရ ဆန္လွပါလား ဖိုုးေရႊလိပ္ရယ္လိုု႔ အေတြးေတြက မျပတ္ေအာင္ ေပၚလိုု႔ လာခဲ့ပါတယ္။
ယခုုအခ်ိန္မွာေတာ့ လန္ဒန္ဝိဟာရ မဟာစည္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက တိုုးတက္စည္ကားလိုု႔ ေနပါတယ္။ ပစၥည္းေလးပါး အလွဴရွင္မ်ားလည္း မျပတ္ေအာင္ ရွိေနပါတယ္။ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးလည္း ျပဳျပင္လိုု႔ ၿပီးသြားပါၿပီ၊ ခ်က္ျပဳတ္စီမံရတာ ေနရာက်ယ္လိုု႔ စိတ္ခ်မ္းသာၾကတယ္၊ ဧည့္ခံေကြ်းေမြးရတာလည္း က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္း ရွိပါတယ္၊ ဘုုရားခန္းထဲ ဝင္လိုုက္လွ်င္ေတာ့ ျမန္မာႏိုုငံ ျပန္ေရာက္သြားတယ္လိုု႔ စိတ္မွာခံစားၾကရပါတယ္၊ စသည္ျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ေျပာဆိုုေနၾကပါတယ္။ ဒီလိုု- အစစ-အရာရာ ျပည့္စုုံလာတာေတြဟာ အဂၤလန္ႏိုုင္ငံေရာက္ ဗုုဒၶဘာသာဝင္တိုု႔၏ ေစတနာ သဒၶါတရားေၾကာင့္ေပလား၊ သိုု႔မွမဟုုတ္ ဂႏၻီရဆန္လွတဲ့ ေၾကးရုုပ္လိပ္ကေလး၏ အစြမ္းသတၱိ ေၾကာင့္ေပလား၊ ေဝခြဲမရ ျဖစ္ေနဆဲပါ။ တစ္ေန႔ကို ေပါင္တစ္ဆယ္ သိုု႔မဟုုတ္ ေပါင္ႏွစ္ဆယ္ သုူ႔၏ဝမ္းဗိုုက္ေအာက္မွာ ပုုံမွန္ေတာ့ ေရာက္ေနတတ္ပါတယ္၊ ေရာက္ပုုံကိုုေတာ့ မရွင္းျပေတာ့ပါဘူး။ ေရႊဥတစ္လုုံး- တစ္လုုံး ပုုံမွန္ဥေပးတတ္တဲ့ ငန္းမႀကီးဟာ ပုုံျပင္ထဲမွာ မဟုုတ္ပဲ တကယ္ပဲ ရွိခဲ့ဘူးပါသလားလိုု႔ ျငင္းရခက္ေစမဲ့ အေတြးျပႆနာတစ္ခုက စာေရးသူ၏ စိတ္အစဥ္မွာ ယခုုတိုုင္ ျဖစ္ေပၚေနလွ်က္ပါ။
သတၱဝါ မွန္သေရြ႕ တရားေတြ႔ ခ်မ္းေျမ့သာယာ ရွိၾကပါေစ…..
ဘုုန္းသွ်ံ (လန္ဒန္ဝိဟာရ)
၀၇. ၀၃. ၂၀၁၃။
ယခုုလိပ္ရုုပ္ကေလးကိုု တတ္သိနားလည္ေသာ ပညာရွင္မ်ား ရွိပါက
ven.mudom@gmail.com သိုု႔ ဆက္သြယ္၍ အေျဖမွန္ ရွာေဖြေပးၾကပါရန္ ေတာင္းခံပါသည္။
Passing of Myawaddy Ye Kaung (1924-2013)
ျမ၀တီရဲေခါင္ (၁၉ ၂၄ - ၂၀၁၃) ကြယ္လြန္
နာေရးမွတ္တမ္း၊ မတ္ ၈၊ ၂၀၁၃
အဘ ဦးသာဆိုင္ အမိေဒၚေရႊမွတ္တို႔၏သား၊ ေဒၚခင္လႈိင္၏ ခင္ပြန္း၊ ကိုေနလင္းႏွင့္ ကိုမိုးၾကယ္တို႔၏ အေဖ အဘ ျမ၀တီ ဦးရဲေခါင္သည္ 21/01/1924 ခုႏွစ္တြင္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ဖ်ာပံုၿမိဳ႔တြင္ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး 06/03/2013 ခုႏွစ္ အသက္ ၈၉ ႏွစ္အရြယ္တြင္ အဆုပ္ကင္ဆာ ေရာဂါျဖင့္ ၾသစေၾကးလ်ားႏိုင္ငံ ဆစ္ဒနီၿမိဳ႔ရွိ Aubrun Nursing Home တြင္ ယေန႔ေန႔လည္ 13:15 နာရီတြင္ ဘ၀တပါးသို႔ ေျပာင္းလဲကြယ္လြန္ခဲ့ပါသည္။
အဘဦးရဲေခါင္သည္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ (BIA) ႏွင့္ ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္ (BDA) တြင္ နယ္ခ်ဲ႔အဂၤလိပ္ႏွင့္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔ကို ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ပါ၀င္လာခဲ့သည့္ လြတ္လပ္ေရး ေမာ္ကြန္း၀င္ ပထမအဆင့္၊ ျမ၀တီမဂၢဇင္း အယ္ဒီတာေဟာင္း၊ ျပည္ခ်စ္တပ္မေတာ္ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ႏွင့္ အသံလႊင့္ဌာနမွဴး၊ ဒီမိုကေရစီ ညီညြတ္ေရးတပ္ေပါင္းစုတြင္ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးဌာနတာ၀န္ခံႏွင့္ လူငယ္ေရးရာ ဒုဥကၠဌ၊ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏုဦးေဆာင္ေသာ ပိဋကတ္သံုးပံု ပါဠိမွ ျမန္မာလို ဘာသာျပန္ရာ၌ အဖြဲ႔၀င္တဦးျဖစ္သူ၊ ေခတ္ၿပိဳင္သတင္းစာ အယ္ဒီတာ စသည့္တာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္လာခဲ့ရံုသာမက ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးတုိက္ပြဲမ်ားတြင္လည္း ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ အရႈံုးမေပး၊ ဒူးမေထာက္ဘဲ ေတာ္လွန္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။
အဘ ျမ၀တီရဲေခါင္၏ ရုပ္ကလပ္အား Auburn ရွိ Funeral Service တြင္ ထားရွိသည္။ အဘဦးရဲေခါင္၏ အသိမိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ ေတြ႔ဆံုဂါ၀ရ ျပဳရန္အတြက္ 08/03/13 ရက္ေန႔ ညေန ၆ နာရီမွ ၇ အထိ စီစဥ္ထားပါသည္။ ၇ နာရီ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အဘဦးရဲေခါင္၏သား ကိုေနလင္း၏ ေနအိမ္ ျဖစ္သည့္ 217, Park Road, Auburn တြင္ စ်ာပန အခမ္းအနားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အစီအစဥ္မ်ားအား က်န္ရစ္သူ မိသားစုႏွင့္အတူ အဘဦးရဲေခါင္၏ မိတ္ေဆြမ်ားက ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး တိုင္ပင္သြားမည္ ျဖစ္သည္။
07/03/13 ရက္ မနက္ျဖန္ ၾကာသပေတးေန႔တြင္ အသက္ေပ်ာက္ဆြမ္းႏွင့္ 12/03/13 ရက္ အဂၤါေန႔တြင္ ရက္လည္ဆြမ္းေကၽြး တရာေတာ္နာျခင္းအစီစဥ္ကို ကိုေနလင္းအိမ္တြင္ ျပဳလုပ္သြားမည္။
စ်ာပန အခမ္းအနားအား 9/03/13 တြင္ Lidcobme ရွိ Rockwood သုသာန္တြင္ မီးသၿဂိဳလ္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အဘဦးရဲေခါင္၏ ရပ္နီးရပ္ေ၀းမွ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားအား အသိေပး အေၾကာင္းၾကားအပ္ပါသည္။
ဆက္သြယ္္ရန္
ဦးေနလင္း - 614 24240983
ဦးသူရ - 614 21418449
ဦးအုန္းျမင့္- 612 96753280
ဦးေမာင္ေမာင္သန္း - 614 4337816
ဦးဖိုးေဇာ္ - 614 33725289
ဦးစိုးလြင္ - 61412388263
ဦးသာႏိုင္ - 614 11871932
ဦးခင္ေမာင္ေက်ာ္ (ကိုဂဏန္း) - 614 21045091
ဆက္သြယ္္ရန္
ဦးေနလင္း - 614 24240983
ဦးသူရ - 614 21418449
ဦးအုန္းျမင့္- 612 96753280
ဦးေမာင္ေမာင္သန္း - 614 4337816
ဦးဖိုးေဇာ္ - 614 33725289
ဦးစိုးလြင္ - 61412388263
ဦးသာႏိုင္ - 614 11871932
ဦးခင္ေမာင္ေက်ာ္ (ကိုဂဏန္း) - 614 21045091
စ်ာပနအခမ္းအနားအတြက္ လွဴဒါန္းလိုုပါက
SU THET KYU Westpad Bank Account
Account Name: SU THET KYU
BSB Code: 732-070
Account No.: 704357
Bank: Westpad Bank
Australia
home phone 02 97020132, Mobile phone 0424240983
Contact Email: thanhswe@yahoo.com
ကိုုးကား။ ။ http://nge-naing.blogspot.com.au/
Than Win Hlaing - Articles
သမုိင္းတေကြ႕မွ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား (ဆရာမွတ္ႀကီး)
သန္း၀င္းလႈိင္
မတ္လ ၈၊ ၂၀၁၃
ေဒါက္တာဂၽြန္အက္ဗင္နီဇာမတ္သည္ မင္းတုန္းမင္းတရား၊ သီေပါမင္းတို႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ခရစ္ယာန္ေရဖ်န္းဂိုဏ္းမွ သာသနာျပဳပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ေဒါက္တာမတ္သည္ ပညာေရးဘက္၌ အထူးအာ႐ုံစိုက္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သူျဖစ္သျဖင့္ ျမန္မာ့ပညာေရးသမုိင္းႏွင့္ ပို၍ ဆက္စပ္ထင္႐ွားေနေပသည္။
စင္စစ္အားျဖင့္လည္း ေဒါက္တာမတ္သည္ အစအဦးတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ပညာေရးလုပ္ငန္းကို ေဆာင္႐ြက္ရန္ ေရဖ်န္းဂိုဏ္းမွ ေစလႊတ္ခ်က္အရ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ေရာက္႐ွိလာျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က မင္းညီမင္းသားမ်ားႏွင့္ ျပည္သူအေပါင္းတို႔ က ၾကည္ညိဳေလးစားျခင္းကို ခံခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းဆရာႀကီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေဒါက္တာမတ္ကို ျမန္မာတို႔က "ဆရာမွတ္ႀကီး" ဟူ၍ ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကသည္။
ဆရာမွတ္သည္ ခရစ္ ၁၈၃၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၄ ရက္ေန႔တြင္ အဂၤလန္ျပည္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕၌ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ၄င္းသည္ ယဟူဒီ (ဂ်ဴး) မ်ိဳး႐ိုး အဆက္အႏြယ္မွ ဆင္းသက္လာသူျဖစ္သည္။ က်န္းမာေရးမၾကာခဏ ခ်ိဳ႕ယြင္းေလ့႐ွိေသာ္လည္း (၈၃) ႏွစ္ အ႐ြယ္အထိ အသက္႐ွည္သည္။ ငယ္စဥ္က လန္ဒန္ၿမိဳ႕ အေ႐ွ႕ပိုင္း႐ွိ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ ထိုေက်ာင္း၌ပင္ ေစတနာ့၀န္ထမ္းေက်ာင္းဆရာအျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ၿပီးေနာက္ ၀ုလ္မာဟမၼတန္ၿမိဳ႕၊ ဘာမင္လမ္ၿမိဳ႕ႏွင့္ အိဗ႐ွယ္ၿမိဳ႕ မ်ားတြင္ ေက်ာင္းဆရာအျဖစ္ ဆက္လက္အမႈထမ္းခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ တီ၊ အိုဂြတ္ခ်ိဳင္းဆိုသူ ဘုန္ႀကီးတစ္ပါး၏ ဖိတ္ေခၚခ်က္အရ လန္ဒန္ၿမိဳ႕အေ႐ွ႕ေျမာက္ပိုင္း႐ွိ စာသင္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းသို႔ သြားေရာက္အမႈထမ္းရသည္။ ထိုေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားတို႔သည္ လူေပလူေတကေလးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ္လည္း ဆရာမွတ္ႀကီး၏ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ဆရာကို ႐ိုေသေလးစား ရမွန္းသိကာ ယဥ္ေက်းလိမၼာက်ိဳးႏြံလာခဲ့ေလသည္။
၁၈၉၅ ခုႏွစ္တြင္ ဆရာမွတ္သည္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕၌ အက္စ္ပီဂ်ီ (S.P.G)ေခၚ ေရဖ်န္းခရစ္ယာန္ဂိုဏ္းက ဖြင့္လွစ္ထားေသာ စာသင္ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းဆရာအျဖစ္ အမႈထမ္းရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္႐ွိလာခဲ့သည္။ သံုးႏွစ္မွ်အမႈထမ္းၿပီးေနာက္ ကာလကတၱားၿမိဳ႕မွ ဂိုဏ္းအုပ္ေကာ့တြန္က ဆရာမွတ္ကို သိကၡာတင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ထိုၿမိဳ႕႐ွိ ဘိေ႐ွာ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္း ဓမၼပညာကို ဆည္းပူးႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးခဲ့ေလသည္။ ဆရာမွတ္သည္ ကာလကတၱားၿမိဳ႕႐ွိ ကသီဒရယ္ဘုရား ႐ွိခိုးေက်ာင္း၌ ၁၈၆၃ ခုႏွစ္တြင္ ဘုန္းႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ သိကၡာတင္ခ်ီးျမႇင့္ျခင္းကို ခံရေလသည္။
ဆရာမွတ္သည္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တို႔တြင္ ကေလးသူငယ္ ပညာသင္ၾကားေရးလုပ္ငန္း၌ အားသြန္ခြန္စိုက္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ယခုလမ္းမေတာ္ျမိဳ ့နယ္ရိွ္အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္း အမွတ္(၁) ဟု ထင္႐ွား တည္႐ွိေသာ စိန္ဂၽြန္းအထက္တန္းေက်ာင္းသည္ ဆရာမွတ္ႀကီးတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ေက်ာင္းျဖစ္သည္။ ယခင္ကယင္းေက်ာင္းကို စိန္ဂၽြန္းေကာလိပ္ဟု အမည္မွည့္ေခၚထားေသာ္လည္း ဆရာမွတ္ေက်ာင္းဟူ၍သာ လူသိမ်ားခဲ့ေလသည္။
၁၈၇၉ ခုႏွစ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္တိတ္က ဆရာမွတ္ကို အယူ၀ါဒပညာရပ္ဆုိင္ရာပါရဂူဘြဲ႕ (Doctor of Divinity) ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။
ဆရာမွတ္သည္ ပညာေရးဘက္၌ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သာသနာေရးဘက္၌ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ ေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ထင္႐ွားသည္ထက္ အေပါင္းအသင္း၀င္ဆန္႔သည့္အခ်က္ေၾကာင့္ ပို၍ ထင္႐ွားသည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ မႏၱေလးၿမိဳ႕၌ ေနထိုင္စဥ္အခါကလည္းေကာင္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ ေနထုိင္စဥ္အခါကလည္းေကာင္း၊ မိမိေနအိမ္သို႔ လူမ်ိဳးမေ႐ြး၊ လူတန္းစားမေ႐ြး ၀င္ထြက္ခြင့္ျပဳထားေလသည္။ စိန္ဂၽြန္းေက်ာင္း၀င္းအတြင္း႐ွိ ေနအိမ္သို႔ မဟာ၀န္႐ွင္ေတာ္ မင္းႀကီးမွအစ စစ္ဘက္နယ္ဘက္အရာ႐ွိမ်ား၊ ကုန္သည္သူေ႒းမ်ား၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚ႐ွိ လူကံုထံမ်ားအၿမဲ၀င္ထြက္လ်က္ ႐ွိေလသည္။ ဆရာမွတ္၏ ခင္မင္တတ္ေသာစိတ္၊ ရက္ေရာေသာ ေစတနာ၊ ႐ႊင္ျပေသာမ်က္ႏွာထားတို႔ေၾကာင့္ လူမ်ိဳးေရး၊ အယူ၀ါဒေရး၊ အဆင့္အတန္းကြာျခားေရးႏွင့္ဆုိင္ေသာ အတားအဆီးဟူသမွ်တို႔ ၿဖိဳဖ်က္ခဲ့မွဳေၾကာင့္ ေရာက္ေလရာအရပ္တြင္ အေဆြခင္ပြန္း ေပါမ်ားေလသည္။
ဆရာမွတ္သည္ ၿဗိတိသွ်တို႔ သိမ္းပိုက္ထားေသာ ျမန္မာနယ္ေျမကို အုပ္ခ်ဳပ္ရသည့္ ပထမဆံုး မဟာ၀န္႐ွင္ေတာ္မင္းႀကီး ဆာအာသာဖယ္ယာမွအစ ေနာင္ အဆက္ဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္ရသူ မင္းပိုင္းစိုးပိုင္းတို႔ႏွင့္လည္း ရင္းႏွီးေလသည္။ အထူးသျဖင့္ ဆာခ်ားလ္ဗားနဒ္ႏွင့္ ပို၍ ရင္းႏွီးပံုရသည္။
တခါက စိန္ဂၽြန္းေကာလိပ္၌ ဖ်ားနာေနေသာ ဆရာမွတ္အား ဆာခ်ားလ္ဗားနဒ္သည္ ကိုယ္တိုင္လာေရာက္ၿပီးလွ်င္ အစိုးရအိမ္ေတာ္ေခၚယူ၍ ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးခဲ့သည္။
ဆရာမွတ္သည္ ၁၈၆၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၇ ရက္ေန႔တြင္ မႏၱေလးရတနာပံုေ႐ႊၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ ေရာက္႐ွိခဲ့သည္။ ၁၈၆၉ မွ ၁၈၇၄ ခုႏွစ္အထိ မႏၱေလးရတနာပံုၿမိဳ႕ေတာ္၌ ေနထုိင္စဥ္အတြင္း မင္းတုန္းမင္းတရားထံသို႔ မၾကာခဏ ၀င္ေရာက္ခံစားခြင့္ရသည့္အျပင္ ဘုရင့္ထံမွ အကူအညီအေထာက္အပံ့ကိုလည္း ရ႐ွိခဲ့ေလသည္။ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီးက ဆရာမွတ္အား စာသင္ေက်ာင္း၊ ဆရာမ်ားေနရန္ေနအိမ္၊ ခရစ္ယာန္ဘုရား႐ွိခိုးေက်ာင္းအေဆာက္အဦတို႔အတြက္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းေပးခဲ့သည္။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ သို႔ မိမိထက္ ဦးစြာေရာက္ႏွင့္ေနၾကေသာ ေရာမကက္သလစ္ဂိုဏ္း (R.C) မွ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသည္လည္းေကာင္း၊ အာမီနီးယန္း ဂိုဏ္းအုပ္သည္လည္းေကာင္း၊ ဘုရင္၏ အကူအညီအေထာက္အပံ့ကို ခံယူရ႐ွိလ်က္႐ွိေလသည္။ မင္းတုန္းမင္းႀကီးသည္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ေရဖ်န္းဂိုဏ္းအတြက္ ဘုရား႐ွိခိုးေက်ာင္းတည္ေဆာက္ရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဆရာမွတ္အားခြင့္ျပဳေတာ္မူ ေလသည္။ ထို႔အျပင္ သီေပါမင္း မင္းသားအပါအ၀င္ မင္းသားကိုးပါးႏွင့္တကြ အျခားနန္းတြင္းသားတို႔ကို ဆရာမွတ္ႀကီး ေက်ာင္းသို႔ ပို႔၍ စာသင္ၾကားေစသည္။
ဆရာမွတ္ကို သာသနာျပဳဆရာတစ္ေယာက္အျဖစ္ မွတ္မိၾကသည္ထက္ ေက်ာင္းဆရာႀကီးတစ္ေယာက္အျဖစ္ ပို၍ မွတ္မိၾကသည္ဟု ဆုိႏိုင္ေလသည္။ ဆရာမွတ္သည္ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕သို႔ ေက်ာင္းဆရာအလုပ္ျဖင့္ပင္ ေရာက္႐ွိလာခဲ့သည္။ ဆရာႀကီး၏ ေအာင္ျမင္မႈမွာ ပညာသင္ၾကားေရးနည္းစနစ္၊ စည္း႐ုံးမႈနည္းစနစ္ ေကာင္းလွျခင္းေၾကာင့္ ဟု ဆိုရမည္ထက္ တပည့္အေပါင္းတို႔ကို သားရင္းေျမးရင္းပမာ ခ်စ္ခင္၍ မိမိ၏ အခ်ိန္၊ ေငြ၊ က်န္းမာေရးတို႔ကို တပည့္မ်ား၏ အက်ိဳးအတြက္ စြန္႔ႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္ဟု ဆိုရေပမည္။ မိမိ၏ တပည့္တစံုတေယာက္ဖ်ားနာေနလွ်င္ မအိပ္မေနျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ေလ့႐ွိသည္။ ဆရာမွတ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ အက္စ္ပီဂ်ီသာသနာျပဳေက်ာင္းမ်ားကို ႏိုင္ငံအႏွံ႕အျပားတည္ေထာင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ေလသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕႐ွိ စိန္ဂၽြန္းေက်ာင္းမွာ အထင္႐ွားဆံုးျဖစ္သည္။ စိန္ဂၽြန္းေက်ာင္းကို ၁၈၆၄ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ "သည္ေကာ့တိတ္" ေခၚ အိမ္တစ္ေဆာင္၌ စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္ငွားခ တစ္လလွ်င္ ေငြက်ပ္ ၁၀၀ ေပးရသည္။ ေန႔ေက်ာင္းသားမ်ားအျပင္ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားမ်ားကိုလည္း လက္ခံသင္ၾကားေပးသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဆရာမွတ္ေက်ာင္း သည္ ႀကီးပြားတုိးတက္လာခဲ့သည္။ တပည့္ေက်ာင္းသားတို႔ကလည္း ဆရာႀကီး၏ ေက်းဇူးကို တံု႔ျပန္သည့္အေနျဖင့္ ဆရာမွတ္ ေက်ာင္းဆရာႀကီးအလုပ္မွ အၿငိမ္းစားယူသည့္ ၁၈၉၈ ခုႏွစ္တြင္ "မတ္အထိမ္းအမွတ္ရန္ပံုေငြ" ကို စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုရန္ပံုေငြမွာ ဆရာမွတ္ေက်ာင္းထြက္ေက်ာင္းသားေဟာင္းတို႔က မိမိတို႔ ဆရာႀကီးအား ေထာက္ပံ့ရန္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ဆရာႀကီး အနိစၥေရာက္ၿပီးေနာက္၌ပင္ ထိုရန္ပံုေငြကို ရပ္ဆိုင္း၍ မထားဘဲ စိန္ဂၽြန္းေက်ာင္း၀င္း၌ ဆရာမွတ္အထိမ္းအမွတ္ ဘုရား႐ွိခုိးေက်ာင္းတစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ရန္ႏွင့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေက်ာင္းသားတို႔အား ေငြေၾကး ေထာက္ပံ့ရန္ ဆက္လက္ထား႐ွိခဲ့ၾကေလသည္။ ဆရာႀကီးသည္ စိန္ဂၽြန္းေကာလိပ္အရံတပ္ဖြဲ႕ကိုလည္း ဦးစီးတည္ေထာင္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။
ဆရာမွတ္သည္ ျမန္မာျပည္၌ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ ေနထို္င္ခဲ့သည့္အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ "ဗမာျပည္၀ယ္ႏွစ္ေလးဆယ္" Forty Years in Burma ဟူေသာ စာအုပ္ကိုေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ အဆိုပါစာအုပ္ကို ဦးလွဒင္က ျမန္မာဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုခဲ့သည္။
အဆိုပါစာအုပ္၌ သီေပါမင္းသားသည္ ငယ္စဥ္က အျခားမင္းညီမင္းသား သားေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ ဆရာမွတ္ႀကီး၏ သံတဲေက်ာင္း၌ အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားခဲ့ပံုကို ေအာက္ပါအတုိင္း ေရးသားထားေလသည္။
"မႏၱေလးက စာသင္ေက်ာင္းတြင္ တက္ေရာက္ပညာသင္ၾကားခဲ့ေသာ မင္းသားမ်ားအနက္ မင္းသားတစ္ပါးအေၾကာင္း ကိုသာ ေ႐ြး၍ ကၽြႏု္ပ္ယခုေျပာျပရေပမည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုအခ်ိန္ေလာက္တြင္ ၎မွာ ျမန္မာ့ျပည့္ရွင္ ဘုရင္အျဖစ္သို႔ ေရာက္႐ွိေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပ၏။ ၎အမည္ကား သီေပါမင္းသားျဖစ္သည္။ သီေပါမင္းသားတို႔ ေက်ာင္းမအပ္မီက ကၽြႏု္ပ္ေက်ာင္း၌ ေက်ာင္းသား ၂၅ ေယာက္႐ွိႏွင့္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သီေပါမင္းသား၏ ေက်ာင္း၀င္စာရင္းအမွတ္စဥ္မွာ ၂၇ ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ေက်ာင္းတြင္ သူပညာသင္စဥ္အခါက သူသည္ ၿငိမ္ဆိတ္ေအးေဆး၏။ မည္သူ႔ကိုမွ် ေႏွာင့္ယွက္ျခင္း၊ စျခင္း၊ ေျပာင္ျခင္း၊ ဆဲေရးတုိင္းထြာျခင္းမျပဳ။ သိလြယ္တတ္လြယ္ၿပီး သူႏွင့္အ႐ြယ္တူ အျခားကေလးမ်ားထက္ပို၍ ေတာ္သည္လည္း မဟုတ္၊ ည့ံသည္လည္းမဟုတ္ ပံုမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
သူသည္ လူႀကီးသူမမ်ားကို ႐ိုေသကိုင္း႐ႈိင္းတတ္ေသာ နိ၀ါတတရား႐ွိသည္။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေနထိုင္တတ္၏။ ဆရာသမားမ်ားကိုလည္း ဒုကၡေပးေလ့မ႐ွိပါ။ ဆရာမ်ားက သူ႔ကိုအခြင့္အေရးပိုေပးေစလိုဟန္ ေမွ်ာ္လင့္ေသာ အရိပ္လကၡဏာမ်ိဳးကိုလည္း တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ်ပင္ ေဖာ္ျပျခင္းမျပဳေပ။ ထိုနည္းတူ ထီးနန္းဆက္ခံရလိမ့္မည္ဟူ၍လည္း မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေပ။ တကယ္ပင္ သူ႐ွင္ဘုရင္ျဖစ္ေတာ့မည္ဆိုေသာအခါ၌ပင္ သူ၏ စိတ္ေနသေဘာထားကို ထိုသို႔ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္မ်ားက အေျပာင္းအလဲလုပ္မွ လုပ္ႏုိင္ပါ့မလားဟု သံသယျဖစ္စရာ႐ွိေလေတာ့သည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူသည္ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုးေစာင့္ထိန္း၍ အားကိုးတတ္ေသာပကတိသေဘာ႐ွိျခင္း၊ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေစ အဆိုးဆံုးကိုျဖစ္ေစ အလြယ္တကူ ၾသဇာေညာင္းတတ္ျခင္းမ်ား ႐ွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္း မသင့္ခ်င္ ေတာ့ သူသည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏွင့္ တာ႐ွည္ေလးျမင့္စြာ ပညာဆည္းပူးခြင့္မရခဲ့သည့္အတြက္ သူ႔အက်င့္ စရိတၱႏွင့္ စိတ္ေန သေဘာထား တို႔ကို ေကာင္းမြန္တိုးတက္ေအာင္ ျပဳျပင္မေပးလိုက္ၾကရေပ" ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားေလသည္။
ေဒါက္တာမတ္၏ အဂၤလိပ္စာသင္ေက်ာင္း၌ သီေပါမင္းသားသည္ အခ်ိန္မည္မွ်ၾကာေအာင္ေနခဲ့သည္ ဟူ၍ကား အတိအက်မသိရေပ။ သို႔ေသာ္ ကာလကတၱား (ယခုကိုးလ္ကတၱား) ၿမိဳ႕မွ ဂိုဏ္းအုပ္ႀကီး "မီလ္မန္" ေနာက္ဆံုးေရာက္ခဲ့ သည့္ ၁၈၇၃ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း မင္းသားမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားအေၾကာင္း တစ္ခုခုေၾကာင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ဟူ၍ ေဒါက္တာမတ္က သူ၏ မွတ္တမ္း၌ ေဖာ္ျပထားသည္။ ယင္းအဆိုအရ ၁၈၇၃ ခုႏွစ္အထိ သီေပါမင္းသားသည္ ေက်ာင္းတက္ေနေသးသည္ဟုဆိုလွ်င္ သီေပါမင္းသား၏ အဂၤလိပ္ေက်ာင္း၌ ေနသည့္အခ်ိန္မွာ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ ၄ ႏွစ္ခန္႔ ႐ွိလိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္းရေပမည္။
ေဒါက္တာမတ္သည္ ၁၉၀၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းအရပ္ရပ္မွ အနားယူၿပီးေနာက္ ၁၅ ႏွစ္ၾကာေသာ အခါ အဂၤလန္ျပည္၌ ကြယ္လြန္ခဲ့ေလသည္။
Based on:
၁။ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း အတြဲ (၁၀) စာ ၄၂၂၊ ၄၂၅။
၂။ ဦးလွဒင္ (ျမန္မာျပန္) ဗမာျပည္၀ယ္ႏွစ္ေလးဆယ္၊ The Couple စာအုပ္တုိက္၊ ဒုတိယအႀကိမ္ ၂၀၀၆။
၃။ သန္း၀င္းလႈိင္၊ အႏွစ္ခ်ဳပ္ျမန္မာ့သမုိင္းအဘိဓာန္ (ဒုတိယအတြဲ)၊ ပညာေ႐ႊေတာင္စာအုပ္တုိက္၊ ၂၀၁၀။
Letter to Moemaka
ဟသၤာတၿမိဳ႕က တရားေရး၀န္ထမ္းေတြ အက်င့္ပ်က္ေနပါတယ္
ေပးပုုိ႔ - ဟသၤာတမီဒီယာ
မတ္လ ၇၊ ၂၀၁၃
မၾကာမီကာလအတြင္းက ဟသၤာတၿမိဳ႕မွ ရဲသတင္းေပး အေယာင္ေဆာင္ ခင္ေမာင္ျမင့္ဆိုသူ၏ လိုင္စင္မဲ့ကား အဖမ္းခံရသည့္ေနာက္ တရားေရး၊ ဥပေဒ၊ အက်ဥ္းေထာင္ စသည္တို႔ႏွင့္ ႐ူတ္ယွတ္ခတ္ေနေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ားျဖစ္ေပၚေနခဲ့ပါသည္။ ခင္ေမာင္ျမင့္ဆိုသူသည္ ဘာမွ မဟုတ္ဆိုေသာ စကားကို ဦးစြာေျပာသင့္သည္။
တစ္ခ်ိန္က ႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုးဒိုင္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ရဲမ်ားႏွင့္ အေပးအယူရွိခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူ၏ မိသားစုေမာင္ႏွမမ်ားမွာလည္း ေလာင္စာဆီေမွာင္ ခိုေရာင္း၀ယ္သူမ်ားျဖစ္ရာ ရဲမ်ားႏွင့္အဆက္အစပ္ရွိခဲ့သည္၊ ရွိေနဆဲလဲျဖစ္သည္။ ထိုမွ ရဲသတင္းေပးဟု အမည္တပ္ေသာ္လည္း ရဲထက္ ဆိုးေသာ အျပဳအမူမ်ားျဖင့္ ျပည္သူမ်ားကို ႏွိပ္စက္ေနသူျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕နယ္တြင္းလယ္ယာသံုးအျဖစ္ ႏြားဆြဲလွ်င္ပင္ ခုိင္မာေသာ အေထာက္ အထား မရွိဟုဆိုကာ သူကုိယ္တိုင္ ဖမ္းဆီးခြင့္ရွိသကဲ့သို႔ ဖမ္းဆီးသူျဖစ္သည္။ အိမ္တြင္းစီးပြားေရးအျဖစ္ ရိုးသားစြာ၀င္ေငြရွာကာ ဗီဒီယိုအေခြငွားဆိုင္ဖြင့္ထားသူမ်ားထံ လစဥ္ေၾကးအျဖစ္ က်ပ္ (ႏွစ္ေသာင္း) ေတာင္းသည္။ မေပးေသာသူကို အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ဳိးစံုျဖင့္ ဖမ္းဆီး သည္။
ႏွစ္လံုးသံုးလံုးဒိုင္မ်ားထံမွ လစဥ္ေၾကးမ်ားစြာရယူကာ ယခင္က ေက်ာ္ေစာသတင္းရွိသူမ်ားကို သူႏွင့္ အဆင္မေျပပါက သူကိုယ္တိုင္ေရး ယူလာေသာ လယ္ဂ်ာအတုမ်ား၊ ျဖတ္ပိုင္းအတုမ်ားျဖင့္ အကြက္ဆင္ဖမ္းဆီးသူလည္းျဖစ္သည္။ ရဲက ကာယကံရွင္ကို ဖမ္းၿပီးၿပီဆိုမွ တစ္ ဖက္လွည့္ျဖင့္ သူသက္ေသလိုက္ေပးမည္ဆိုကာ အဖမ္းခံရသူထံမွ နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ေငြညွစ္သူျဖစ္သည္။
ခင္ေမာင္ျမင့္ႏွင့္ေတြ႔လွ်င္ ေရႊကိုယူသည္။ ေငြကိုယူသည္။ ထို႔ေနာက္ လူကိုပါယူသည္ဆိုေသာ အျဖစ္မ်ဳိး ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသူမ်ား မ်ားျပား လွၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အေျခအေနအမွန္မွာ ခင္ေမာင္ျမင့္၏ေနာက္ကြယ္တြင္ ရဲမ်ားရွိမေနဘဲ၊ သူကသာလွ်င္ ရဲတပ္ဖြဲ႕၏ အတြင္းစည္း မ်ားကို ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ကာ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ အႏိုင္အထက္ျပဳေနျခင္းျဖစ္သည္။ ခင္ေမာင္ျမင့္ ႏွိပ္စက္သျဖင့္ ျပႆနာ ရွင္းရေသာ ရဲအရာရွိမ်ား၊ အျခားအဆင့္မ်ားလည္း မ်ားစြာရွိသည္။
တရားရံုးကို မေထမဲ့ျမင္ျပဳျခင္း၊ ဥပေဒ၀န္ထမ္းမ်ားကို ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း လိုအပ္သလို ေဟာက္စား၊ ေျခာက္စား၊ ေဖာ္လံဖားလုပ္ျခင္းတို႔မွာ ခင္ေမာင္ျမင့္၏သမိုင္းႏွင့္အတူ ဖယ္ရွားမရေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားျဖစ္သည္။
ယခု သူကိုယ္တိုင္ တရားခံျဖစ္ေသာအခါ တရားေရးအဖြဲ႔မ်ားကို ေငြျဖင့္ဖိကာခ်ဥ္းကပ္သည္။ အဆင္မေျပ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရွ႕ေနႏွင့္ေပါင္းကာ တရားခံလဲလွယ္ရန္ႀကိဳးစားျပန္သည္။ သူ႔အိမ္တြင္ရွိေနေသာ မိုးေက်ာ္လြင္ကို ေရွ႕ေနဦးသန္းဦးႏွင့္ အကြက္ခ်စီစဥ္ကာ တရားခံလဲလွယ္ရန္ ႀကိဳးစားေနပါသည္။
ယခု ေနာက္ဆံုးေပၚေဆာင္ရြက္ေနသည္မွာ ေထာင္ဆရာ၀န္ႀကီးျဖစ္ေသာ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ေရာဂါေပါင္းစံုျပကာ အာမခံရရွိေရး အသည္းအသန္ေဆာင္ရြက္ေနသည္ကို ေတြ႔ရျပန္သည္။ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ဆိုသည္မွာ ဟသၤာတၿမိဳ႕တြင္ ဓားေမာင္ေမာင္ဟုနာမည္ေက်ာ္သူျဖစ္ၿပီး ပိုက္ဆံရရန္အတြက္ဆိုလွ်င္ ဘာမဆိုလုပ္ကိုင္သူျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ၿမိဳ႕လံုးသိသူျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕လယ္တြင္ေဆးရံုကို တရားမ၀င္ဖြင့္လွစ္ထားၿပီး တရားမ၀င္ေသာ ခြဲစိတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသူ။ သူ႔ေဆး႐ံုတြင္ လူမ်ားစြာကို ဒုကၡမ်ားစြာေရာက္ေစခဲ့သူျဖစ္သည္။
ထို႔အတူ ေရွ႕ေနဦးသန္းဦး ဆိုသည္မွာလည္း တရားခံကို တရားလိုျဖစ္ေအာင္၊ တရားလိုကို တရားခံျဖစ္ေအာင္ အေပၚလမ္းေအာက္လမ္း နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ေဆာင္ရြက္တတ္သူဟု နာမည္ႀကီးသူျဖစ္သည္။ ယခုကဲ့သို႔ က်င့္၀တ္သိကၡာမဲ့ေသာ လုပ္ရပ္ကို အထက္အဖြဲ႔အစည္းအ ဆင့္ဆင့္သို႔ ခိုင္လံုေသာအေထာက္အထားမ်ားျဖင့္ တိုင္ၾကားသူက တိုင္ၾကားေနၾကၿပီျဖစ္သည္။
တြဲဖက္တရားသူႀကီး ေဒၚခင္စိုးညြန္႔ႏွင့္ ခင္ေမာင္ျမင့္သည္ ယခင္က အၿမီးစားဖက္ ေခါင္းစားဖက္ျဖစ္သည္။ ခင္ေမာင္ျမင့္ဖမ္းဆီးကာ သက္ေသလိုက္ခဲ့ေသာ အမႈေပါင္းမ်ားစြာတြင္ ေဒၚခင္စိုးညြန္႔၏ တရားခြင္သို႔ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ႀကိဳးစားကာ အေပးအယူတည့္ခဲ့ၾက သည္မွာ မ်ားလွၿပီျဖစ္သည္။ ယခုလည္း ခင္ေမာင္ျမင့္၏ အမႈကို ေဒၚခင္စိုးညြန္႔၏ တရားခြင္သို႔ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနၾကပါသည္။ ၿပီးခဲ့ေသာ ရက္ပိုင္းအတြင္းက ေဒၚခင္စိုးညြန္႔ထံသြားကာ ေငြ သံုးသိန္းေပးခဲ့ပါသည္။ ယခုေနာက္ဆံုးသိရသည္မွာ တြဲဖက္တရားသူႀကီး ေဒၚခင္စိုးညြန္႔၏ အခန္းမွ ၿမိဳ႕နယ္တရားသူႀကီး ဦးစိန္၀င္း၏အခန္းသို႔ ေျပာင္းလဲကာ စစ္ေဆးေနေၾကာင္း သိရသည္။
ခင္ေမာင္ျမင့္ကဲ့သို႔ေသာ ရဲသတင္းေပးအမည္ခံ တရား၀င္ဒုစ႐ိုက္သမားမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မည္မွ်ရွိေနမည္ကို မေတြးရဲေအာင္ပင္ျဖစ္ရပါ သည္။
ဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာေသာ၊ ေငြမ်က္ႏွာကိုမၾကည့္ေသာ၊ သိကၡာသမာဓိကုိ ေရွ႕တန္းတင္ေသာ တရားေရး၀န္ထမ္းမ်ား၊ ဥပေဒ၀န္ ထမ္းမ်ား၊ ျပည္သူ႔ရဲမ်ားက အမႈမွန္ေပၚေပါက္ေစေရးႏွင့္ ထိုက္သင့္ေသာ အျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ႏိုင္ေစေရးအတြက္ က်ဳိးစားေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္တြင္ အက်င့္ပ်က္ဆရာ၀န္၊ အက်င့္ပ်က္ တရားေရး၀န္ထမ္း၊ အက်င့္ပ်က္ေရွ႕ေနတို႔က ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးေဆာင္ရြက္မည္ကို ဟသၤာတၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕ သားမ်ားက စိုးရိမ္လွ်က္ရွိေနေၾကာင္း သတင္းရရွိပါသည္။
Kyaw Thu - FFSS Yangon Activity,
မအိုေဆး
ေက်ာ္သူ (နာေရးကူညီမႈအသင္း - ရန္ကုုန္)
မတ္လ ၇၊ ၂၀၁၃
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းတို႔" "ငါ … မင္းတို႔ကို အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္တယ္… ေတာင္းပန္ တယ္ဆိုတဲ့စကားကို ငါဘာေၾကာင့္ ေျပာတာလဲဆိုတာ မင္းတို႔ကို႐ွင္းျပမယ္။ ငါဆိုတာလည္း မင္းတို႔အသက္အ႐ြယ္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္လာၿပီးေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ လူႀကီးလို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ အသက္ (၅၃) ႏွစ္ ထဲကို ေရာက္ေနၿပီ။ ငါ လူငယ္ဘဝကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ ငါတို႔ လူငယ္ေတြဆိုတာ ငါတို႔ကို အမိန္႔ေပးတာ အာဏာ႐ွင္ဆန္တာကို ငါတို႔လံုးဝ လက္မခံဘူး။ မင္းတို႔လည္း ဒီလိုအမိန္႔ေပးတာ မလုပ္နဲ႔၊ မသြားနဲ႔၊ မေသာက္နဲ႔ မစားနဲ႔ စတဲ့… စတဲ့… (နဲ႔) ေတြနဲ႔ေျပာတယ္ဆိုရင္ မင္းတို႔မခံႏိုင္ဘူး။ ငါလည္း မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔ကိုငါ ေႏြးေထြးစြားျဖင့္ မင္းတို႔ကို ေတာင္းပန္တယ္ဆိုတဲ့စကား ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ ငါသံုးစြဲ ျခင္းျဖစ္တယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲ? က်န္းမာေရး ထိခိုက္လာတယ္၊ လုပ္ငန္းေတြ ထိခိုက္လာတယ္၊ အေပါင္းအသင္းေတြ ေ႐ွာင္ဖယ္ လာတယ္၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕လာတယ္၊ မိသားစုေတြ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ မ်က္ႏွာငယ္လာတယ္။ ဒါေတြကစတာ။ က်န္းမာေရး ထိခိုက္လာေတာ့ ကိုယ့္လုပ္ငန္းပါ ထိခိုက္လာတယ္။ ကိုယ္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ အားလံုးစိတ္ဆင္းရဲရတယ္။ ဒါမေကာင္းမႈဘဲ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ တစ္ၿပိဳင္နက္ထဲ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ၊ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ဆံုးမၾသဝါဒေတြ၊ တရားအေခြေတြ၊ စာအုပ္စာေပေတြ ငါဖတ္႐ႈ လာတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ငါ့ေခါင္းထဲမွာလက္ခနဲ အလင္းတန္းတစ္ခု ေပၚေပါက္လာမိတယ္။ ဒီအလင္းတန္း ဟာ ေကာင္းမႈဆိုတဲ့အရာ…။ ၿပီးေတာ့ ငါ့ရဲ႕ဆရာ… ဆရာႀကီးမင္းသိခၤ စကားလံုးအတိုင္း "ျဖတ္ခနဲေပၚ … ဆတ္ခနဲလုပ္" ဆိုတာကို ငါအသံုးခ်ခဲ့တယ္။ ေကာင္းမႈကိစၥေတြ ကိုယ့္ေခါင္းထဲမွာ ျဖတ္ခနဲ ေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကဆတ္ခနဲ လက္ေတြ႔လုပ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္… ဒါဘဲ။ အဲေတာ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းမႈမွန္သမွ် ကိုယ့္ေခါင္းထဲမွာ ျဖတ္ခနဲေပၚလာရင္ ကိုယ္ေတြ က ဆတ္ခနဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ ငါသိသြားတယ္… ဒါ ငါ့ရဲ႕အေျဖဘဲ။
သြားၿပီ။ ဒီလိုဆံုးပါးသြားတဲ့သူေတြရဲ႕ မိသားစုေတြအတြက္ရင္နာစရာ၊ ရင္က်ိဳးစရာအျပင္ ငါတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြက္ အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ ေၾကြလြင့္သြားတာကို ငါယူႀကံဳးမရျဖစ္မိတယ္။ မင္းတို႔ လည္း စဥ္းစားၾကည့္။ ငါတုိ႔ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ကို ဆုတ္ကိုင္ၾကမယ့္ မင္းတုိ႔လို လူငယ္၊ လူ႐ြယ္ေတြ တစ္စစီ… တစ္စစီ မေၾကြသင့္ဘဲနဲ႔ေၾကြကုန္တာ ငါတို႔ႏိုင္ငံအတြက္ ဘယ္ေလာက္ဆံုး႐ံႈးမႈေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ လည္း? ဒါ ငါစဥ္းစားတယ္ ဘာေၾကာင့္မို႔ ဒီလိုေၾကြလြင့္ကုန္တာလည္း။ အမွန္ေတာ့ ကိုယ့္ေနအိမ္ ကိုယ့္ၿခံ ဝန္းဟာ သာယာလွပ၊ စိမ္းလန္းစိုေျပေနတယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ေနအိမ္ကေနၿပီးေတာ့ ေျခစံုပစ္ ထြက္ခြါသြားမွာမဟုတ္ဘူး။ ေနအိမ္မွာေနရတာ ဆင္းရဲတယ္၊ က်ပ္တည္းတယ္၊ ဒုကၡမ်ားတယ္၊ ဆူပူမႈေတြ ျဖစ္တယ္၊ မၿငိမ္းခ်မ္းဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူမဆို ေနအိမ္ကထြက္ခြါသြားမွာကေတာ့ ဓမၼတာဘဲ။ ဒါ ငါနားလည္ တယ္။ အဲေတာ့ ဒီလိုထြက္ခြါသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ျခားအိမ္ကို ေရာက္သြားၿပီဘဲထား တစ္ျခားအိမ္မွာ ကိုယ္ကလည္း ထြက္ေပါက္႐ွာတာ တစ္လြဲထြက္ေပါက္မျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးျပန္တယ္။ မွန္ကန္တဲ့ ထြက္ ေပါက္ျဖစ္ရမယ္။ ကိုယ္က ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကေန ထြက္ခြါသြားတယ္ ျပည္ပေရာက္တယ္ ျပည္ပမွာ ကိုယ္ ဘယ္လို႐ွာေဖြမယ္ စုေဆာင္းမယ္ ကိုယ့္မိသားစုကို ကိုယ္ဘယ္လိုျပန္ၿပီး အက်ိဳးျပဳမယ္၊ ဘယ္လို ေထာက္ပံ့မယ္ ဒါေတြကို စဥ္းစားရေတာ့မယ္။ အခု မင္းတို႔ျဖစ္ေနတာက ျပည္ပေရာက္တယ္၊ အလုပ္လုပ္ တယ္၊ ပင္ပန္းတယ္၊ ပင္ပန္းလို႔ဘဲေသာက္ေသာက္၊ စိတ္ညစ္လို႔ဘဲေသာက္ေသာက္၊ အိမ္ကိုလြမ္းလို႔ဘဲ ေသာက္ေသာက္၊ အသည္းကြဲလို႔ဘဲေသာက္ေသာက္၊ အခုေသာက္သမွ်အားလံုးဟာ မင္းတို႔ရဲ႕ ဘဝေတြ ေၾကြလြင့္ကုန္ေနရတယ္။ မင္းတို႔ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ မအိုေဆးကို မေသာက္ၾကပါနဲ႔။
ေလာကႀကီးနဲ႔ မင္းတို႔မိသားစုေတြ သာယာ စိုေျပ၊ စိမ္းလန္းဖို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ မင္းတို႔လူငယ္ေတြ လက္ထဲမွာ႐ိွတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ကုန္တာကလည္း ဒါဟာ ဝိသမေလာဘသားေတြရဲ႕ လက္ခ်က္ပဲ။ မင္းတို႔ေသာက္ေနတဲ့အရက္ေတြ အရက္ႏွစ္မ်ိဳးေရာတယ္။ ဒီ အရက္ေတြအားလံုးက ကယ္လ္မီကယ္ေတြ ဓါတ္ေျမၾသဇာေတြပါတယ္၊ အယ္လ္ကိုေဟာ ပါဝင္တဲ့ ရာခိုင္ႏႈန္းေတြက မမွန္ကန္ေတာ့ မင္းတို႔ဝမ္းထဲမွာ လိႈက္စားကုန္တယ္။ ေသြးျပန္ေၾကာေတြ ေပါက္ထြက္ ကုန္တယ္။ မင္းတို႔ဆံုးသြားၿပီ။ ဆံုးသြားတဲ့အခါ မင္းတို႔ခႏၶာကိုယ္ကို သက္သက္သာသာ၊ လြယ္လြယ္ ကူကူနဲ႔ သၿဂႋဳလ္ေပးရတယ္လို႔ေတာ့မထင္နဲ႔ ေနထိုင္ခြင့္ေက်ာ္လြန္ (Over Stay) ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ သံ႐ံုး က မင္းတို႔အတြက္ စာထြက္တာေနာက္က်တယ္။ ေႏွာင့္ေႏွးတယ္။ ျပည္ပရဲကလည္း လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ေတြလုပ္တယ္။ စီးပြားေရးသမားေတြကလည္း လာဘ္ထိုးတယ္။ အမွန္မွာ မင္းတို႔ခႏၶာကိုယ္ ဆံုးပါးသြား တယ္ဆိုရင္ မင္းတို႔ခႏၶာကိုယ္ကို ခြဲစိပ္ၿပီးေတာ့ ေဆးစစ္ခ်က္ယူတယ္ဆိုရင္ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ေဆး စစ္ခ်က္အရ စားေသာက္ဆိုင္(ဒါမွမဟုတ္) ဒီအရက္ထုတ္လုပ္တဲ့ အရက္ကုမၸဏီကို အေရးယူလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကုမၸဏီ စားေသာက္ဆိုင္ေတြကေန ရဲကိုလာဘ္ထိုးထားတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ မင္းတို႔ရဲ႕ ေသဆံုးသြား တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ သၿဂႋဳလ္ပစ္လို႔ မရေတာ့ဘူး၊ သၿဂႋဳလ္မခံရေတာ့ဘူး၊ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္နဲ႔ ပိုင္႐ွင္မဲ့အေလာင္းအျဖစ္နဲ႔ ဒီျပင္ လမ္းေဘးေသဆံုးသြားတဲ့ အေလာင္းေတြနဲ႔အတူ ေရာေႏွာၿပီး သၿဂႋဳလ္ခံ ရေတာ့မယ္။
အဲေတာ့ မင္းတို႔ဒါေတြကို ျမင္ေတြ႔ၾကပါ။ မင္းတို႔႐ွာထား၊ ေဖြထား၊ စုထား၊ ေဆာင္းထားတဲ့ ေငြေၾကးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ မင္းတို႔အမိျမန္မာႏိုင္ငံကို အခ်ိန္တန္လို႔ ျပန္လာၾကမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းမလဲ၊ မင္းတို႔မိသားစုေတြ မင္းတို႔ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါတယ္။ ဒါမင္းတို႔ကို ငါ ဆရာလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို မင္းတို႔အားလံုးကိုေျပာျပတာ ေျပာျပတယ္ဆိုတာ ျပည္တြင္းကေကာ ျပည္ပကေကာ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးကို ေျပာျပတာ။ အခုဆိုမၾကာေတာ့ဘူး လာေတာ့မယ္ သႀကၤန္… သႀကၤန္မွာ လုပ္ၾကဦးမယ္၊ ေသာက္ၾကဦးမယ္၊ ေသၾကဦးမယ္။ အဲေတာ့ မင္းတို႔ကေျပာမယ္၊ ငါတို႔ဘာသာ ငါတို႔ေသာက္တာ၊ ငါတို႔ဘာသာ ငါတို႔ေသတာ မင္းနဲ႔ဘာဆိုင္လဲ၊ ခင္ဗ်ားႀကီးနဲ႔ ဘာဆိုင္လည္းလို႔။ ေအး… ဆိုင္တယ္။ ငါတို႔ကေတာ့ ေသသြားတဲ့ သူေတြရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွန္သမွ်ကို ငါတို႔သၿဂႋဳလ္ေပးေနရတာ၊ အခမဲ့ သၿဂႋဳလ္ေပးေနရတာ၊ မင္းတို႔ … ငါတို႔ကို စိန္ေခၚမယ္ဆိုရင္ မင္းတို႔ဘဲ ဘယ္ေလာက္ေသႏိုင္မလဲ။ ငါတို႔ဘဲ အသုဘ ဘယ္ေလာက္ခ်ေပးႏိုင္မွာလဲဆိုတာ မင္းတို႔ဘဲေစာင့္ၾကည့္။
ဒါမွမဟုတ္ရင္ မင္းတို႔မေနႏိုင္လို႔ ေသာက္တဲ့အခါ ပထမဦးဆံုးမင္းတို႔ကို မင္းတို႔ "သရဏဂံု" အရင္တင္ၿပီးေတာ့ မင္းတို႔ေသသြားရင္ ေနာက္ ဆက္တြဲ မျဖစ္မေနဆက္ဆံရမဲ့ စားေသာက္ဆိုင္၊ ရဲ၊ ရင္ခြဲ႐ံု၊ ဆရာဝန္၊ မင္းတို႔ရဲ႕ ေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ ဖက္ေတြနဲ႔ မင္းတို႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို အခမဲ့ သၿဂႋဳလ္ေပးမယ့္ နာေရးကူညီမႈအသင္းေတြကို အရင္ဆံုး ေမတၱာပို႔ထား။ ဒါမွ မင္းတို႔ေသဆံုးသြားရင္ မင္းတို႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ လြယ္လြယ္ကူကူ ေလွ်ာေလွ်ာ႐ွဴ႐ွဴ မီး သၿဂႋဳလ္စက္ထဲကိုေရာက္သြားမွာ။ အဲ့ေတာ့ မင္းတို႔ကို ငါ စကားအေကာင္းဘဲေျပာခ်င္တယ္ မင္းတို႔ ဒီေသရည္အရက္ကို မေသာက္ၾကပါနဲ႔၊ ေသရည္ေသရက္နဲ႔ ထြက္ေပါက္မ႐ွာၾကပါနဲ႔၊ ေသရည္ေသရက္နဲ႔ မင္းတို႔ ဂုဏ္သိကၡာကို မထိခိုက္ေစပါနဲ႔၊ ေသရည္ေသရက္နဲ႔ မင္းတို႔မိဘ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ မ်က္ႏွာ မပ်က္ပါေစနဲ႔၊ ေသရည္ေသရက္နဲ႔ အမိျမန္မာႏိုင္ငံႀကီး မေပ်ာက္ဆံုးသြားပါေစနဲ႔ ဒါေတြဟာ မင္းတို႔ကို မင္းတို႔အတြက္ personal ေျပာတာ။ သတိေပးတာ။ ေတာင္းပန္တာ။ ဒီထက္ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးဆိုတဲ့ ႀကီးက်ယ္တဲ့ စကားလံုးႀကီးေတြကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ "လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး နိမ့္က်ပ်က္စီးေစရန္ အရက္ႏွင့္ ဘိန္း သည္ အသံတိတ္ဗ်ဴဟာေျမာက္ လက္နက္ျဖစ္သည္" လို႔ "သုစရိတယုဝ" (အရက္မေသာက္သူမ်ား အသင္း)က ထုတ္ထားတဲ့ စာမွာပါလာတယ္။ အဲဒီအက်ိဳးျပဳစာမွာပါတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ကို မင္းတို႔ကို ငါေျပာျပမယ္။ ျမန္မာတို႔၏ အမ်ိဳးဂုဏ္နိမ့္က်ပ်က္စီးေစရန္ အရက္ႏွင့္ဘိန္းကို ဒလေဟာ သံုးစြဲၾကေစရန္ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီေခတ္မွာ ျမန္မာျပည္အား ကၽြန္ျပဳအဓမၼ အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလတုန္းက တိုင္းျပည္တြင္း အရက္ သမား ဘိန္းစားမ်ား ေပါမ်ားလာပါက အုပ္ခ်ဳပ္ရာတြင္ လြယ္ကူ၍ ဂုတ္ေသြးစုပ္ႏိုင္ရန္ အထူးရည္႐ြယ္ခ်က္ စီမံခ်က္ျဖင့္ အသံတိတ္လက္နက္ကို အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ အသိဉာဏ္မဲ့၊ ပညာမဲ့ေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳး အမ်ားစုသည္ အရက္သမား ဘိန္းစားဘဝကိုက်ေရာက္ၿပီး နိမ့္က်ေသာ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးဘဝသို႔ ေရာက္႐ိွခဲ့ ၾကသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓါတ္ ျပင္းထန္မာေက်ာၿပီး စာအလြန္ဖတ္ၾကတဲ့၊ စာဂ်ပိုးမ်ား ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္လူငယ္တစ္စုက YMBA လို႔ေခၚတဲ့ "ဗုဒၶကလ်ာဏယုဝအသင္း" ကို ေအဒီ ၁၉ဝ၆ ခုႏွစ္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၆၈ ခုႏွစ္မွာ စတင္ထူေထာင္ခဲ့ၿပီး ေနမဝင္အင္ပါယာ ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕အစိုးရ အား အရက္ေရာင္းခ် ခ်က္လုပ္ျဖန္႔ျဖဴးခြင့္ဥပေဒကို တားျမစ္ေပးဖို႔ ရဲရဲဝင့္ဝင့္ ျပတ္သားစြာ ေတာင္းဆိုခဲ့ သည္။ ဒီလို အသံတိတ္လက္နက္ျဖစ္တဲ့ အရက္ေသစာ မူးယစ္ေဆးဝါးတို႔နဲ႔ တိုင္းျပည္ပ်က္သြားတဲ့ သာဓကေတြလည္း ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြမွာ႐ိွခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေသရည္အရက္ မူးယစ္ ဆန္႔က်င္တားျမစ္တဲ့ကိစၥမွာ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတင္မကဘူး ႏိုင္ငံတြင္းေနထိုင္ၾကတဲ့ အျခားဘာသာ ဝင္ေတြပါ ပါဝင္ၾကဖို႔၊ ျမန္မာျပည္ဘြား တစ္မ်ိဳးသားလံုးရဲ႕ တာဝန္ႀကီးတစ္ရပ္လည္းျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာနအပါအဝင္ အစိုးရဌာနေပါင္းစံု၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီအင္အားစုေပါင္းစံု၊ ပရဟိတ အင္အားစုေပါင္းစံုတို႔ကပါ ျပည္သူလူထုအင္အားစုႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီး ဒီအရက္ မူးယစ္တိုက္ဖ်က္ေရးကို ထိေရာက္စြာ ျပဳလုပ္သင့္တဲ့ အခ်ိန္လည္းေရာက္ၿပီျဖစ္တယ္။ ……. ဒါပါဘဲ။
အခုေတာ့ကြာ မင္းတို႔ေတြက ရဲေဆးတင္ဖို႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ နာမည္ႀကီး အရက္ပုလင္းကိုကုိင္ၿပီး ေအာက္ေျခလြတ္တဲ့သူကလြတ္၊ အရက္ေသ စာေသာက္ၿပီး လူမသိ သူမသိ အ႐ိုင္းအစိုင္း သတၱဝါတစ္ေကာင္လို ျဖစ္လိုျဖစ္၊ အဲဒီေနာက္ လူသတ္မႈ၊ မုဒိန္းမႈ၊ ႐ိုက္မႈ၊ ဆဲမႈ အမွားေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာေတြ ေနာက္ဆက္တြဲ က်ဴးလြန္ကုန္ၾကၿပီ။ ဒီလို ဘုရား မႀကိဳက္တဲ့အလုပ္၊ နတ္ေဒဝါတို႔ ႐ြံ႐ွာတဲ့လုပ္ရပ္၊ လူအမ်ားမနစ္ၿမိဳ႕တဲ့ အကုသုိလ္လုပ္ရပ္ေတြကို အခု ေတာ့ မင္းတို႔အ႐ြယ္တင္မကဘူး။ လူႀကီးေတြပါ လုပ္ကုန္ၾကေတာ့ ငါ အ႐မ္းဆိုးရိမ္မိတယ္။ ဒီေတာ့ လူႀကီးေတြကေတာ့ လူႀကီးေတြပဲ ေခါက္႐ိုးက်ိဳးေနၿပီ။ ဒီလူႀကီးေတြကို ေခါက္ထားလိုက္ေတာ့။ မင္းတို႔ လူငယ္ေတြက ျဖဴစင္တယ္။ သန္႔႐ွင္းတယ္။ ႏုငယ္တဲ့ႏွလံုးသားေတြ႐ွိတယ္။ မင္းတို႔မွာ အင္အား႐ွိတယ္။ ပါဝါ႐ွိတယ္။ သတၱိ႐ွိတယ္။ မခံခ်င္စိတ္႐ွိတယ္။ အဲဒီအင္အားစုေတြကို မင္းတို႔မိသားစု၊ ငါတို႔တိုင္းျပည္ အတြက္ အသံုးခ်လိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုး႐ွိမလဲ။
ေအး… မင္းတို႔ကို ငါ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းဘဲ ငါေျပာမယ္။ သူတစ္ပါးအသက္သက္ျခင္း၊ သူတစ္ပါးပစၥည္းဥစၥာကို ခိုးယူျခင္း၊ သူတစ္ပါးအိမ္ရာအား ျပစ္မွားက်ဳးလြန္ ျခင္း၊ လိမ္ညာမုသားေျပာဆိုျခင္း၊ မူးယစ္ေစေသာအရက္ေသစာ ေသာက္သံုးျခင္းဆိုတာေတြဟာ ငါတို႔ရဲ႕ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား တင္မကဘူး ဘယ္ဘာသာ ဘယ္လူမ်ိဳးမွ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြမဟုတ္ဘူး။ လူဆိုတာ လူ႔က်င့္ဝတ္႐ိွရမယ္၊ ဒါမွလူပီသမယ္။ လူပီသမွ ကိုယ့္ပါတ္ဝန္းက်င္၊ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္ရပ္႐ြာ၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္တင္မကဘူး ကမၻာေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကိုရမယ္။ ငါတို႔ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက အခုလို သီလက်ိဳးေပါက္မယ့္ ကိစၥရပ္ေတြကိုမလုပ္ဖို႔ သတိေပးထားသလို၊ လုပ္ရန္လည္း အားေပးမႈ မျပဳ လုပ္ဖို႔ ဆံုးမၾသဝါဒ ေဟာၾကားထားျခင္းျဖစ္တယ္။ အခုငါတို႔ဟာ ဘုရားႀကိဳက္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္တဲ့ ပရဟိတ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ေနၾကလို႔ ငါတို႔မွာ သူငယ္ခ်င္းတို႔ကို အခုလို ဒီမူးယစ္ေသစာ ေသာက္သံုးျခင္းကို မျပဳဖို႔ ေတာင္းပန္ရတာျဖစ္တယ္။ ကဲ … ဒါပါဘဲကြာ။ အဲဒီေတာ့ မင္းတို႔ကို ငါေတာင္းပန္တယ္။ ငါဒီလို မင္းတို႔ကို ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြေျပာတာ ေစတနာနဲ႔ပါ။
Maung Yit - Editor's Notes 20
အယ္ဒီတာ့လက္ေရး ၂၀
ေျပာင္းျပန္ ေရးျခင္း
ေမာင္ရစ္၊ မတ္ ၆၊ ၂၀၁၃
ကဗ်ာဆရာမင္းထက္ေမာင္ရဲ့ ကဗ်ာေျပာင္းျပန္ ဆိုုတဲ့ ကဗ်ာစာအုုပ္ေလး ရွိတယ္။ ေျပာင္းျပန္ဆိုုတဲ့ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေရးတာပါ။ အရင္စစ္အစုုိးရလက္ထက္မွာ စာအုုပ္မထြက္ခဲ့ေပမယ့္ အခုုေတာ့ စာအုုပ္ေလးထြက္လာျပီ။ ေျပာင္းျပန္ေတြးျပီး ေျပာင္းျပန္လုုပ္တဲ့ သူတေယာက္အေၾကာင္းေရးထားတာ။ ေနာင္က်မွ စာကူးျပန္ရိုုက္ျပီး တင္ဆက္ေပးပါဦးမယ္။
ဆရာေမာင္စြမ္းရည္နဲ႔ ဖုုံးဆက္ျဖစ္တယ္။ ၈၈မ်ဳိးဆက္ ကိုုေဌးၾကြယ္ အေမရိကား အလည္လာမယ္။ ဆရာတိုု႔ နယူးေယာက္လည္း လာမယ္။ က်ေနာ္တိုု႔ ဆန္ဖရန္ဖက္လည္း လွည့္၀င္မယ္။ ျမန္မာမိသားစုုေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုုံၾကဖိုု႔၊ ၾကိဳဆိုုၾကဖိုု႔ အစီအစဥ္ေတြအေၾကာင္း ေမးျမန္းမိပါတယ္။
ဒါနဲ႔ ဆရာက ေျပာတယ္။ ျပည္ပေရာက္ေတြက လက္ရွိ (စစ္)အစုုိးရထံကေန ၾကိဳတင္ကန္႔သတ္ထားျခင္းမရွိတဲ့ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္၊ ျပည္ေတာ္ျပန္ခြင့္ ေတာင္းဆိုုၾကဦး မတဲ့၊ ျပင္ေနၾကတယ္ ၾကားမိသလား လိုု႔ ေမးပါတယ္။ က်ေနာ္က မၾကားမိဘူးလိုု႔ ေျဖလိုုက္တယ္။ ငါ့သေဘာကေတာ့ကြာ … ဒီစစ္အစုုိးရဆီကေန ငါတိုု႔ေတြကိုု လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးပါလိုု႔ တစာစာ ေတာင္းရမွာမဟုုတ္ဘူးကြ။ ငါတိုု႔ဆီကေနျပီး စစ္အာဏာရွင္ေတြက သူတိုု႔ကိုု လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးပါလိုု႔ လာေတာင္းရမွာ။ ငဖယ္က ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္ေနျပီ … လိုု႔ ေျပာတယ္။
ဒါဆိုုရင္ က်ေနာ္တိုု႔က ကဗ်ာေျပာင္းျပန္ ျဖစ္ေနျပီေပါ့။ သြားေတြးမိတာ ေျပာပါတယ္။
လက္ရွိ စစ္အစုုိးရက အားလုုံးခြင့္လႊတ္ပါတယ္ ျပန္လာၾကပါ လိုု႔ ေျပာတာကိုု ေတာင္းဆိုုေနတာမ်ဳိးထက္၊ ကာယကံရွင္ ျပည္ပေရာက္ေတြ၊ နယ္စပ္ေရာက္ေတြ၊ အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ေရာက္ေနသူေတြက မင္းတိုု႔ စစ္အစုုိးရကိုု ငါတုုိ႔က ခြင့္လႊတ္လိုုက္ျပီ။ ငါတိုု႔ ျပန္လာျပီဆိုုျပီးေတာ့ ျပန္ၾကရမွာ မဟုုတ္ဘူးလား လိုု႔ အေတြးေတြ ဆပြားေနမိတယ္။ ခြင့္လြတ္ႏိုုင္ၾကရင္ ျပန္ေပါ့ကြာ။ ဟိုုက ခြင့္လႊတ္လိုု႔ ျပန္ၾကရတယ္ဆိုုရင္ အေတာ္ ေအာင့္သက္သက္မႏိုုင္ဘူးလား။
အဲသည္အေတြးေျပာင္းျပန္ေတြနဲ႔ ဆရာကိုုေအာင္ေ၀းကိုု ဖုုံးဆက္ျဖစ္တယ္။ သူက ျငိမ္းခ်မး္ေရးခရီးရွည္ ကဗ်ာနံပါတ္ ၆ ေရးျပီး ပိုု႔လိုုက္တဲ့ အေၾကာင္းေျပာတယ္။ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္နဲ႔ အလားတူ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့တာကိုု ေျပာတယ္။ တိုုက္တိုုက္ဆိုုင္ဆိုုင္ ဒီအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ခင္ဗ်ား ကာတြန္းေရးေပါ့ဗ်ာလိုု႔ သူကေျပာတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အယ္ဒီတာ့လက္ေရးထဲပဲ ထည့္ေရးလိုုက္ေတာ့မယ္လိုု႔ ေျပာလိုုက္တယ္။
လက္ရွိမွာ အတည့္အတိုုင္းျဖစ္ေနတာကိုု ေျပာင္းျပန္ ေတြးၾကည့္၊ ေမးခြန္းထုုတ္ၾကည့္ရေတာ့မလိုု ျဖစ္လာတယ္။ ဒီလိုုနဲ႔ အေတြးနယ္ခ်ဲ႔မိေတာ့ ဆရာစြမ္း ကန္႔ကြက္ေနတဲ့ အာဇာနည္ဗိမာန္ေနရာကိုု ကိုုရီးယားဗိမာန္ေဆာက္မယ့္ကိစၥဆီ ေရာက္သြားျပန္တယ္။ ဒီေျမေနရာက ဘယ္သူပိုုင္တာလဲ။ ျပည္ေထာင္စုုပိုုင္လား၊ ရန္ကုုန္တိုုင္းက ပိုုင္တာလား။ ျပည္ေထာင္စုုပိုုင္တာဆိုုရင္ အစုုိးရက ဆုုံးျဖတ္တာလား၊ လႊတ္ေတာ္က ဆုုံးျဖတ္တာလား။ တိုုင္းကပိုုင္တာဆိုုရင္ေတာ့ တိုုင္း၀န္ၾကီးခ်ဳပ္နဲ႔ ေဒသခံလႊတ္ေတာ္နဲ႔ ေဒသခံျပည္သူေတြရဲ့ သေဘာေပါ့။
ဟိုုတေလာက ဟံသာ၀တီ ကားေရာင္း၀ယ္စခန္းလည္း အဲသလိုုပဲေပါ့။ ႏိုုင္ငံေတာ္ပိုုင္ဆိုုေပမယ့္ ဒီေျမက ဗဟိုုကပိုုင္တာလား၊ တိုုင္းေဒသၾကီးအဆင့္ ပိုုင္တာလား။ စည္ပင္သာယာက ပိုုင္တာဆိုုရင္ တိုုင္းအဆင့္မွာ ေဒသခံေတြနဲ႔ ရွင္းၾကေပေတာ့။ အင္း … ေနာက္ျပီးေတာ့ လက္ပံေတာင္းအေရးလိုုမ်ဳိး … တြင္းထြက္ေတြကိုု ဘယ္သူပိုုင္တာလဲ။ ျပည္ေထာင္စုု ဗဟိုုကပဲ အပိုုင္ယူထားတာလား။ သက္ဆိုုင္ရာေဒသက ျပည္နယ္က ပိုုင္တာမဟုုတ္ဘူးလား။ ျပည္နယ္အဆင့္ ေဒသခံေတြနဲ႔ ဆိုုင္တယ္ ပိုုင္တယ္ဆိုုရင္ ဗဟိုုကေန အကုုန္ ခ်ယ္လွယ္ခ်င္တိုုင္း ခ်ယ္လွယ္လိုု႔ မရဘူးေပါ့။ အခုု ေနာက္ေပါက္စစ္အစုုိးရလက္ထက္မွာ ျဖစ္ေနတာက သူတိုု႔ေတြ အာဏာရွင္ဘ၀တုုန္းက အကုုန္ ေမာင္ပိုုင္စီးျပီး အႏုုၾကမ္းစီးထားခဲ့တာေတြက အခုု အရပ္၀တ္အစိုုးရေတြ လႊတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ရုုပ္ေျပာင္းျပီးကာမွ အရႈပ္ေတြ ေပၚကုုန္တာ။
အတည့္မေတြးပဲ ေျပာင္းျပန္ေတြးလိုုက္ေတာ့ ဗဟိုုကေန အေပၚစီးကခ်ည္း ဖိမလုုပ္ဘဲ ေအာက္ကေန အထက္ကိုု ျပန္ဆန္ၾကည့္လိုုက္မိတာေတြက စဥ္းစားစရာပဲလိုု႔ ေတြးမိတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာလည္းပဲ ေဒသခံျပည္သူေတြရဲ့ သေဘာထားနဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ေတြကိုု ဘာေၾကာင့္ လက္နက္ကိုုင္ျပီး ကန္႔သတ္ဖုုံးကြယ္ထားခ်င္ေနရတာတုုန္း။ ရခုုိုုင္မွာ ပကတိအေျခအေနေတြကိုု ထုုတ္ေဖာ္တာ၊ ဆႏၵေကာက္ယူတာေတြ မထုုတ္ျပန္ဘဲနဲ႔ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ေတြကိုု ရခိုုင္မွာပဲ အတင္းေနရခ်မယ္။ တျခားျပည္နယ္ေတြ တိုုင္းေတြကိုု နယ္ေက်ာ္မလာၾကနဲ႔လိုု႔ ပိတ္ပင္ေနတာက ဘာသေဘာၾကီးလဲ။
ဒါက ႏိုုင္ငံသားအေရးဆိုုရင္ ျပည္ေထာင္စုုအဆင့္ ႏိုုင္ငံသားဥပေဒနဲ႔ ရွင္းလိုု႔ မရဘူးလား။ ေဒသခံေတြအေရးဆိုုရင္လည္း ျပည္နယ္တိုုင္းအဆင့္ ေဒသခံ မဲဆႏၵရွင္ေတြ သေဘာပဲေပါ့။ ႏိုုင္ငံသားဟုုတ္သူနဲ႔ မဟုုတ္သူ ခြဲျခားျပီး တရားဥပေဒစိုုးမိုုးေရး တရားမွ်တေရး လုုပ္ရမယ့္ဟာကိုု ရခုုိင္၊ ျမန္မာ၊ ဘင္ဂါလီ၊ ဗုုဒၶဘာသာ၊ မြတ္ဆလင္ ဆိုုျပီး ေလ်ာက္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာေနတာက အလုုပ္မျဖစ္ေအာင္ တမင္မ်ား လုုပ္ေနသလား မွတ္တယ္။
က်ေနာ္တိုု႔တေတြမွာက တရားဥပေဒက အမွန္တရားဖက္မွာ မရွိတာ ၾကာျပီဆိုုေတာ့ ကိုုယ္ထူကိုုယ္ထ ကိုုယ့္အားကိုုယ္ကိုုးနဲ႔ ေနလာရတာ အက်င့္ပါေနျပီ။ အစုုိးရတိုု႔ လႊတ္ေတာ္တိုု႔ စစ္တပ္တိုု႔က ကိုုယ့္ဖက္မွာ မရွိဘူးဆိုုတာ အၾကိမ္ကမ်ားေနျပီ။ အခုုကိုုယ့္ဖက္မွာ ပါေနျပီလိုု႔ စိတ္ဒုုံးဒုုံး ခ်ခ်င္ျပန္ေတာ့လည္း ခံထားရတဲ့သူက ဗိုုလ္က်သူဆီကေန လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာ သြားေတာင္းေနရတယ္။ မင္းေတာင္းပန္ရင္ ငါေက်ေအးမယ္လိုု႔ ေျပာတဲ့အဆင့္မဟုုတ္ဘူး။ ေျပာင္းျပန္ေပါ့။
ေျပာလက္စနဲ႔ ဆက္ေျပာရရင္ ေန႔ခင္းမွာ ဆန္ဖရန္က မိတ္ေဆြ ကိုုညီနဲ႔ ကိုုေက်ာ္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ အင္န္အယ္ဒီပါတီညီလာခံအေၾကာင္း။ ျမန္မာျပည္က တပါတီအာဏာရွင္ေတြ၊ ရုုရွားဆိုုဗီယက္တိုု႔၊ တရုုတ္တိုု႔ရဲ့ ဆုုိရွယ္လစ္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေတြပဲ စိတ္စြဲေနလိုု႔လားမသိဘူး။ ပါတီ၀င္ေတြကိုု ေလ်ာက္လႊာေတြနဲ႔ေတာင္ ေခၚရတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ကလည္း ပါတီ၀င္ ဘယ္ေရြ႔ ဘယ္မွ် ျပႏိုုင္မွ ပါတီေထာင္ခြင့္ရမယ္၊ ျပီးေတာ့ စိစစ္ဦးမယ္ ဆိုုျပန္တယ္။ ပါတီ၀င္ေတြနဲ႔ ပါတီေတြကိုု ထူေထာင္ လည္ပတ္ေနတယ္ဆိုုေတာ့ သူတိုု႔ဟာက တပ္မေတာ္ၾကီးက စစ္သားေတြ စုုေနသလိုုမ်ဳိးနဲ႔ တူေနသလိုုပဲလိုု႔ ေတြးမိတယ္။
အေမရိကားမွာေတာ့ ပါတီ၀င္ျပီး ပါတီကိစၥ၀င္လုုပ္ေပးတာက ကိုုယ့္သေဘာနဲ႔ ကိုုယ္ပဲ။ သာမန္ျပည္သူေတြကေတာ့ မဲဆႏၵရွင္အျဖစ္ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္မွာ မွတ္ပုုံတင္ထားလိုုက္ရုုံနဲ႔ ေအးျပီပဲ။ မဲဆႏၵရွင္အျဖစ္ မွတ္ပုုံတင္တဲ့ဆီမွာမွ ကိုုယ္က NLD အားေပးသူ၊ USDP အားေပးသူဆိုုျပီး အကြက္ေလးေတြ ေရြး ျခစ္ေပးထားလိုုက္ရင္ ေဒသခံ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ မဲေပးဖိုု႔တိုု႔၊ ကိုုယ့္ပါတီအလိုုက္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ မဲေပးဖိုု႔ ေကာ္မရွင္ေတြက အေၾကာင္းၾကားတယ္။ ကိုုယ့္အားေပးတဲ့ ပါတီေတြကလည္း ကိုုယ့္ကိုု နည္းမ်ဳိးစုုံနဲ႔ အေၾကာင္းၾကားျပီးေတာ့ မဲဆြယ္တာေတြ၊ စည္းရုုံးတာေတြ လုုပ္တယ္။ တကယ္ ပါတီႏိုုင္ငံေရးလုုပ္တဲ့သူေတြကေတာ့ ပါတီရုုံးခန္းမွာ သူတိုု႔ဆီက တကယ္အလုုပ္လုုပ္သူေတြနဲ႔ လုုပ္ကိုုင္ေနေတာ့တာပါပဲ။ ကိုုယ့္ရန္ပုုံေငြ ကိုုယ္ရွာ၊ ကိုုယ့္ကိုုယ္စားလွယ္ကိုု ေရြး၊ မဲဆြယ္၊ အဆင့္ဆင့္ ေရြးေကာက္ခံႏိုုင္ေအာင္ ခ်ီတက္ေပေတာ့ပဲ။
ပါတီႏိုုင္ငံေရးလုုပ္လိုု႔တိုု႔၊ ပါတီ၀င္ထားလိုု႔တိုု႔ ၀န္ထမ္းမလုုပ္ရဘူးတိုု႔ ဆိုုတာေတြက မဆလေခတ္၊ တပါတီအာဏာရွင္ေခတ္က အေတြးအေခၚေတြပါ။ ႏိုုင္ငံသားတိုုင္းဟာ မဲဆႏၵရွင္ေတြခ်ည္းပဲ။ သူတိုု႔ကိုုယ္တိုုင္လည္း ပါတီ တခုုမဟုုတ္ တခုု အားေပးသူေတြခ်ည္းပဲ။ ပါတီေတြက ေရြးေကာက္ပြဲအဆင့္ဆင့္ကိုုလည္း သူတိုု႔ စိတ္ပါရင္ ပါသလိုု ၀င္ျပီး မဲေပးၾကတာခ်ည္းပဲ။ ေနာက္ပုိင္းကိစၥေတာ့ သူတိုု႔စိတ္မ၀င္စားဘူး။ ျမိဳ့နယ္အဆင့္ဆင့္ ေရြးသြားတဲ့ကိုုယ္စားလွယ္ေတြ ဆက္လုုပ္ၾကေပေတာ့။ အလုုပ္မျဖစ္ရင္ ေနာက္သက္တမ္း သူတိုု႔ေတြ မဲမရဘူးေပါ့။
ေျပာင္းျပန္ေတြးရင္ေတာ့ အေရြးေကာက္ခံကိုုယ္စားလွယ္ဆိုုတာ ရာသက္ပန္ကိုုယ္စားလွယ္ေတြ မဟုုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာကေတာ့ တခါေလာက္ အေရြးခံလိုုက္ရျပီးရင္ တသက္လုုံးျပန္မဆင္းေတာ့ဘူး အစြဲအမွတ္ၾကီးနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုုတာနဲ႔ အၾကီးအက်ယ္ လုုၾက ယက္ၾက ျဖစ္ကုုန္ၾကတာနဲ႔ တူရဲ့။
အတည့္အတုုိင္းၾကည့္လိုုက္ရင္ လူေတြက ကိုုယ့္အစြဲနဲ႔ကိုုယ္ၾကီးၾကတယ္။ အဲသည္အစြဲအတြက္ အျခားမတူနဲ႔ သူေတြကိုု တိုုက္ခိုုက္တယ္။ ဆန္႔က်င္ေ၀ဖန္ ရႈတ္ခ်တယ္။ ေဒၚစုုကုုိ ၾကိဳက္တဲ့သူကလည္း ေဒၚစုုအေၾကာင္း မေကာင္းေျပာတဲ႔ အုုပ္စုေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္ကုုန္ၾကေတာ့တာပဲ။ ေျပာင္းျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ေတာ့ ေဒၚစုု ၾကိဳက္တဲ့သူကလည္း သူ႔အခြင့္အေရးပဲ၊ ေဒၚစုု မၾကိဳက္တဲ့သူကလည္း သူ႔လြတ္လပ္ခြင့္ပဲ။ ေနာက္ဆုုံး ဆႏၵမဲ အနည္းအမ်ား ဆုုံးျဖတ္တဲ့ေန႔မွာပဲ အေျဖေပၚမွာေပါ့။ အဲဒါမွမဟုုတ္ဘဲ အၾကိမ္အမ်ားဆုုံး ရန္ပြဲေတြ အျငင္းအခုုန္ပြဲေတြနဲ႔ပဲ အဆုုံးအျဖတ္ခံေနၾကတာကေတာ့ အလုုပ္မဟုုတ္ေသးဘူး။ အဲသလိုု အျငင္းအခုုန္ေတြ မျပီးႏိုုင္ မစီးႏိုုင္ ကြဲျပားျခားနားေနၾကတာနဲ႔ပဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၈၈ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္တုုန္းက တပ္မေတာ္က မင္းတိုု႔ေတြ မင္းမဲ့စရိုုက္ျဖစ္လြန္းလိုု႔ တိုုင္းျပည္အာဏာကိုု ငါတိုု႔ပဲ သိမ္းလိုုက္ျပီ ဆိုုျပီး မဲနဲ႔ အရႈံးအႏိုုင္ ဆုုံးျဖတ္ခြင့္ မရဘဲ လက္နက္သာတဲ့သူရဲ့ အႏိုုင္က်င့္ခြင့္ကိုု က်ေနာ္တိုု႔ ေပးအပ္ခဲ့ရတယ္ မဟုုတ္လား။
အခုုဒီတေခါက္မွာလည္း လက္နက္ကိုုင္ျပီး အာဏာကိုု ခ်ဳပ္ကိုုင္ထားခ်င္သူေတြကိုု က်ေနာ္တိုု႔က အတည့္ေတြးျပီး အကုုန္လုုံး လက္ေ၀ခံလုုပ္၊ လက္ျဖန္႔ေတာင္းေနတာခ်ည္းနဲ႔ ျပီးေနလိုု႔ မျဖစ္ဘူး ထင္တာပဲ။ က်ေနာ္တိုု႔က ေျပာင္းျပန္ေတြးျပီးေတာ့ ရင္ဆိုုင္ရမယ္လိုု႔ ေတြးမိတယ္။ သူတိုု႔ကိုု က်ေနာ္တိုု႔က လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးျပီး စစ္တန္းလ်ားျပန္ပိုု႔မွ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ထင္တာပဲ။
WEDNESDAY, MARCH 6, 2013
Aung Way - Long March Poem 6
BURMA : FREE FROM FEAR OF STATE TERRORISM
ၿငိ မ္ း ခ် မ္ း ေ ရ း ခ ရီ း ရွ ည္ ခ်ီ တ က္ ေန သူ မ် ာ း သို ့ ( ၆ )
ေအာင္ ေ၀း ၊ မတ္ ၇၊ ၂၀၁၃
ရဲေဘာ္တို ့-
"ဟူဂို" ႀကီးေတာ့ ၾကြသြားၿပီ။
ဗင္နီဇြဲလားက
အာဏာရွင္ ထြက္တယ္
အလွမယ္ ထြက္တယ္။
ဗမာျပည္က
အာဏာရွင္ ထြက္တယ္
ခရိုနီ ထြက္တယ္။
ဟူဂိုႀကီးခမ်ာေတာ့ ၾကြသြားရွာၿပီ။
ရဲေဘာ္တို ့ ဆက္ေလွ်ာက္။
အနာဂတ္ဟာ
ျမင့္ျမတ္ေတာက္ပဖို ့
သုံးေပ သုံးလက္မပဲ လိုေတာ့တယ္။
ႏိုင္ငံေတာ္အၾကမ္းဖက္၀ါဒ
က်ဆုံးရမယ္။
အေမွာင္ေအာက္မွာ
ေနာက္က်တဲ့ ေျခေထာက္
သစၥာေဖာက္။
ရဲေဘာ္တို ့ ဆက္ေလွ်ာက္။
ေႏြဦးေပါက္ရင္
ပန္းတိုင္ ေရာက္ရမယ္။
ႏိုင္ငံေတာ္အၾကမ္းဖက္၀ါဒ
က်ဆုံးပါေစ။
သံဖေနာင့္ေအာက္က
လြတ္ေျမာက္တဲ့ည
မိုးေသာက္ထ
ေရာင္နီမလာခင္...။
ဟူဂိုႀကီးကေတာ့
မရဏပင္လယ္ျပင္မွာ
ရြက္ႏွင္သြားပါၿပီ။
မုန္တိုင္းကို အကသင္
ေလးညိွဳ ့ကို ငင္ၿပီးၿပီ
ျမားဦးမွာ မရပ္ခ်င္ပါနဲ ့အရွင္။
ခရိုနီတစ္ဇာတ္မွာ
ႏွစ္က်ပ္ခြဲရြာ
လ မသာ။
လက္ပံေတာင္းေတာင္
လေရာင္ မခ။
မအူပင္ မလက္တို
အို… ဘာကိုေထာက္
ေၾကာက္ရမွာလဲ။
ရဲေဘာ္တို ့ ဆက္ေလွ်ာက္။
လိုင္ဇာ ေရာက္ရင္
ေႏြဦး ေပါက္မယ္။
"လူငယ္ေတြကေတာ့
ေကာက္ရိတ္ပြဲေတာ္ကိုသြားဖို ့
ေႏြဦးကို ေစာင့္စားေနၾကၿပီ"
(ဒဂုန္တာရာ)
ရဲေဘာ္တို ့ ဆက္ေလွ်ာက္။
မေၾကာက္ ည
မေၾကာက္ ေန ့
အေရွ ့ဦးဦး
ေျမာက္စူးစူးမွာ
ဘီလူးသြားကို လၿဖဲတည္း။ ။
ေအာင္ေ၀း
(ဗမာႏိုင္ငံကဗ်ာဆရာ)
မတ္ ၆-၂၀၁၃။
Send email to - editors@moemaka.com to contact and contribute with MoEmAKa
MoeMaKa on Facebook Page from here (For Burma / Myanmar User)
MoeMaKa News & Media covering Burmese Community
PO Box 320-207, San Francisco, CA 94132-0207, USA.
http://MoeMaKa.Com - Burmese Language
http://MoeMaKa.Org - English Edition
http://MoeMaKa.Net - Audio & Video Archives
