---------- Forwarded message ----------
From: Blogger <no-reply@blogger.com>
Date: 2013/3/2
Subject: [လူဗိုလ္ဟူသည္ ...] ကိုယ္တိုင္းေတြးၿပီး ကိုယ္တိုင္ေမး
To: lubo601@gmail.com
ကမၻာ႔သမုိင္းကုိ ဟိုတစ္စ ဒီ တစ္စ လိုက္ဖတ္ခ်ိန္တုန္းက က႐ူး ဆိတ္စစ္ပဲြ အေၾကာင္း ဖတ္ရေတာ့ 'ဒီလိုဘာသာေရး စစ္ပဲြမ်ဳိးလည္း ရိွ ခဲ့ဖူးတာကိုး' ဆုိတဲ့ အေတြးေလာက္ ပဲ ဝင္ခဲ့ၿပီး ဘာခံစားမႈမွ မျဖစ္ခဲ့ပါ။
ဟစ္တလာက ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေျခာက္ သန္းေလာက္ကိုသတ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ကို ဖတ္ရတုန္းကလည္း 'အေတာ္ ရက္စက္တဲ့ လူေတြပါလား' ဆုိတဲ့ အေတြးေလာက္ပဲ ဝင္ၿပီးတုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားတာမ်ဳိး မျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ။
အိႏိၵယက ဟိႏၵဴနဲ႔မြတ္ဆလင္ ဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ပဋိပကၡ၊ ေဘာ့စနီးယားက အျပန္အလွန္ လူသတ္ပြဲ၊ ရဝမ္ဒါက မ်ဳိးတံုးသတ္ျဖတ္ပဲြ သတင္းေတြ ဖတ္ရတုန္းကလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာကလဲြၿပီး ေၾကေၾကကဲြကဲြ မျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ။
စာေတြကေန တစ္ဆင့္ သိရ တာမ်ဳိး ျဖစ္တဲ့အျပင္ ကိုယ္နဲ႔အေဝးႀကီး ေနရာမွာျဖစ္ခဲ့တာေတြ ေၾကာင့္လည္း ေၾကကြဲဝမ္းနည္းၿပီး တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားတဲ့ ခံစားမႈမ်ဳိး မျဖစ္ခဲ့တာလုိ႔ ထင္မိပါတယ္။ စာနာစိတ္ဝင္မိတာ မွန္ေပမယ့္ ခံစားမႈအရ မျပင္းထန္ခဲ့ တာကိုနားလည္ႏုိင္ၾကမယ္ထင္ပါရဲ႕။
ေက်ာခ်ေတာ့မွ
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ ကုိလိုနီေခတ္သမုိင္း ေတြထဲက လူမ်ဳိးေရး အဓိက႐ုဏ္း အေၾကာင္းဖတ္ရခ်ိန္မွာ ကေလးအရြယ္မို႔ ဘာခံစားမႈမွ မရိွခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီကေလးအရြယ္တုန္းကပဲ လူ ႀကီးေတြ ေျပာလို႔ ၾကားခဲ့ရတဲ့ တ႐ုတ္-ျမန္မာ အေရးအခင္းထဲက အကြင္းအကြက္ တခ်ဳိ႕အေၾကာင္း နားေထာင္ရခ်ိန္မွာေတာ့ ထိတ္လန္႔ ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ နီးစပ္ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ရယ္၊ အတိတ္သမုိင္း မဟုတ္တာ ေၾကာင့္ရယ္၊ ကိုယ္နဲ႔ ေနရာအေဝးႀကီးမွာ ျဖစ္ေနတာမ်ဳိး မဟုတ္ တာေၾကာင့္ရယ္ေတြေၾကာင့္ တထိတ္တလန္႔ ခံစားခဲ့ရတာပါ။
အဲဒီ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္က အဓိက႐ုဏ္း ျဖစ္စဥ္မွာ ကြၽန္ေတာ္က က်ဴးလြန္ခံရတဲ့ဘက္က မဟုတ္သလို က်ဴးလြန္တဲ့ဘက္ကလည္း မဟုတ္ေပမယ့္ ကေလးစိတ္နဲ႔ ထိတ္လန္႔ခဲ့တာပါ။
ကုိယ္တုိင္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့သူေတြက တုိက္႐ိုက္ ျပန္ေျပာျပတာကို နားေထာင္ရတာေၾကာင့္ လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဘုမသိ ဘမသိဘဲ ခံရမယ့္ ေနရာမွာဆိုရင္ ဘယ္လုိ ေနမလဲလို႔ ေတြးၾကည့္ၿပီး ေက်ာခ်မ္း ခဲ့ဖူးပါတယ္။
စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏုိင္စြမ္း ရိွတဲ့ အရြယ္ကို ေရာက္လာခ်ိန္မွာ လူမ်ဳိး ေရး အေျခခံေၾကာင့္၊ ဘာသာေရး အေျခခံေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ေသြးထြက္ သံယို အဓိက႐ုဏ္း အေၾကာင္းေတြ ကို ၾကားရတဲ့အခါတုိင္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရသလို ေဒါသလည္း ျဖစ္မိတာကို သတိျပဳမိခဲ့ပါတယ္။ ေဒါသျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို လည္း ရွာေတြ႕မိတတ္ပါတယ္။ ျမန္ မာစကားပံုထဲက 'ယာလည္းညက္ေစ၊ ၾကက္လည္းေမာေစ' ဆုိတာကိုလည္း ေျပးသတိရတတ္ မိေသးသလိုပဲ လယ္ထြန္ေနတဲ့ လူရဲ႕ပံုကိုပါ တဲြၿပီး ျမင္ေယာင္လာတတ္ ပါေသးတယ္။
ေမးပါရေစ
လူဟာ အမိဝမ္းက ထြက္လာတယ္ဆုိရင္ပဲ မိဘေတြရဲ႕ မ်ဳိးႏြယ္ အေမြကို ရယူခံယူလိုက္ရတာပါ။ အေဖအေမက ဘာလူမ်ဳိးဆုိရင္ ကိုယ္လည္း အဲဒီလူမ်ဳိး ျဖစ္ရတာ ေလ။ မိဘေတြရဲ႕ လူမ်ဳိး (တုိင္းရင္းသား) မျဖစ္ခ်င္ပါဘူးလို႔ ျငင္းခြင့္ရိွခဲ့ပါသလား။ မိဘေတြက အာဖရိက မ်ဳိးႏြယ္ျဖစ္ေနတာကို ကိုယ္ကမလို ခ်င္ဘူး၊ ျပင္သစ္လူမ်ဳိး ျဖစ္ခ်င္ တယ္ဆုိၿပီး ျငင္းခြင့္ရိွခဲ့ဖူးပါသလား။
အလြန္ဆံုး ျဖစ္ႏုိင္တာက ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမွာ ကာလတစ္ခု သြားေန (အေျခခ်) ၿပီးမွ သူ႕ဥပေဒက ခြင့္ျပဳတဲ့အတုိင္း ျပင္သစ္ႏုိင္ငံ သားပဲ ျဖစ္ႏုိင္ေျခ ရိွတာပါ။ ျပင္သစ္လူမ်ဳိး ျဖစ္ခ်င္လို႔ မရပါဘူး။ ဒါဟာ ကိုယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရိွဘဲ ကိုယ့္မိဘ မ်ဳိး႐ိုးအတုိင္း လူျဖစ္လာရတဲ့ ဘဝေတြပါ။ အဲဒီဘဝကို ဖံုးကြယ္ထားလို႔ ရခ်င္ရမယ္၊ အစစ္အမွန္က ဖံုးကြယ္မႈေအာက္မွာ ေပ်ာက္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါဟာ ျပႆနာလား။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ လူဟာ သူ႕မိဘအသိုင္းအဝိုင္းက လက္ခံ ယံုၾကည္ထားတဲ့ ဘာသာတရားကုိ ဆက္ခံယံုၾကည္ရတာပါ။ ကိုယ္ေမြးလာၿပီး သိတတ္လာတဲ့အရြယ္မွာ 'ငါ့မိဘေတြဟာ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္မဟုတ္ဘဲ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ ဆုိရင္ေကာင္းမွာပဲ'လို႔ ေတြးခ်င္ရင္ ေတြးလို႔ရေပမယ့္ ကိုယ္လက္ရိွ ေနထိုင္ေနရတဲ့ မိဘနဲ႔ေဆြမ်ဳိး အသိုင္းအဝိုင္းက ေကာင္းတယ္ထင္လို႔ လက္ခံယံုၾကည္ ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ဘာသာတရားကိုပဲ ဆက္ခံ ယံု ၾကည္ကိုးကြယ္ရတာပါ။
အသက္ အရြယ္ရလာၿပီး ေလ့လာမႈနဲ႔ ယံု ၾကည္မႈ ခိုင္မာလို႔၊ သတၱိလည္း ေကာင္းလို႔ တျခားဘာသာ တစ္ခုခုကို ေျပာင္းတာ၊ ဒါမွမဟုတ္၊ ဘယ္ဘာသာကိုမွ မကုိးကြယ္ေတာ့တာမ်ဳိးဟာ သီးျခားကိစၥပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။ ေယဘုယ်အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ လူ အားလံုးနီးပါးဟာမိ႐ိုးဖလာယံုၾကည္ ကိုးကြယ္မႈကိုပဲ ဆက္ခံခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါဟာလည္း ျပႆနာပဲလား။
လူစိတ္ေပ်ာက္ ေဖာက္ျပန္တဲ႕အခါ
ေယဘုယ် လူ႕သဘာဝမွာ အသက္ ဘယ္ေလာက္ပဲႀကီးႀကီး၊ ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ တတ္တတ္၊ ရာထူးေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရိွရိွ၊ သူတုိ႔ ဆတ္ဆတ္ထိ မခံတတ္ တဲ့၊ မခံႏုိင္တဲ့ ျပႆနာ ႏွစ္ခုရိွတယ္။ အဲဒါက လူမ်ဳိးေရးနဲ႔ ဘာသာေရး ျပႆနာပါ။ ဒီစကားကို လက္မခံခ်င္ရင္ ခဏေလာက္ စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ အႀကံျပဳခ်င္ပါတယ္။ ကမၻာတစ္လႊားမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့၊ ျဖစ္ေနတဲ့ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရးပဋိပကၡကို လွမ္းၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ၿပီး ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း ျပန္ ေမးၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီ အစဲြ အလမ္းကေန ကင္းလြတ္ခဲ့ၿပီလားလို႔။
လူအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သိသိ သာသာနဲ႔ မသိမသာရိွေနတဲ့ အဲဒီ အစဲြအလမ္း၊ ဒါမွမဟုတ္၊ အယူသီး မႈ၊ ဒါမွမဟုတ္၊ ေမာက္မာတဲ့ အစြန္း ေရာက္မႈေတြဟာ သက္ဆုိင္ရာ လူ႕ အဖြဲ႕အစည္းကို ေကာင္းက်ဳိးမျဖစ္ ေစခဲ့ဘူးဆုိတာ ျငင္းလို႔မရတဲ့ အမွန္ တရားလို႔ ေျပာရင္ ဘယ္သူေတြက ျငင္းမယ္ထင္ပါသလဲ။ အဲဒီအစဲြ အလမ္းေတြနဲ႔ အာဃာတစိတ္ ငယ္ ထိပ္တက္ေနသူပဲ ျဖစ္မယ္လို႔ ေျပာ လိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုပါ အဲဒီလူ ေတြက ဆန္႔က်င္ၾကပါဦးမယ္။
စဥ္း စားၾကည့္လိုက္ပါ။အဲဒီအစဲြအလမ္း ေတြ ေနာက္မွာ အၿငိဳးအေတးေတြ၊ အာဃာတေတြ၊ လက္စားေခ်မႈေတြ က ဆက္တုိက္လိုက္ပါေနေလ့ ရိွၿပီး မဆံုးႏုိင္တဲ့ ေသြးေၾကာပမာတည္ရွိေနၾကမွာပါ။
ပထမမ်ဳိး ဆက္ရဲ႕ အေၾကြးကို ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိခဲ့ရတဲ့ ေနာက္မ်ဳိးဆက္ေတြက ထပ္ၿပီး ကုိင္စဲြျပန္ေတာ့ ခံရတဲ့သူ ကလည္း အမုန္းနဲ႔။ လုပ္လိုက္တဲ့ သူကလည္း အမုန္းနဲ႔။ ဘာမ်ား ေကာင္းက်ဳိးရလဒ္ထြက္ခဲ့ဖူးပါသလဲ။ ေသြးေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြ၊ ဘဝ မတည္ၿငိမ္မႈေတြ၊ ရင္ထဲက အမုန္း အာဃာတေတြပဲ မ်ဳိးဆက္တစ္ ဆက္ၿပီး တစ္ဆက္ သယ္ေဆာင္ သြားခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
မ်က္ကန္း …ငါ
လူမ်ဳိးတုိင္းလိုလိုမွာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ဆုိတာရိွတယ္။ ဒါေပမဲ့ မ်က္ကန္း မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ကေတာ့ မေကာင္းဘူး။ ဘယ္ဘာသာဝင္တုိင္း မွာမဆို ယံု ၾကည္ကိုးကြယ္မႈ ဆုိတာ ရိွတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဆင္ျခင္မဲ့ မ်က္ကန္း ယံု ၾကည္ကိုးကြယ္မႈကေတာ့ မေကာင္းဘူး။ လူမ်ဳိးအေျခခံတဲ့ ေဒသတိုင္းမွာ ကိုယ့္လူမ်ဳိး၊ ကိုယ့္ေဒသဆုိတဲ့ အစဲြအလမ္းရိွတယ္။ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ေရာေထြးေနထိုင္လာတဲ့ ဒီကေန႔ ေခတ္ ကမၻာႀကီးမွာ ကိုယ့္လူမ်ဳိးပဲ ကိုယ့္ေဒသမွာ ရိွရမယ္ဆိုတဲ့ အျမင္ဟာ အစဥ္အလာဆန္လြန္းၿပီး ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ အံ ဝင္ခြင္က် ျဖစ္ပါေသးရဲ႕လား။
ျမန္ မာေတြ ထုိင္းမွာ၊ မေလးရွားမွာ၊ စင္ကာပူမွာ…စသျဖင့္ အလုပ္ အကိုင္ေတြ သြားလုပ္ၾကရတဲ့အခါ မွာ အႏွိမ္ခံရ၊ အႏုိင္က်င့္ခံရတာေတြ ရိွတယ္လို႔ ဖတ္ေနၾကားေနရတယ္။ အဲဒီက ႏွိမ္တဲ့လူေတြ၊ အႏုိင္က်င့္ တဲ့လူေတြရဲ႕ အျပဳအမူကို မွန္ကန္ တဲ့ အျပဳအမူရယ္လို႔ သေဘာတူ ေထာက္ခံမိဖူးပါသလား။ ေဒါသ ျဖစ္ ခဲ့ဖူးပါသလား။
အဲဒီ မမွန္ကန္မႈေတြဟာ မ်က္ ကန္းမ်ဳိးခ်စ္စိတ္၊ မ်က္ကန္းယံုၾကည္ စိတ္ေတြ ေနာက္က ဆုိးက်ဳိးေတြ ပါ။
အဲဒီမ်က္ကန္းစိတ္ ျပင္းထန္တဲ့ လူေတြကို တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ အေၾကာင္းေျပာရင္ နားလည္ လက္ ခံမယ္လို႔ ထင္မိပါသလား။ တစ္ တုိင္းျပည္လံုး ဒုကၡေရာက္ၿပီး သူတုိ႔ လူမ်ဳိးနဲ႔ သူတုိ႔ေဒသ၊ သူတုိ႔ ကုိး ကြယ္တဲ့ ဘာသာေရးကုိ မ်က္ႏွာ သာေပးထားခံရရင္ အဲဒီလူမ်ဳိး ေတြက သူတုိ႔ေနထုိင္တဲ့ တုိင္းျပည္ အက်ဳိးကို ငဲ့ၾကည့္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါသလား။
'ငါ' ဆုိတာကို ေရွ႕ တန္းတင္လြန္းရင္ 'သူ' ဆုိတာနဲ႔ 'တျခားသူ' ဆုိတာေတြမွာ ထိခိုက္ နစ္နာမႈေတြနဲ႔ ဆုိးက်ဳိးေတြပဲ ျဖစ္ လာတတ္တာကိုေတာ့ ျငင္းလုိ႔ မရ ဘူးထင္ပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ၾက ဖို႔ပါ။
ေက်နပ္ေနရင္
ကုိယ္က ဒီလူမ်ဳိး၊ ဒီဘာသာ ဆုိၿပီး ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သူကလည္း တျခားလူမ်ဳိး၊ တျခားဘာသာတစ္ ခုခု ျဖစ္ေနႏုိင္ပါတယ္။ ျဖစ္ေနခြင့္ လည္း ရိွပါတယ္။ ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ က ကုိယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ဒီလူမ်ဳိး ျဖစ္လာတာလား၊ ဒီဘာ သာဝင္ ျဖစ္လာတာလားလို႔ ျပန္ေမး ၾကည့္ဖူးပါသလား။ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေမးၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္မႈ ရတယ္ ဆုိရင္ တျခားလူလည္း ကိုယ္ေက် နပ္မိသလို ေက်နပ္ေနတာမ်ဳိးေရာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား။
ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈ ေၾကာင့္ မဟုတ္ေပမယ့္ လူျဖစ္လာ ရတဲ့ ကုိယ့္ဘဝကို ေက်နပ္ခြင့္ရိွရင္ သူလည္း သူ႕ဘဝကို ေက်နပ္ခြင့္ ရိွရမယ္ေလ။
တစ္ဦးခ်င္းစီ၊ လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးခ်င္းစီက ကိုယ့္ဘဝနဲ႔ ကိုယ့္ ဘာသာတရားေပၚမွာ ေက်နပ္ႏွစ္ သက္မႈနဲ႔ ပီတိျဖစ္ၿပီး ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူ႕ဘယ္သူကိုမွ ျပ ႆနာ ျဖစ္စရာ မရိွပါဘူး။ ျပႆနာ ျဖစ္ရတာက 'ငါမွေကာင္းတယ္၊ ငါ့ ဘာသာတရားကမွ ေကာင္းတယ္၊ ငါ့လူမ်ဳိးကမွ ႀကီးျမတ္တဲ့ အစဥ္အလာ ေကာင္းရိွတယ္၊ ငါ့ဘာသာ နဲ႔ငါ့ဧရိယာကို ခ်ဲ႕ထြင္ရမယ္ငါတုိ႔ကို သူတုိ႔က ဖ်က္ဆီးၾကမယ္ ထင္တယ္၊ သူတုိ႔အႏၲရာယ္က ကာကြယ္ ရမယ္….' စတဲ့ စဥ္းစားပံုမ်ဳိးကေန ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာၾကတာပါ။ အဲဒီလို ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာတုိင္း ကာယကံရွင္ဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးအတြက္ စိတ္ၾကည္ ႏူး ခ်မ္းေျမ႕စရာ ေကာင္းတဲ့ ေကာင္းက်ဳိးရလဒ္ေတြ ထြက္မလာတတ္ ပါဘူး။
အပ်င္းေျပ အင္တာဗ်ဴး
ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကတဲ့ ဒီကေန႔ ကာလႀကီးမွာ အစြန္းေရာက္ စဥ္း စားျပဳမူေနၾကတဲ့ သူေတြကို 'ခင္ ဗ်ားတို႔ ဒီမုိကေရစီကို ႀကိဳက္သလား၊ လက္ခံသလား' လို႔ သြားေမးရင္ သိသိ၊ မသိသိ ႀကိဳက္တယ္၊ လက္ခံတယ္လို႔ ျပန္ေျပာၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အျမင္ (ယံုၾကည္မႈ) မတူသူေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တဲြ ေနထုိင္ႏုိင္ခြင့္ဆုိတာ၊ လြတ္လပ္စြာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ပိုင္ခြင့္ ဆုိတာကို ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲလို႔ ေမးရင္လည္း အမ်ားစုက စိတ္ေက်နပ္စရာ ေကာင္းတဲ့အေျဖမ်ဳိးကို ေပး ၾကမွာပါ။
ဒီလိုဆုိရင္ အဲဒီလူမ်ဳိးနဲ႔ အဲဒီဘာသာကိစၥကိုေရာ လို႔ေမးရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘုၾကည့္ၾကည့္မယ့္ သူ ဘယ္ေလာက္ မ်ားလိမ့္မယ္ ထင္ပါသလဲ။ စာဖတ္သူေရာ အဲဒီ လို ေမးခြန္းမ်ဳိးေတြနဲ႔ အပ်င္းေျပ အင္တာဗ်ဴး လိုက္မလုပ္ခ်င္ဘူးလား။ ဘုၾကည့္ၾကည့္တာ မခံခ်င္ ဘူးလား။
ဒီရက္ပိုင္း ဖတ္ရ၊ ၾကားရတဲ့ သတင္းေတြေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားၿပီး ေၾကကဲြဝမ္းနည္းခဲ့ ရတယ္။ ဘာသတင္းလဲဆုိတာကိုေတာ့ ေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူး ထင္ ပါတယ္။ ျပႆနာႀကီးေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါတုိင္း လတ္တေလာ အေၾကာင္းရင္းေတြ ရိွတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းရင္းေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျဖရွင္းႏုိင္ ဖို႔၊ ေနာက္ဆက္ တဲြျပႆနာေတြကို ညိႇညိႇႏိႈင္းႏိႈင္း ေျဖရွင္းၾကဖို႔ ဆုိတာ လူတုိင္း ေျပာတတ္ပါတယ္။
အဲဒါကို သက္ဆုိင္ရာ တာဝန္ရိွသူေတြ၊ တာဝန္ယူ ထိုက္သူေတြက လက္ေတြ႕ လုပ္ကိုင္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေန၊ အခင္း အက်င္းေတြ ရိွေနရမွာပါ။ အဲဒီထဲ မွာ ဒီကေန႔ ေရပန္းစားေနတဲ့ စကား လံုးကေတာ့ 'တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈ ရိွေနေရး' ဆုိတာပါ။ အဲဒါကို ေရရွည္အျမင္ရိွမႈ၊ ရင့္က်က္မႈ၊ လူ႕အခြင့္ အေရး၊ ဒီမုိကေရစီ ရပိုင္ခြင့္ေတြနဲ႔ ပါ ဆက္စပ္ဖို႔ လုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ယံုၾကည္တဲ့ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ တစ္ဖက္ေသာင္ထြန္းၿပီး တစ္ဖက္ကမ္းၿပိဳေစတဲ့ ရလဒ္မ်ဳိး ထြက္လာေစတဲ့ ဒီမုိကေရစီ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ မေမြးခင္ကတည္းက ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရိွခဲ့တဲ့ လူမ်ဳိးေရးနဲ႔ ဘာသာေရး အေျခခံေပၚကေန ျဖစ္လာတဲ့ ပဋိပကၡေတြကုိ မီးေမႊးလႈံ႕ေဆာ္ခြင့္၊ ထင္ရာစိုင္းခြင့္ရေနသူမ်ဳိးေတြကို လည္းဒီမိုကေရစီလုိလားသူေတြလို႔ မထင္မိပါဘူး။
ဒါကို စာဖတ္သူေရာ ဘယ္လို စဥ္းစားမိလိုက္ပါသလဲ။
by Naung Kyaw and written by Crais Blue
--
Posted By Blogger to လူဗိုလ္ဟူသည္ ... at 3/03/2013 01:05:00 PM
From: Blogger <no-reply@blogger.com>
Date: 2013/3/2
Subject: [လူဗိုလ္ဟူသည္ ...] ကိုယ္တိုင္းေတြးၿပီး ကိုယ္တိုင္ေမး
To: lubo601@gmail.com
by Crais Blue on Saturday, October 27, 2012 at 3:12am ·
ကမၻာ႔သမုိင္းကုိ ဟိုတစ္စ ဒီ တစ္စ လိုက္ဖတ္ခ်ိန္တုန္းက က႐ူး ဆိတ္စစ္ပဲြ အေၾကာင္း ဖတ္ရေတာ့ 'ဒီလိုဘာသာေရး စစ္ပဲြမ်ဳိးလည္း ရိွ ခဲ့ဖူးတာကိုး' ဆုိတဲ့ အေတြးေလာက္ ပဲ ဝင္ခဲ့ၿပီး ဘာခံစားမႈမွ မျဖစ္ခဲ့ပါ။
ဟစ္တလာက ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေျခာက္ သန္းေလာက္ကိုသတ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ကို ဖတ္ရတုန္းကလည္း 'အေတာ္ ရက္စက္တဲ့ လူေတြပါလား' ဆုိတဲ့ အေတြးေလာက္ပဲ ဝင္ၿပီးတုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားတာမ်ဳိး မျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ။
အိႏိၵယက ဟိႏၵဴနဲ႔မြတ္ဆလင္ ဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ပဋိပကၡ၊ ေဘာ့စနီးယားက အျပန္အလွန္ လူသတ္ပြဲ၊ ရဝမ္ဒါက မ်ဳိးတံုးသတ္ျဖတ္ပဲြ သတင္းေတြ ဖတ္ရတုန္းကလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာကလဲြၿပီး ေၾကေၾကကဲြကဲြ မျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ။
စာေတြကေန တစ္ဆင့္ သိရ တာမ်ဳိး ျဖစ္တဲ့အျပင္ ကိုယ္နဲ႔အေဝးႀကီး ေနရာမွာျဖစ္ခဲ့တာေတြ ေၾကာင့္လည္း ေၾကကြဲဝမ္းနည္းၿပီး တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားတဲ့ ခံစားမႈမ်ဳိး မျဖစ္ခဲ့တာလုိ႔ ထင္မိပါတယ္။ စာနာစိတ္ဝင္မိတာ မွန္ေပမယ့္ ခံစားမႈအရ မျပင္းထန္ခဲ့ တာကိုနားလည္ႏုိင္ၾကမယ္ထင္ပါရဲ႕။
ေက်ာခ်ေတာ့မွ
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ ကုိလိုနီေခတ္သမုိင္း ေတြထဲက လူမ်ဳိးေရး အဓိက႐ုဏ္း အေၾကာင္းဖတ္ရခ်ိန္မွာ ကေလးအရြယ္မို႔ ဘာခံစားမႈမွ မရိွခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီကေလးအရြယ္တုန္းကပဲ လူ ႀကီးေတြ ေျပာလို႔ ၾကားခဲ့ရတဲ့ တ႐ုတ္-ျမန္မာ အေရးအခင္းထဲက အကြင္းအကြက္ တခ်ဳိ႕အေၾကာင္း နားေထာင္ရခ်ိန္မွာေတာ့ ထိတ္လန္႔ ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ နီးစပ္ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ရယ္၊ အတိတ္သမုိင္း မဟုတ္တာ ေၾကာင့္ရယ္၊ ကိုယ္နဲ႔ ေနရာအေဝးႀကီးမွာ ျဖစ္ေနတာမ်ဳိး မဟုတ္ တာေၾကာင့္ရယ္ေတြေၾကာင့္ တထိတ္တလန္႔ ခံစားခဲ့ရတာပါ။
အဲဒီ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္က အဓိက႐ုဏ္း ျဖစ္စဥ္မွာ ကြၽန္ေတာ္က က်ဴးလြန္ခံရတဲ့ဘက္က မဟုတ္သလို က်ဴးလြန္တဲ့ဘက္ကလည္း မဟုတ္ေပမယ့္ ကေလးစိတ္နဲ႔ ထိတ္လန္႔ခဲ့တာပါ။
ကုိယ္တုိင္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့သူေတြက တုိက္႐ိုက္ ျပန္ေျပာျပတာကို နားေထာင္ရတာေၾကာင့္ လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဘုမသိ ဘမသိဘဲ ခံရမယ့္ ေနရာမွာဆိုရင္ ဘယ္လုိ ေနမလဲလို႔ ေတြးၾကည့္ၿပီး ေက်ာခ်မ္း ခဲ့ဖူးပါတယ္။
စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏုိင္စြမ္း ရိွတဲ့ အရြယ္ကို ေရာက္လာခ်ိန္မွာ လူမ်ဳိး ေရး အေျခခံေၾကာင့္၊ ဘာသာေရး အေျခခံေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ေသြးထြက္ သံယို အဓိက႐ုဏ္း အေၾကာင္းေတြ ကို ၾကားရတဲ့အခါတုိင္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရသလို ေဒါသလည္း ျဖစ္မိတာကို သတိျပဳမိခဲ့ပါတယ္။ ေဒါသျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို လည္း ရွာေတြ႕မိတတ္ပါတယ္။ ျမန္ မာစကားပံုထဲက 'ယာလည္းညက္ေစ၊ ၾကက္လည္းေမာေစ' ဆုိတာကိုလည္း ေျပးသတိရတတ္ မိေသးသလိုပဲ လယ္ထြန္ေနတဲ့ လူရဲ႕ပံုကိုပါ တဲြၿပီး ျမင္ေယာင္လာတတ္ ပါေသးတယ္။
ေမးပါရေစ
လူဟာ အမိဝမ္းက ထြက္လာတယ္ဆုိရင္ပဲ မိဘေတြရဲ႕ မ်ဳိးႏြယ္ အေမြကို ရယူခံယူလိုက္ရတာပါ။ အေဖအေမက ဘာလူမ်ဳိးဆုိရင္ ကိုယ္လည္း အဲဒီလူမ်ဳိး ျဖစ္ရတာ ေလ။ မိဘေတြရဲ႕ လူမ်ဳိး (တုိင္းရင္းသား) မျဖစ္ခ်င္ပါဘူးလို႔ ျငင္းခြင့္ရိွခဲ့ပါသလား။ မိဘေတြက အာဖရိက မ်ဳိးႏြယ္ျဖစ္ေနတာကို ကိုယ္ကမလို ခ်င္ဘူး၊ ျပင္သစ္လူမ်ဳိး ျဖစ္ခ်င္ တယ္ဆုိၿပီး ျငင္းခြင့္ရိွခဲ့ဖူးပါသလား။
အလြန္ဆံုး ျဖစ္ႏုိင္တာက ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမွာ ကာလတစ္ခု သြားေန (အေျခခ်) ၿပီးမွ သူ႕ဥပေဒက ခြင့္ျပဳတဲ့အတုိင္း ျပင္သစ္ႏုိင္ငံ သားပဲ ျဖစ္ႏုိင္ေျခ ရိွတာပါ။ ျပင္သစ္လူမ်ဳိး ျဖစ္ခ်င္လို႔ မရပါဘူး။ ဒါဟာ ကိုယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရိွဘဲ ကိုယ့္မိဘ မ်ဳိး႐ိုးအတုိင္း လူျဖစ္လာရတဲ့ ဘဝေတြပါ။ အဲဒီဘဝကို ဖံုးကြယ္ထားလို႔ ရခ်င္ရမယ္၊ အစစ္အမွန္က ဖံုးကြယ္မႈေအာက္မွာ ေပ်ာက္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါဟာ ျပႆနာလား။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ လူဟာ သူ႕မိဘအသိုင္းအဝိုင္းက လက္ခံ ယံုၾကည္ထားတဲ့ ဘာသာတရားကုိ ဆက္ခံယံုၾကည္ရတာပါ။ ကိုယ္ေမြးလာၿပီး သိတတ္လာတဲ့အရြယ္မွာ 'ငါ့မိဘေတြဟာ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္မဟုတ္ဘဲ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ ဆုိရင္ေကာင္းမွာပဲ'လို႔ ေတြးခ်င္ရင္ ေတြးလို႔ရေပမယ့္ ကိုယ္လက္ရိွ ေနထိုင္ေနရတဲ့ မိဘနဲ႔ေဆြမ်ဳိး အသိုင္းအဝိုင္းက ေကာင္းတယ္ထင္လို႔ လက္ခံယံုၾကည္ ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ဘာသာတရားကိုပဲ ဆက္ခံ ယံု ၾကည္ကိုးကြယ္ရတာပါ။
အသက္ အရြယ္ရလာၿပီး ေလ့လာမႈနဲ႔ ယံု ၾကည္မႈ ခိုင္မာလို႔၊ သတၱိလည္း ေကာင္းလို႔ တျခားဘာသာ တစ္ခုခုကို ေျပာင္းတာ၊ ဒါမွမဟုတ္၊ ဘယ္ဘာသာကိုမွ မကုိးကြယ္ေတာ့တာမ်ဳိးဟာ သီးျခားကိစၥပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။ ေယဘုယ်အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ လူ အားလံုးနီးပါးဟာမိ႐ိုးဖလာယံုၾကည္ ကိုးကြယ္မႈကိုပဲ ဆက္ခံခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါဟာလည္း ျပႆနာပဲလား။
လူစိတ္ေပ်ာက္ ေဖာက္ျပန္တဲ႕အခါ
ေယဘုယ် လူ႕သဘာဝမွာ အသက္ ဘယ္ေလာက္ပဲႀကီးႀကီး၊ ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ တတ္တတ္၊ ရာထူးေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရိွရိွ၊ သူတုိ႔ ဆတ္ဆတ္ထိ မခံတတ္ တဲ့၊ မခံႏုိင္တဲ့ ျပႆနာ ႏွစ္ခုရိွတယ္။ အဲဒါက လူမ်ဳိးေရးနဲ႔ ဘာသာေရး ျပႆနာပါ။ ဒီစကားကို လက္မခံခ်င္ရင္ ခဏေလာက္ စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ အႀကံျပဳခ်င္ပါတယ္။ ကမၻာတစ္လႊားမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့၊ ျဖစ္ေနတဲ့ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရးပဋိပကၡကို လွမ္းၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ၿပီး ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း ျပန္ ေမးၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီ အစဲြ အလမ္းကေန ကင္းလြတ္ခဲ့ၿပီလားလို႔။
လူအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သိသိ သာသာနဲ႔ မသိမသာရိွေနတဲ့ အဲဒီ အစဲြအလမ္း၊ ဒါမွမဟုတ္၊ အယူသီး မႈ၊ ဒါမွမဟုတ္၊ ေမာက္မာတဲ့ အစြန္း ေရာက္မႈေတြဟာ သက္ဆုိင္ရာ လူ႕ အဖြဲ႕အစည္းကို ေကာင္းက်ဳိးမျဖစ္ ေစခဲ့ဘူးဆုိတာ ျငင္းလို႔မရတဲ့ အမွန္ တရားလို႔ ေျပာရင္ ဘယ္သူေတြက ျငင္းမယ္ထင္ပါသလဲ။ အဲဒီအစဲြ အလမ္းေတြနဲ႔ အာဃာတစိတ္ ငယ္ ထိပ္တက္ေနသူပဲ ျဖစ္မယ္လို႔ ေျပာ လိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုပါ အဲဒီလူ ေတြက ဆန္႔က်င္ၾကပါဦးမယ္။
စဥ္း စားၾကည့္လိုက္ပါ။အဲဒီအစဲြအလမ္း ေတြ ေနာက္မွာ အၿငိဳးအေတးေတြ၊ အာဃာတေတြ၊ လက္စားေခ်မႈေတြ က ဆက္တုိက္လိုက္ပါေနေလ့ ရိွၿပီး မဆံုးႏုိင္တဲ့ ေသြးေၾကာပမာတည္ရွိေနၾကမွာပါ။
ပထမမ်ဳိး ဆက္ရဲ႕ အေၾကြးကို ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိခဲ့ရတဲ့ ေနာက္မ်ဳိးဆက္ေတြက ထပ္ၿပီး ကုိင္စဲြျပန္ေတာ့ ခံရတဲ့သူ ကလည္း အမုန္းနဲ႔။ လုပ္လိုက္တဲ့ သူကလည္း အမုန္းနဲ႔။ ဘာမ်ား ေကာင္းက်ဳိးရလဒ္ထြက္ခဲ့ဖူးပါသလဲ။ ေသြးေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြ၊ ဘဝ မတည္ၿငိမ္မႈေတြ၊ ရင္ထဲက အမုန္း အာဃာတေတြပဲ မ်ဳိးဆက္တစ္ ဆက္ၿပီး တစ္ဆက္ သယ္ေဆာင္ သြားခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
မ်က္ကန္း …ငါ
လူမ်ဳိးတုိင္းလိုလိုမွာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ဆုိတာရိွတယ္။ ဒါေပမဲ့ မ်က္ကန္း မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ကေတာ့ မေကာင္းဘူး။ ဘယ္ဘာသာဝင္တုိင္း မွာမဆို ယံု ၾကည္ကိုးကြယ္မႈ ဆုိတာ ရိွတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဆင္ျခင္မဲ့ မ်က္ကန္း ယံု ၾကည္ကိုးကြယ္မႈကေတာ့ မေကာင္းဘူး။ လူမ်ဳိးအေျခခံတဲ့ ေဒသတိုင္းမွာ ကိုယ့္လူမ်ဳိး၊ ကိုယ့္ေဒသဆုိတဲ့ အစဲြအလမ္းရိွတယ္။ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ေရာေထြးေနထိုင္လာတဲ့ ဒီကေန႔ ေခတ္ ကမၻာႀကီးမွာ ကိုယ့္လူမ်ဳိးပဲ ကိုယ့္ေဒသမွာ ရိွရမယ္ဆိုတဲ့ အျမင္ဟာ အစဥ္အလာဆန္လြန္းၿပီး ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ အံ ဝင္ခြင္က် ျဖစ္ပါေသးရဲ႕လား။
ျမန္ မာေတြ ထုိင္းမွာ၊ မေလးရွားမွာ၊ စင္ကာပူမွာ…စသျဖင့္ အလုပ္ အကိုင္ေတြ သြားလုပ္ၾကရတဲ့အခါ မွာ အႏွိမ္ခံရ၊ အႏုိင္က်င့္ခံရတာေတြ ရိွတယ္လို႔ ဖတ္ေနၾကားေနရတယ္။ အဲဒီက ႏွိမ္တဲ့လူေတြ၊ အႏုိင္က်င့္ တဲ့လူေတြရဲ႕ အျပဳအမူကို မွန္ကန္ တဲ့ အျပဳအမူရယ္လို႔ သေဘာတူ ေထာက္ခံမိဖူးပါသလား။ ေဒါသ ျဖစ္ ခဲ့ဖူးပါသလား။
အဲဒီ မမွန္ကန္မႈေတြဟာ မ်က္ ကန္းမ်ဳိးခ်စ္စိတ္၊ မ်က္ကန္းယံုၾကည္ စိတ္ေတြ ေနာက္က ဆုိးက်ဳိးေတြ ပါ။
အဲဒီမ်က္ကန္းစိတ္ ျပင္းထန္တဲ့ လူေတြကို တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ အေၾကာင္းေျပာရင္ နားလည္ လက္ ခံမယ္လို႔ ထင္မိပါသလား။ တစ္ တုိင္းျပည္လံုး ဒုကၡေရာက္ၿပီး သူတုိ႔ လူမ်ဳိးနဲ႔ သူတုိ႔ေဒသ၊ သူတုိ႔ ကုိး ကြယ္တဲ့ ဘာသာေရးကုိ မ်က္ႏွာ သာေပးထားခံရရင္ အဲဒီလူမ်ဳိး ေတြက သူတုိ႔ေနထုိင္တဲ့ တုိင္းျပည္ အက်ဳိးကို ငဲ့ၾကည့္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါသလား။
'ငါ' ဆုိတာကို ေရွ႕ တန္းတင္လြန္းရင္ 'သူ' ဆုိတာနဲ႔ 'တျခားသူ' ဆုိတာေတြမွာ ထိခိုက္ နစ္နာမႈေတြနဲ႔ ဆုိးက်ဳိးေတြပဲ ျဖစ္ လာတတ္တာကိုေတာ့ ျငင္းလုိ႔ မရ ဘူးထင္ပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ၾက ဖို႔ပါ။
ေက်နပ္ေနရင္
ကုိယ္က ဒီလူမ်ဳိး၊ ဒီဘာသာ ဆုိၿပီး ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သူကလည္း တျခားလူမ်ဳိး၊ တျခားဘာသာတစ္ ခုခု ျဖစ္ေနႏုိင္ပါတယ္။ ျဖစ္ေနခြင့္ လည္း ရိွပါတယ္။ ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ က ကုိယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ဒီလူမ်ဳိး ျဖစ္လာတာလား၊ ဒီဘာ သာဝင္ ျဖစ္လာတာလားလို႔ ျပန္ေမး ၾကည့္ဖူးပါသလား။ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေမးၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္မႈ ရတယ္ ဆုိရင္ တျခားလူလည္း ကိုယ္ေက် နပ္မိသလို ေက်နပ္ေနတာမ်ဳိးေရာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား။
ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈ ေၾကာင့္ မဟုတ္ေပမယ့္ လူျဖစ္လာ ရတဲ့ ကုိယ့္ဘဝကို ေက်နပ္ခြင့္ရိွရင္ သူလည္း သူ႕ဘဝကို ေက်နပ္ခြင့္ ရိွရမယ္ေလ။
တစ္ဦးခ်င္းစီ၊ လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးခ်င္းစီက ကိုယ့္ဘဝနဲ႔ ကိုယ့္ ဘာသာတရားေပၚမွာ ေက်နပ္ႏွစ္ သက္မႈနဲ႔ ပီတိျဖစ္ၿပီး ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူ႕ဘယ္သူကိုမွ ျပ ႆနာ ျဖစ္စရာ မရိွပါဘူး။ ျပႆနာ ျဖစ္ရတာက 'ငါမွေကာင္းတယ္၊ ငါ့ ဘာသာတရားကမွ ေကာင္းတယ္၊ ငါ့လူမ်ဳိးကမွ ႀကီးျမတ္တဲ့ အစဥ္အလာ ေကာင္းရိွတယ္၊ ငါ့ဘာသာ နဲ႔ငါ့ဧရိယာကို ခ်ဲ႕ထြင္ရမယ္ငါတုိ႔ကို သူတုိ႔က ဖ်က္ဆီးၾကမယ္ ထင္တယ္၊ သူတုိ႔အႏၲရာယ္က ကာကြယ္ ရမယ္….' စတဲ့ စဥ္းစားပံုမ်ဳိးကေန ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာၾကတာပါ။ အဲဒီလို ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာတုိင္း ကာယကံရွင္ဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးအတြက္ စိတ္ၾကည္ ႏူး ခ်မ္းေျမ႕စရာ ေကာင္းတဲ့ ေကာင္းက်ဳိးရလဒ္ေတြ ထြက္မလာတတ္ ပါဘူး။
အပ်င္းေျပ အင္တာဗ်ဴး
ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကတဲ့ ဒီကေန႔ ကာလႀကီးမွာ အစြန္းေရာက္ စဥ္း စားျပဳမူေနၾကတဲ့ သူေတြကို 'ခင္ ဗ်ားတို႔ ဒီမုိကေရစီကို ႀကိဳက္သလား၊ လက္ခံသလား' လို႔ သြားေမးရင္ သိသိ၊ မသိသိ ႀကိဳက္တယ္၊ လက္ခံတယ္လို႔ ျပန္ေျပာၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အျမင္ (ယံုၾကည္မႈ) မတူသူေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တဲြ ေနထုိင္ႏုိင္ခြင့္ဆုိတာ၊ လြတ္လပ္စြာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ပိုင္ခြင့္ ဆုိတာကို ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲလို႔ ေမးရင္လည္း အမ်ားစုက စိတ္ေက်နပ္စရာ ေကာင္းတဲ့အေျဖမ်ဳိးကို ေပး ၾကမွာပါ။
ဒီလိုဆုိရင္ အဲဒီလူမ်ဳိးနဲ႔ အဲဒီဘာသာကိစၥကိုေရာ လို႔ေမးရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘုၾကည့္ၾကည့္မယ့္ သူ ဘယ္ေလာက္ မ်ားလိမ့္မယ္ ထင္ပါသလဲ။ စာဖတ္သူေရာ အဲဒီ လို ေမးခြန္းမ်ဳိးေတြနဲ႔ အပ်င္းေျပ အင္တာဗ်ဴး လိုက္မလုပ္ခ်င္ဘူးလား။ ဘုၾကည့္ၾကည့္တာ မခံခ်င္ ဘူးလား။
ဒီရက္ပိုင္း ဖတ္ရ၊ ၾကားရတဲ့ သတင္းေတြေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားၿပီး ေၾကကဲြဝမ္းနည္းခဲ့ ရတယ္။ ဘာသတင္းလဲဆုိတာကိုေတာ့ ေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူး ထင္ ပါတယ္။ ျပႆနာႀကီးေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါတုိင္း လတ္တေလာ အေၾကာင္းရင္းေတြ ရိွတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းရင္းေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျဖရွင္းႏုိင္ ဖို႔၊ ေနာက္ဆက္ တဲြျပႆနာေတြကို ညိႇညိႇႏိႈင္းႏိႈင္း ေျဖရွင္းၾကဖို႔ ဆုိတာ လူတုိင္း ေျပာတတ္ပါတယ္။
အဲဒါကို သက္ဆုိင္ရာ တာဝန္ရိွသူေတြ၊ တာဝန္ယူ ထိုက္သူေတြက လက္ေတြ႕ လုပ္ကိုင္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေန၊ အခင္း အက်င္းေတြ ရိွေနရမွာပါ။ အဲဒီထဲ မွာ ဒီကေန႔ ေရပန္းစားေနတဲ့ စကား လံုးကေတာ့ 'တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈ ရိွေနေရး' ဆုိတာပါ။ အဲဒါကို ေရရွည္အျမင္ရိွမႈ၊ ရင့္က်က္မႈ၊ လူ႕အခြင့္ အေရး၊ ဒီမုိကေရစီ ရပိုင္ခြင့္ေတြနဲ႔ ပါ ဆက္စပ္ဖို႔ လုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ယံုၾကည္တဲ့ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ တစ္ဖက္ေသာင္ထြန္းၿပီး တစ္ဖက္ကမ္းၿပိဳေစတဲ့ ရလဒ္မ်ဳိး ထြက္လာေစတဲ့ ဒီမုိကေရစီ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ မေမြးခင္ကတည္းက ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရိွခဲ့တဲ့ လူမ်ဳိးေရးနဲ႔ ဘာသာေရး အေျခခံေပၚကေန ျဖစ္လာတဲ့ ပဋိပကၡေတြကုိ မီးေမႊးလႈံ႕ေဆာ္ခြင့္၊ ထင္ရာစိုင္းခြင့္ရေနသူမ်ဳိးေတြကို လည္းဒီမိုကေရစီလုိလားသူေတြလို႔ မထင္မိပါဘူး။
ဒါကို စာဖတ္သူေရာ ဘယ္လို စဥ္းစားမိလိုက္ပါသလဲ။
by Naung Kyaw and written by Crais Blue
ဒီမိုကေရစီဆိုတာ သင္တို႔ဘယ္လို ခံယူထားပါသလဲ?
--
Posted By Blogger to လူဗိုလ္ဟူသည္ ... at 3/03/2013 01:05:00 PM
ေမွာ္ဆရာအဖြဲ ့မွ ေန ့စဥ္ေမးလ္မ်ား ရယူလိုပါက http://groups.google.com/group/mrsorcerer/subscribe?hl=en ကို ႏွိပ္ျပီး မန္ဘာ၀င္ႏိုင္ပါသည္ ။
မန္ဘာ၀င္မ်ား မိမိတို.သိထားသည္မ်ားကို မွ်ေ၀လိုပါက mrsorcerer@googlegroups.com သို. ေမးလ္ပို.ႏိုင္ပါသည္ ။
ေမွာ္ဆရာအဖြဲ ့မွ ႏႈတ္ထြက္လိုလွ်င္ mrsorcerer+unsubscribe@googlegroups.com ကိုႏွိပ္ျပီး ေမးလ္ပို.ပါ ။
စာလက္ခံလိုသည့္ပံုစံ ျပင္လိုလွ်င္ http://groups.google.com/group/mrsorcerer?hl=en ကို သြားပါ ။
ေမွာ္ဆရာ အဖြဲ ့၏ စည္းကမ္းမ်ားကို သိလိုလွ်င္ http://groups.google.com/group/mrsorcerer/browse_thread/thread/af2f4a1d44d4d909?hl=en တြင္ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္ ။
Facebook (FB) ေမွာ္ဆရာအဖြဲ႔သို႔ Mail ပို႔လိုလွ်င္ mrsorcerer2@groups.facebook.com
FB ေမွာ္ဆရာအဖြဲ႔သို့ ၀င္ရန္ http://www.facebook.com/home.php?sk=group_173571176006981&ap=1
ေမွာ္ဆရာ အဖြဲ ့ႏွင့္ပက္သက္၍ ေ၀ဖန္အၾကံျပဳလိုပါက >>>
ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ ( mrsorcerer9@gmail.com, mrsorcerer27@gmail.com ) ထံသို.
ေပးပို.ႏိုင္ပါသည္ ။
ခင္မင္စြာျဖင့္
ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ
---
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "ေမွာ္ဆရာ အဖြဲ ့ ( Ѧя Ƨσяcɛяɛя )" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to mrsorcerer+unsubscribe@googlegroups.com.
For more options, visit https://groups.google.com/groups/opt_out.
